רוי:שמונה עשרה
שמונה עשרה איז דער עיקר דאווענען פון אלע 3 תפילות שחרית מנחה ערבית.
עס הייסט אזוי ווייל אמאל איז דאס געווען 18 ברכות מען האט צוגעלייגט דערנאך אבער די מינינם.
מען שטייט און צאמגעלייגט די פוס, און מ'דאווענט דאס שטיל.
אנטוויקולינג
דאס איז געגרינדעט און איינגעפירט געווארן אלס אוניוועריסאלער תפילה פון אידישן פאלק נאכן חורבן בית שני ווען עס האט זיך גענדיגט די קרבנות הקרב פאר גאט, האט מען געמוזט מאכן אנשטאט אן אנדער עבודת ה' פאר דעם האט יעדער געקענט דאווענען לויט זיין אייגענן געברויך אנדערשט פון צווייטן וואס ספעלט פאר יעדן איטליכער.
געבוי
געבוי פון די תפילה איז איינגעטיילט אויף :3
- לויב - די ערשטע 3 ברכות זענען ווי אן אריינפיר צו זינגן די לויב פון הקב"ה, דורך בענטשן אים פאר די אבות; תחיית המתים; און זיין הייליגקייט.
- געבעט - דער עיקר איז די 13 ברכות וואס מען דאווענט אז הקב"ה זאל משפיע זיין דאס לעבן'ס געברויכן און גוטס:
- דעת;
- תשובה;
- פארצייאונג;
- גאולה;
- געזונט;
- תבואה; די ברכה טוישט זיך ווינטער און זומער—ווינטער (אין א"י פון ז' מרחשון, אין חו"ל פון 4 אדער 5 דעצעמבער צו מעריב) ביז פסח זאגט מען ותן טל ומטר לברכה, בעטן אויף רעגן;
- אייזאמאלן אונזער פאלק אויף איין פלאץ;
- צוריקערן די ריכטער;
- אויסראטן די מינים און מוסרים;
- אויפהאלטן די צדיקים;
- אויפבויען צוריק ירושלים;
- ברענגן אן אויסלייזונג;
- אויסהערן די געבעט.
- דאנקן - פאר עבודת ה'; פארן לויבן אים; פאר שלום.
אלע ברכות ווערן געזאגט מיט א לשון רבים אז כלל ישראל רעדט.
ביי שחרית און מנחה זאגט איבער א שליח ציבור די תפילה הויך אויפן קול, און דער עולם שרייט אמן נאך יעדע בענטשונג.
ווען זאגט מען דאס
ביי שחרית זאגט מען דאס נאך קריאת שמע און אירע ברכות, כדי נאנט צו לייגן די גאולה צו תפילה.
ביי מנחה זאגט מען דאס נאך אשרי
און ביי ערבית אויך נאך קריאת שמע און אירע ברכות.
דאס איז נישט קיין המכלול ארטיקל, בלויז עפעס וואס ליגט דא ביז עס וועט ערזעצט ווערן מיט בעסערס. שרייבט עס איבער!