אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רבקה"

618 בייטן צוגעלייגט ,  פֿאַר 2 יאָר
אויסשטעל, פארברייטערט
אין תקציר עריכה
(אויסשטעל, פארברייטערט)
שורה 16: שורה 16:
'''רבקה אמנו''' ({{לינק צו אידיש יאר|2085}} – {{לינק צו אידיש יאר|2207}}), איז די צווייטע פון די [[פיר אמהות]] פון [[כלל ישראל]]; די שוועסטערקינד און ווייב פון [[יצחק]], מאמע פון [[יעקב]] און [[עשו]], טאכטער פון [[בתואל]], און שוועסטער פון [[לבן הארמי]]. זי איז באערדיגט געווארן אין [[מערת המכפלה]].
'''רבקה אמנו''' ({{לינק צו אידיש יאר|2085}} – {{לינק צו אידיש יאר|2207}}), איז די צווייטע פון די [[פיר אמהות]] פון [[כלל ישראל]]; די שוועסטערקינד און ווייב פון [[יצחק]], מאמע פון [[יעקב]] און [[עשו]], טאכטער פון [[בתואל]], און שוועסטער פון [[לבן הארמי]]. זי איז באערדיגט געווארן אין [[מערת המכפלה]].


== ביאגראפיע ==
== עטימאלאגיע ==
איבער רבקה ווערט דערציילט בעיקר אין [[ספר בראשית]], און אין מדרשי [[חז"ל]] דערויף. איר לעבנס געשיכטע איז דאס מערסטע דעטאלירט פון אלע אמהות און אויסגעשפרייט אויף די מערסטע פסוקים, און די איינציגסטע וואס איר געבורט ווערט דערמאנט אין די תורה{{הערה|אבינועם ספיר, '''מה מסתיר התנ"ך - סודותיו של ספר בראשית''', [[הוצאת ידיעות אחרונות]], 2017, עמ' 98}}.
איר נאמען נעמט זיך פון "{{טערמין|עגל מרבק|געשטאפּטע קאלב (שמואל א' כח, כד)}}"{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|כב|כג|מפרש=מדרש שכל טוב}}}}, וואס פארשער ערקלערן אז עס איז געווען אן אויסדרוק פאר שיינקייט אין יענעם קולטור{{הערה|ליאורה רביד, '''התנהיה באמת''', תל אביב, ידיעות אחרונות, 2009, עמ' 149.}}. אנדערע שפעקולירן אז עס נעמט זיך פון א [[סעמיטישע שפראכן|סעמיטישע]] טערמין פאר ווייכקייט און בויגזאמקייט{{הערה|שמואל אפרים ליונשטם, "רבקה", האנציקלופדיה המקראית (באנד 7, עמ' 323), מוסד ביאליק, ירושלים; {{מטח|גשר מפעלים חינוכיים|רבקה|12676}}}}.
 
רבקה איז געבוירן געווארן אין יאר {{לינק צו אידיש יאר|2085}} אדער {{לינק צו אידיש יאר|2074}}{{הערה|זעט [[#כראנאלאגיע|כראנאלאגיע]]}} צו [[בתואל]] דער זון פון [[נחור אחי אברהם|נחור]], א שוועסטערקינד פון יצחק{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|כב|כג}}}} און צו מילכה{{מקור|מילכה איז געווען בתואל'ס מאמע}} אין [[חרן]], נאך איר ברודער [[לבן]]{{הערה|פענח רזא, בכור שור, און חזקוני אויף {{תנ|בראשית|כה|כ}}}}. ביים זיך צוריקקערן פון הר המוריה נאכ'ן [[עקידת יצחק]] האט אברהם געטראכט "וואלט מיין זון שוין געווען גע'שחט'ן וואלט ער געגאנגען אנע קינדער. איך וואלט אים געדארפט פארהייראטן א טאכטער פון ענר, אשכול אדער ממרא." באלד אים השי"ת געמאלדן אז איר בת זוג, רבקה, איז שוין געבוירן געווארן{{הערה|{{מדרש רבה|בראשית|נז|ג}}}}.


איר נאמען נעמט זיך פון "{{טערמין|עגל מרבק|געשטאפּטע קאלב (שמואל א' כח, כד)}}"{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|כב|כג|מפרש=מדרש שכל טוב}}}}, וואס פארשער ערקלערן אז עס איז געווען אן אויסדרוק פאר שיינקייט אין יענעם קולטור{{הערה|ליאורה רביד, '''התנ"ך היה באמת''', תל אביב, ידיעות אחרונות, 2009, עמ' 149.}}. אנדערע שפעקולירן אז עס נעמט זיך פון א [[סעמיטישע שפראכן|סעמיטישע]] טערמין פאר ווייכקייט און בויגזאמקייט{{הערה|שמואל אפרים ליונשטם, "רבקה", האנציקלופדיה המקראית (באנד 7, עמ' 323), מוסד ביאליק, ירושלים; {{מטח|גשר מפעלים חינוכיים|רבקה|12676}}}}.
== פריע לעבן ==
איבער רבקה ווערט דערציילט בעיקר אין [[ספר בראשית]], און אין מדרשי [[חז"ל]] דערויף. איר לעבנס געשיכטע איז דאס מערסטע דעטאלירט פון אלע אמהות און אויסגעשפרייט אויף די מערסטע פסוקים, און די איינציגסטע וואס איר געבורט ווערט דערמאנט אין די תורה{{הערה|אבינועם ספיר, '''מה מסתיר התנ"ך''', הוצאת ידיעות אחרונות, 2017, עמ' 98}}.


זי איז געווען די איינציגסטע פרוי פון [[יצחק]], און האט געבוירן [[יעקב]] און [[עשו]].
זי איז געווען די איינציגסטע פרוי פון [[יצחק]], און האט געבוירן [[יעקב]] און [[עשו]]. זי ווערט באצייכנט אין די תורה ווי א פרוי שיין אין איר אויסזען און אין אירע מעשים, זיך אויסצייכענעדיג אין הכנסת אורחים{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|כד|טז}}; יח–יט; כה}}.


איבער איר פטירה ווערט נישט פארציילט אין די תורה, אבער עס ווערט דערמאנט אז זי איז באערדיגט געווארן אין [[מערת המכפלה]]{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|מט|לא}}}}, וואו עס זענען באערדיגט געווארן אלע אבות און אמהות אויסער רחל. לויט חז"ל, איז רבקה אלט געווען 122 אדער 133 יאר ביי איר טויט.
רבקה איז געבוירן געווארן אין יאר {{לינק צו אידיש יאר|2085}} אדער {{לינק צו אידיש יאר|2074}}{{הערה|זעט [[#כראנאלאגיע|כראנאלאגיע]]}} צו [[בתואל]] דער זון פון [[נחור אחי אברהם|נחור]], א שוועסטערקינד פון יצחק{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|כב|כג}}}} און צו מילכה{{מקור|מילכה איז געווען בתואל'ס מאמע}} אין [[חרן]], נאך איר ברודער [[לבן]]{{הערה|פענח רזא, בכור שור, און חזקוני אויף {{תנ"ך|בראשית|כה|כ}}}}. ביים זיך צוריקקערן פון הר המוריה נאכ'ן [[עקידת יצחק]] האט אברהם געטראכט "וואלט מיין זון שוין געווען גע'שחט'ן וואלט ער געגאנגען אנע קינדער. איך וואלט אים געדארפט פארהייראטן א טאכטער פון ענר, אשכול אדער ממרא." באלד אים השי"ת געמאלדן אז איר בת זוג, רבקה, איז שוין געבוירן געווארן{{הערה|{{מדרש רבה|בראשית|נז|ג}}}}.


== רבקה און אליעזר עבד אברהם ==
== הייראט צו יצחק ==
=== שידוך ===
[[טעקע:Eliezer and Rebekah.png|שמאל|ממוזער|250px|אליעזר און רבקה, מאלעריי פון גוסטאוו דורעי]]
[[טעקע:Eliezer and Rebekah.png|שמאל|ממוזער|250px|אליעזר און רבקה, מאלעריי פון גוסטאוו דורעי]]
אין [[פרשת חיי שרה]]{{הערה|שם=פכד|{{תנ"ך|בראשית|כד|אן=ספר|לאנג=יא}}}} ווערט פארציילט אז אברהם איז עלטער געווארן און האט נאך נישט געהאט גענומען א ווייב פאר זיין זון יצחק. ער האט געשיקט זיין קנעכט צו זיין פאמיליע אין [[חרן]], דארט צו טרעפן א ווייב פאר יצחק, און זיכער מאכן אז ער פארהייראט נישט קיין [[כנען|כנענית]]. די תורה זאגט נישט די נאמען פון דער קנעכט, אבער לויט חז"ל איז דאס געווען [[אליעזר עבד אברהם|אליעזר]]{{הערה|{{בבלי|יומא|כח|ב}}}}.
אין [[פרשת חיי שרה]]{{הערה|שם=פכד|{{תנ"ך|בראשית|כד|אן=ספר|לאנג=יא}}}} ווערט פארציילט אז אברהם איז עלטער געווארן און האט נאך נישט געהאט גענומען א ווייב פאר זיין זון יצחק. ער האט געשיקט זיין קנעכט צו זיין פאמיליע אין [[חרן]], צו טרעפן א ווייב פאר יצחק, און זיכער מאכן אז ער פארהייראט נישט קיין [[כנען|כנענית]]. די תורה דערמאנט נישט די נאמען פון דער קנעכט, אבער לויט חז"ל איז דאס געווען [[אליעזר עבד אברהם|אליעזר]]{{הערה|{{בבלי|יומא|כח|ב}}}}.


אליעזר האט מיטגענומען מיט זיך אסאך טייערע מתנות עס צו שענקען פאר די צוקונפטיגע כלה, און איז ארויס געפארן קיין [[ארם נהריים]] צו ערפילן דעם באפעל פון זיין האר. ער האט דערגרייכט חרן ביי אוונט, און זיך אפגעשטעלט ווארטן נעבן ברונעם אינדרויסן פון שטאט. ער האט דווקא געווארט דארט וויבאלד ער האט געוואלט זען ווער וועט זיין די וואס וועט אנטרינקען אים און זיינע [[קעמל]]ען.
אליעזר האט מיטגענומען מיט זיך אסאך טייערע מתנות עס צו שענקען פאר די צוקונפטיגע כלה, און איז ארויס געפארן קיין [[ארם נהריים]] צו ערפילן דעם באפעל פון זיין האר. ער האט דערגרייכט חרן ביי אוונט, און זיך אפגעשטעלט ווארטן נעבן ברונעם אינדרויסן פון שטאט. ער האט דווקא געווארט דארט וויבאלד ער האט געוואלט זען ווער וועט זיין די וואס וועט אנטרינקען אים און זיינע [[קעמל]]ען.
שורה 42: שורה 42:
פאר די הויזגעזונד פון רבקה האט אליעזר פארציילט איבער דער סימן וואס ער האט זיך געמאכט, אז די פרוי וואס וועט זאגן "טרינק און אויך פאר דיינע קעמלען וועל איך שעפן", זי איז די פרוי וואס דער באשעפער האט באשטימט פאר זיין האר'ס זון, און דאס איז וואס רבקה האט טאקע געטון.
פאר די הויזגעזונד פון רבקה האט אליעזר פארציילט איבער דער סימן וואס ער האט זיך געמאכט, אז די פרוי וואס וועט זאגן "טרינק און אויך פאר דיינע קעמלען וועל איך שעפן", זי איז די פרוי וואס דער באשעפער האט באשטימט פאר זיין האר'ס זון, און דאס איז וואס רבקה האט טאקע געטון.


נאך וואס אליעזר האט דערציילט די הויזגעזונד איבער זיין האר און איבער זיין ציל מיטן קומען, האבן זיי איינגעשטימט צו געבן רבקה'ן פאר יצחק. זאגנדיג "מה' יצא הדבר". רבקה'ס עלטערן האבן געוואלט אז זי זאל הערשט גיין ווען זי איז עלטער, און אין ענדע באשלאסן "לאמיר רופן די מיידל און איר פרעגן". רבקה האט מסכים געווען צו חתונה האבן מיט יצחק און זאפארט ארויסצוגיין אין וועג מיט איר [[זייגן|זייגערין]]. פארן ארויספארן, האבן איר די הויזגעזונד געווינטשן: "אונזער שוועסטער, פון דיר זאל ארויסקומען צענדליגער טויזנטער, און דיינע קינדער זאלן איינעמען די שטעט פון זייערע פיינט"{{הערה|שם=פכד}}.
נאך וואס אליעזר האט דערציילט די הויזגעזונד איבער זיין האר און איבער זיין ציל מיטן קומען, האבן זיי איינגעשטימט צו געבן רבקה'ן פאר יצחק. זאגנדיג "מה' יצא הדבר". רבקה'ס עלטערן האבן געוואלט אז זי זאל הערשט גיין ווען זי איז עלטער, און אין ענדע באשלאסן "לאמיר רופן די מיידל און איר פרעגן". רבקה האט מסכים געווען צו חתונה האבן מיט יצחק און זאפארט ארויסצוגיין אין וועג מיט [[דבורה מינקת רבקה|איר זייגערין]]. פארן ארויספארן, האבן איר די הויזגעזונד געווינטשן: "אונזער שוועסטער, פון דיר זאל ארויסקומען צענדליגער טויזנטער, און דיינע קינדער זאלן איינעמען די שטעט פון זייערע פיינט"{{הערה|שם=פכד}}.


===אנקום פון רבקה קיין כנען===
===אנקום פון רבקה קיין כנען===
ווען אליעזר, רבקה און איר זייגערין זענען אנגעקומען צום [[נגב]] אין [[כנען]], דארט וואו יצחק האט געוואוינט, איז רבקה אראפ פונעם קעמל זעענדיג יצחק, און האט פארדעקט איר קאפ אלס צניעות. אין די מפרשים ווערט ערקלערט אז עס דאן אריין אין איר א פחד פון יצחק, וואס האט צוגעברענגט אז זי האט שפעטער נישט פארגעלייגט אירע מיינונגס-פארשידענהייטן פאר איר מאן, אנדערש ווי די אנדערע אמהות{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|כד|סה|מפרש=העמק דבר}}. זעט אויך ספורנו, דארט.}}.
ווען אליעזר, רבקה און איר זייגערין זענען אנגעקומען צום [[נגב]] אין [[כנען]], דארט וואו יצחק האט געוואוינט, איז רבקה אראפ פונעם קעמל זעענדיג יצחק, און האט פארדעקט איר קאפ אלס צניעות. אין די מפרשים ווערט ערקלערט אז עס דאן אריין אין איר א פחד פון יצחק, וואס האט צוגעברענגט אז זי האט שפעטער נישט פארגעלייגט אירע מיינונגס-פארשידענהייטן פאר איר מאן, אנדערש ווי די אנדערע אמהות{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|כד|סה|מפרש=העמק דבר}}. זעט אויך ספורנו, דארט.}}.


יצחק האט איר אריינגעברענגט צום געצעלט פון זיין מאמע [[שרה]], און דארט האט ער איר געהייראט און ליב געהאט{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|כד|סז}}}} - זייענדיג די ערשטע פרוי וואס ליבשאפט צו איר ווערט דערמאנט אין די תורה{{הערה|זעט {{תנ"ך|בראשית|כד|סז|אן=ספר|מפרש=רד"ק}} אז דאס איז געווען מער ווי א געווענליכע אהבה, צוליב די מעלות וואס ער האט געזען אין איר.}}.
יצחק, ביים זען אז זי פירט זיך בטהרה ווי זיין מאמע שרה{{הערה|שם=רבהסטז}} האט איר אריינגעברענגט צום געצעלט פון זיין מאמע [[שרה]], און דארט האט ער איר געהייראט און איר ליב באקומען{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|כד|סז}}}} זייענדיג די ערשטע פרוי וואס ליבשאפט צו איר ווערט דערמאנט אין די תורה{{הערה|זעט {{תנ"ך|בראשית|כד|סז|אן=ספר|מפרש=רד"ק}} אז דאס איז געווען מער ווי א געווענליכע אהבה, צוליב די מעלות וואס ער האט געזען אין איר.}}.


==אין שטוב פון יצחק==
==אין שטוב פון יצחק==
===אירע קינדער===
===אירע קינדער===
פונקט ווי [[שרה]] און [[רחל]], איז אויך רבקה אין אנהייב געווען אן [[עקרה]]. נאך צוואנציג קינדערלאזע יארן האבן יצחק און רבקה זיך געשטעלט איינבעטן ביים אויבערשטן פאר קינדער, גאט האט אויסגעהערט זייער געבעט און זי איז געווארן טראגעדיג. די קינדער האבן זיך געשלאגן אין איר, און זי איז געגאנגען פארשן דערוועגן ביים אויבערשטן. לויט ווי עס ווערט דערציילט אין [[מדרש]]{{הערה|{{מדרש רבה|בראשית|סג|ו}}}} האט עשו פרובירט ארויסגיין ווען מען איז אריבער נעבן אן עבודה זרה, און יעקב האט פרובירט ארויסגיין ווען זי איז אריבער נעבן א שול; רבקה וואס האט געמיינט אז דאס איז איין קינד האט נישט געקענט פארשטיין וואס דא גייט פאר. דאן האט מען איר געזאגט אז זי גייט געבוירן א [[צווילינג]] וואס גייען זיך צעטיילן פאר צוויי פעלקער, און דער עלטערער וועט דינען דעם יונגערן: {{ציטוטון|וַיֹּאמֶר ה' לָהּ שְׁנֵי גוֹיִם בְּבִטְנֵךְ וּשְׁנֵי לְאֻמִּים מִמֵּעַיִךְ יִפָּרֵדוּ וּלְאֹם מִלְאֹם יֶאֱמָץ וְרַב יַעֲבֹד צָעִיר}}. זי האט טאקע געבוירן א צווילינג, ווען יצחק איז געווען אין עלטער פון זעכציג יאר. דער ערשטער א רויטער און האריגער וועמען מען האט א נאמען געגעבן [[עשו]], דער צווייטער איז ארויסגעקומען אנכאפנדיג דעם פירשט פון עשו, און מען האט אים א נאמען געגעבן [[יעקב]]. עשו איז אויפגעוואקסן א יעגער - א פעלד מענטש, אין צייט וואס יעקב איז געווען אן "איש תם" און געזעסן אין געצעלט. יצחק האט ליב געהאט עשו, און רבקה האט געגליכן יעקב{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|כה|כא|כח|אן=ספר|לאנג=יא}}.}}.
פונקט ווי [[שרה]] און [[רחל]], איז אויך רבקה אין אנהייב געווען אן [[עקרה]], זי האט נישט געהאט קיין רֶחֶם. נאך צוואנציג קינדערלאזע יארן האבן יצחק און רבקה זיך אויסגעשטרעקט איינער קעגן אנדערן איינבעטן ביים אויבערשטן פאר קינדער, ביידע בעטנדיג צו האבן קינדער בלויז דורך דעם אנדערן{{מדרש רבה|בראשית|סג|ה}}. גאט האט אויסגעהערט זייער געבעט און זי איז געווארן טראגעדיג. די קינדער האבן זיך געשלאגן אין איר, איין קינד האט פרובירט ארויסגיין ווען זי איז אריבער נעבן אן עבודה זרה, און דער אנדערער האט פרובירט ארויסגיין ווען זי איז אריבער נעבן א שול. רבקה וואס האט געמיינט אז דאס איז איין קינד האט דאס נישט געקענט פארשטיין{{הערה|{{מדרש רבה|בראשית|סג|ו}}}}, און זי איז געגאנגען פארשן דערוועגן ביים אויבערשטן. דאן האט מען איר געזאגט אז זי גייט געבוירן א [[צווילינג]] וואס גייען זיך צעטיילן פאר צוויי פעלקער וואס וועלן זיך נישט פארטראגן. ווען יצחק איז געווען אין עלטער פון זעכציג יאר האט זי טאקע געבוירן דאס צווילינג, יעקב און עשו. אנדערש ווי יצחק, האט רבקה דוקא ליב געהאט יעקב'ן וועלכער איז אויפגעוואקסן אן "איש תם" און געזעסן אין געצעלט און געלערנט, און איר ליבשאפט צו אים איז געשטיגן ווי מער זי האט געהערט זיין קול{{הערה|{{מדרש רבה|בראשית|סג|י}}}}{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|כה|כא|כח|אן=ספר|לאנג=יא}}.}}.


===מיט אבימלך מלך גרר===
===מיט אבימלך מלך גרר===
שורה 58: שורה 58:


===דאס צונעמען די ברכות===
===דאס צונעמען די ברכות===
{{הפניה לערך מורחב|ברכות יצחק}}
{{הויפט ארטיקל|ברכות יצחק}}
יצחק איז פארעלטערט געווארן און שווער געקענט זען. ער האט גערופן עשו און אים געבעטן צו פאנגען און צורישן עסן ווי ער גלייכט, און ער וועט אים דאן בענטשן איידער'ן שטארבן. רבקה האט דאס געהערט און באפוילן יעקב צו ברענגען צוויי ציגן, וועלכע זי האט צוגעגרייט ווי יצחק האט ליב געהאט. כדי יצחק זאל נישט אויפכאפן אז יעקב איז נישט עשיו דורכן טאפן זיינע הענט, האט זי אנגעטון פאר יעקב עשו'ס קליידער, און ארויפגעלייגט דעם פעל פון די ציגן אויף זיינע הענט און האלז אז זיי זאלן זיין האריג ווי עשו'ס, און אים געשיקט מיט די גוטע שפייז און ברויט צו יצחק. יעקב האט זיך אנגעגעבן אלס עשו, אהינגעגעבן דאס עסן און געבעטן די ברכות. יצחק האט געגעסן און געטרינקען און געגעבן די ברכות פאר יעקב.
יצחק איז פארעלטערט געווארן און שווער געקענט זען. ער האט גערופן עשו און אים געבעטן צו פאנגען און צורישן עסן ווי ער גלייכט, און ער וועט אים דאן בענטשן איידער'ן שטארבן. רבקה, זייענדיג א נביאה און הערנדיג שטענדיג אלעס וואס יצחק רעדט{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|כז|ה|ו|מפרש=אור החיים}}}}, האט איבערדערציילט יצחק'ס ווערטער פאר יעקב און אים באפוילן צו ברענגען צוויי ציגן, וועלכע זי האט צוגעגרייט ווי יצחק האט ליב געהאט. כדי יצחק זאל נישט אויפכאפן אז יעקב איז נישט עשיו דורכן טאפן זיינע הענט, האט זי אנגעטון פאר יעקב עשו'ס קליידער, און ארויפגעלייגט דעם פעל פון די ציגן אויף זיינע הענט און האלז אז זיי זאלן זיין האריג ווי עשו'ס, און אים געשיקט מיט די גוטע שפייז און ברויט צו יצחק. יעקב האט זיך אנגעגעבן אלס עשו, אהינגעגעבן דאס עסן און געבעטן די ברכות. יצחק האט געגעסן און געטרינקען און געגעבן די ברכות פאר יעקב.
 
ווי נאר יעקב איז ארויס, איז עשו צוריקגעקומען פון יאגד מיט שפייז פאר יצחק. זעענדיג וואס האט פאסירט האט ער אויסגעבראכן אין א געוויין, און ארויסבאקומען א ברכה פון יצחק. ער איז אבער נישט געווען צופרידן און ער האט געוועבט פלענער צו הרג'ענען יעקב פארן נעמען די ברכות. רבקה האט באפוילן יעקב צו אנטלויפן צו איר ברודער [[לבן]] אין [[חרן]] פאר א שטיק צייט, ביז עשו בארואיגט זיך און פארגעסט דערפון{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|כז|לאנג=יא|ללא=ספר}}}}. קליגערהייט האט זי געזאגט פאר יצחק אז זי וויל אוועקשיקן יעקב'ן כדי ער זאל טרעפן א כלה נישט פון די לאקאלע בנות חת, וויבאלד זי קען זיי נישט דערליידן{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|כז|מו|מפרש=רשב"ם}}}}.


ווי נאר יעקב איז ארויס, איז עשו צוריקגעקומען פון יאגד מיט שפייז פאר יצחק. זעענדיג וואס האט פאסירט האט ער אויסגעבראכן אין א געוויין, און ארויסבאקומען א ברכה פון יצחק. ער איז אבער נישט געווען צופרידן און ער האט געוועבט פלענער צו הרג'ענען יעקב פארן נעמען די ברכות. רבקה האט באפוילן יעקב צו אנטלויפן צו איר ברודער [[לבן]] אין [[חרן]] פאר א שטיק צייט, ביז עשו בארואיגט זיך און פארגעסט דערפון{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|כז|לאנג=יא|ללא=ספר}}}}.
==פטירה==
רבקה איז נפטר געווארן באלד נאך איר מינקת דבורה{{הערה|{{מדרש רבה|בראשית|פא|ה}}}}, און זי איז באערדיגט געווארן אין [[מערת המכפלה]]{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|מט|לא}}}}, וואו עס זענען באערדיגט געווארן אלע אבות און אמהות אויסער רחל. לויט חז"ל, איז רבקה אלט געווען 122 אדער 133 יאר ביי איר טויט.


==כראנאלאגיע==
==כראנאלאגיע==
שורה 94: שורה 97:
אין מדרש שטייט אז אויף רבקה איז געזאגט געווארן {{ציטוטון|{{טערמין|כְּשׁוֹשַׁנָּה בֵּין הַחוֹחִים|ווי א רויז צווישן די דערנער}}|{{תנ"ך|שיר השירים|ב|ב}}}}, זייענדיג א טאכטער פון א פאפּער, א שוועסטער פון לבן הארמי, פון א פלאץ פון פאפּערס, "והצדקת הזאת, יצאה מבינותם"{{הערה|{{מדרש רבה|שיר השירים|ב|ב}}, געברענגט אין {{תנ"ך|בראשית|כה|ב|מפרש=רש"י|ד"ה=בת בתואל|אן=ספר}}.}}.
אין מדרש שטייט אז אויף רבקה איז געזאגט געווארן {{ציטוטון|{{טערמין|כְּשׁוֹשַׁנָּה בֵּין הַחוֹחִים|ווי א רויז צווישן די דערנער}}|{{תנ"ך|שיר השירים|ב|ב}}}}, זייענדיג א טאכטער פון א פאפּער, א שוועסטער פון לבן הארמי, פון א פלאץ פון פאפּערס, "והצדקת הזאת, יצאה מבינותם"{{הערה|{{מדרש רבה|שיר השירים|ב|ב}}, געברענגט אין {{תנ"ך|בראשית|כה|ב|מפרש=רש"י|ד"ה=בת בתואל|אן=ספר}}.}}.


דער מדרש ברענגט דריי נסים וועלכע זענען אנגעגאנגען ביי שרה וועלכע האבן זיך אויפגעהערט נאך איר פטירה, און ווען רבקה איז אנגעקומען זענען זיי צוריקגעקומען: די ליכט פון ערב שבת האבן געברענט א גאנצע וואך, עס איז געווען א ברכה אין די טייג, און א וואלקן האט געהויערט איבער'ן געצעלט{{הערה|{{מדרש רבה|בראשית|ס|טז}}, געברענגט אין {{תנ"ך|בראשית|כד|סז|מפרש=רש"י|אן=ספר}}.}}.
דער מדרש ברענגט דריי נסים וועלכע זענען אנגעגאנגען ביי שרה וועלכע האבן זיך אויפגעהערט נאך איר פטירה, און ווען רבקה איז אנגעקומען זענען זיי צוריקגעקומען: די ליכט פון ערב שבת האבן געברענט א גאנצע וואך, עס איז געווען א ברכה אין די טייג, און א וואלקן האט געהויערט איבער'ן געצעלט{{הערה|שם=רבהסטז|{{מדרש רבה|בראשית|ס|טז}}}}.


דער מדרש זאגט אז רבקה איז געווען ראוי צו געבוירן די [[שבטי ישראל|צוועלף שבטים]]{{הערה|{{מדרש רבה|בראשית|סג|ו}}}}.
דער מדרש זאגט אז רבקה איז געווען ראוי צו געבוירן די [[שבטי ישראל|צוועלף שבטים]]{{הערה|{{מדרש רבה|בראשית|סג|ו}}}}.