אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:יוסף"

| געבורט ארט = [[חרן]], [[אלטע חתי'שע אימפעריע]]

===געבורט===

===נעמען===

יוסף ווערט גערופן מיט נאך 7 צונעמען: '''יְּהוֹסֵף'''{{הערה|לויטן פסוק אין תהלים, עדות ביהוסף שמו וכו'}}, '''יוֹסֵף הַצַּדִּיק''', '''כַלְכֹּל''', '''צָפְנַת פַּעְנֵחַ''', '''אַבְרֵךְ''', '''מִשְׁנֶה לַמֶּלֶךְ''', '''יוֹסֵף בֵּן יַעֲקֹב'''{{הערה|די אלע נעמען זענען לויט מדרשי חז"ל}})

יוסף איז געווען דער מוזשיניק פון יעקב, געבוירן צו רחל נאָך זיבן יאָר פון איר עקרה'קייט, און אין רעזולטאט דער מערסט באליבטער זון ביי זיין טאטן, וואס דערפאר האט ער אים געשאנקען א [[כתונת פסים]]. די ליבשאפט האט צוגעברענגט די ברידער צו מקנא זיין. אין צוגאב האט יוסף דערציילט פאר זיין טאטן לשון הרע אויף זיינע ברידער – און זיי האבן אים דעריבער פיינט געהאט{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|לז|א|ד}}}}.

{{אנקער|יוסף'ס חלומות}}שפעטער האט יוסף [[חלום|געחלומט]] ווי ער און זיינע ברידער קלייבן בינטלעך אין פעלד, ווען אט שטעלט זיך אוועק די בינטל פון יוסף, און אלע אנדערע בינטלען פון די ברידער בוקן זיך צו זיינס. עס איז געווען קלאר וואס דאס באדייט: אלע ברידער וועלן קומען זיך בוקן צו יוסף, און ער וועט געוועלטיגן איבער זיי. יוסף האט דאס דערציילט פאר זיינע ברידער, און זיי האבן אים נאכמער פיינט געהאט. דערנאך האט יוסף געחלומט נאך א חלום: עלף [[שטערן]], צוזאמען מיט די [[זון]] און די [[לבנה]], קומען זיך בוקן צו אים. דאס מאל האט דאס שוין געהאט א ברייטערע באדייט: אויסער די עלף שטערן (=די ברידער, די שבטים), וועלן אויך קומען די זון (דער טאטע, יעקב) און די לבנה (די מאמע{{ביאור|אזוי איז אנגענומען, אבער לויט'ן [[רמב"ן]] ({{תנ"ך|בראשית|לז|י}}) רעדט מען פון די הויזגעזונד פון יעקב – זיינע ווייבער און קינדער. לויט [[הרב יעקב צבי מקלנבורג]] (הכתב והקבלה, שם) פרעזענטירט אויך די לבנה יעקב, נאר ברענגט ארויס אן אנדער זייט אין זיין וועזן.}}) זיך בוקן צו אים. יוסף האט אויך די חלום דערציילט פאר זיינע ברידער. די ברידער האבן נישט רעאגירט, און יוסף איז געגאנגען דערציילן די חלום פאר זיין פאטער. יעקב האט עס אויסערליך אוועק געמאכט זאגנדיג: צו דען וועלן איך, דיין מאמע און דיינע ברידער זיך קומען בוקן צו דיר?!{{הערה|{{ציטוטון|הבוא נבוא אני ואמך ואחיך להשתחוות לך ארצה?!}} ({{תנ"ך|בראשית|לז|י}})}} [[רש"י]] ערקלערט אז דאס האט יעקב געטון אראפצונעמען די קנאה פון די ברידער, זאגנדיג אז די חלום איז נישט אמת, וויבאלד די מאמע פון יוסף – רחל – איז דאך שוין נפטר געווארן, און עס קען נישט זיין אז דאס זאל געשען{{הערה|רש"י ערקלערט אז די מאמע - לבנה אין חלום - מיינט מען [[בלהה]] וואס האט געהאדעוועט יוסף. רש"י ברענגט אויך די ווערטער פון [[חז"ל]], אז פון דא לערנט מען ארויס "אין חלום בלא דברים בטלים"({{בבלי|ברכות|נה|א}}).}}. אבער, גלייך דערנאך שטייט געשריבן "ואביו שמר את הדבר". דאס מיינט אז אין הארץ האט יעקב יא געגלייבט אז איין טאג וועט דאס מקויים ווערן{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|לז|ה|יא}}}}.

נאך די מעשה מיט די חלומות, האט יעקב געשיקט יוסף זוכן און זען צו עס איז פרידן צו זיינע ברידער וואס האבן געפאשעט די שאף אין געגנט פון [[שכם]] און [[עמק דותן]]. די ברידער האבן אים באמערקט פונדערווייטנס און זיי האבן זיך אנגערופן צווישן זיך: אט איז ער, דער בעל החלומות, לאמיר אים טויטן{{הערה|{{ציטוטון|הנה בעל החלומות הלזה בא – ועתה לכו ונהרגהו!}}, {{תנ"ך|בראשית|לז|יט|כ}}}}. [[ראובן]], דער בכור, האט זיי אפגעהאלטן פון אויספירן דעם געדאנק, און האט פארגעלייגט אים אריין צו ווארפן אין גרוב, און אזוי האבן זיי געטון. די פלאן פון ראובן איז געווען, שפעטער ארויסצונעמען יוסף פון גרוב און צוריק ברענגען צום טאטן. ראובן האט דערנאך פארלאזט דאס ארט{{הערה|ער איז געגאנגען [[כיבוד אב ואם|באדינען זיין פאטער]], אדער איז ער געגאנגען תשובה טון אויף דעם וואס ער האט [[געשיכטע פון ראובן און בלהה|מבלבל]] געווען זיין טאטנ'ס בעט ({{תנ"ך|בראשית|לז|כט|מפרש=רש"י}}).}}.

דערנאך האט [[יהודה]] פארגעשלאגן - כדי זיך אפצוהאלטן פון אים טויטן - צו פארקויפן יוסף פאר א שיירא פון ישמעאלים וואס זענען דארט פארביי, די ברידער האבן צוגעשטימט און יוסף איז פארקויפט געווארן פאר צוואנציג כסף צו די ישמעאלים, און זיי האבן אים פארקויפט פאר א גרופע [[האנדל|הענדלער]] פון [[מדין]] וואס האבן אים אראפגענידערט קיין מצרים.

ווען ראובן איז צוריק געקומען און געזען אז יוסף איז פארקויפט געווארן, האט ער צוריסן זיינע קליידער צו באווייזן זיין ווייטאג. כדי צו באהאלטן די מכירה פון זייער טאטן האבן די ברידער געשחטן א [[ציג]], איינגעטונקען די כתונת פון יוסף אין די בלוט, און געשיקט צו יעקב פרעגן: איז דאס דיין קינד'ס העמד? יעקב האט עס געזען און באשטעטיגט אז דאס איז טאקע די כתונת פון יוסף, טראכטנדיג אז ער איז פארציקט געווארן פון א ווילדע חיה: {{ציטוטון|כתונת בני, חיה רעה אכלתהו, טָרֹף טֹרַף יוסף}}{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|לז|לג}}}}. יעקב האָט געטרויערט יאָרן לאַנג נאָך יוסף.

יוסף איז פארקויפט געווארן צו זיין א קנעכט ביי די הויז פון איינער פון פרעה'ס מיניסטערס - [[פוטיפר]] שר הטבחים. ער האט באמערקט אז פון ווען יוסף איז אנגעקומען האבן זיינע געשעפטן שטארק מצליח געווען{{הערה|[[חז"ל]] האבן פון דא ארויסגעלערנט, איז אין א פלאץ וואס [[תלמיד חכם|תלמידי חכמים]] קומען, איז זאפארט שורה דארט א ברכה ({{בבלי|ברכות|מב|א}}).}} און ער האט אים אויפגענומען צו זיין פאראנטווארטליך אויף זיין הויז.

[[אשת פוטיפר]] האט געוואלט זינדיגן מיט יוסף, זי האט יעדן טאָג פּרובירט אים איינצורעדן{{הערה|{{בבלי|יומא|לה|ב}}}}, אבער יוסף האט איר נאכאנאנד אפגעזאגט און אפילו נישט איינגעשטימט צו קוקן אויף איר. ענדע, ווען זיי זענען איינמאל געווען אליין אין הויז, האט זי פרובירט כאפן יוסף מיט געוואלד, אבער יוסף האט זיך ארויסגעדרייט און אנטלאפן אינדרויסן, איבערלאזנדיג זיין קלייד אין אירע הענט. ווען אלע זענען אהיימגעקומען האט זי אנגעדרייט און פארציילט אז יוסף איז דער וואס האט געוואלט זינדיגן מיט איר, און נאך א געראנגל איז ער אנטלאפן, און א באווייז דערצו איז זיין קלייד אין איר האנט. מען האט דעריבער איינגעשפארט יוסף אין טורמע{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|לט|א|כ}}}}.

 

נאך צוויי יאר{{הערה|חז"ל ערקלערן אז די צוויי יאר זענען מלכתחילה נישט נגזר געווארן אויף יוסף, אבער ער האט דאס באקומען אלס שטראף פארן זיך ווענדן נאך הילף ביי א בשר ודם, ווי עס איז מרומז אין פסוק "אַשְׁרֵי הַגֶּבֶר אֲשֶׁר שָׂם ה' מִבְטַחוֹ וְלֹא פָנָה אֶל רְהָבִים וְשָׂטֵי כָזָב" - {{תנ"ך|תהלים|מ|ה}} ({{תנ"ך|בראשית|מ|כג|מפרש=רש"י}}).}} האט פרעה [[פרעה'ס חלומות|געחלומט חלומות]], אין זיי האט ער געזען ווי זיבן מאגערע קיען שלינגען זיבן פעטע קיען, און זיבן טריקענע זאנגען שלינגען זיבן פולע זאנגען. ווען די מצרישע [[חרטומים]] האבן נישט געקענט זיי ענטשיידן, האט דער שר המשקים זיך דערמאנט אינעם עברישן בחור וואס זיצט אין ארעסט הויז, און האט פארגעשלאגן פאר פרעה אים ארויסצונעמען און בעטן ער זאל ענטשיידן די חלומות{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|מא}}}}.

יוסף האט קלאר געשטעלט פאר פרעה אז די הצלחה איז נישט אנגעהאנגען אין אים נאר אלעס איז אין דעם אויבערשטנ'ס הענט, און נאר דערנאך איז ער צוגעגאנגען ענטשיידן די חלום: זיבן זאטע יארן וועלן אראפקומען אויף די וועלט, און דערנאך וועלן קומען זיבן הונגער יארן, וואס וועלן זיין אזוי שטארק אזש מען וועט פארגעסן פון די זאטע יארן. פרעה האט זיך דערשראקן און געפרעגט יוסף וואס קען מען טון צו אריבער גיין די זיבן הונגער יארן, האט יוסף פארגעשלאגן צו קלייבן און אוועקלייגן עסן פון די זאטע יארן, און אזוי וועט מען איבערלעבן די הונגער יארן. פרעה איז געווארן זייער באאיינדריקט פון די ענטשיידונג און די עצה דערויף, און האט אויפגענומען יוסף אויסצופירן דעם פלאן און זיין א משנה למלך אויף מצרים, ווען נאר די בענקל פון פרעה בלייבט העכער זיינס. אין רעזולטאט, האט פרעה געגעבן פאר יוסף דעם עגיפּטישן נאמען '''צָפְנַת פַּעְנֵחַ'''{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|מא|טז|מה}}}}, וועלכע באדייט "אנטפלעקט באהאלטענעס" וויבאלד יוסף האט ענטשידן די חלום פון פרעה{{הערה|רש"י}}.

יוסף האט אויסגעפירט מיט סוקסעס די אויפגאבע און באהאלטן אסאך אוצרות פון עסן ביי די זאטע יארן.

ווען עס זענען אנגעקומען די הונגער יארן, האט ער פארקויפט עסן פאר די איינוואוינער פון מצרים און די ארומיגע לענדער - דארט האט אויך געהערשט א הונגער. יוסף'ס אַדמיניסטראַטיווע טאַקטיקן זענען געווען: דער עגיפּטישער באַפעלקערונג (אַחוץ די כּהנים) האָבן זיך פאַרקויפט ווי קנעכט צו פּרעה פאַר זיין הילף, און ער האָט גענומען אַ פיפטל פון דער גערעטעניש פאַר פּרעה.