אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "פרשת בחוקותי"
(החלפות (פ, יי, יי, וו, וי)) |
ק (הגהה) |
||
| שורה 22: | שורה 22: | ||
'''{{מנוקד|פרשת בְּחֻקֹתַי}}''' איז די צענטע און לעצטע [[סדרה]] פון [[ספר ויקרא]], און די 33'סטע פון דער תורה בכלל. די פרשה גייט פון {{תנ"ך|ויקרא|כו|ג|אן=ספר|לאנג=יא}}, ביז סוף ספר - {{תנ"ך|ויקרא|כז|לד|אן=ספר|לאנג=יא}}, לויטן אנגענומענעם צעטיילונג פון [[קאפיטלען פון תנ"ך|קאפיטלען]], פארמאגנדיג אינאיינעם 57 פסוקים און פינף פרשיות - דריי [[פרשה פתוחה|פתוחות]] און צוויי [[פרשה סתומה|סתומות]]. | '''{{מנוקד|פרשת בְּחֻקֹתַי}}''' איז די צענטע און לעצטע [[סדרה]] פון [[ספר ויקרא]], און די 33'סטע פון דער תורה בכלל. די פרשה גייט פון {{תנ"ך|ויקרא|כו|ג|אן=ספר|לאנג=יא}}, ביז סוף ספר - {{תנ"ך|ויקרא|כז|לד|אן=ספר|לאנג=יא}}, לויטן אנגענומענעם צעטיילונג פון [[קאפיטלען פון תנ"ך|קאפיטלען]], פארמאגנדיג אינאיינעם 57 פסוקים און פינף פרשיות - דריי [[פרשה פתוחה|פתוחות]] און צוויי [[פרשה סתומה|סתומות]]. | ||
רוב פון | רוב פון דער פרשה פארנעמט ברכות און קללות געוואָנדן אין היטן די תורה; דאן ווערן אויסגערעכנט עטליכע דינים פון [[ערכין]] - אריינגערעכנט ערכי אדם, בהמה, בתים און שדות, [[הקדש]], [[קדשים]]; דינים פון [[תמורה]], [[חרם]]'דיגע פארמעגן [[מתנות כהונה|וואס מען געבט פאר די כהנים]], און [[מעשר בהמה]]. | ||
פרשת בחוקותי ווערט געליינט צווישן די דאטומען [[י"ט אייר|י"ט]] און [[כ"ז אייר]]. אין פשוט'ע יארן ליינט מען געווענליך די פרשה צוזאמען מיט [[פרשת בהר]]. | פרשת בחוקותי ווערט געליינט צווישן די דאטומען [[י"ט אייר|י"ט]] און [[כ"ז אייר]]. אין פשוט'ע יארן ליינט מען געווענליך די פרשה צוזאמען מיט [[פרשת בהר]]. | ||
| שורה 33: | שורה 33: | ||
די פרשה הייבט אן ווי גאָט זאגט צו אַז אויב די אידן וועלן נאָכגיין זיינע געזעצן, וועט ער זיי בענטשן מיט רעגנס אין זייער צייט, שפע'דיגע שניטן, פרידן, זיג איבער פיינט, פרוכטיגקייט, און גאָט'ס אנוועזנהייט. | די פרשה הייבט אן ווי גאָט זאגט צו אַז אויב די אידן וועלן נאָכגיין זיינע געזעצן, וועט ער זיי בענטשן מיט רעגנס אין זייער צייט, שפע'דיגע שניטן, פרידן, זיג איבער פיינט, פרוכטיגקייט, און גאָט'ס אנוועזנהייט. | ||
דאַן קומט א פרשה פון קללות אדער סטראַשונגען ("תוכחה"). אויב די אידן טוען נישט אָפּהיטן גאָט'ס מצוות, וועט גאָט אָנמאַכן אויף די אידן צרות, קדחת, היץ, גע'גנב'עטע שניט, באזיגט דורך פיינט, אָרעמע שניטן, אנפאלן פון ווילדע חיות, מגיפה, הונגער, וויסטעניש, און שרעק. די וואָס בלייבן וועלן ווערן אַוועקגענומען | דאַן קומט א פרשה פון קללות אדער סטראַשונגען ("תוכחה"). אויב די אידן טוען נישט אָפּהיטן גאָט'ס מצוות, וועט גאָט אָנמאַכן אויף די אידן צרות, קדחת, היץ, גע'גנב'עטע שניט, באזיגט דורך פיינט, אָרעמע שניטן, אנפאלן פון ווילדע חיות, מגיפה, הונגער, וויסטעניש, און שרעק. די וואָס בלייבן וועלן ווערן אַוועקגענומען צום לאַנד פון זייערע פיינט, וואו זיי וועלן ווערן האַרצ־קראַנק איבער זייערע זינד, מודה זיין אויף זייערע זינד און ווערן פאַרצייט. די תורה ענדיגט די קללות מיט עטליכע פסוקים אין אַן אָפּטימיסטישער טאָן: "אָבער אַפילו דאַן, ווען זיי וועלן זיין אין דעם לאַנד פון זייערע פיינט, וועל איך זיי נישט פאַראַכטן, און וועל זיי נישט פאַראומווערדיגן… און איך וועל זיך דערמאנען פאַר זייערטוועגן דעם בונד מיט" אברהם, יצחק און יעקב און מיט "די ערשטע, וואָס איך האָב זיי אַרויסגעצויגן פון לאַנד מִצרַיִם"{{הערה|{{תנ"ך|ויקרא|כו|ג|מו|אן=ספר}}.}}. | ||
===דינים פון ערכין=== | ===דינים פון ערכין=== | ||
דאן ווערן אויסגערעכנט דינים פון [[ערכין]]. גאָט האָט געזאָגט צו משה'ן צו אָנזאָגן די אידן אַז ווען איינער מאַכט א נדר צו ברענגען פאַר גאָט די | דאן ווערן אויסגערעכנט דינים פון [[ערכין]]. גאָט האָט געזאָגט צו משה'ן צו אָנזאָגן די אידן אַז ווען איינער מאַכט א נדר צו ברענגען פאַר גאָט די ווערד פון אַ מענטש, וועט די פאלגענדע וואָג אָנגיין: | ||
*פאַר אַ מאַן פון 20 ביז 60 יאָר אַלט, 50 שקל זילבער; | *פאַר אַ מאַן פון 20 ביז 60 יאָר אַלט, 50 שקל זילבער; | ||
*פאַר אַ פרוי פון 20 ביז 60 יאָר, 30 שקל; | *פאַר אַ פרוי פון 20 ביז 60 יאָר, 30 שקל; | ||
| שורה 45: | שורה 45: | ||
*פאַר אַ מאַן 60 יאָר אָדער העכער, 15 שקל; | *פאַר אַ מאַן 60 יאָר אָדער העכער, 15 שקל; | ||
*פאַר אַ פרוי 60 יאָר אָדער העכער, 10 שקל. | *פאַר אַ פרוי 60 יאָר אָדער העכער, 10 שקל. | ||
אבער אויב א נודר האט זיך נישט געקענט ערלויבן די באצאלונג, דארף דער נודר זיך שטעלן פארן כהן, און דער כהן וועט אָפּשאַצן דעם נודר לויט וואָס דער נודר רען זיך ערלויבן. אויב דער נדר איז וועגן אַ בהמה וואָס מען קען ברענגען אַלס קרבן, איז די בהמה הייליג, און מען קען נישט פאַרבייטן אויף איר אַן אַנדער בהמה, און אויב מען וועט פאַרבייטן איין בהמה פאַר אַן אַנדערן, וועט | אבער אויב א נודר האט זיך נישט געקענט ערלויבן די באצאלונג, דארף דער נודר זיך שטעלן פארן כהן, און דער כהן וועט אָפּשאַצן דעם נודר לויט וואָס דער נודר רען זיך ערלויבן. אויב דער נדר איז וועגן אַ בהמה וואָס מען קען ברענגען אַלס קרבן, איז די בהמה הייליג, און מען קען נישט פאַרבייטן אויף איר אַן אַנדער בהמה, און אויב מען וועט פאַרבייטן איין בהמה פאַר אַן אַנדערן, וועט דער נדר און איר בייט ביידע זיין הייליג. אויב דער נדר איז וועגן אַ טמא'נע בהמה וואָס קען נישט ווערן געבראכט אַלס א קרבן, זאָל דער נודר געבן די בהמה צום כהן, דער כהן זאָל עס אָפּשאַצן, און אויב דער נודר וויל עס אויסלייזן, זאָל דער נודר צוגעבן א פינפטל צו זיין שאַצונג. אויב מען מקדיש אַ הויז צו גאָט, זאָל דער כהן עס אָפּשאַצן, און אויב דער נדבן וויל עס אויסלייזן, דאַרף דער נדבן צוגעבן א פינפטל צו די שאַצונג. | ||
אויב איינער איז מקדיש צו גאָט א פעלד פון זיינע עלטערן, זאָל דער כֹּהן עס אָפּשאַצן לויט זיין זאָמען ווידמונג. אויב דער נודר איז מקדיש די ערד נאָך דעם יובל יאָר, זאָל דער כהן רעכענען די פּרייז לויט די יאָרן וואָס זענען געבליבן ביז דעם קומענדיגן יובל יאָר, און רעדוצירן די שאַצונג לויט דעם. אויב דער נודר וויל אויסלייזן די פעלד, דארף דער נודר צוגעבן א פינפטל צו דער שאצונג און בלייבן מיט'ן פעלד, אבער אויב דער נודר וועט נישט אויסלייזן די פעלד און די פעלד ווערט פארקויפט, וועט עס מער נישט קענען אויגעלייזט ווערן, און ביי יובל זאָל דאָס פעלד ווערן דעם כֹּהן'ס אייגנטום. | אויב איינער איז מקדיש צו גאָט א פעלד פון זיינע עלטערן, זאָל דער כֹּהן עס אָפּשאַצן לויט זיין זאָמען ווידמונג. אויב דער נודר איז מקדיש די ערד נאָך דעם יובל יאָר, זאָל דער כהן רעכענען די פּרייז לויט די יאָרן וואָס זענען געבליבן ביז דעם קומענדיגן יובל יאָר, און רעדוצירן די שאַצונג לויט דעם. אויב דער נודר וויל אויסלייזן די פעלד, דארף דער נודר צוגעבן א פינפטל צו דער שאצונג און בלייבן מיט'ן פעלד, אבער אויב דער נודר וועט נישט אויסלייזן די פעלד און די פעלד ווערט פארקויפט, וועט עס מער נישט קענען אויגעלייזט ווערן, און ביי יובל זאָל דאָס פעלד ווערן דעם כֹּהן'ס אייגנטום. | ||
רעוויזיע פון 16:26, 24 מאי 2024
| |||||
| פסוקים | ויקרא כו, ג - כז, לד | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| צאל פסוקים | 78 (46'סטע) | ||||
| צאל ווערטער | 1013 (47'סטע) | ||||
| צאל אותיות | 3992 (47'סטע) | ||||
| אינהאלט | ברכות און קללות; דינים פון הקדש, קדשים און מתנות כהונה | ||||
| מצוות אין דער פרשה לויטן ספר החינוך | |||||
| |||||
| הפטורה | |||||
| ספרדים און אשכנזים | ירמיהו טז, יט - יז, יד | ||||
| רוב תימנים | יחזקאל לד, א–כז | ||||
| איטאליענער און טייל תימנים | יחזקאל לד, א–טו | ||||
פרשת בְּחֻקֹתַי איז די צענטע און לעצטע סדרה פון ספר ויקרא, און די 33'סטע פון דער תורה בכלל. די פרשה גייט פון קאַפּיטל כ"ו, פסוק ג', ביז סוף ספר - קאַפּיטל כ"ז, פסוק ל"ד, לויטן אנגענומענעם צעטיילונג פון קאפיטלען, פארמאגנדיג אינאיינעם 57 פסוקים און פינף פרשיות - דריי פתוחות און צוויי סתומות.
רוב פון דער פרשה פארנעמט ברכות און קללות געוואָנדן אין היטן די תורה; דאן ווערן אויסגערעכנט עטליכע דינים פון ערכין - אריינגערעכנט ערכי אדם, בהמה, בתים און שדות, הקדש, קדשים; דינים פון תמורה, חרם'דיגע פארמעגן וואס מען געבט פאר די כהנים, און מעשר בהמה.
פרשת בחוקותי ווערט געליינט צווישן די דאטומען י"ט און כ"ז אייר. אין פשוט'ע יארן ליינט מען געווענליך די פרשה צוזאמען מיט פרשת בהר.
דער שבת ווערט גערופן "שבת חזק" צוליב דעם מנהג פון אויסרופן "חזק חזק ונתחזק!"[1] אדער "חזק חזק חזק"[2] ווען מען ענדיגט ליינען דעם ספר.
פרשה אינהאלט
.jpg)
ברכות און קללות
די פרשה הייבט אן ווי גאָט זאגט צו אַז אויב די אידן וועלן נאָכגיין זיינע געזעצן, וועט ער זיי בענטשן מיט רעגנס אין זייער צייט, שפע'דיגע שניטן, פרידן, זיג איבער פיינט, פרוכטיגקייט, און גאָט'ס אנוועזנהייט.
דאַן קומט א פרשה פון קללות אדער סטראַשונגען ("תוכחה"). אויב די אידן טוען נישט אָפּהיטן גאָט'ס מצוות, וועט גאָט אָנמאַכן אויף די אידן צרות, קדחת, היץ, גע'גנב'עטע שניט, באזיגט דורך פיינט, אָרעמע שניטן, אנפאלן פון ווילדע חיות, מגיפה, הונגער, וויסטעניש, און שרעק. די וואָס בלייבן וועלן ווערן אַוועקגענומען צום לאַנד פון זייערע פיינט, וואו זיי וועלן ווערן האַרצ־קראַנק איבער זייערע זינד, מודה זיין אויף זייערע זינד און ווערן פאַרצייט. די תורה ענדיגט די קללות מיט עטליכע פסוקים אין אַן אָפּטימיסטישער טאָן: "אָבער אַפילו דאַן, ווען זיי וועלן זיין אין דעם לאַנד פון זייערע פיינט, וועל איך זיי נישט פאַראַכטן, און וועל זיי נישט פאַראומווערדיגן… און איך וועל זיך דערמאנען פאַר זייערטוועגן דעם בונד מיט" אברהם, יצחק און יעקב און מיט "די ערשטע, וואָס איך האָב זיי אַרויסגעצויגן פון לאַנד מִצרַיִם"[3].
דינים פון ערכין
דאן ווערן אויסגערעכנט דינים פון ערכין. גאָט האָט געזאָגט צו משה'ן צו אָנזאָגן די אידן אַז ווען איינער מאַכט א נדר צו ברענגען פאַר גאָט די ווערד פון אַ מענטש, וועט די פאלגענדע וואָג אָנגיין:
- פאַר אַ מאַן פון 20 ביז 60 יאָר אַלט, 50 שקל זילבער;
- פאַר אַ פרוי פון 20 ביז 60 יאָר, 30 שקל;
- פאר א יונגל פון 5 ביז 20 יאר, 20 שקל;
- פאַר אַ מיידל פון 5 ביז 20 יאָר, 10 שקל;
- פאר א יונגל פון 1 חודש ביז 5 יאר, 5 שקל;
- פאַר אַ מיידל פון 1 חודש ביז 5 יאָר, 3 שקל;
- פאַר אַ מאַן 60 יאָר אָדער העכער, 15 שקל;
- פאַר אַ פרוי 60 יאָר אָדער העכער, 10 שקל.
אבער אויב א נודר האט זיך נישט געקענט ערלויבן די באצאלונג, דארף דער נודר זיך שטעלן פארן כהן, און דער כהן וועט אָפּשאַצן דעם נודר לויט וואָס דער נודר רען זיך ערלויבן. אויב דער נדר איז וועגן אַ בהמה וואָס מען קען ברענגען אַלס קרבן, איז די בהמה הייליג, און מען קען נישט פאַרבייטן אויף איר אַן אַנדער בהמה, און אויב מען וועט פאַרבייטן איין בהמה פאַר אַן אַנדערן, וועט דער נדר און איר בייט ביידע זיין הייליג. אויב דער נדר איז וועגן אַ טמא'נע בהמה וואָס קען נישט ווערן געבראכט אַלס א קרבן, זאָל דער נודר געבן די בהמה צום כהן, דער כהן זאָל עס אָפּשאַצן, און אויב דער נודר וויל עס אויסלייזן, זאָל דער נודר צוגעבן א פינפטל צו זיין שאַצונג. אויב מען מקדיש אַ הויז צו גאָט, זאָל דער כהן עס אָפּשאַצן, און אויב דער נדבן וויל עס אויסלייזן, דאַרף דער נדבן צוגעבן א פינפטל צו די שאַצונג.
אויב איינער איז מקדיש צו גאָט א פעלד פון זיינע עלטערן, זאָל דער כֹּהן עס אָפּשאַצן לויט זיין זאָמען ווידמונג. אויב דער נודר איז מקדיש די ערד נאָך דעם יובל יאָר, זאָל דער כהן רעכענען די פּרייז לויט די יאָרן וואָס זענען געבליבן ביז דעם קומענדיגן יובל יאָר, און רעדוצירן די שאַצונג לויט דעם. אויב דער נודר וויל אויסלייזן די פעלד, דארף דער נודר צוגעבן א פינפטל צו דער שאצונג און בלייבן מיט'ן פעלד, אבער אויב דער נודר וועט נישט אויסלייזן די פעלד און די פעלד ווערט פארקויפט, וועט עס מער נישט קענען אויגעלייזט ווערן, און ביי יובל זאָל דאָס פעלד ווערן דעם כֹּהן'ס אייגנטום.
אויב אינער איז מקדיש א פעלד וואס ער האט געקויפט (נישט א פעלד פון אַרבטייל) דארף דער כהן אויסרעכענען די שאצונג ביזן יובל יאר, דער נודר דאַרף באצאלן די שאצונג פון יענעם טאג, און אין יובל זאל די ערד זיך אומקערן צום מענטש וועמענ'ס אַרבטייל דאס פעלד איז געווען. קיין בכור פון אַ ריינע בהמה קען נישט ווערן הקדש, ווייל עס געהערט שוין צו גאָט. אָבער א בכור פון אַן אומריינער בהמה זאָל אויסגעלייזט ווערן לויט איר שאַצונג און צוגאב צו אַ פינפטל, און אויב ער וועט ניט אויסגעלייזט ווערן, זאָל עס פאַרקויפט ווערן לויט איר שאַצונג. גארנישט וואָס עמיצער וועט מאַכן חרם צו גאָט קען נישט פאַרקויפט אָדער אויסגעלייזט ווערן. [4].
מצוות אין דער פרשה
לויט ווי אויסגערעכנט אינעם ספר החינוך[5] זענען פארהאן צוועלף מצוות אין דער פרשה, זיבן עשין און פינף לאווין:
| עשה / לאו | מצוה | מקור | אקטועל היינט | באפוילענע | |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | עשה | ערכין - אפשאצן די ווערד פאר קדשים, פון א מענטש | אִישׁ כִּי יַפְלִא נֶדֶר בְּעֶרְכְּךָ נְפָשֹׁת לַה' (כז, ב) | יא | יעדער |
| 2 | לאו | נישט אויפטוישן א קדשים-בהמה צו א צווייטע | לֹא יַחֲלִיפֶנּוּ וְלֹא יָמִיר אֹתוֹ (כז, י) | יא | יעדער |
| 3 | עשה | די קדשים-בהמה און די תמורה זאלן ביידע זיין קדשים | וְהָיָה הוּא וּתְמוּרָתוֹ יִהְיֶה קֹּדֶשׁ (כז, י) | יא | יעדער |
| 4 | עשה | ערכין פון א (טמא'נע) בהמה | וְהֶעֱמִיד אֶת הַבְּהֵמָה לִפְנֵי הַכֹּהֵן. וְהֶעֱמִיד אֶת הַבְּהֵמָה לִפְנֵי הַכֹּהֵן (כז, יא–יב) | ניין | יעדער |
| 5 | עשה | ערכין פון הייזער | וְאִישׁ כִּי יַקְדִּשׁ אֶת בֵּיתוֹ קֹדֶשׁ לַה' וגו' (כז, יד–טו) | ניין | יעדער |
| 6 | עשה | ערכין פון פעלדער | וְאִם מִשְּׂדֵה אֲחֻזָּתוֹ יַקְדִּישׁ אִישׁ לַה' וגו' (כז, טז–כה) | ניין | יעדער |
| 7 | לאו | נישט טוישן קדשים פון איין קרבן צום צווייטן | לֹא יַקְדִּישׁ אִישׁ אֹתוֹ (כז, כו) | יא | יעדער |
| 8 | עשה | געבן מוחרמ'דיגע פארמעגן פאר די כהנים | אַךְ כָּל חֵרֶם אֲשֶׁר יַחֲרִם אִישׁ וגו' (כז, כח) | ניין | יעדער |
| 9 | לאו | נישט האנדלען מיט חרם | ...לֹא יִמָּכֵר (כז, כח) | יא | יעדער |
| 10 | לאו | נישט אויסלייזן חרם | ...לֹא יִמָּכֵר (כז, כח) | יא | יעדער |
| 11 | עשה | אפשיידן יערליך מעשר בהמה | וְכָל מַעְשַׂר בָּקָר וָצֹאן כֹּל אֲשֶׁר יַעֲבֹר תַּחַת הַשָּׁבֶט הָעֲשִׂירִי יִהְיֶה קֹּדֶשׁ לַה' (כז, לב) | יא (מה"ת) | יעדער |
| 12 | לאו | נישט פארקויפן מעשר בהמה | ...לֹא יִגָּאֵל (כז, לג) | יא | יעדער |
דאטומען
אין יארן וואס זענען נישט מעובר – אויסער הכז יארן אין ארץ ישראל – ווערט בחוקותי געליינט אינאיינעם מיט פרשת בהר, כדי צו צופאסן די 54 פרשיות צו די מערסטנס 48 שבתים אין א שנה פשוטה אין וועלכע מען ליינט א פרשה, ימים טובים אויסגעשלאסן. אינאיינעם באטרעפט די קריאה פון בהר און בחוקותי 135 פסוקים.
לויט די תקנת עזרא הסופר ווערט פרשת בחוקותי, וואס אַנטהאַלט קללות, געליינט פאר דעם יום־טוב שבועות, כּדי צו מרמז זיין אַז "תכלה שנה וקללותיה"[6] (שבועות ווערט גערעכנט ווי ראש השנה פאר די פירות פון בוים[7]). למעשה איז איינגעפירט נישט צו ליינען די קללות ממש נאנט צו שבועות, נאר אריינהאקן צווישן זיי מיט פרשת במדבר[8].
דער שבת ווען מ'ליינט די פרשה קען געפאלן אין זיבן (אין א"י, אין חו"ל זעקס) אנדערע דאטומען:
אינאיינעם מיט פרשת בהר:
באזונדער:
- החא יאר - י"ט אייר
- השג יאר - י"ז אייר
- זחג יאר - כ"ד אייר
- זשה יאר און בחה יאר - כ"ב אייר
- בשז יאר און גכז יאר - אין ארץ ישראל - כ' אייר, אין חוץ לארץ - כ"ז אייר
אין ארץ ישראל באזונדער, אין חוץ לארץ אינאיינעם:
הפטורה
די ספרדים און אשכנזים ליינען די הפטורה אין ספר ירמיהו, קאַפּיטל ט"ז, פסוק י"ט – קאַפּיטל י"ז, פסוק י"ד[9] (די הפטורה פון בהר ביי די תימנים), אין די נבואה פון ירמיהו איבער די ברכות פאר די וואס פארלאזן זיך אויף ג-ט, און קללות פאר די וואס נישט. די תימנים און איטאליענער ליינען אין ספר יחזקאל, קאַפּיטל ל"ד, פון פסוק א'[10]; רוב תימנים ענדיגן ביי פסוק כ"ז, און די איטאליענער און טייל תימנים ביי פסוק ט"ו. ביי די ראָמאַניאטן ליינט מען ספר ישעיהו, קאַפּיטל א', פסוק י"ט - קאַפּיטל ב', פסוק י"א.
דרויסנדע לינקס
טעקסט:
פרשת בחוקותי, אויף שיתופתא
פרשת בחוקותי, אויפן "וויקיטעקסט" זייטל - פרשת בחוקותי - טעקסט מיט תרגום אונקלוס, אויפ'ן "מכון ממרא" זייטל
- פרשת בחוקותי, אויפ'ן "מקראות גדולות הכתר" זייטל
טייטש
- מאיר הלוי לעטעריס, "פרשת בחוקותי", חמשה חומשי תורה אין אידיש, ניו יארק, תרע"ד
פארברייטערונג:
- שיעורים אויף פרשת בחוקותי אויף קול הלשון
- פרשת בחוקותי, אויפ'ן מחלקי המים זייטל
- פרשת בחוקותי, אויפ'ן "בית חב"ד" זייטל
- זעט שיעורים אויף פרשת בחוקותי, אויפן "בינינו" זייטל
- פרשת בחוקותי, אויפן "פרשת השבוע" זייטל
- דער ארטיקל "פרשת בחוקותי", אויפ'ן "ויקישיבה" זייטל
- נושאים אויף פרשת בחוקותי אויפ'ן "על התורה" זייטל
רעפערענצן
- ↑ רבי יחיאל מיכל הלוי עפשטיין, ערוך השולחן, אורח חיים, סימן קל"ט, סעיף ט"ו, לויט די ראשונים געברענגט אין בית יוסף, סימן קל"ט.
- ↑ מאור ושמש פרשת ויחי.
- ↑ כו, ג–מו.
- ↑ קאַפּיטל כ"ז.
- ↑ ספר החינוך, מצוות שנ–שסא.
- ↑ מגילה לא, א
- ↑ משנה, ראש השנה א, ב
- ↑ משנה תורה לרמב"ם, ספר אהבה, הלכות תפילה וברכת כהנים, פרק י"ג, הלכה ב'
- ↑ אבודרהם סדר העיבור, סדר הפרשיות וההפטרות.
- ↑ רמב"ם - סדר התפילה ה׳, ד'.
| פרשיות | ||
|---|---|---|
| ספר בראשית | בראשית • נח • לך לך • וירא • חיי שרה • תולדות • ויצא • וישלח • וישב • מקץ • ויגש • ויחי |  |
| ספר שמות | שמות • וארא • בא • בשלח • יתרו • משפטים • תרומה • תצוה • כי תשא • ויקהל • פקודי | |
| ספר ויקרא | ויקרא • צו • שמיני • תזריע • מצורע • אחרי • קדושים • אמור • בהר • בחוקותי | |
| ספר במדבר | במדבר • נשא • בהעלותך • שלח • קרח • חקת • בלק • פינחס • מטות • מסעי | |
| ספר דברים | דברים • ואתחנן • עקב • ראה • שופטים • כי תצא • כי תבוא • נצבים • וילך • האזינו • וזאת הברכה | |