בדוקי עריכות אוטומטית, אינטערפעיס רעדאקטארן, אינטערפעיס אדמיניסטראַטאָרן, סיסאפן, מייבאים, מעדכנים, מייבא, אספקלריה רעדאקטארן
46,358
רעדאגירונגען
קיין רעדאגירונג באמערקונג
ק ((diffedit)) |
אין תקציר עריכה |
||
| שורה 18: | שורה 18: | ||
| שולחן ערוך = [[אורח חיים]], [[שית:Shulchan_Arukh,_Orach_Chayim/585|סימנים תקפ"ה-תקצ"ו]] | | שולחן ערוך = [[אורח חיים]], [[שית:Shulchan_Arukh,_Orach_Chayim/585|סימנים תקפ"ה-תקצ"ו]] | ||
}} | }} | ||
'''תקיעת שופר''' איז א [[מצות עשה]] פון די [[תרי"ג מצוות]], צו הערן [[שופר]] בלאזן אין [[ראש השנה]]. די [[תורה]] רופט אן די טאג פון ראש השנה | '''תקיעת שופר''' איז א [[מצות עשה]] פון די [[תרי"ג מצוות]], צו הערן [[שופר]] בלאזן אין [[ראש השנה]]. די [[תורה]] רופט אן די טאג פון ראש השנה "'''יום תרועה'''"{{הערה|{{תנ"ך|במדבר|כט|א}}}} און "'''זכרון תרועה'''"{{הערה|{{תנ"ך|ויקרא|כג|כד}}}}, און [[חז"ל]] האבן ארויס געלערנט פון דעם אז מען דארף בלאזן מיט א [[שופר]] אין דעם טאג. | ||
אין [[בית המקדש]] האט מען געבלאזן דעם שופר ראש השנה צוזאמען מיט די [[חצוצרות]]. א מענטש הערט געווענליך נישט צוויי קולות אויפאמאל, אבער צוליב די חביבות פון די מצוה פון שופר האט ער צוגעלייגט הארץ צו הערן ביידע; פארט האט מען געצויגן מיט'ן שופר א שיעור תקיעה נאך וואס די חצוצרות האבן געענדיגט, צו צייגן אז דער עיקר מצוה פון טאג איז דער שופר{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|כז|א}}, לויט דער ריטב"א און ר"ן.}}. | אין [[בית המקדש]] האט מען געבלאזן דעם שופר ראש השנה צוזאמען מיט די [[חצוצרות]]. א מענטש הערט געווענליך נישט צוויי קולות אויפאמאל, אבער צוליב די חביבות פון די מצוה פון שופר האט ער צוגעלייגט הארץ צו הערן ביידע; פארט האט מען געצויגן מיט'ן שופר א שיעור תקיעה נאך וואס די חצוצרות האבן געענדיגט, צו צייגן אז דער עיקר מצוה פון טאג איז דער שופר{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|כז|א}}, לויט דער ריטב"א און ר"ן.}}. | ||
| שורה 36: | שורה 36: | ||
# ראש השנה איז דער ערשטער טאג פון עשרת ימי תשובה, וועקט מען אויף מיט דעם די מענטשן זיי זאלן תשובה טון. דער טעם איז געברענגט אין רמב"ם{{הערה|{{רמב"ם|תשובה|ג|ד|ספר=מדע}}}}. | # ראש השנה איז דער ערשטער טאג פון עשרת ימי תשובה, וועקט מען אויף מיט דעם די מענטשן זיי זאלן תשובה טון. דער טעם איז געברענגט אין רמב"ם{{הערה|{{רמב"ם|תשובה|ג|ד|ספר=מדע}}}}. | ||
# צו דערמאנען פון [[קבלת התורה]] וואס איז געווען מיט א שטארקן שופר, ווי עס שטייט: "וַיְהִי קוֹל הַשֹּׁפָר הוֹלֵךְ וְחָזֵק מְאֹד"{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יט|יט}}}}. | # צו דערמאנען פון [[קבלת התורה]] וואס איז געווען מיט א שטארקן שופר, ווי עס שטייט: "וַיְהִי קוֹל הַשֹּׁפָר הוֹלֵךְ וְחָזֵק מְאֹד"{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יט|יט}}}}. | ||
# צו דערמאנען די מוסר רייד פון די נביאים וואס זענען געגליכען צו א שופר, ווי עס שטייט: "וְשָׁמַע הַשֹּׁמֵעַ אֶת־קוֹל הַשּׁוֹפָר וְלֹא נִזְהָר וַתָּבוֹא חֶרֶב וַתִּקָּחֵהוּ דָּמוֹ בְּרֹאשׁוֹ | # צו דערמאנען די מוסר רייד פון די נביאים וואס זענען געגליכען צו א שופר, ווי עס שטייט: "וְשָׁמַע הַשֹּׁמֵעַ אֶת־קוֹל הַשּׁוֹפָר וְלֹא נִזְהָר וַתָּבוֹא חֶרֶב וַתִּקָּחֵהוּ דָּמוֹ בְּרֹאשׁוֹ יהְיֶה…וְהוּא נִזְהָר נַפְשׁוֹ מִלֵט"{{הערה|{{תנ"ך|יחזקאל|לג|ד}}}}. | ||
# צו דערמאנען פון דעם חורבן בית המקדש, וואס די גוים האבן דעמאלס געבלאזען מיט שופרות{{הערה|ווי עס שטייט "כִּי קוֹל שׁוֹפָר שָׁמַעְתְּ נַפְשִׁי תְּרוּעַת מִלְחָמָה". {{תנ"ך|ירמיה|ד|יט}}.}}, און דורך דעם וועלן מיר בעטן אז דער דריטער בית המקדש זאל אויפגעבויט ווערן. | # צו דערמאנען פון דעם חורבן בית המקדש, וואס די גוים האבן דעמאלס געבלאזען מיט שופרות{{הערה|ווי עס שטייט "כִּי קוֹל שׁוֹפָר שָׁמַעְתְּ נַפְשִׁי תְּרוּעַת מִלְחָמָה". {{תנ"ך|ירמיה|ד|יט}}.}}, און דורך דעם וועלן מיר בעטן אז דער דריטער בית המקדש זאל אויפגעבויט ווערן. | ||
# אונז צו דערמאנען ווי יצחק האט געהאט מסירות נפש ביי די עקידה, און מיר זאלען אויך האבן מסירות נפש ביי עבודת ה'. | # אונז צו דערמאנען ווי יצחק האט געהאט מסירות נפש ביי די עקידה, און מיר זאלען אויך האבן מסירות נפש ביי עבודת ה'. | ||
| שורה 46: | שורה 46: | ||
== שופר == | == שופר == | ||
{{הויפט ארטיקל|שופר}} | {{הויפט ארטיקל|שופר}} | ||
[[טעקע:Shofar-16-Zachi-Evenor.jpg| | [[טעקע:Shofar-16-Zachi-Evenor.jpg|קליין|250px|א [[שופר]] פון א [[ווידער]]'ס הארן]] | ||
עס איז דא א מחלוקת וועלכער שופר עס איז כשר צו בלאזן דערמיט. דער רמב"ם האלט אז נאר פון א [[שאף|שעפס]] איז כשר{{הערה|{{רמב"ם|שופר סוכה ולולב|א|א|ספר=זמנים}} און אזוי שרייבט דער רס"ג אין זיין סידור דף ריז און {{בבלי|ראש השנה|לב|ב|מפרש=תוספות|ד"ה=של יעל}}}} אבער לויט אנדערע דעות איז יעדער שופר כשר חוץ פון דאס וואס קומט פון רינדער ([[אקס]] אדער [[קוה]]), אבער בכל אופן איז בעסער צו נעמען פון א שופר פון א ווידער{{הערה|{{שולחן ערוך|אורח חיים|תקפו|א}}.}} וויבאלד עס דערמאנט די [[עקידת יצחק]]{{הערה|לויט [[רבי אבהו]] אין {{תלמוד בבלי|ראש השנה|טז|א}}.}}. | עס איז דא א מחלוקת וועלכער שופר עס איז כשר צו בלאזן דערמיט. דער רמב"ם האלט אז נאר פון א [[שאף|שעפס]] איז כשר{{הערה|{{רמב"ם|שופר סוכה ולולב|א|א|ספר=זמנים}} און אזוי שרייבט דער רס"ג אין זיין סידור דף ריז און {{בבלי|ראש השנה|לב|ב|מפרש=תוספות|ד"ה=של יעל}}}} אבער לויט אנדערע דעות איז יעדער שופר כשר חוץ פון דאס וואס קומט פון רינדער ([[אקס]] אדער [[קוה]]), אבער בכל אופן איז בעסער צו נעמען פון א שופר פון א ווידער{{הערה|{{שולחן ערוך|אורח חיים|תקפו|א}}.}} וויבאלד עס דערמאנט די [[עקידת יצחק]]{{הערה|לויט [[רבי אבהו]] אין {{תלמוד בבלי|ראש השנה|טז|א}}.}}. | ||
אין תימן האט מען זיך געפירט צו נעמען א שופר פון א 'קודו', א סארט אפריקאנער אנטעלאָפ. | אין תימן האט מען זיך געפירט צו נעמען א שופר פון א 'קודו', א סארט אפריקאנער אנטעלאָפ. | ||
== סארטן | == סארטן קולות == | ||
[[טעקע:4 sjofar tonen.ogg|210px| | [[טעקע:4 sjofar tonen.ogg|210px|קליין|תקיעה, שברים, תרועה און תקיעה]] | ||
חז"ל האבן ארויס געלערנט אז די מצוה פון בלאזן מיטן | חז"ל האבן ארויס געלערנט אז די מצוה פון בלאזן מיטן שופר ראש השנה איז אזוי ווי די מצוה פון בלאזן ביי [[יובל]]. און וויבאלד עס שטייט דריי מאל די ווארט תרועה ביי די פסוקים פון ראש השנה און יובל{{הערה|{{תנ"ך|במדבר|כט|א}}, {{תנ"ך|ויקרא|כג|כד}} און {{תנ"ך|ויקרא|כה|ט|אן=ספר}}}}, לערנט מען ארויס אז מען דארף בלאזן דריי מאל. פון די פסוק "והעברת שופר תרועה … תעבירו שופר בכל ארצכם"{{הערה|{{תנ"ך|ויקרא|כה|ט}}}} האבן חז"ל ארויס געלערנט אז מען דארף בלאזן א '''תקיעה''' – א לענגליכע גלאטע קול – פאר און נאך יעדן תרועה, וואס איז א צעהאקטע קול{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|לג|ב}}-לד.}}. קומט אויס אז די מצוה פון תורה איז בלאזן ניין מאל - דריי סעטס פון תקיעה תרועה תקיעה. | ||
אבער | אבער חז"ל זענען געווען מסופק וואס מיינט דאס א 'תרועה', צו מיינט עס א "שברים", אדער א "תרועה", אדער מיינט עס ביידע צוזאמען איינע נאך די אנדערע (שברים-תרועה): | ||
*'''שברים''' – דריי קורצע קולות. ווערט אויך אנגערופן אין | *'''שברים''' – דריי קורצע קולות. ווערט אויך אנגערופן אין גמרא '''גניחות'''. | ||
*'''תרועה''' – גאר קורצע קולות. לויט רוב מפרשים דריי קולות{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|לג|מפרש=רש"י|ד"ה=שלש יבבות}}; ראב"ד פ"ג מהלכות שופר; רבינו חננאל ורא"ש ראש השנה פרק ד סימן י' לויט {{ירושלמי|ראש השנה|ד|י}} איזוהי הרעה תלת דקיקין}}, עס זענען דא וואס זאגן אז דאס מיינט איין קול וואס טרייסלט{{הערה|רב סעדיה גאון אין זיין סידור, דער רמב"ם און דער מגדל עוז.}}, אבער עס איז איינגעפירט צו מאכן לכל הפחות ניין קורצע קולות{{הערה|ווי שיטת ריב"א אין {{בבלי|ראש השנה|לג|ב|מפרש=תוספות|ד"ה=שיעור תרועה}}}}. דאס ווערט אויך אן גערופן אין | *'''תרועה''' – גאר קורצע קולות. לויט רוב מפרשים דריי קולות{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|לג|מפרש=רש"י|ד"ה=שלש יבבות}}; ראב"ד פ"ג מהלכות שופר; רבינו חננאל ורא"ש ראש השנה פרק ד סימן י' לויט {{ירושלמי|ראש השנה|ד|י}} איזוהי הרעה תלת דקיקין}}, עס זענען דא וואס זאגן אז דאס מיינט איין קול וואס טרייסלט{{הערה|רב סעדיה גאון אין זיין סידור, דער רמב"ם און דער מגדל עוז.}}, אבער עס איז איינגעפירט צו מאכן לכל הפחות ניין קורצע קולות{{הערה|ווי שיטת ריב"א אין {{בבלי|ראש השנה|לג|ב|מפרש=תוספות|ד"ה=שיעור תרועה}}}}. דאס ווערט אויך אן גערופן אין גמרא '''ללות'''. | ||
*'''שברים־תרועה''' – גניחות און דערנאך יללות. | *'''שברים־תרועה''' – גניחות און דערנאך יללות. אזוי האט רבי אבהו איינגעפירט אין קיסרי צו בלאזן. | ||
לויט [[רב האי גאון]]{{הערה|זיין תשובה ווערט געברענגט אין ספר | לויט [[רב האי גאון]]{{הערה|זיין תשובה ווערט געברענגט אין ספר תמים דעים לראב"ד סימן קי"ט, און אין קורצן אין {{בבלי|ראש השנה|לד|א|מפרש=רבינו חננאל}}}} איז דאס נישט קיין עכטער ספק נאר אין יעדן פלאץ האט מען זיך געפירט אנדערש, אבער לויטן [[רמב"ם]]{{הערה|{{רמב"ם|שופר|ג|ב}}}} איז דאס א ריכטיגער ספק וואס די תורה מיינט. | ||
כדי צו יוצא זיין לויט אלע דעות האבן | כדי צו יוצא זיין לויט אלע דעות האבן חז"ל געהייסן בלאזן דריי מאל יעדן סארט תרועה, ווען פאר און נאך יעדע פון זיי בלאזט מען א תקיעה. מען בלאזט דריי מאל יעדע איינס פון די "סדרים": | ||
*'''תשר"ת''' (אין פריערע מקורות 'קשר"ק' | *'''תשר"ת''' (אין פריערע מקורות 'קשר"ק'; תקיעה-שברים-תרועה-תקיעה) — דריי מאָל | ||
*'''תש"ת''' (אין פריערע מקורות 'קש"ק' | *'''תש"ת''' (אין פריערע מקורות 'קש"ק'; תקיעה-שברים-תקיעה) — דריי מאָל | ||
*'''תר"ת''' (אין פריערע מקורות 'קר"ק' | *'''תר"ת''' (אין פריערע מקורות 'קר"ק'; תקיעה-תרועה-תקיעה) — דריי מאָל | ||
קומט אויס אז די מינימום צאָל פון קולות וואָס יעדער ערוואַקסענער מאַן איז מחויב צו הערן אין ראש השנה איז דרייסיג קולות (18 תקיעות, 6 שברים, און 6 תרועות). | |||
==דיני התוקע והשומע== | ==דיני התוקע והשומע== | ||
| שורה 76: | שורה 77: | ||
==די נומער פון די קולות און זייער צייט== | ==די נומער פון די קולות און זייער צייט== | ||
אין [[גמרא]] שטייט אז מען פלעגט בלאזן ביי צוויי צייטן ביים דאווענען: 30 תקיעות וואס ווערט אנגערופן 'תקיעות דמיושב' - זיצנדיגע תקיעות (ווייל דעמאלט מעג מען זיצן), לויט רוב שיטות בלאזט מען די 30 תקיעות פארן דאווענען [[תפילת מוסף]], און אין די תקיעות איז מען יוצא די מצוה פון תורה, און נאך תקיעות וואס ווערט אנגערופן 'תקיעות דמעומד' - שטייענדיגע תקיעות, וואס ביי זיי דארף מען שטיין, לויט רוב שיטות בלאזט מען די תקיעות אינמיטן מוסף נאך יעדע ברכה פון [[מלכויות]] [[זכרונות]] און [[שופרות]], און מיט דעם איז מען יוצא דער עיקר | אין [[גמרא]] שטייט אז מען פלעגט בלאזן ביי צוויי צייטן ביים דאווענען: 30 תקיעות וואס ווערט אנגערופן 'תקיעות דמיושב' - זיצנדיגע תקיעות (ווייל דעמאלט מעג מען זיצן), לויט רוב שיטות בלאזט מען די 30 תקיעות פארן דאווענען [[תפילת מוסף]], און אין די תקיעות איז מען יוצא די מצוה פון תורה, און נאך תקיעות וואס ווערט אנגערופן 'תקיעות דמעומד' - שטייענדיגע תקיעות, וואס ביי זיי דארף מען שטיין, לויט רוב שיטות בלאזט מען די תקיעות אינמיטן מוסף נאך יעדע ברכה פון [[מלכויות]] [[זכרונות]] און [[שופרות]], און מיט דעם איז מען יוצא דער עיקר המצוה פון [[תקנת חז"ל]] צו בלאזן אויף סדר הברכות{{הערה|{{בבלי|פסחים|קטו|א|מפרש=תוספות|ד"ה=מתקיף}}}}. | ||
די סיבה וואס מען בלאזט ביי מוסף{{הערה|{{משנה|ראש השנה|ד|ז}}}} אפילו וואס געווענליך איז דא א ענין פון [[זריזין מקדימין למצוות]], איז ווייל ביי [[שעת השמד]] האבן די פיינט געמיינט אז בלאזן גלייך אינדערפרי איז א רוף צו א מרידה{{הערה|{{ירושלמי|ראש השנה|ד|ח}}, עס ווערט געברענגט אין {{בבלי|ראש השנה|לב|ב|מפרש=תוספות|ד"ה=בשעת}}}}<nowiki>., אדער ווייל די מלוכה האט גוזר געווען צו נישט בלאזן, און אגאנצן אינדערפרי האבן זיי אכטונג געגעבן זאל מען נישט בלאזן</nowiki>{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|לב|ב|מפרש=רש"י|ד"ה=בשעת השמד}}}}, און דערפאר האבן [[חז"ל]] געהייסן צו בלאזן ביי מוסף און די תקנה איז געבליבן{{הערה|[[ריטב"א]] ראש השנה דף לב עמוד ב}}. נאך א טעם, כדי זאל מען ווערן געדענקט בשעת דעם בלאזן ווען מען איז פול מיט מצוות כרימון, וייל מען האט שוין געליינט [[קריאת שמע]] און געדאוונט און געליינט אין די תורה און דערפאר וועט מען זוכה זיין ביים דין{{הערה|{{ירושלמי|ראש השנה|ד|ח}} מדרש פסיקתא רבתי פיסקא מ}}. | די סיבה וואס מען בלאזט ביי מוסף{{הערה|{{משנה|ראש השנה|ד|ז}}}} אפילו וואס געווענליך איז דא א ענין פון [[זריזין מקדימין למצוות]], איז ווייל ביי [[שעת השמד]] האבן די פיינט געמיינט אז בלאזן גלייך אינדערפרי איז א רוף צו א מרידה{{הערה|{{ירושלמי|ראש השנה|ד|ח}}, עס ווערט געברענגט אין {{בבלי|ראש השנה|לב|ב|מפרש=תוספות|ד"ה=בשעת}}}}<nowiki>., אדער ווייל די מלוכה האט גוזר געווען צו נישט בלאזן, און אגאנצן אינדערפרי האבן זיי אכטונג געגעבן זאל מען נישט בלאזן</nowiki>{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|לב|ב|מפרש=רש"י|ד"ה=בשעת השמד}}}}, און דערפאר האבן [[חז"ל]] געהייסן צו בלאזן ביי מוסף און די תקנה איז געבליבן{{הערה|[[ריטב"א]] ראש השנה דף לב עמוד ב}}. נאך א טעם, כדי זאל מען ווערן געדענקט בשעת דעם בלאזן ווען מען איז פול מיט מצוות כרימון, וייל מען האט שוין געליינט [[קריאת שמע]] און געדאוונט און געליינט אין די תורה און דערפאר וועט מען זוכה זיין ביים דין{{הערה|{{ירושלמי|ראש השנה|ד|ח}} מדרש פסיקתא רבתי פיסקא מ}}. | ||
די [[גמרא]] איז מסביר אז די סיבה וואס מען בלאזט אזויפיל תקיעות איז כדי 'לערבב את | די [[גמרא]] איז מסביר אז די סיבה וואס מען בלאזט אזויפיל תקיעות איז כדי 'לערבב את השטן'{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|טז|ב}}}}, און די מפרשים זענען מסביר אז דער אויבערשטער זעט ווי די אידן זענען מחבב די מצוות הערט ער זיך נישט איין צום שטן{{הערה|רש"י דארטן}} אדער צו מעורר זיין די זכרון פון שופרו של [[משיח]] וואס דעמאלט וועט ווערן בטל דער שטן{{הערה|[[ספר הערוך]] וואס ווערט געברענגט אין תוספות}} אדער צו מכניע זיין דער [[יצר הרע]] אין הארץ וואס ווערט אנגערופן שטן{{הערה|{{בבלי|בבא בתרא|טז|א}}}} צו זיך מעורר זיין אויף [[תשובה]]{{הערה|ר"ן על הרי"ף דף ג עמוד א מדפי הרי"ף}}. | ||
נישטא קיין איסור פון [[בל תוסיף]] ווען מען מאכט איין | נישטא קיין איסור פון [[בל תוסיף]] ווען מען מאכט איין מצוה אסאך מאל{{הערה|{{בבלי|ראש השנה|טז|ב|מפרש=תוספות|ד"ה=ותוקעים}}}}. | ||
=== מנהגים ביי די תקיעות פון מוסף === | === מנהגים ביי די תקיעות פון מוסף === | ||
| שורה 104: | שורה 105: | ||
== די מצוה איז צו בלאזן אדער צו הערן == | == די מצוה איז צו בלאזן אדער צו הערן == | ||
בדרך כלל מאכט מען די מצוה דורך דעם וואס איינער בלאזט און אלע הערן. אבער עס איז דא א גרויסע שאלה וואס איז דער עיקר החיוב: צו בלאזן אדער צו הערן. דהיינו, צו אלע וואס הערן זענען יוצא ווייל די | בדרך כלל מאכט מען די מצוה דורך דעם וואס איינער בלאזט און אלע הערן. אבער עס איז דא א גרויסע שאלה וואס איז דער עיקר החיוב: צו בלאזן אדער צו הערן. דהיינו, צו אלע וואס הערן זענען יוצא ווייל די מצוה איז נאר צו הערן, אדער איז עס ווייל מדין [[שומע כעונה]] הייסט דאס כאילו זיי האבן אויך געבלאזן{{הערה|הערן מוז מען לויט אלעמען, ווייל אויב האט ער געבלאזן אין א בור און ער האט נישט געהערט האט ער נישט יוצא געווען. רא"ש}}. | ||
א נפקא מינא וואס קומט ארויס פון די שאלה (און די שאלה איז שוין געברענגט ביי די גאונים) איז וועלכע ברכה דארף מען מאכן - 'לשמוע קול שופר' אדער 'על תקיעת שופר'{{הערה|דעת רבנו תם איז געברענגט אין רא"ש ראש השנה פרק ד סימן י' און תוספות רא"ש ראש השנה דף לב עמוד א ומנהג צרפת הקדום}}, און די אנגענומענע שיטה איז צו זאגן 'לשמוע קול שופר'{{הערה|אוצר הגאונים ראש השנה סימנים קא-קד וקיא, [[בה"ג]], {{רמב"ם|שופר|ג|י}} און {{רמב"ם|ברכות|יא|יד|ספר=אהבה}} רא"ש על פי דער ירושלמי וואס איז געברענגט אין ראבי"ה}}. אויך דער רמב"ם ברענגט ראיות אז די מצוה איז צו הערן, ווייל אויב האט ער געבלאזן און נישט געהערט האט ער נישט יוצא געווען{{הערה|שו"ת [[תשובות הרמב"ם|פאר הדור]], סימן נא}} אבער עס איז דא [[אחרונים]] וואס ברענגען ראיות אז די מצוה איז אויך צו בלאזן{{הערה|[[שאגת אריה]] סימן ו}} און אזוי ווי מען זאגט ביי שופרות "שומע קול תרועת עמו ישראל". | א נפקא מינא וואס קומט ארויס פון די שאלה (און די שאלה איז שוין געברענגט ביי די גאונים) איז וועלכע ברכה דארף מען מאכן - 'לשמוע קול שופר' אדער 'על תקיעת שופר'{{הערה|דעת רבנו תם איז געברענגט אין רא"ש ראש השנה פרק ד סימן י' און תוספות רא"ש ראש השנה דף לב עמוד א ומנהג צרפת הקדום}}, און די אנגענומענע שיטה איז צו זאגן 'לשמוע קול שופר'{{הערה|אוצר הגאונים ראש השנה סימנים קא-קד וקיא, [[בה"ג]], {{רמב"ם|שופר|ג|י}} און {{רמב"ם|ברכות|יא|יד|ספר=אהבה}} רא"ש על פי דער ירושלמי וואס איז געברענגט אין ראבי"ה}}. אויך דער רמב"ם ברענגט ראיות אז די מצוה איז צו הערן, ווייל אויב האט ער געבלאזן און נישט געהערט האט ער נישט יוצא געווען{{הערה|שו"ת [[תשובות הרמב"ם|פאר הדור]], סימן נא}} אבער עס איז דא [[אחרונים]] וואס ברענגען ראיות אז די מצוה איז אויך צו בלאזן{{הערה|[[שאגת אריה]] סימן ו}} און אזוי ווי מען זאגט ביי שופרות "שומע קול תרועת עמו ישראל". | ||
| שורה 112: | שורה 113: | ||
== די מחויבים == | == די מחויבים == | ||
מיט די מצוה זענען מחויב אלע מענער פון כלל ישראל. | מיט די מצוה זענען מחויב אלע מענער פון כלל ישראל. | ||
פרויען זענען פטור וויבאלד ס'איז א מצוות עשה שהזמן גרמא. אין גמרא איז דא א מחלוקת אויב פרויען מעגן בלאזן{{הערה|{{תלמוד בבלי|ראש השנה|לג|א}}.}}. תוספות שרייבט אז להלכה מעגן פרויען בלאזן און אויך בענטשן "אשר קדשנו במצוותיו וצונו", און אזוי האבן גע'פסק'נט די אשכנז'ישע פוסקים{{הערה|ספר [[העיטור]] עשרת הדיברות – הלכות שופר צט}}, אבער דער [[שאגת אריה]] שרייבט אז עס איז בעסער אז א מאן זאל בלאזן און זיי מוציא זיין{{הערה|{{אוצר הספרים היהודי|שאגת אריה/קד|שאגת אריה, סימן קד}}}}. | פרויען זענען פטור וויבאלד ס'איז א מצוות עשה שהזמן גרמא. אין גמרא איז דא א מחלוקת אויב פרויען מעגן בלאזן{{הערה|{{תלמוד בבלי|ראש השנה|לג|א}}.}}. תוספות שרייבט אז להלכה מעגן פרויען בלאזן און אויך בענטשן "אשר קדשנו במצוותיו וצונו", און אזוי האבן גע'פסק'נט די אשכנז'ישע פוסקים{{הערה|ספר [[העיטור]] עשרת הדיברות – הלכות שופר צט}}, אבער דער [[שאגת אריה]] שרייבט אז עס איז בעסער אז א מאן זאל בלאזן און זיי מוציא זיין{{הערה|{{אוצר הספרים היהודי|שאגת אריה/קד|שאגת אריה, סימן קד}}}}. | ||
ווידער דער שולחן ערוך{{הערה|{{שולחן ערוך|אורח חיים|תקפט|ו}}}} שרייבט אז פרויען קענען בלאזן אבער זיי קענען נישט מאכן די ברכה, און אזוי פירן זיך די ספרדים. | ווידער דער שולחן ערוך{{הערה|{{שולחן ערוך|אורח חיים|תקפט|ו}}}} שרייבט אז פרויען קענען בלאזן אבער זיי קענען נישט מאכן די ברכה, און אזוי פירן זיך די ספרדים. | ||
אין אסאך שולן איז דא אן עקסטערע צייט וואס דעמאלט בלאזט א מאן פאר די פרויען. | |||
אין אסאך שולן איז דא אן עקסטערע צייט וואס דעמאלט בלאזט | |||
[[חרש]], [[שוטה]], און [[קטן]] זענען פטור. אבער אנדערש פון אלע פלעצער אין חז"ל וואס א חרש הייסט איינער וואס סיי קען נישט הערן און סיי קען נישט רעדן, דא אפילו איינער וואס קען נאר נישט הערן איז אויך נישט חייב און קען נישט מוציא זיין אנדערע{{הערה|{{שלחן ערוך|אורח חיים|תקפט|ב}}.}}. | [[חרש]], [[שוטה]], און [[קטן]] זענען פטור. אבער אנדערש פון אלע פלעצער אין חז"ל וואס א חרש הייסט איינער וואס סיי קען נישט הערן און סיי קען נישט רעדן, דא אפילו איינער וואס קען נאר נישט הערן איז אויך נישט חייב און קען נישט מוציא זיין אנדערע{{הערה|{{שלחן ערוך|אורח חיים|תקפט|ב}}.}}. | ||
== ראש השנה וואס געפאלט אין שבת == | == ראש השנה וואס געפאלט אין שבת == | ||
{{הויפט ארטיקל| | {{הויפט ארטיקל|ראש השנה וואס געפאלט אין שבת}} | ||
ווען | ווען ראש השנה געפאַלט אויף שבת, איז דאָ אַ תקנת חכמים אַז מען זאָל נישט בלאָזן שופר. די סיבה פאַר דעם איסור איז די חשש אַז אַן עם הארץ זאָל נישט אַריבערטראָגן דעם שופר אויף שבת אין אַ רשות הרבים. אין דער צייט ווען דער בית המקדש איז געשטאַנען, האט מען יאָ מקיים געווען די מצוה אין דער שטאט ירושלים אדער בלויז אין בית המקדש. | ||
רבי עקיבא יוסף שלעזינגער האָט אין 19טן יאָרהונדערט אַרויסגעגעבן אַ פּאַמפלאעט אַרגומענטירנדיג פאַרן בלאָזן שופר אין ירושלים ווען ראש השנה איז שבת, אָבער עס איז נישט אָנגענומען געוואָרן. | |||
== בלאזן נישט פאר די מצוה == | == בלאזן נישט פאר די מצוה == | ||