אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "פרשת שלח"

מיט דער גוטהייסונג פון אויבערשטן האט משה געשיקט די [[נשיאים]] פון די שבטים אלס "מרגלים" - שפיאנען, צו אויסשפיאנירן [[ארץ כנען]] וועלכע ווערט געגעבן פאר די אידן, זען אירע שטארקקייטן און שוואכקייטן, און אהיימברענגען פון אירע פרוכט. די מרגלים זענען ארויף פון דרום צפון-צו; דורכאויס זייער רייזע האבן זיי אנגעטראפן אין [[חברון]] די ריזן, אחימן, שֵׁשַׁי, און תלמי. אין [[נחל אשכול]] האבן זיי אפגעשניטן א געהענגל טרויבן, מילגרוימען און פייגן. נאך פערציג טעג האבן זיי זיך אומגעקערט קיין [[מדבר פארן]] צו [[משה רבינו|משה]], [[אהרן הכהן|אהרן]] און די אידן, זיי געצייגט די אומגעווענליך גרויסע פרוכט פונעם לאנד, און דערציילט: "מיר זענען געקומען צום לאנד וואו איר האט אונז געשיקט, און עס איז טאקע אן "ארץ זבת חלב ודבש", אבער, דאס ארטיגע פאלק איז שטארק און באפעסטיגט, און מיר האבן געזען דארט די ריזן, און פארשידענע פעלקער זענען באזעצט דארט." [[כלב בן יפונה]] האט זיי איבערגעהאקט שרייענדיג אז מיר וועלן אהין ארויפגיין און זיי בייקומען, ווען די איבריגע מרגלים האבן צוריק גע'טענה'ט אז עס איז אוממעגליך וויבאלד די ארטיגע פעלקער זענען שטערקער, און ווייטער בארעדט דאס לאנד פאר די אידן{{הערה|{{תנ"ך|במדבר|יג|לאנג=יא|אן=ספר}}.}}.

[[:קאַטעגאָריע:פרשת שלח|*]]

[[:קאַטעגאָריע:פרשיות ספר במדבר|שלח]]

[[:קאַטעגאָריע:סיון]]

[[:קאַטעגאָריע:המכלול ארטיקלען]]