אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "פרשת קרח"

[[טעקע:Dore Death of Korah, Dathan and Abiram.jpg|קליין|קרח און זיין קליקע ווערן איינגעשלינגען אין דער ערד. קריצונג דורך [[גוסטאוו דארע]], 1865]]

[[קרח]] האט זיך אוועקגעשטעלט, אינאיינעם מיט [[דתן און אבירם]] און [[און בן פלת|אוֹן בן פלת]] פון [[שבט ראובן]], מיט 250 פירערס פון פאלק, קעגן [[משה]] און [[אהרן]], און געקריגט אויף זיי פארוואס זיי האבן גענומען די פירערשאפט פון השי"ת'ס הייליג פאלק. דערהערנדיג דאס, איז משה געפאלן אויף זיין פנים, און זיי געזאגט אז צומארגנס וועט גאט צואוויסנטון אין וועם ער האט געהייליגט און אויסגעוועלט, ווען יעדער פון דער גרופע וועט מקריב זיין [[קטורת]]. משה האט זיך געוואנדן צו קרח און אים גע'מוסר'ט אויף וואס ער באגנוגט זיך נישט מיט'ן זיין אויסגעוועלט אלס [[שבט לוי|לוי]] און טון די עבודה אין משכן, און פארלאנגט אויך [[כהן|כהונה]], וואס דער אויסוואל פון אהרן איז געווען אויפ'ן באפעל פון גאט, און דערפאר איז די קריגעריי וועלכע ער פירט אן, קעגן השי"ת. משה האט גערופן דתן און אברהם, אבער זיי האבן מיט חוצפה געענטפערט אז זיי קומען נישט, און משה האט מיט צארן געזאגט צום אויבערשטן זאל זיך נישט קערן צו זייער קרבן.

משה האט געזאגט צו קרח ער זאל - אינאיינעם מיט זיין גרופע, און אהרן, זיך שטעלן פאר גאט, און איטליכער זאל נעמען א מחתה און לייגן דערויף קטורת און דאס מקריב זיין פאר'ן אויבערשטן. נאכ'ן מקריב זיין די קטורת, האבן זיי זיך געשטעלט ביים טויער פון [[אהל מועד]], אינאיינעם מיט'ן פאלק וועלכע קרח האט אנגעדרייט קעגן משה, ווען דער כבוד פון אויבערשטן האט זיך באוויזן.

גאט האט געזאגט צו משה און אהרן זאלן זיך אפשיידן פונעם פאלק, און ער וועט זיי פארלענדן אין אן אויגנבליק, אבער זיי האבן זיך איינגעבעטן: "{{מנוקד|הָאִישׁ אֶחָד יֶחֱטָא וְעַל כָּל הָעֵדָה תִּקְצֹף}}?", האט דער אויבערשטער זיי באפוילן צו זאגן דאס פאלק זיך צו אפקערן פון קרח, דתן און אבירם. משה האט זיך געוואנדן מיט די זקנים צו דתן און אבירם, און באפוילן דאס פאלק זיך אפצוטון פון זייערע געצעלטן און זייער אייגנטום, נישט צו פארכאפט ווערן מיט זייער זינד.  

ווען דאס פאלק האט זיך אפגערוקט פון זייערע געצעלטן האט משה געגעבן א צייכן מיט וועלכע מען וועט וויסן אז ער טוט אלעס בשליחות פון אויבערשטן – נעמליך, אויב גאט וועט באשאפן א נייעם פענאמען, און דער ערד וועט איינשלינגען די מענטשן צום אפגרינד לעבעדיגערהייט. ווי נאר משה האט געענדיגט די רייד האט זיך די ערד געשפאלטן אונטער זיי און איינגעשלינגען אלע וואס האבן אנגעהערט צו קרח מיט זייערע הייזער, פאמיליעס, און פארמעגן, זיי איבערגעדעקט לעבעדיגערהייט, בשעת די אידן אנטלויפן מיט שרעק. דאן איז ארויס א פייער פון גאט און פארלענדט די 250 לייט וואס האבן מקריב געווען דער קטורת{{הערה|{{תנ"ך|במדבר|טז|לאנג=יא|אן=ספר}}.}}.

דאן האבן די אידן זיך באקלאגט אויף משה און אהרן אז זיי האבן ערמארדעט דעם אויבערשטנ'ס פאלק, זיך צוזאמנעמנדיג ביים אהל מועד, ווען דער כבוד פון גאט האט זיך באוויזן, און משה און אהרן זענען אריין אהין. גאט האט ווידער געוואלט פארלענדן דאס פאלק, און משה האט באפוילן אהרן ארויסצוגיין צום פאלק מיט א מחתה קטורת און אפשטעלן די מגיפה וואס האט אויסגעבראכן. די מגיפה האט זיך אפגעשטעלט און די טויטע האבן געציילט 14,700.

אויפ'ן באפעל פון גאט האט משה גענומען פונעם [[נשיאי שבטי ישראל|נשיא]] פון יעדן שבט א שטעקן, זייערע נעמען געשריבן דערויף, און אויך א [[מטה אהרן|שטעקן פון אהרן]], מיט זיין נאמען געשריבן. משה האט געלייגט די שטעקענעס פאר'ן [[ארון הברית|ארון]], און צואמארגנס האט אהרנ'ס שטעקן ארויסגעשפראצט [[מאנדל]]ען, און משה האט עס ארויסגעברענגט צייגנדיג דאס פאלק אין וועם השי"ת האט אויסגעוועלט. דער באשעפער האט באפוילן משה אוועקצולייגן אהרנ'ס שטעקן ביים ארון, אלס זכר פאר צוקונפטיגע ווידערשפעניגער{{הערה|{{תנ"ך|במדבר|יז|לאנג=יא|אן=ספר}}.}}.

נאך דער אומגליק אין רעזולטאט פון מקריב זיין קטורת אומבארעכטיגט, האט גאט באפוילן אהרן צו שטעלן די כהנים און לויים צו היטן דעם משכן און בית המקדש אז אזעלכע וואס זענען נישט באפולמעכטיגט א געוויסע עבודה זאלן זיך נישט דערנענטערן עס טון; א "זָר" סיי וועלכע עבודה, כהנים און לויים מיט'ן צווייטנ'ס עבודה.

|[[איסור פון אויסלייזן בכור פון טהור'ע בהמות|נישט אויסלייזן א בכור פון טהור'ע בהמות]]

|