בדוקי עריכות אוטומטית, אינטערפעיס רעדאקטארן, אינטערפעיס אדמיניסטראַטאָרן, סיסאפן, מייבאים, מעדכנים, מייבא, אספקלריה רעדאקטארן
46,370
רעדאגירונגען
קיין רעדאגירונג באמערקונג
אין תקציר עריכה |
אין תקציר עריכה |
||
| שורה 20: | שורה 20: | ||
==הונטערגרונט== | ==הונטערגרונט== | ||
אין די | אין די תק"נ יארן איז דער אלטער רבי געווען דער איינציגער חסיד'ישער מנהיג אין [[בעלארוס|ווייס-רוסלאנד]]{{הערה|ווי מען זעט פון א בריוו פון דער רַב יאר תקנ"ג (אגרת לה אין תניא): "ונלאיתי נשוא… גדולי הדור המפורסמים שיחיו… רובם ככולם, ה' יאריך ימיהם ושנותיהם בנעימים, הנה משכן כבודם במדינה אחת בעירות סמוכות וקרובות שלא בריחוק מקום כל כך בינותם, והקל מעליהם ונשאו אתם במשא העם… והנה מי לנו גדול ממשה רבינו ע"ה שאמר איכה אשא לבדי וגו'."}}. אין יענע יארן, לויט די רוסישע רעגירונגס דאקומענטן, זענען געווען דארט צענדליגער טויזנטער חסידים, און פילע זענען געקומען צו רבי שניאור זלמן, כדי זיך שואל עצה זיין אין עניני עבודת ה'. טיילמאל פלעגן זיי ווארטן עטליכע וואכן צו אריינקומען אין זיין צימער, אויף "יחידות". אין יענע יארן האט דער רבי געשריבן דריי בריוון, אין וועלכע ער האט געבעטן א ביסל באגרעניצן די אריינגאנג פאר די וואס זענען שוין געווען ביי אים אמאל, כדי אז די אריינגאנג זאל זיין מעגליך פאר די וואס זענען נאך נישט געווען ביי אים{{הערה|[https://chabadlibrary.org/books/6502210042 אגרת לא]; זעט אין מבוא, [https://chabadlibrary.org/books/6502210007 "תקנות לאזניא"]}}. אויף דעם ארויף האט ער געשריבן הדרכה-קונטרסים פאר די חסידים אין עניני עבודה, אלס ערזאץ פאר די "יחידות", און פון די קונטרסים איז באשאפן געווארן דער תניא. | ||
דער ספר " | אין סוף תקנ"ב, אין אן "אגרת השלוחה לכללות אנשי שלומינו יצ"ו" (וואס איז אריין אין דער הקדמה צום ספר) שרייבט דער אלטער רבי: "די קונטרסים וועלכע הייסן ליקוטי אמרים… און זיי זענען אלע תשובות אויף אסאך פראגעס וואס אלע אנ"ש אין אונזער לאנד פרעגן שטענדיג… לשית עצות בנפשם אין עבודת ה'. היות עס איז מער נישטא קיין צייט צו ענטפערן פּריוואט יעדער איינער אויף זייער פראגעס, און אויך שכחה מצוי, דעריבער האב איך אראפּגעשריבן די אלע ענטפערס צו אלע די שאלות, למשמרת לאות, עס זאל זיין פאר יעדער איינער א זכרון פאר די אויגן, און ער זאל זיך מער נישט שטופן אריינצוגיין צו רעדן מיט מיר פּריוואט, ווייל אין זיי וועט ער געפונען א בארואיגונג פאר זיין זעל און א ריכטיגע עצה פאר יעדער זאך וואס איז אים שווער אין עבודת ה'". | ||
איבער זיין גרויס מיה און עיון ביים שרייבן דעם ספר ווערט דערציילט, אז אויף איין אות האט רבי שניאור זלמן געקענט זיצן עטליכע וואכן, זיך אויסדרוקנדיג צו זיין ברודער רבי יהודה לייב: "אויף א וא״ו אין בינונים מעג מען אוועקגעבן זעקס וואכן, און אויף דער זיבעטער וואך וועט ווערן ליכטיג ממש מיט א אור עצמי. אויף יעדער אות החיבור וואס עס איז אין ספר בינונים האב איך איבערגעטראכט דעם גאנצען ספר"{{הערה|בריוו פון [[רבי יוסף יצחק שניאורסאהן]] פון תרצ"ב. נעתק אין {{היברובוקס|תורת מנחם|רשימת היומן|58881|page=282|עמ=רלו}}}}. די מיה מיט וואס שרייבן דעם תניא און צוגרייטן אים צום דרוק איז געווען פארבונדן, איז במשך יענע יארן באגלייט געווארן מיט אינערליכע איבערלעבונגען, ווי מרה שחורה און שמחה, וואס האבן געשטורעמט דעם זעל פונעם רַב און אפילו געווירקט אויף זיינע חסידים{{היברובוקס|רבי שלום דובער שניאורסאן|תורת שלום - ספר השיחות|60796|page=108|שנת הוצאה=תשע"ט|עמ=86}}. | דער ספר "ערקלערט אלע אופני העבודה והידיעה ועסק התורה ומצוות. … אלע זיינע הייליגע ווערטער זענען באזירט אויף די גאלדענע שוועלן, די ווארצלען פון דער אמת'ער קבלה". דער מחבר האט, מיט "גרויס פלאג" און "מיט זיין טיפער וויסן און פארשטאנד", פארפאסט זיין ספר לויט "וואס ער האט געקליבן פון אלע הייליגע ווערטער", די "אופני פרטי ההשתלשלות און די כוונות", וואס ווערן ערקלערט אין 'עץ חיים' און 'פרי עץ החיים'{{הערה|[[רבי אהרן הלוי הורוויץ]] פון סטארעשעלע, ב[https://www.sefaria.org/Sha'arei_Avodah%2C_Introduction.11 הקדמת ספרו 'שערי עבודה']}}. דער בעל התניא האט טאקע באטראכט דאס ספר, בלויז ווי א ליקוט, דאס זעט זיך אן אינעם נאמען "ליקוטי אמרים" און אויך אינעם קעפל פונעם רַב'ס אריינפיר, "הקדמת המלקט". | ||
איבער זיין גרויס מיה און עיון ביים שרייבן דעם ספר ווערט דערציילט, אז אויף איין אות האט רבי שניאור זלמן געקענט זיצן עטליכע וואכן, זיך אויסדרוקנדיג צו זיין ברודער רבי יהודה לייב: "אויף א וא״ו אין בינונים מעג מען אוועקגעבן זעקס וואכן, און אויף דער זיבעטער וואך וועט ווערן ליכטיג ממש מיט א אור עצמי. אויף יעדער אות החיבור וואס עס איז אין ספר בינונים האב איך איבערגעטראכט דעם גאנצען ספר"{{הערה|בריוו פון [[רבי יוסף יצחק שניאורסאהן]] פון תרצ"ב. נעתק אין {{היברובוקס|תורת מנחם|רשימת היומן|58881|page=282|עמ=רלו}}}}. די מיה מיט וואס שרייבן דעם תניא און צוגרייטן אים צום דרוק איז געווען פארבונדן, איז במשך יענע יארן באגלייט געווארן מיט אינערליכע איבערלעבונגען, ווי מרה שחורה און שמחה, וואס האבן געשטורעמט דעם זעל פונעם רַב און אפילו געווירקט אויף זיינע חסידים{{הערה|{{היברובוקס|רבי שלום דובער שניאורסאן|תורת שלום - ספר השיחות|60796|page=108|שנת הוצאה=תשע"ט|עמ=86}}}}. | |||
== געבוי און אינהאלט== | == געבוי און אינהאלט== | ||