אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "אכילת מצה"

עס איז אסור צו עסן מצה ערב פסח{{הערה|{{רי"ף|פסחים|טז|א}}}}. דער מקור איז א ירושלמי וואס ברענגט בשם רבי לוי אז אויב איינער עסט מצה ערב פסח איז עס כבא על ארוסתו בבית חמיו, וואס באקומט מלקות{{הערה|{{ירושלמי|פסחים|י|א}}}}. די סיבה דערפאר איז כדי די מצה זאל זיין מער באליבט ווען מען עסט עס ביי דער נאכט פון דער סדר, און כדי עס זאל זיין א חילוק צווישן דעם עסן פאר פסח און דעם עסן לשם מצווה ביי דער סדר נאכט{{הערה|{{רמב"ם|חמץ ומצה|ו|יב}}}}. פארהאן עטליכע מיינונגען איבער ווען דער איסור הייבט זיך אן: פון ליל י"ד{{הערה|ארחות חיים, חמץ ומצה קיד}}, עלות השחר{{הערה|מהר"ם חלאוה, מגיד משנה בדעת הרמב"ם, תשב"ץ ג סי' רס, רמ"א, {{שוע הרב|תעא|ד}} וכן מוסכם על רוב האחרונים.}}, סוף פערטע שעה{{הערה|רא"ש}}, אדער חצות היום{{הערה|רז"ה}}. טייל האבן זיך אבער געהיט נישט צו עסן מצה שוין פון ראש חודש ניסן{{הערה|1=חק יעקב שם; משנה ברורה שם}} אדער דרייסיג טעג פאר פסח{{הערה|1=שערי הלכה ומנהג (חב"ד) ח"ב סי' קצ; רמ"מ שניאורסאון, [https://chabadlibrary.org/books/1200820328 אגרות קודש ח, ב'תקע"ב]; שו"ת אגרות משה חאו"ח ח"א סי' קנה}}.