מייבאים כמותיים, בדוקי עריכות אוטומטית, ביוראקראטן, אינטערפעיס רעדאקטארן, emailconfirmed, אינטערפעיס אדמיניסטראַטאָרן, מנטרים, סיסאפן, צוות טכני, מייבאים, מעדכנים, אספקלריה רעדאקטארן
102,362
רעדאגירונגען
ק
←דאס חסידות אין פוילן: טעות סופר
אין תקציר עריכה צייכן: רויע רעדאגירונג |
ק (←דאס חסידות אין פוילן: טעות סופר) |
||
| שורה 9: | שורה 9: | ||
[[טעקע:ציון צדיקי אלכסנדר.jpg|שמאל|250px|קליין|די ציונים פון די אלכסנדר רבי'ס אין פוילן]] | [[טעקע:ציון צדיקי אלכסנדר.jpg|שמאל|250px|קליין|די ציונים פון די אלכסנדר רבי'ס אין פוילן]] | ||
דער | דער פונדאמענט פון דער אלכסנדר הויף איז אין די [[פרשיסחא (חסידות)|פשיסחא]] חסידות, געגרינדעט דורך [[רבי יעקב יצחק פון פשיסחא]] ('דער איד הקדוש'), וועלכער איז געווען א תלמיד פונעם [[רבי יעקב יצחק פון לובלין|חוזה פון לובלין]]. אין די לעצטערע יארן פונעם לעבן פון זיין רבי'ן האט ער אנגעהויבן פירן א קבוצה חסידים, וואס אנדערש ווי אנדערע חצירות פון יענער תקופה, איז נישט געווען קיין אונטערשייד צווישן פשוטע מענטשן און די חשובע בני עליה. נאך דער פטירה פון רבי יעקב יצחק, איז זיין תלמיד [[רבי שמחה בונם באנהארד|רבי שמחה בונים פון פשיסחא]] באשטימט געווארן צו זיין דער מנהיג העדה. אין די דאזיגע יארן האט זיך פארגרעסערט דאס מחלוקת, צווישן די תלמידים פון דעם רבי'ן פון לובלין, און דער פשיסחא הויף. נאך דער פטירה פון רבי שמחה בונים האבן רוב חסידים געקרוינט זיין זון רבי אברהם משה פון פשיסחא אלס רבי, אבער ער האט נישט לאנג געלעבט און איז נפטר געווארן נאך אנדערט־האלב יאר, און זיין ארט איז אנגעפילט געווארן דורך [[רבי ישראל יצחק קאליש|יצחק פון ווארקא]], וואס האט אויסגעטראטן דעם [[ווארקא (חסידות)|ווארקא]] דרך פון עוסק זיין אין אהבת רעים אויפן אופן פון אוהב את הבריות ומקרבן לתורה. ער איז באקאנט אלס דער "אלטער ווארקער רבי". נאך זיין פטירה איז די הנהגה אריבערגעגאנגען צו זיין גרויסן תלמיד, רבי שרגא פייוויל פון [[גריצע|גריצא]]. וואס איז באזונדער אויך געווען א תלמיד פון [[רבי יעקב לארבערבוים|יעקב לאָרבערבוים]] פון [[ליסא]] זצ"ל דער "נתיבות המשפט". און נאך זיין פטירה איז געקרוינט געווארן דער זון פונעם אלטער רבי'ן פון ווארקא, [[רבי מרדכי מנחם מענדל קאליש|מנחם מענדל פון ווארקא]] באקאנט אלס דער שתקן, און ווערט גערופן דער "אינגער ווארקער רבי". ביי זיין פטירה איז די הנהגה אריבער צו [[רבי דוב בעריש לאנדא|דוב בעריש ביאלער]], וועלכער האט משפיע געווען פרנסה בריווח פאר די חסידים, אויף אזוי ווייט אז די זיבן יאר פון זיין הנהגה זענען באקאנט אלס די "שנות שובע"; טייל פון זיינע דברי תורה זענען געדרוקט געווארן אינעם ספר "מגיד דבריו ליעקב". | ||
נאך זיין פטירה אין תרצ"ו איז [[רבי יחיאל דאנציגער]], דער זון פון רבי שרגא פייוויל פון גריצא, געווארן אויפגענומען צו דער הנהגה, ער איז דעמאלט געווען רב אין שטאט [[פילץ]], און נאך עטליכע יאר האט ער זיך אריבערגעצויגן אין דער שטאט [[אלעקסאנדער, פוילן|אלעקסאנדער]]. רבי יחיאל איז געווען באקאנט אלס דער "שרף", ער איז באוואוסט מיטן נאמען "דער אלטער רבי" פון אלכסנדר. ער איז נפטר געווארן י"ד שבט תרנ"ד. | נאך זיין פטירה אין תרצ"ו איז [[רבי יחיאל דאנציגער]], דער זון פון רבי שרגא פייוויל פון גריצא, געווארן אויפגענומען צו דער הנהגה, ער איז דעמאלט געווען רב אין שטאט [[פילץ]], און נאך עטליכע יאר האט ער זיך אריבערגעצויגן אין דער שטאט [[אלעקסאנדער, פוילן|אלעקסאנדער]]. רבי יחיאל איז געווען באקאנט אלס דער "שרף", ער איז באוואוסט מיטן נאמען "דער אלטער רבי" פון אלכסנדר. ער איז נפטר געווארן י"ד שבט תרנ"ד. | ||