רוי:ה'תקמ"ה

ה'תקמ"ה (5,545) און בקיצור תקמ"ה, איז א אידיש יאר, וואס האט זיך אנגעהויבן א' תשרי, דעם אוונט פאר סעפטעמבער 16, 1784, און האט זיך געענדיגט כ"ט אלול, סעפטעמבער 4, 1785.
דער מולד פון תשרי געפאלט מיטוואך ביינאכט, 20 מינוט און 14 חלקים נאך זיבן. דער קביעות פון יאר איז דעריבער השא. עס איז נישט קיין עיבור יאר, און איז לאנג 354 טעג.
עס איז דאס ערשטע יאר אין א שמיטה, און די 16'טע יאר אינעם 292'סטן מחזור העיבור. תקופת ניסן פון דער יאר הייבט אן די 1'טע יאר (סימנה אלדא) אינעם 199'סטן מחזור גדול פון דער זון, און דעריבער מאכט מען דעם ברכת החמה.
דאס איז שנת א'תשט"ז צום חורבן בית המקדש, און שנת ב'צ"ו לשטרות.

חיט, משה אברהם בן ראובן, קורות העתים:

ן שנת תק"מה היא שנה שלפני העיבור. היה שינוי עתים. תחילת החורף היו קרירות ושלגים כסדרן. ושלהי דסתווא קשה. בר”ח אדר התחילו מחדש קרירות גדולות ושלגים רבים מאד. וכל יום קשה מחבירו. והתמידו כך עד ר"ח אייר ובכלל. ובאותה שנה היה זמ קידוש החמה ביום ד' ך”ו ניסן. וביום שלפניו עדין נפל שלג לרוב. והשמים נתקשרו בעבים. וכמעט נתיאשו מלקדש החמה למחרתו. ועכ"ז עשו את שלהם והכריז בחוצות שיקדים כל אחד למחר לבהכ”נ להתפלל בהשכמה. וכן עשו. ומיד בבקר נתפזרו העברים ונראה זוהר הרקיע. וזרחה חמה בתקופתה. כצאת השמש בגבורתה ויצאו מבהכ"נ אל הגינ' שאחורי הבתים: והלכו בתוך השלג עד הטיבור ברכו ברכה אחת בשם ומלכות עוש' מעשה בראשית. ורבים אומרים גם מזמור י”ט השמים מספרים וגו' אף שלא נמצא בגמ' ופוסקים. ואז היה שנה עטופה ביותר בתבואה ופירות. כי אפילות הנה. ובחג השבועות הזה בטל מנהג בני ישראל מלהעמיד אילנות בבהכ"נ כי לא נמצא עדיין אפילו עלה אחת בבד אחד ואחר חג השבועות התחילו אילנות מלבלבין:

קאלענדאר

►►	ה'תקמ"ה	◄◄
	1784 - 1785

פאָלגנד איז א אידיש - גרעגאריאנישער קאלענדאר. אין יעדן טאג קעסטל איז פארהאן איין אדער צוויי אותיות אנצוצייכענען דעם טאג אינעם אידישן חודש, און א נומער אנצוצייכענען דעם טאג אינעם גרעגאריאנישן מאנאט.

ש