אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "ליקוטי אמרים תניא"

2,384 בייטן צוגעלייגט ,  פֿאַר 3 חדשים
ק
החלפת טקסט – "דרויסנדע" ב־"דרויסנדיגע"
ק (החלפת טקסט – "דרויסנדע" ב־"דרויסנדיגע")
 
(24 מיטלסטע ווערסיעס פון 3 באַניצער נישט געוויזן.)
שורה 1: שורה 1:
{{דעסקריפציע|חסיד'ישע ספר פונעם בעל התניא}}
{{ספר
{{ספר
|שם=תניא לקוטי אמרים - תניא
|שם=ליקוטי אמרים תניא
|תמונה=[[טעקע:Faid1.jpg|200px]]
|תמונה=[[טעקע:Faid1.jpg|200px]]
|כיתוב=ספר התניא געדרוקט אין פאיד, מצרים סוף [[מלחמת יום הכיפורים]], דורך חסידי חב"ד (הוצאה 78).
|כיתוב=ספר התניא געדרוקט אין פאיד, מצרים סוף [[מלחמת יום הכיפורים]], דורך חסידי חב"ד (הוצאה 78).
שורה 19: שורה 20:


== געבוי==
== געבוי==
דער נוסח פון שער בלאט איז געשריבן געווארן דורכ'ן מחבר. נאכדעם איז דא [[הסכמה|הסכמות]] פון [[רבי משולם זושא פון האניפאלי]] און [[רבי יהודה לייב הכהן]] וואס זיי האבן געגעבן פארן מחבר צום ערשטן דרוק; די הסכמה צום נאכפאלגנדן דרוק פון די קינדער פונעם מחבר: דער [[מיטלער רבי]], רבי חיים אברהם, און רבי משה. דערנאך קומט די "הקדמת המלקט", וואס איז א בריוו פונעם מחבר וואס ער האט צוגעפאסט אלס הקדמה צום ערשטן חלק, לקוטי אמרים.
דער נוסח פון שער בלאט איז געשריבן געווארן דורכ'ן מחבר. נאכדעם איז דא [[הסכמה|הסכמות]] פון [[רבי משולם זושא פון האניפאלי]] און [[רבי יהודה לייב הכהן]] וואס זיי האבן געגעבן פארן מחבר צום ערשטן דרוק; די הסכמה צו א נאכפאלגנדע דרוק פון די קינדער פונעם מחבר: דער [[מיטלער רבי]], רבי חיים אברהם, און רבי משה. דערנאך קומט די "הקדמת המלקט", וואס איז א בריוו פונעם מחבר וואס ער האט צוגעפאסט אלס הקדמה צום ערשטן חלק, לקוטי אמרים.


=== ערשטער חלק: לקוטי אמרים ===
=== ערשטער חלק: לקוטי אמרים ===
שורה 48: שורה 49:


=== דריטער חלק: אגרת התשובה ===
=== דריטער חלק: אגרת התשובה ===
[[טעקע:Tania.JPG|שמאל|ממוזער|220px|א בילד פון שער בלאט פון די ערשטע מהדורא וואס האט אנטהאלטן דעם אגרת התשובה ([[זאלקווא]] [[ה'תקס"ה]])]]
אין די 12 פרקים פון אגרת התשובה איז דער מחבר מבאר די מצוה פון [[תשובה]], אין הלכה און חסידות. לויט ווי ער שרייבט איז תשובה נישט נאר אויף עבירות, נאר עס באדייט אז דער איד דערנענטערט זיך צום באשעפער, ווי עס שטייט אין פסוק "והרוח תשוב אל האלוקים אשר נתנה". מען קען נישט תשובה טון אויף איין באזונדערע עבירה, אן תשובה טון אין אלגעמיין און צוריקקערן דעם גאנצן מענטש. דרך אגב איז ער אויך מבאר די סוגיות פון [[תענית]]ים און סיגופים על-פי התורה, און נאך.
אין די 12 פרקים פון אגרת התשובה איז דער מחבר מבאר די מצוה פון [[תשובה]], אין הלכה און חסידות. לויט ווי ער שרייבט איז תשובה נישט נאר אויף עבירות, נאר עס באדייט אז דער איד דערנענטערט זיך צום באשעפער, ווי עס שטייט אין פסוק "והרוח תשוב אל האלוקים אשר נתנה". מען קען נישט תשובה טון אויף איין באזונדערע עבירה, אן תשובה טון אין אלגעמיין און צוריקקערן דעם גאנצן מענטש. דרך אגב איז ער אויך מבאר די סוגיות פון [[תענית]]ים און סיגופים על-פי התורה, און נאך.


שורה 53: שורה 55:


=== פערטער חלק: אגרת הקודש און קונטרס אחרון ===
=== פערטער חלק: אגרת הקודש און קונטרס אחרון ===
 
==== אגרת הקודש ====
==== אגרת הקודש ====
דער חלק אנטהאלט 32 סימנים, וואס 26 פון זיי זענען כלליות'דיגע בריוון פונעם מחבר און די אנדערע זעקס זענען איבער ענינים פון חסידות. די סימנים באהאנדלען אסאך נושאים, צווישן זיי ביאורים אין מאמרים פון [[ספר הזוהר]], סוגיות אין קבלת ה[[אר"י]], בקשות צו שטיצן די אידן פון [[ארץ ישראל]], און אויף [[צדקה]] בכלל, חיזוק אין עבודת השם, און נאך.
דער חלק אנטהאלט 32 סימנים, וואס 26 פון זיי זענען כלליות'דיגע בריוון פונעם מחבר און די אנדערע זעקס זענען איבער ענינים פון חסידות. די סימנים באהאנדלען אסאך נושאים, צווישן זיי ביאורים אין מאמרים פון [[ספר הזוהר]], סוגיות אין קבלת ה[[אר"י]], בקשות צו שטיצן די אידן פון [[ארץ ישראל]], און אויף [[צדקה]] בכלל, חיזוק אין עבודת השם, און נאך.


==== קונטרס אחרון ====
==== קונטרס אחרון ====
דער חלק באשטייט פון ניין סימנים. אין די ערשטע פינעף איז ער מבאר סתירות אין זוהר און קבלה, - די ערשטע דריי איז אויף א סתירה פון א [[זוהר]] וואס ווערט געברענגט אין פרקים ל"ט-מ"א אין ספר. די אנדערע צווי איז א ביאור אין [[פרי עץ חיים]]. די לעצטע דריי איז בריוון פונעם מחבר, (ווען מען רעכנט די חלקים פון תניא, רעכנט מען על פי רוב נאר פיר חלקים און דער חלק רעכנט מען א חלק פון 'אגרת הקודש' וואס איז דער פערדער חלק).
דער חלק באשטייט פון ניין סימנים. אין די ערשטע פינף זענען פארהאן עיונים און ערקלערונגען בנוגע צו סתירות אין זוהר און קבלה, וואס דער מחבר האט געשריבן אין די צייט וואס ער האט פארפאסט דעם ספר התניא. די לעצטע דריי זענען בריוון פונעם מחבר.


[[טעקע:Tania.JPG|שמאל|ממוזער|220px|א בילד פונעם ערשטן שער פונעם ספר ספרוואס איז צוגעלייגט 'אגרת התשובה' און 'קונטרס אחרון' ([[זאלקווא]] [[ה'תקס"ה]])
קונטרס אחרון ווערט געווענליך גערעכנט אין כלל פון אגרת הקודש, וואס איז דער פערטער און לעצטער פון די חלקים פון תניא.
]]


==גדולי ישראל אויפן ספר==
==גדולי ישראל אויפן ספר==
==== די התנגדות ====
ווען דער ספר איז ערשינען, איז [[רבי אברהם פון קאליסק|רבי אברהם קאליסקער]], א נאנטער פריינט פון דער בעל התניא, ארויסגעקומען אנטקעגן דעם ספר מיט די טענה אז נישט דאס איז דער דרך החסידות{{הערה|אגרות קודש לרבי שניאור זלמן, נספחים 22 - 23, עמוד תצ"ח}}, און אז זייערע רבי'ס - דהיינו דער [[מעזריטשער מגיד]] און [[רבי מנחם מענדל פון וויטעבסק]] - פלעגן אכט געבן אז פאר רוב חסידים האבן זיי נאר גערעדט דברי מוסר און אמונת חכמים, ווייל פנימיות התורה, ווי דאס וואס ווערט דערמאנט אין ספר, דארף מען רעדן נאר פאר בני עלייה{{הערה|אגרות קודש סוף ספר [[פרי הארץ]], אגרת מ"ו}}. די מחלוקת האט זיך פארגרעסערט מיט דער צייט און נאך צדיקים זענען געווארן אריינגעמישט, ווי [[רבי ברוך פון מעזשיבוזש]] און [[רבי אשר פון סטאלין]]. ווען [[רבי נחמן פון ברסלב]] האט באזוכט אין ארץ ישראל, אין יאר [[ה'תקנ"ט]] (1799 למנינם), האט ער פרובירט צו מאכן שלום{{הערה|שבחי הר"ן, סימן כ'; חיי מוהר"ן, סימן ט'}}.


==== די התנגדות ====
ארום פופצן משפחות פון חב"ד וועלכע האבן געוואוינט אין [[טבריה]] האבן זיך געצויגן צוליב די מחלוקת קיין [[חברון]], וואו זיי האבן אויפגעשטעלט דער [[חב"ד]]'סקער געגנט{{הערה|זעט: ח' שטימן כ"ץ, '''ראשיתן של עליות החסידים''', [[יד בן צבי]], עמ' 111}}.
נאך וואס עס איז ארויס געקומען דער ספר, איז ארויס [[רבי אברהם פון קאליסק|רבי אברהם קאליסקער]] דער בעל התניא'ס נאנטער פריינד, אנטקעגן דעם ספר און האט געטאנעט אז נישט דאס איז דער דרך החסידות{{הערה|אגרות קודש לרבי שניאור זלמן נספחים 22 - 23, עמ' תצ"ח.}}, ער האט געטאנעט אז די רבי'ס - דהיינו דער [[מעזריטשער מגיד]] און [[רבי מנחם מענדל פון וויטעבסק]] פלעגן אכטונג געבן אז פאר רוב חסידים האבן זיי גערעדט נאר דברי מוסר און אמונת חכמים{{ביאור|אין מקור אויף לשון הקודש: שהיו נשמרים ונזהרים מאד בדבריהם שלא להשמיע לרוב החסידים ורובם ככולם, כי אם בדרך [[מוסר]] ולהכניסם בברית [[אמונת חכמים]]}}, ווייל רוב חסידות דארף זיין געבויט אויף 'אמונת חכמים' און [[יראת שמים]], אבער פנימיות התורה, וואס דאס האט דער 'בעל התניא' דערמאנט אין ספר, דארף מען רעדן נאר פאר בני עלייה{{הערה|אגרות קודש שנדפסו בסוף ספר [[פרי הארץ]], אגרת נז.}}, דער מחלוקת איז זייער גרויס געווארן אין נאך צדיקים זענען אריינגעמישט געווארן, ווי [[רבי ברוך מעזשביזשער]] און [[רבי אשר פרלוב (הראשון)|רבי אשר פון סטולין]], ביז [[רבי נחמן מברסלב]] האט פראבירט מאכן שלום צווישן זיי ביי זיין באזוך אין ארץ ישראל אין יאר [[ה'תקנ"ט]] (1799 למנינם){{הערה|שבחי הר"ן, סימן כ'. חיי מוהר"ן סימן ט}}{{ביאור|צוליב די מחלוקת איז אריבער בערך-15 משפחות פון חב"ד וואס האבן געווינט אין [[טבריה]] צו [[חברון]], אין געבויעט דארט די [[חב"ד]]'סקער געגנט{{הערה|ראו גם: ח' שטימן כ"ץ, '''ראשיתן של עליות החסידים''', [[יד בן צבי]], עמ' 111}},}}.
 
==== די שעצונג ====
פון די צווייטע זייט, האט דער ספר באקומען אסאך שעצונג פון אנדערע חסיד'ישע גדולים. לויט ווי מען פארציילט אין חב"ד, האט זיך [[רבי לוי יצחק פון בארדיטשוב]] אנגערופן ווען ער האט געזען דעם ספר: "איך וואונדער זיך וויאזוי מען קען אריינלייגן אזא גרויסן באשעפער אין אזא קליין ספר"{{הערה|שמועס פון רבי'ן פון ליובאוויטש, כ"ד טבת תשל"ט; אגרות בעל התניא ובני דורו, עמוד קס"ט}}; [[רבי ברוך פון מעזשיבוזש]] האט געזאגט: "תניא איז דער ספר פארן שכל"{{הערה|בית רבי פרק כ"א הערה ד'}}; [[רבי אברהם יהושע העשיל (אפטא)|דער אוהב ישראל פון אפטא]] האט געזאגט: "אויך אונזערע עלטערן, [[אברהם]] [[יצחק]] און [[יעקב]], האבן זיך געפירט לויט דער דרך וואס עס שטייט אין תניא"{{הערה|הקדמה צו [[אמרי יוסף]], מאמר שביעי אות י'}}; [[רבי ישראל האפשטיין|דער קאזשניצער מגיד]] פלעגט דערין לערנען יעדן טאג אנגעטון מיט די [[תפילין דרבינו תם]], זאגנדיג אז עס איז א ספר פון [[גן עדן]]{{הערה|[[רבי שמעון זעליכאווער]], '''נהרי אש''', עמוד רי"ג}}; [[רבי מנחם מענדיל מארגנשטערן|רבי מנחם מענדל פון קאצק]] האט זיך אויסגעדרוקט אז דער ספר איז אלוקות{{הערה|אמת ואמונה, עמוד ק"פ}}. אפילו ביי אזא נישט-חסיד'ישער גדול ווי [[רבי עקיבא אייגער]] פלעגט ליגן דער ספר אויפן טיש{{הערה|אגרות סופרים עמ' 56, בשם זיין איידעם}}. לויט געוויסע, האט אויך [[רבי חיים וואלאזשינער]] דורכגעלערנט דעם ספר התניא און דערפון אנגענומען פילע פרטים פון זיין שיטה{{הערה|תורה שלמה חלק שמיני, מילואים עמוד רמ"ט. זעט אויך: קובץ היכל העש"ט, גליון ה' (כסלו תשס"ד), עמוד כ"ה}}.
 
אין חב"ד בפרט איז עס באזונדער געשעצט. דער [[ריי"ץ]] פלעגט עס רופן 'דער תורה שבכתב פון חסידות'{{הערה|אגרות קודש להריי"צ, חלק ד' עמוד רס"א}}. אין חב"ד לערנט מען שוין דעם ספר פון יונגערהייט, און עס איז אנגענומען אז עס איז א סגולה אויף: [[אמונה]] און באשיצן פון מחשבות זרות און הרהורי כפירה{{הערה|אגרות קודש, חלק ו' עמוד קכ"ג}}; ווי [[קטורת]] קעגן אלע רוחניות'דיגע מגפות{{הערה|קיצורים והערות לספר לקוטי אמרים, עמוד קכ"ה}}; שפע ברכה און הצלחה{{הערה|קיצורים והערות לספר לקוטי אמרים, עמוד קכח}}. די רבי'ס פון חב"ד האבן געזאגט אז מען זאל מיטנעמען דעם ספר וואוהין מען פארט, אלס סגולה צו שמירה און הצלה{{הערה|זעט: אגרות קודש חלק י"ג אגרת ד'תרמט; אגרות קודש חלק י"ט אגרת ז'רסח; ליקוט מענות תשנ"ב, מענה של"א}}.
 
==אויפלאגעס און ביאורים==
איידער דער ספר איז געדרוקט געווארן צום ערשטן מאל, פלעגן די חסידים זיך אליין נאכשרייבן העתקות דערפון. אבער וויבאלד עס זענען געשאפן געווארן אסאך טעותים צוליב די פילע העתקות{{ביאור|אין חב"ד פארציילט מען, אז עס זענען אויך געווען דירעקטע זיופים דורך די מתנגדים אויף חסידות, און אז דערפאר שטייט אין די הסכמה פון [[רבי משולם זושא פון האניפאלי]] און אין הקדמה פונעם מחבר "סופרים '''משונים'''"{{הערה|הרב יוסף וויינבערג, '''שיעורים בספר התניא''', [https://he.chabad.org/library/article_cdo/aid/535537 הסכמות]; דארט, [https://he.chabad.org/library/article_cdo/aid/535540 הקדמת המלקט]}}.}}, האט רבי שניאור זלמן מחליט געווען צו דרוקן דעם ספר{{הערה|'''לקוטי אמרים תניא''', הסכמת [[רבי משולם זושא פון האניפאלי]]; דארט, הקדמת המלקט}}. דער מחבר האט צום ערשטן מאל געדרוקט דעם ספר אין [[זיטאמיר-סלאוויטא דרוק|סלאוויטא]] אין יאר [[ה'תקנ"ז]], אבער דארט איז נאר געדרוקט געווארן די ערשטע צוויי חלקים, לקוטי אמרים און שער היחוד והאמונה. אין יאר תקס"ה איז עס געווארן איבערגעדרוקט דורכן מחבר אין זאלקווא, און ביי די אויפלאגע איז צוגעלייגט געווארן א צווייטע מהדורא פון אגרת התשובה צום ספר, נאך וואס א ערשטע ווערסיע דערפון איז שוין געווארן געדרוקט באזונדער אין יאר תקנ"ט. אין יאר [[ה'תקע"ד]], א קורצע צייט נאך די פטירה פונעם מחבר, האבן זיינע קינדער צוגעלייגט די לעצטע צוויי חלקים, אגרת הקודש און קונטרס אחרון{{הערה|שם=נזר התניא|1=נזר התניא, פרק שביעי; מפתח העניינים לספר התניא; און נאך}}. דערנאך איז עס געדרוקט געווארן נאך צענדליגע מאל.


==== די הערצה ====
אין יאר תר"ס איז דער ספר געדרוקט געווארן דורך [[דפוס ראם]] אין ווילנא. אין די אויפלאגע האט מען מגיה געווען דעם גאנצן ספר לויט אריגינעלע כתבי ידות, און עס זענען צוגעלייגט געווארן נאך השלמות פון די בריוון. די רעכטן אויף די אויפלאגע זענען שפעטער געווארן פארקויפט פאר [[רבי שלום דובער שניאורסאהן]] פון [[ליובאוויטש (חסידות)|ליובאוויטש]], און אלע ווייטערדיגע דרוקן זענען קאפירט פון דעם דרוק.
מצד שני האט עס באקומען אסאך הערצה פון אנדערע חסיד'ישע גדולים, ווען [[רבי לוי יצחק פון בארדיטשוב]] האט געזען דעם ספר האט ער זיך אנגערופן: "איך ווינדער זיך וויאזוי קען מען אריינלייגן אזא גרויסן באשעפער אין אזא קליין ספר"{{הערה|שמועס פון רבי'ן פון לובביץ', כ"ד בטבת תשל"ט, אגרות בעל התניא ובני דורו עמ' קסט.}}, [[רבי ברוך'ל מעזשביזשער]] האט געזאגט: אז "'תניא' איז דער 'ספר פארן שכל'"{{הערה|בית רבי פרק כ"א הערה ד'}}, דער [[אוהב ישראל]] (אפטער רב) האט געזאגט: "אויך אונזערע עלטערן [[אברהם]] [[יצחק]] און [[יעקב]] האבן זיך געפירט אין די דרך וואס עס שטייט אין 'תניא'", און אפילו ביי [[רבי עקיבא אייגער]] פלעגט ליגן דער ספר ביי אים אופן טיש{{הערה|אגרות סופרים עמ' 56 בשם זיין איידעם}}.


בפרט אין חב"ד איז עס זייער גרויס, דער [[ריי"ץ]] פלעגט דאס רופן 'דער תורה שבכתב פון חסידות', אין חב"ד לערנט מען שוין תניא פון קליין, און עס איז מקובל אז האלטן דעם ספר מיט זיך איז א סגולה אויף: [[אמונה]] און [[מחשבות זרות]] און הרהורי כפירה{{הערה|[[אגרות קודש]] חלק ו' ע' קכג.}}, אהבת ה' און יראת ה' {{מקור}}, קטורת אויף אלע רוחניות'דיגע מגפות{{הערה|[[קיצורים והערות לספר לקוטי אמרים]] ע' קכה.}}, שפע ברכה און הצלחה{{הערה|[[קיצורים והערות לספר לקוטי אמרים]] ע' קכח.}}, הצלה און ישועה{{הערה|הרב שמואל נודל וואס האט געהערט פון זיין ברודער. זע "לקוטי ספורים" פרלוב הוצאה ראשונה ע' קסא.}}. די רבי'ס פון חב"ד האבן געזאגט אז מען זאל מיטנעמען דעם ספר צו וואו מען פארט אלס סגולה צו שמירה און הצלה{{הערה|<nowiki>לדוגמא אגרות קודש חלק י"ג אגרת ד'תרמט (במכונית, ביחד עם סידור ותהילים). אגרות קודש חלק י"ט אגרת ז'רסח (עם תהילים, ושיהיה לכל אחד הנוסעים, וגם ללמוד מתוכם). מענה משבט [תשנ"ב]] </nowiki>[[ליקוט מענות]] תשנ"ב מענה שלא (חת"ת).}}.
ביי חסידי חב"ד איז אנגענומען בשם דער מחבר, אז ביים שרייבן דעם ספר האט ער מדייק געווען אין יעדע ווארט און אפילו אין יעדע אות{{הערה|{{צ-בוך|שם=רשימת היומן|עמ=רלו|סדרה=תורת מנחם}}}}. אסאך ספרים זענען געשטעלט צו ערקלערן און פארברייטערן די רייד פון תניא, אריינגערעכנט: [[קונטרס ההתפעלות]] (פון [[מיטלער רבי]]); "נר מצווה ותורה אור - שער האמונה ושער היחוד" (פון מיטלער רבי); "דרך חיים" און "שער התשובה" - ספרים באזירט אויף "אגרת התשובה" אין תניא (פון מיטלער רבי); "שערי עבודה" און "שערי היחוד והאמונה" (פון [[רבי אהרן פון סטראשעלא]], א תלמיד מובהק פון דער בעל התניא); "קיצורים והערות לספר התניא" (פון דער [[רבי מנחם מענדל שניאורסאהן (צמח צדק)|צמח צדק]]); "מאמר האמנת אלקות" (אין ספר [[דרך מצותיך]], פון דער צמח צדק); "רשימות על התניא: מראי מקומות, הערות וציונים בספר של בינונים" (פון [[רבי מנחם מענדל שניאורסאהן]]).


==דרוק און ביאורים==
==צו ליינען מער==
פארן דרוקן פלעגן די חסידים זיך אליין נאכשרייבן ביכלעך. אבער וויבאלד עס איז אריינגעפאלן אסאך טעותים{{ביאור|אין חב"ד איז מקובל, אז עס איז געווען וואס האבן דאס עכסטער פאדרייט (די מתנגדים אויף חסידות), און אז וועגן דעם שטייט אין הסכמה פון [[רבי זושא מאניפולי]] און אין הקדמה פונעם מחבר "סופרים ''משונים''"{{הערה|הרב יוסף ויינברג, '''שיעורים בספר התניא''', [https://he.chabad.org/library/article_cdo/aid/535537 הסכמות]; דארט, [https://he.chabad.org/library/article_cdo/aid/535540 הקדמת המלקט].}}}}, האט דער 'בעל התניא' מחליט געווען צו דריקן דעם ספר{{הערה|'''לקוטי אמרים – תניא''', הסכמת [[רבי משולם זוסיל מאניפאלי]]; שם, הקדמת המלקט.}} און דאס אליין געדריקט אין יאר [[ה'תקנ"ז]], אבער דארט איז נאר געדריקט געווארן די ערשטע דריי חלקים 'לקוטי אמרים' 'שער היחוד והאמונה' און 'אגרת התשובה', אין יאר [[ה'תקע]] - נאכן פטירה פונעם מחבר האבן די קינדער פונעם מחבר צוגעלייגט די לעצטע צווי חלקים 'אגרת הקודש' און 'קונטרס אחרון'{{הערה|שם=נזר התניא|1=נזר התניא, פרק שמיני. מפתח העניינים לספר התניא. און נאך}}, אין דריק פון וילנה אין יאר [[ה'תר"ס]] האט מען צוגעלייגט נאך השלמות פון די בריוון.{{ש}}עס איז דא אפאר ספרים אין חב"ד וואס איז מיוסד אופן 'תניא', ווי דער 'מחבר' האט געזאגט אז ער האט מדייק געווען אין יעדן אות<ref>{{צ-בוך|שם=תורת מנחם. רשימת היומן. עמוד רלו.}}</ref>: '[[קונטרס ההתפעלות]] (פון [[מיטלער רבי]]). 'נר מצווה ותורה אור - שער האמונה ושער היחוד' (פון מיטלער רבי). 'דרך חיים' און 'שער התשובה' - (ספרים וואס איז מבוסס אויף "אגרת התשובה" וואס איז אין תניא) (פון מיטלער רבי). 'קיצורים והערות לספר התניא' פון דער [[רבי מנחם מענדל שניאורסאהן (צמח צדק)|צמח צדק]]. 'מאמר האמנת אלקות' (אין ספר [[דרך מצוותיך]]) פון צמח צדק, 'רשימות על התניא מראי מקומות, הערות וציונים בספר של בינונים' פון [[רבי מנחם מענדל שניאורסאהן]]. אזוי אויך 'שערי עבודה' און 'שערי היחוד והאמונה' פון זיין תלמיד מובהק [[רבי אהרון פון סטרשלה]].
* [[יהושע מונדשיין]], '''תורת חב"ד ביבליוגרפיות''', ספרי אדמו"ר הזקן נבג"מ, לקוטי אמרים הוא ספר התניא, מהדורותיו תרגומיו וביאוריו, הוצאת קה"ת, כפר חבתשמ"ב
* אברהם שמואל בוקיעט, '''נזר התניא''', כפר חב"ד אדר תשס"ז
* אברהם שמואל בוקיעט, '''התניא - נחלת העם''', תשע"א
* יצחק נחמן שטראה און משה מרינובסקי, '''תולדות ספר התניא: כתיבתו, הדפסתו, התפשטותו''', ניו יארק תשע"ז


==דרויסנדע לינקס==
==דרויסנדיגע לינקס==
* [http://chabadlibrarybooks.com/49432 ספר התניא], גבוי פון א ספר, אינעם וועבזייטל פון די [[ספרי'ה פון חב"ד]] מיט [[היברובוקס]]
* {{היברובוקס|2=ספר התניא|3=49432|4=צורת הדף, ניו יארק תשט"ז|סופיקס=יא}}
* [https://www.chabadlibrary.org/books/adhaz/tanya/1/index.htm ספר התניא] אין טקסט, אינעם וועבזייטל פון די ספרי'ה פון חב"ד
* [https://www.chabadlibrary.org/books/adhaz/tanya/1/index.htm ספר התניא] אין טעקסט, אויפן וועבזייטל פון חב"ד ביבליאטעק
* [https://he.chabad.org/article.asp?aid=677822 דער שיעור היומי] מיט די פירוש "שיעורים בספר התניא", אין וועבזייטל "[[Chabad.org]]"
* [https://he.chabad.org/article.asp?aid=677822 דער שיעור היומי] מיט דער פירוש "שיעורים בספר התניא", אויף "Chabad.org"
* {{הספרייה הדיגיטלית||לקוטי אמרים-תניא|001351302|דרוק פון דב בר בן ישראל און דב בר בן פסח, אין סלאוויטא יאר [[התקנ]]}}
* {{הספרייה הדיגיטלית|2=לקוטי אמרים-תניא|3=001351302|4=ערשטער דרוק, סלאוויטא תקנ"ו}}
* [http://chabadlibrarybooks.com/24555 ספר התניא אין ערשטע דרוק], אינעם וועבזייטל פון די ספרי'ה פון חב"ד מיט [[היברובוקס]]


==נאטיצן==
==נאטיצן==
שורה 87: שורה 97:


==רעפערענצן==
==רעפערענצן==
{{רעפערענצן}}
{{רעפערענצן}}


{{חב"ד}}
{{חב"ד}}
[[קאטעגאריע:חסידישע ספרים]]
[[קאַטעגאָריע:חב"ד]]
[[קאַטעגאָריע:המכלול ארטיקלען]]
[[קאַטעגאָריע:קבלה ספרים]]
[[קאַטעגאָריע:מחשבה ספרים]]


[[HE:ספר התניא]]
[[HE:ספר התניא]]
{{דרעפט}}