אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "ליקוטי אמרים תניא"

84 בייטן אראפגענומען ,  פֿאַר 10 חדשים
קיין רעדאגירונג באמערקונג
ק (החלפת טקסט – "דרויסנדע" ב־"דרויסנדיגע")
אין תקציר עריכה
שורה 13: שורה 13:
|היברובוקס=49432
|היברובוקס=49432
}}
}}
'''ספר התניא''', וואס ווערט אויך גערופן '''לקוטי אמרים''' אדער '''ספר של בינונים''' אויפן נאמען פונעם ערשטן חלק, איז א ספר יסוד אין [[חב"ד]] בפרט, און אין [[חסידות]] בכלל. עס איז געדרוקט געווארן צום ערשטן מאל אין יאר [[ה'תקנ"ז]] אין [[סלאוויטא]], דורכן מחבר, דער גרינדער פון חסידות חב"ד [[רבי שניאור זלמן פון לאדי]]. דער ספר ווערט גערופן "תניא" לויטן ווארט מיט וואס עס הייבט זיך אן, און אויף דעם נאמען ווערט דער מחבר גערופן דער "בעל התניא".
דער '''תניא''' איז א פריערדיגער ספר פון [[חסידות]]. עס איז צום ערשט געדרוקט געווארן אנאנים אין יאר תקנ"ז אין [[סלאוויטא]], דורכן מחבר, דער גרינדער פון חסידות חב"ד [[רבי שניאור זלמן פון לאדי]] אונטער דער פארמאלער נאמען '''לקוטי אמרים'''. דער ספר איז באוואסט מיטן נאמען "תניא" לויט איר {{טערמין|אינציפּיט|ערשטע ווארט אין א ספר}}, און אויף דעם נאמען ווערט דער מחבר גערופן דער "בעל התניא".


דער ספר דינט אלס דער ספר יסוד פון חסידות חב"ד, און אנטהאלט אנווייזונגען צום לעבן און עבודת הבורא, באזירט אויף געמיינזאמע ארבעט פון הארץ און מח. עס ווערן דערין אנאליזירט דריי סארט אידן - "צדיק", "רשע" און "בינוני", און דער מחבר שמועסט אויס דער וועג אין עבודת ה' פאר'ן "בינוני", וואס יעדער איד קען זיין (אנדערש ווי די מדריגה פון "צדיק", וואס איז נישט פאר יעדן).
דער ספר דינט אלס דער ספר יסוד פון חסידות חב"ד, און אנטהאלט אנווייזונגען צום לעבן און עבודת הבורא, באזירט אויף געמיינזאמע ארבעט פון הארץ און מח. עס ווערן דערין אנאליזירט דריי סארט אידן - "צדיק", "רשע" און "בינוני", און דער מחבר שמועסט אויס דער וועג אין עבודת ה' פאר'ן "בינוני", וואס יעדער איד קען זיין (אנדערש ווי די מדריגה פון "צדיק", וואס איז נישט פאר יעדן).