אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "אפיקומן"

קפיצה לניווט קפיצה לחיפוש
281 בייטן צוגעלייגט ,  פֿאַר 2 יאָר
קיין רעדאגירונג באמערקונג
אין תקציר עריכה
אין תקציר עריכה
שורה 9: שורה 9:
אין זמן המקדש האט מען געגעסן דעם קרבן פסח סוף פונעם סעודה{{הערה|רשב"ם קיט, ב ד"ה כגון; רמב"ם פ"ח ה"ט}}, כדי עס זאל ווערן געגעסן 'על השובע'{{הערה|ברייתא דף ע, א}}, דאס הייסט אז דער פסח זאל פאַרענדיגן די זעט{{הערה|זעט רש"י סט, ב ד"ה ובמועט; רמב"ם שם, ובהל' קרבן פסח פ"ח ה"ג}}, כדי מען זאל הנאה האבן פונעם עסן און עס זאל זיין חשוב{{הערה|רש"י שם, ודף ע, רע"א ד"ה על השבע}}, ווי אלע קדשים{{הערה|רשב"ם שם}} וואס דארפן זיין דרך חשיבות וגדולה אזוי ווי קעניגן און גרויסע עסן{{הערה|ווי עס שטייט ({{תנ"ך|במדבר|יח|ח}}) "קָדְשֵׁי בְנֵי יִשְׂרָאֵל לְךָ נְתַתִּים לְמָשְׁחָה". {{בבלי|סוטה|טו|א}}}}.
אין זמן המקדש האט מען געגעסן דעם קרבן פסח סוף פונעם סעודה{{הערה|רשב"ם קיט, ב ד"ה כגון; רמב"ם פ"ח ה"ט}}, כדי עס זאל ווערן געגעסן 'על השובע'{{הערה|ברייתא דף ע, א}}, דאס הייסט אז דער פסח זאל פאַרענדיגן די זעט{{הערה|זעט רש"י סט, ב ד"ה ובמועט; רמב"ם שם, ובהל' קרבן פסח פ"ח ה"ג}}, כדי מען זאל הנאה האבן פונעם עסן און עס זאל זיין חשוב{{הערה|רש"י שם, ודף ע, רע"א ד"ה על השבע}}, ווי אלע קדשים{{הערה|רשב"ם שם}} וואס דארפן זיין דרך חשיבות וגדולה אזוי ווי קעניגן און גרויסע עסן{{הערה|ווי עס שטייט ({{תנ"ך|במדבר|יח|ח}}) "קָדְשֵׁי בְנֵי יִשְׂרָאֵל לְךָ נְתַתִּים לְמָשְׁחָה". {{בבלי|סוטה|טו|א}}}}.


אין משנה{{הערה|{{משנה|פסחים|י|ח|ללא=שם}}}} שטייט: {{ציטוטון|אין מפטירין אחר הפסח אפיקומן}}, דאס הייסט, מען זאל נישט אוועקגיין נאכ'ן עסן דעם פסח מיט "אפיקומן"{{הערה|רשב"ם שם ד"ה מפטירין}}.
אין משנה{{הערה|{{משנה|פסחים|י|ח|ללא=שם}}}} שטייט: {{ציטוטון|אין מפטירין אחר הפסח אפיקומן}}, דאס הייסט, מען זאל נישט אוועקגיין{{ביאור|מפטירין איז א לשון פון געזעגענען און אוועקגיין, ווי אדם הנפטר מרבו{{הערה|ספר האורה}}, אדער המפטיר בנביא{{הערה|רשב"ץ. ווייל מען ענדיגט שחרית מיט'ן הפטרה. אבודרהם.}}}} נאכ'ן עסן דעם פסח מיט "אפיקומן"{{הערה|רשב"ם שם ד"ה מפטירין}}.


[[אמוראים]] אין די [[גמרא]]{{הערה|{{בבלי|פסחים|קיט|ב}}}} קריגן זיך. [[רב (אמורא)|רב]] האלט אז דאס מיינט אז מען זאל נישט גיין עסן ביי א צווייטע חבורה, ווייל מען קען צוקומען צו עסן פון קרבן פסח וואס איז אסור צו עסן אויף צוויי פלעצער. דאס ווארט אפיקומן טייטשט, לויט דעם, "אפיקו מאני" - ארויסנעמען כלים, אז מען זאל נישט ארויסטראגן די געשיר פונעם הויז אין וועלכע מען געפונט זיך צו טראגן צו א צווייט הויז{{הערה|שם=רשב"ם|{{בבלי|פסחים|קיט|ב|מפרש=רשב"ם}}}}.
[[אמוראים]] אין די [[גמרא]]{{הערה|{{בבלי|פסחים|קיט|ב}}}} קריגן זיך. [[רב (אמורא)|רב]] האלט אז דאס מיינט אז מען זאל נישט גיין עסן ביי א צווייטע חבורה, ווייל מען קען צוקומען צו עסן פון קרבן פסח וואס איז אסור צו עסן אויף צוויי פלעצער. דאס ווארט אפיקומן טייטשט, לויט דעם, "אפיקו מאני" - ארויסנעמען כלים, אז מען זאל נישט ארויסטראגן די געשיר פונעם הויז אין וועלכע מען געפונט זיך צו טראגן צו א צווייט הויז{{הערה|שם=רשב"ם|{{בבלי|פסחים|קיט|ב|מפרש=רשב"ם}}}}.
שורה 34: שורה 34:


===הלכות===
===הלכות===
לויט די [[ראשונים]]{{הערה|שבלי הלקט ריח}}, דארף מען עסן פונעם אפיקומן א [[כזית]] (אין וועלכע עס זענען פארהאן פארשידענע מיינונגען וויפיל עס איז, מיט מאָסן צווישן 7 קיוביק ס"מ ביז 50 קיוביק ס"מ), אזויווי אלע מצוות פון עסן, און אזוי ווערט גע'פסק'נט אין שולחן ערוך{{הערה|שם=תעז|{{שולחן ערוך|אורח חיים|תעז|א}}}}. טראצדעם שרייבט דער [[מהרי"ל]] אז לכתחילה זאל מען עסן צוויי כזיתים, אז עס זאל זיין דערין דער שיעור פון אכילה צו ווערן זאט{{הערה|{{היברובוקס|רבי יעקב הלוי בן משה מולין|ספר מהרי"ל|8918|עמוד=32}}}}{{ביאור|דער טעם פון מהרי"ל איז צו עסן א [[כביצה]] - וואס ער נעמט אן איז צוויי כזיתים - אלס "באליבטע מצוה", ווידער דער [[ב"ח]] שרייבט מען זאל עסן צוויי כזיתים צו יוצא זיין ביידע שיטות פון די ראשונים, א כזית פאר א זכר צום מצה פון קרבן פסח און א כזית פאר זכר צו קרבן פסח{{הערה|{{בית חדש|אורח חיים|תעג}} ס"ק כ"ו}}. נאך א הסבר איז אז איין כזית איז אלס זכר צום קרבן פסח און די צווייטע צום [[חגיגת ארבעה עשר|קרבן חגיגה]]{{הערה|חיי אדם כלל ק"ל סעיף י"ד}}.}}, און אזוי ווערט געברענגט אין [[משנה ברורה]]{{הערה|שם=משנבתעזא|{{משנה ברורה|תעז|א}}}}{{ביאור|פארהאן א דריטע דעה פונעם [[ספר החינוך|חינוך]], וואס זאגט אז מען זאל עסן "אביסל מצה" זכר לפסח. דאס שטימט מיט די מיינונג אז אפיקומן קומט נאר אויף צו בלייבן מיט'ן טעם פון מצה אין מויל.}}.
לויט די [[ראשונים]]{{הערה|שבלי הלקט ריח}}, דארף מען עסן פונעם אפיקומן א [[כזית]] (אין וועלכע עס זענען פארהאן פארשידענע מיינונגען וויפיל עס איז, מיט מאָסן צווישן 7 קיוביק ס"מ ביז 50 קיוביק ס"מ), אזויווי אלע מצוות פון עסן, און אזוי ווערט גע'פסק'נט אין שולחן ערוך{{הערה|שם=תעז|{{שולחן ערוך|אורח חיים|תעז|א}}}}. טראצדעם שרייבט דער [[מהרי"ל]] אז לכתחילה זאל מען עסן צוויי כזיתים, אז עס זאל זיין דערין דער שיעור פון אכילה צו ווערן זאט{{הערה|{{היברובוקס|רבי יעקב הלוי בן משה מולין|ספר מהרי"ל|8918|עמוד=32}}}}{{ביאור|דער טעם פון מהרי"ל איז צו עסן א [[כביצה]] - וואס ער נעמט אן איז צוויי כזיתים - אלס "באליבטע מצוה", ווידער דער [[ב"ח]] שרייבט מען זאל עסן צוויי כזיתים צו יוצא זיין ביידע שיטות פון די ראשונים, איינס אלס זכר צום קרבן פסח און איינס צו די מצה וואס מען האט מיטגעגעסן דערמיט{{הערה|{{בית חדש|אורח חיים|תעג}} ס"ק כ"ו}}. נאך א הסבר איז אז די צווייטע כזית איז אלס זכר צום [[חגיגת ארבעה עשר|קרבן חגיגה]]{{הערה|חיי אדם כלל ק"ל סעיף י"ד}}.}}, און אזוי ווערט געברענגט אין [[משנה ברורה]]{{הערה|שם=משנבתעזא|{{משנה ברורה|תעז|א}}}}{{ביאור|פארהאן א דריטע דעה פונעם [[ספר החינוך|חינוך]], וואס זאגט אז מען זאל עסן "אביסל מצה" זכר לפסח. דאס שטימט מיט די מיינונג אז אפיקומן קומט נאר אויף צו בלייבן מיט'ן טעם פון מצה אין מויל.}}.


מען דארף עסן דעם מאָס אין די צייט-אפשניט וואס ווערט גערופן '[[כדי אכילת פרס]]' (וואס אין איר לענג זענען פארהאן מיינונגען צווישן 3 און 9 מינוט).
מען דארף עסן דעם מאָס אין די צייט-אפשניט וואס ווערט גערופן '[[כדי אכילת פרס]]' (וואס אין איר לענג זענען פארהאן מיינונגען צווישן 3 און 9 מינוט).

נאוויגאציע מעניו