אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "פרשת וזאת הברכה"

{{דעסקריפציע|עלפטע פרשה פון ספר דברים}}{{פרשת שבוע

| צאל אותיות = 1969

| אינהאלט = [[ברכת משה]], [[פטירת משה]]

[[טעקע:Aleppo Codex (Deut).jpg|שמאל|ממוזער|250px|פרשת וזאת הברכה אין [[כתר ארם צובא]].]]

'''פרשת וְזֹאת הַבְּרָכָה''' איז די עלפטע און לעצטע [[פרשה]] פון [[ספר דברים]], און די לעצטע פרשה פון די [[תורה]] בכלל. די פרשה גייט פון {{תנ"ך|דברים|לג|א|לאנג=יא}}, ביז סוף ספר, {{תנ"ך|דברים|לד|יב|אן=ספר|לאנג=יא}} לויטן אנגענומענעם צעטיילונג פון [[קאפיטלען פון תנ"ך|קאפיטלען]]. נאך וואס מען ענדיגט ליינען די פרשה ביי [[קריאת התורה]] זאגן די אשכנזים "[[חזק חזק ונתחזק]]" אויפן ענדיגן ספר דברים.

אין די פרשה בענטשט [[משה רבינו|משה]] די אידן איידער זיין פטירה, {{ציטוטון|וְזֹאת הַבְּרָכָה אֲשֶׁר בֵּרַךְ מֹשֶׁה אִישׁ הָאֱלֹקִים אֶת בְּנֵי יִשְׂרָאֵל לִפְנֵי מוֹתוֹ}}. דערנאך ווערט געשילדערט זיין פטירה. וזאת הברכה איז די קורצסטע פרשה, לויטן צאל פון ווערטער און פון אותיות ([[פרשת וילך]] פארמאגט ווייניגער פסוקים).

אנדערש ווי אלע פרשיות וואס ווערן געליינט שבת, ליינט מען וזאת הברכה אין [[שמחת תורה]], ווען מען צייכנט אפ דאס ענדיגן ליינען די גאנצע תורה דורכ'ן יאר (לויט דער בבלישער מנהג צו ענדיגן יעדע יאר די גאנצע תורה). מען פירט זיך אז יעדער איז עולה צו די פרשה, און מען ליינט איבער די פרשה וויפיל מאל עס פעלט אויס אז יעדער זאל האבן א געלעגנהייט עולה צו זיין. דער וואס באקומט די לעצטע עליה אין די פרשה ווערט אנגערופן [[חתן תורה]], און דאן רופט מען אויף דער [[חתן בראשית]] וואס באקומט די ערשטע עליה אין [[פרשת בראשית]].

[[טעקע:Dead Sea from Mt Nebo.jpg|קליין|ממוזער|260px|אן אויסבליק פון [[הר נבו]] אין ריכטונג פון [[ים המלח]] און [[בקעת הירדן]].]]

די ערשטע טייל פון פרשה (פרק ל"ג) שילדערט ווי משה בענטשט די אידן איידער'ן שטארבן. נאך אן אריינפיר וואו ער בענטשט כלל ישראל, בענטשט ער יעדע שבט באזונדער, אויסער [[שבט שמעון]]. די ברכות לויפן אין אלגעמיין לויט'ן כאראקטער פון דעם שבט אדער זייער נחלה אין ארץ ישראל.

די צווייטע טייל פון פרשה (פרק ל"ד) שילדערט ווי משה גייט ארויף אויף [[הר נבו]] און גאט צייגט אים גאנץ ארץ ישראל, דערנאך ווי ער שטארבט און ווערט באגראבן. כלל ישראל טרויערט אויף זיין פטירה און נעמען אן [[יהושע בן נון]] אלס מנהיג. די תורה ענדיגט זיך מיט'ן ארויסברענגען די גרויסקייט פון משה, און זיין מעלה מער פון אנדערע [[נביא]]ים.

תנאים קריגן איבער ווער עס האט געשריבן די לעצטע פסוקים וואס באציען זיך צו משה'ס פטירה: לויט [[רבי יהודה]]{{הערה|אדער [[רבי נחמיה]]}} האט יהושע בן נון געשריבן די פסוקים נאך משה'ס פטירה. לויט [[רבי שמעון]] האט דאס משה געשריבן פארטרערט אויפ'ן באפעל פונעם אויבערשטן, נאך בעפאר עס האט פאסירט{{הערה|{{בבלי|מנחות|ל|א}}; {{בבלי|בבא בתרא|טו|א}}.}}. לויט די ערשטע שיטה מעגן אויך קינדער פאר די בר מצווה באקומען אן עליה לתורה ביי די פסוקים{{מקור|סיבה=אין דרכי משה או"ח תרס"ט שטייט אז קטנים זענען עולה, אבער נישט אז דאס האט מיט די מחלוקת}}.

די גמרא זאגט אז שמחת תורה ליינט מען וזאת הברכה, און מען ליינט די [[הפטורה]] אין {{תנ"ך|מלכים א|ח|כב|לאנג=יא}} וואס רעדט איבער די [[חנוכת המקדש]] וואס האט זיך געענדיגט [[שמיני עצרת]]{{הערה|{{בבלי|מגילה|לא|א}}, און רש"י ד"ה ויהי ככלות שלמה.}}. אבער אין [[סדר רב עמרם גאון]] ברענגט ער אז טייל פירן זיך צו ליינען אנפאנג [[ספר יהושע]], וואו עס ווערט געשילדערט די פאסירונגען נאך משה'ס פטירה{{הערה|{{היברובוקס|2=סדר רב עמרם גאון - חלק א|3=43020|4=דף נב ע"א|page=111}}. זעט: דניאל גאלדשמידט און יונה פרענקל, מחזור סוכות, ירושלים תשמ"א, עמ' כ"ה אין הקדמה, אז דער מנהג שטאמט מעגליך פון אסאך פריער ווי רב עמרם גאון.}}. אמאל זענען געווען קהילות וואס האבן געליינט ביידע{{הערה|זעט: אברהם יערי, '''תולדות חג שמחת תורה''', עמוד 62}}, אבער היינט פירט מען זיך נאר צו ליינען אין יהושע. מען ליינט פון {{תנ"ך|יהושע|א|א|לאנג=יא|אן=ספר}}, ביי די אשכנזים און איטאליענער ענדיגט מען ביי {{תנ"ך|יהושע|א|יח|אן=פרק|לאנג=יא}}, די ספרדים און תימנים ביז {{תנ"ך|יהושע|א|ט|אן=פרק|לאנג=יא}}, און די תימנים לייגן צו נאך א פסוק, {{תנ"ך|יהושע|ו|כז|אן=ספר|לאנג=יא}}.

==דרויסנדיגע לינקס==

{{פרשה לינקס|בית חב"ד=694618|בינינו=2735|אתר פרשת השבוע=2010/09/vezot-habracha}}

[[קאַטעגאָריע:פרשת וזאת הברכה]]

[[קאַטעגאָריע:פרשיות ספר דברים]]

[[קאַטעגאָריע:שמחת תורה]]

[[קאַטעגאָריע:המכלול ארטיקלען]]