בדוקי עריכות אוטומטית, אינטערפעיס רעדאקטארן, אינטערפעיס אדמיניסטראַטאָרן, סיסאפן, מייבאים, מעדכנים, מייבא, אספקלריה רעדאקטארן
46,367
רעדאגירונגען
אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "אפיקומן"
קפיצה לניווט
קפיצה לחיפוש
אויסשטעל, פארברייטערט
(אביסל געפאטשקעט...) |
(אויסשטעל, פארברייטערט) |
||
| שורה 6: | שורה 6: | ||
אריגינעל איז דאס ווארט אפיקומן נישט א צונאמען פאר מצה, נאר עפעס וואס ווערט געטון נאכ'ן עסן. אמוראים קריגן זיך איבער איר מיינונג אין גמרא. | אריגינעל איז דאס ווארט אפיקומן נישט א צונאמען פאר מצה, נאר עפעס וואס ווערט געטון נאכ'ן עסן. אמוראים קריגן זיך איבער איר מיינונג אין גמרא. | ||
== | ==עטימאָלאָגיע== | ||
אין משנה ({{משנה|פסחים|י|ח|ללא=שם}}) שטייט: "אין מפטירין אחר הפסח אפיקומן". דאס הייסט, מען זאל עסן דעם קרבן פסח ביים סוף פונעם נאכט, און נישט ענדיגן מיט "אפיקומן". | אין משנה ({{משנה|פסחים|י|ח|ללא=שם}}) שטייט: "אין מפטירין אחר הפסח אפיקומן". דאס הייסט, מען זאל עסן דעם קרבן פסח ביים סוף פונעם נאכט, און נישט ענדיגן מיט "אפיקומן". | ||
| שורה 16: | שורה 15: | ||
די הלכה איז ווי [[רב יהודה]] אין די שיטה פון שמואל, אז אויך היינטיגע צייטן איז ביי מצה דא דער דין אז מען זאל נישט עסן נאכדעם: "אין מפטירין אחר המצה אפיקומן"{{הערה|שם = תעח|{{שולחן ערוך|אורח חיים|תעח|א}}}}. וויבאלד מען דארף ענדיגן מיט מצה און דערנאך נישט פארזעצן מיט אפיקומן (ד.ה. עסן סיי וואס), רופט מען דעם לעצטן שטיקל מצה "אפיקומן"{{הערה|פסקי ריא"ז, פסחים פרק עשירי הלכה ג' אות י"ד, געברענגט אין שלטי הגבורים אויפ'ן רי"ף, פסחים פרק עשירי; {{בית יוסף|אורח חיים|תעח}}}}; אדער צוליב חביבות צו דעם שטיקל מצה ווי צו א זיסע נאכשפייז{{הערה|לבוש, אורח חיים סימן תע"ח סעיף א'}}. | די הלכה איז ווי [[רב יהודה]] אין די שיטה פון שמואל, אז אויך היינטיגע צייטן איז ביי מצה דא דער דין אז מען זאל נישט עסן נאכדעם: "אין מפטירין אחר המצה אפיקומן"{{הערה|שם = תעח|{{שולחן ערוך|אורח חיים|תעח|א}}}}. וויבאלד מען דארף ענדיגן מיט מצה און דערנאך נישט פארזעצן מיט אפיקומן (ד.ה. עסן סיי וואס), רופט מען דעם לעצטן שטיקל מצה "אפיקומן"{{הערה|פסקי ריא"ז, פסחים פרק עשירי הלכה ג' אות י"ד, געברענגט אין שלטי הגבורים אויפ'ן רי"ף, פסחים פרק עשירי; {{בית יוסף|אורח חיים|תעח}}}}; אדער צוליב חביבות צו דעם שטיקל מצה ווי צו א זיסע נאכשפייז{{הערה|לבוש, אורח חיים סימן תע"ח סעיף א'}}. | ||
===דער מצה פאר אפיקומן=== | ==עסן דעם אפיקומן== | ||
אין די ראשונים זענען פארהאן עטליכע שיטות איבער וואס עס איז דער | ביי "[[יחץ]]", צעברעכט דער פירער פונעם סדר א מצה - די מיטלסטע פון די דריי מצות וואס וואס מען ליגט אויפ'ן טיש פון אנהייב סדר - אז עס זאל זיין "לחם עוני", ארעמע ברויט, און מען פירט זיך אוועקצולייגן די גרעסערע העלפט, איינגעוויקלט אין א פאטשיילע, פאר אפיקומן. ביי "צפון", נאכן סוף פון דער גאנצער סעודה, נעמט מען דאס אפיר און יעדער, אריינגערעכנט פרויען{{הערה|משנה ברורה תעז סק"ב. וכן משמע מטוש"ע תעב יד}}, עסט דערפון א שיעור [[כזית]]{{הערה|שבלי הלקט ריח; שו"ע או"ח תעז א}}. | ||
טײל פירן זיך צו נעמען דעם אפיקומן אינעם פאטשיילע און עס איבערווארפן הינטער זיך און גיין מיט עס אין הויז פיר אמות, און מ'זאגט אזוי זענען אונזערע עלטערן געגאנגען משארותם צרורות בשמלותם{{הערה|שו"ת מהרש"ל פח}}. אנדערע שרייבן אז מען פירט זיך נישט אזוי{{הערה|שלחן ערוך הרב תעז ה; חק יעקב תעז סק"א}}. | |||
ס'זענען דא וואס שרייבן א מנהג צו אָפּברעכן א שטיקל פון דער אַפיקומן און עס אויפהענגען{{הערה|שו"ת שבות יעקב ג נב. וראה באר היטב שם סק"ד}}, צו געדענקען יציאת מצרים{{הערה|שערי תשובה שם סק"ד}}. אנדערע שליסן אויס דעם מנהג צוליב ביזוי אוכלים{{הערה|קיצור של"ה, הובא בשבות יעקב שם}}. | |||
===טעם=== | |||
אין די ראשונים זענען פארהאן עטליכע שיטות איבער וואס עס איז דער טעם פון די לעצטע שטיקל מצה וואס מען עסט פאר "אפיקומן": | |||
*[[רש"י]] און דער רשב"ם האלטן אז דאס איז אויפ'ן פלאץ פון די '''מצה''' וואס מען האט געגעסן אינאיינעם מיט'ן קרבן פסח, און מען איז פונקט ווי דאן יוצא דערמיט דעם עיקר חיוב פון [[אכילת מצה]]{{הערה|{{בבלי|פסחים|קיט|ב|ללא=שם|מפרש=רש"י|ד"ה=אין מפטירין אחר הפסח אפיקומן}}.}}{{ביאור|דער משנה ברורה אין שער הציון{{הערה|{{משנה ברורה|תעז|ד|ללא=שם}}}} שרייבט מען זאל אינזין האבן ביי די ברכה פון אכילת מצה אויך דעם אפיקומן, צוליב די שיטה אז מען איז דערמיט יוצא דעם חיוב פון עסן מצה.}}. | *[[רש"י]] און דער רשב"ם האלטן אז דאס איז אויפ'ן פלאץ פון די '''מצה''' וואס מען האט געגעסן אינאיינעם מיט'ן קרבן פסח, און מען איז פונקט ווי דאן יוצא דערמיט דעם עיקר חיוב פון [[אכילת מצה]]{{הערה|{{בבלי|פסחים|קיט|ב|ללא=שם|מפרש=רש"י|ד"ה=אין מפטירין אחר הפסח אפיקומן}}.}}{{ביאור|דער משנה ברורה אין שער הציון{{הערה|{{משנה ברורה|תעז|ד|ללא=שם}}}} שרייבט מען זאל אינזין האבן ביי די ברכה פון אכילת מצה אויך דעם אפיקומן, צוליב די שיטה אז מען איז דערמיט יוצא דעם חיוב פון עסן מצה.}}. | ||
*דער [[רא"ש]] האלט אז עס קומט אלס זכר צום '''קרבן פסח''' וואס מען האט געגעסן ביים סוף פונעם סעודה{{הערה|{{ויקיטקסט|רבינו אשר על הש"ס/פסקי הרא"ש/פסחים/פרק י#סימן לד|פסחים פרק י סימן לד}}}}. | *דער [[רא"ש]] האלט אז עס קומט אלס זכר צום '''קרבן פסח''' וואס מען האט געגעסן ביים סוף פונעם סעודה{{הערה|{{ויקיטקסט|רבינו אשר על הש"ס/פסקי הרא"ש/פסחים/פרק י#סימן לד|פסחים פרק י סימן לד}}}}. | ||
*[[תוספות]]{{הערה|לויט איין וועג אין {{בבלי|פסחים|קכ|א|ללא=שם|מפרש=תוספות|ד"ה=באחרונה}}}} און דער [[ריטב"א]] זאגן אז די מצה פון אפיקומן קומט נאר אויף צו ענדיגן די סעודה, אז דער טעם פון מצה זאל פארבלייבן{{הערה|[https://he.wikisource.org/wiki/הגדה_של_פסח_ריטב%22א#:~:text=שאין%20זה%20אלא%20כדי%20שישאר%20טעם%20מצה%20בפיו ריטב"א, סדר ההגדה]}}. | *[[תוספות]]{{הערה|לויט איין וועג אין {{בבלי|פסחים|קכ|א|ללא=שם|מפרש=תוספות|ד"ה=באחרונה}}}} און דער [[ריטב"א]] זאגן אז די מצה פון אפיקומן קומט נאר אויף צו ענדיגן די סעודה, אז דער טעם פון מצה זאל פארבלייבן{{הערה|[https://he.wikisource.org/wiki/הגדה_של_פסח_ריטב%22א#:~:text=שאין%20זה%20אלא%20כדי%20שישאר%20טעם%20מצה%20בפיו ריטב"א, סדר ההגדה]}}. | ||
==הלכות== | ===הלכות=== | ||
לויט די [[ראשונים]], דארף מען עסן פונעם אפיקומן א [[כזית]] (אין וועלכע עס זענען פארהאן פארשידענע מיינונגען וויפיל עס איז, מיט מאָסן צווישן 7 קיוביק ס"מ ביז 50 קיוביק ס"מ), אזויווי אלע מצוות פון עסן, און אזוי ווערט גע'פסק'נט אין שולחן ערוך{{הערה|שם=תעז|{{שולחן ערוך|אורח חיים|תעז|א}}}}. טראצדעם שרייבט דער [[מהרי"ל]] אז לכתחילה זאל מען עסן צוויי כזיתים, אז עס זאל זיין דערין דער שיעור פון אכילה צו ווערן זאט{{הערה|{{היברובוקס|רבי יעקב הלוי בן משה מולין|ספר מהרי"ל|8918|עמוד=32}}}}{{ביאור|דער טעם פון מהרי"ל איז צו עסן א [[כביצה]] - וואס ער נעמט אן איז צוויי כזיתים - אלס "באליבטע מצוה", ווידער דער [[ב"ח]] שרייבט מען זאל עסן צוויי כזיתים צו יוצא זיין ביידע שיטות פון די ראשונים, א כזית פאר א זכר צום מצה פון קרבן פסח און א כזית פאר זכר צו קרבן פסח{{הערה| | ====שיעור==== | ||
לויט די [[ראשונים]], דארף מען עסן פונעם אפיקומן א [[כזית]] (אין וועלכע עס זענען פארהאן פארשידענע מיינונגען וויפיל עס איז, מיט מאָסן צווישן 7 קיוביק ס"מ ביז 50 קיוביק ס"מ), אזויווי אלע מצוות פון עסן, און אזוי ווערט גע'פסק'נט אין שולחן ערוך{{הערה|שם=תעז|{{שולחן ערוך|אורח חיים|תעז|א}}}}. טראצדעם שרייבט דער [[מהרי"ל]] אז לכתחילה זאל מען עסן צוויי כזיתים, אז עס זאל זיין דערין דער שיעור פון אכילה צו ווערן זאט{{הערה|{{היברובוקס|רבי יעקב הלוי בן משה מולין|ספר מהרי"ל|8918|עמוד=32}}}}{{ביאור|דער טעם פון מהרי"ל איז צו עסן א [[כביצה]] - וואס ער נעמט אן איז צוויי כזיתים - אלס "באליבטע מצוה", ווידער דער [[ב"ח]] שרייבט מען זאל עסן צוויי כזיתים צו יוצא זיין ביידע שיטות פון די ראשונים, א כזית פאר א זכר צום מצה פון קרבן פסח און א כזית פאר זכר צו קרבן פסח{{הערה|{{בית חדש|אורח חיים|תעג}} ס"ק כ"ו}}. נאך א הסבר איז אז איין כזית איז אלס זכר צום קרבן פסח און די צווייטע צום [[חגיגת ארבעה עשר|קרבן חגיגה]]{{הערה|חיי אדם כלל ק"ל סעיף י"ד}}.}}, און אזוי ווערט געברענגט אין [[משנה ברורה]]{{הערה|שם=משנבתעזא|{{משנה ברורה|תעז|א}}}}{{ביאור|פארהאן א דריטע דעה פונעם [[ספר החינוך|חינוך]], וואס זאגט אז מען זאל עסן "אביסל מצה" זכר לפסח. דאס שטימט מיט די מיינונג אז אפיקומן קומט נאר אויף צו בלייבן מיט'ן טעם פון מצה אין מויל.}}. | |||
מען דארף עסן דעם מאָס אין די צייט-אפשניט וואס ווערט גערופן '[[כדי אכילת פרס]]' (וואס אין איר לענג זענען פארהאן מיינונגען צווישן 3 און 9 מינוט). | מען דארף עסן דעם מאָס אין די צייט-אפשניט וואס ווערט גערופן '[[כדי אכילת פרס]]' (וואס אין איר לענג זענען פארהאן מיינונגען צווישן 3 און 9 מינוט). | ||
| שורה 35: | שורה 42: | ||
עס איז געווען א מנהג צו עסן א כזית מצה אויך ביי די ענדע פון די סעודה בייטאג, און דערנאך גארנישט עסן דעם גאנצן טאג{{הערה|ארחות חיים הלכות ליל הפסח, סימן כ"ח}}; מען דארף זיך אבער נישט פירן ווי דעם מנהג{{הערה|דרכי משה סימן תע"ז סק"א. זעט אויך תשובות והנהגות חלק שני, אורח חיים סימן רל"ד, אן ערקלערונג צו דעם מנהג}}. | עס איז געווען א מנהג צו עסן א כזית מצה אויך ביי די ענדע פון די סעודה בייטאג, און דערנאך גארנישט עסן דעם גאנצן טאג{{הערה|ארחות חיים הלכות ליל הפסח, סימן כ"ח}}; מען דארף זיך אבער נישט פירן ווי דעם מנהג{{הערה|דרכי משה סימן תע"ז סק"א. זעט אויך תשובות והנהגות חלק שני, אורח חיים סימן רל"ד, אן ערקלערונג צו דעם מנהג}}. | ||
==סוף זמן אכילה== | ===סוף זמן אכילה=== | ||
{{סוגיה | {{סוגיה | ||
| שם = סוף זמן אכילת אפיקומן | | שם = סוף זמן אכילת אפיקומן | ||
| שורה 46: | שורה 53: | ||
| ספרות הלכתית נוספת = [[רבי אברהם בארנשטיין|אבני נזר]] אורח חיים, סימן שפא | | ספרות הלכתית נוספת = [[רבי אברהם בארנשטיין|אבני נזר]] אורח חיים, סימן שפא | ||
}} | }} | ||
===דער מחלוקת תנאים ביי קרבן פסח=== | ====דער מחלוקת תנאים ביי קרבן פסח==== | ||
ביי קרבן פסח איז דא א מחלוקת צווישן [[רבי עקיבא]] און [[רבי אלעזר בן עזריה]]. לויט רבי אלעזר בן עזריה איז דער צייט פון עסן דעם קרבן פסח נאר ביז [[חצות]] פונעם סדר נאכט, ווידער לויט רבי עקיבא איז דער צייט פון אכילת קרבן פסח [[מדאורייתא]] ביז'ן [[עלות השחר]]{{הערה|{{בבלי|ברכות|ט|א}}}}. לויט [[אביי]] איז מעגליך אז רבי עקיבא איז מודה אז מען דארף עסן די קרבן פסח פאר חצות הלילה, אבער נאר [[מדרבנן]] "להרחיק את האדם מן העבירה" - צו דערווייטערן דעם מענטש פון עובר זיין און עסן נאכ'ן עלות{{הערה|{{בבלי|זבחים|נז|ב}}}}. אזוי פסק'נט אויך דער [[רמב"ם]]{{הערה|שם=רמב"ם|{{רמב"ם|2=קרבן פסח|3=ח|4=טו}}}}: {{ציטוטון|כבר ביארנו בכמה מקומות שאין הפסח נאכל אלא עד חצות כדי להרחיק מן העבירה, ודין תורה שיאכל כל הלילה עד שיעלה עמוד השחר.}} | ביי קרבן פסח איז דא א מחלוקת צווישן [[רבי עקיבא]] און [[רבי אלעזר בן עזריה]]. לויט רבי אלעזר בן עזריה איז דער צייט פון עסן דעם קרבן פסח נאר ביז [[חצות]] פונעם סדר נאכט, ווידער לויט רבי עקיבא איז דער צייט פון אכילת קרבן פסח [[מדאורייתא]] ביז'ן [[עלות השחר]]{{הערה|{{בבלי|ברכות|ט|א}}}}. לויט [[אביי]] איז מעגליך אז רבי עקיבא איז מודה אז מען דארף עסן די קרבן פסח פאר חצות הלילה, אבער נאר [[מדרבנן]] "להרחיק את האדם מן העבירה" - צו דערווייטערן דעם מענטש פון עובר זיין און עסן נאכ'ן עלות{{הערה|{{בבלי|זבחים|נז|ב}}}}. אזוי פסק'נט אויך דער [[רמב"ם]]{{הערה|שם=רמב"ם|{{רמב"ם|2=קרבן פסח|3=ח|4=טו}}}}: {{ציטוטון|כבר ביארנו בכמה מקומות שאין הפסח נאכל אלא עד חצות כדי להרחיק מן העבירה, ודין תורה שיאכל כל הלילה עד שיעלה עמוד השחר.}} | ||
===ביי אכילת מצה=== | ====ביי אכילת מצה==== | ||
אין מסכת פסחים{{הערה|{{בבלי|פסחים|קכ|ב}}}} זאגט [[רבא]] אז לויט רבי אלעזר בן עזריה דארף מען אויך היינטיגע צייטן עסן די מצה פאר חצות, כאטש עס איז שוין נישטא קיין קרבן פסח. | אין מסכת פסחים{{הערה|{{בבלי|פסחים|קכ|ב}}}} זאגט [[רבא]] אז לויט רבי אלעזר בן עזריה דארף מען אויך היינטיגע צייטן עסן די מצה פאר חצות, כאטש עס איז שוין נישטא קיין קרבן פסח. | ||
===הלכה למעשה=== | ====הלכה למעשה==== | ||
לויט תוספות איז די הלכה ווי רבי אלעזר בן עזריה, און דערפאר דארף מען ענדיגן אויך די אפיקומן בעפאר חצות{{הערה|{{בבלי|מגילה|כא|א|מפרש=תוספות}}}}. דאקעגן דער רמב"ם שרייבט אז מען קען יוצא זיין אכילת מצה די גאנצע נאכט{{הערה|{{רמב"ם|2=חמץ ומצה|3=ו|4=א|ללא=שם}}}}, און ביי קרבן פסח פסק'נט ער אויך ווי רבי עקיבא אז די מצוה איז ביזן עלות, נאר חז"ל האבן פארלאנגט צו עסן איידער חצות צו דערווייטערן דעם מענטש פון אן עבירה{{הערה|שם=רמב"ם}}. עס איז פארהאן א מיינונגס פארשידנהייט אין די שיטה פונעם רמב"ם: לויט'ן [[רבי חזקיה די סילווא|פרי חדש]] דארף מען לכתחילה אויך דעם אפיקומן עסן בעפאר חצות, פונקט ווי דעם קרבן פסח (מדרבנן){{הערה|[https://beta.hebrewbooks.org/tursa.aspx?a=oc_x2321 פרי חדש אורח חיים סימן תעז]}}, ווידער לויט [[רבינו מנוח]] איז די גזירה נאר ביים קרבן פסח, וואס אויב ער וועט עס עסן נאכן עלות וועט ער עובר זיין אן איסור [[כרת]] (צוליב [[נותר]]). דער רא"ש וואס האלט אז אפיקומן איז א זכר צום קרבן פסח זאגט אויך מען זאל עסן פאר חצות, אזויווי דער דין פון קרבן פסח, און קלערט אז אפילו לויט רבי עקיבא איז מעגליך מדרבנן אויך א חיוב צו עסן פאר חצות "להרחיק את האדם מן העבירה"{{הערה|רא"ש {{ויקיטקסט|רבינו אשר על הש"ס/פסקי הרא"ש/פסחים/פרק י#סימן לח|פסחים פרק י סימן לח}}, {{ויקיטקסט|רבינו אשר על הש"ס/פסקי הרא"ש/ברכות/פרק א#סימן ט|מסכת ברכות פרק א סימן ט}}}}. | לויט תוספות איז די הלכה ווי רבי אלעזר בן עזריה, און דערפאר דארף מען ענדיגן אויך די אפיקומן בעפאר חצות{{הערה|{{בבלי|מגילה|כא|א|מפרש=תוספות}}}}. דאקעגן דער רמב"ם שרייבט אז מען קען יוצא זיין אכילת מצה די גאנצע נאכט{{הערה|{{רמב"ם|2=חמץ ומצה|3=ו|4=א|ללא=שם}}}}, און ביי קרבן פסח פסק'נט ער אויך ווי רבי עקיבא אז די מצוה איז ביזן עלות, נאר חז"ל האבן פארלאנגט צו עסן איידער חצות צו דערווייטערן דעם מענטש פון אן עבירה{{הערה|שם=רמב"ם}}. עס איז פארהאן א מיינונגס פארשידנהייט אין די שיטה פונעם רמב"ם: לויט'ן [[רבי חזקיה די סילווא|פרי חדש]] דארף מען לכתחילה אויך דעם אפיקומן עסן בעפאר חצות, פונקט ווי דעם קרבן פסח (מדרבנן){{הערה|[https://beta.hebrewbooks.org/tursa.aspx?a=oc_x2321 פרי חדש אורח חיים סימן תעז]}}, ווידער לויט [[רבינו מנוח]] איז די גזירה נאר ביים קרבן פסח, וואס אויב ער וועט עס עסן נאכן עלות וועט ער עובר זיין אן איסור [[כרת]] (צוליב [[נותר]]). דער רא"ש וואס האלט אז אפיקומן איז א זכר צום קרבן פסח זאגט אויך מען זאל עסן פאר חצות, אזויווי דער דין פון קרבן פסח, און קלערט אז אפילו לויט רבי עקיבא איז מעגליך מדרבנן אויך א חיוב צו עסן פאר חצות "להרחיק את האדם מן העבירה"{{הערה|רא"ש {{ויקיטקסט|רבינו אשר על הש"ס/פסקי הרא"ש/פסחים/פרק י#סימן לח|פסחים פרק י סימן לח}}, {{ויקיטקסט|רבינו אשר על הש"ס/פסקי הרא"ש/ברכות/פרק א#סימן ט|מסכת ברכות פרק א סימן ט}}}}. | ||
אין שולחן ערוך ווערט גע'פסק'נט: {{ציטוטון|ויהא זהיר לאכלו קודם חצות}}{{הערה|שם=תעז}}, דאך זענען געווען גדולים וואס האבן נישט מקפיד געווען דערויף, און האבן זיך נישט געיאגט מיט'ן סדר צו ענדיגן בעפאר חצות{{הערה|זעט אין {{היברובוקס|2=מנהגי בעל החת"ם סופר|3=33771|עמוד=51}}; {{היברובוקס|[[מנחת יצחק]]|שו"ת מנחת יצחק חלק ט'|14684|סימן מח|עמוד=59}}}}, אדער האבן זיי מקיל געווען אין די צווייטע נאכט{{הערה|זעט ראב"ן אויף פסחים קכ:; שו"ת אמרי נועם, חלק שני סימן ד'; שו"ת בית שערים, אורח חיים סימן רי"א}}. פון איין מקור ווייזט אויס אז דער ריכטיגער קיום המצוה איז צו עסן דעם אפיקומן נאך חצות, ווען עס איז אן עת רצון{{הערה|[[רבי מענדעלע רימאנאווער]] אין מנחם ציון, הגדה של פסח ביי ורחץ; זעט אן אריכות אין שו"ת אמרי נועם, חלק שני סימן ד'}}. | אין שולחן ערוך ווערט גע'פסק'נט: {{ציטוטון|ויהא זהיר לאכלו קודם חצות}}{{הערה|שם=תעז}}, דאך זענען געווען גדולים וואס האבן נישט מקפיד געווען דערויף, און האבן זיך נישט געיאגט מיט'ן סדר צו ענדיגן בעפאר חצות{{הערה|זעט אין {{היברובוקס|2=מנהגי בעל החת"ם סופר|3=33771|עמוד=51}}; {{היברובוקס|[[מנחת יצחק]]|שו"ת מנחת יצחק חלק ט'|14684|סימן מח|עמוד=59}}}}, אדער האבן זיי מקיל געווען אין די צווייטע נאכט{{הערה|זעט ראב"ן אויף פסחים קכ:; שו"ת אמרי נועם, חלק שני סימן ד'; שו"ת בית שערים, אורח חיים סימן רי"א}}. פון איין מקור ווייזט אויס אז דער ריכטיגער קיום המצוה איז צו עסן דעם אפיקומן נאך חצות, ווען עס איז אן עת רצון{{הערה|[[רבי מענדעלע רימאנאווער]] אין מנחם ציון, הגדה של פסח ביי ורחץ; זעט אן אריכות אין שו"ת אמרי נועם, חלק שני סימן ד'}}. | ||
===חידוש פון אבני נזר=== | ====חידוש פון אבני נזר==== | ||
דער [[רבי אברהם בארנשטיין|אבני נזר]]{{הערה|{{היברובוקס|[[רבי אברהם בארנשטיין]]|אבני נזר|1344|אורח חיים, סימן שפ"א|עמוד=414}}}} לערנט אז דער טעם פון רבי אלעזר בן עזריה איז צוליב וואס ער לערנט ארויס דעם דין פון פסוק וְעָבַרְתִּי בְאֶרֶץ מִצְרַיִם בַּלַּיְלָה הַזֶּה{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יב|יב}}}} - וואס דער אויבערשטער האט גע'הרג'עט די מצרי'שע בכורים ביי חצות, דערפאר וואלט מען געדארפט עסן דעם קרבן פסח און אפיקומן גענוי ביי חצות, נאר וויבאלד מען קען נישט עסן פונקט ביי חצות דארף מען דאס עסן בעפאר חצות און גארנישט עסן דערנאך, כדי דער טעם זאל בלייבן אין מויל ביי חצות ווען עס איז דער עיקר צייט פון די מצוה. | דער [[רבי אברהם בארנשטיין|אבני נזר]]{{הערה|{{היברובוקס|[[רבי אברהם בארנשטיין]]|אבני נזר|1344|אורח חיים, סימן שפ"א|עמוד=414}}}} לערנט אז דער טעם פון רבי אלעזר בן עזריה איז צוליב וואס ער לערנט ארויס דעם דין פון פסוק וְעָבַרְתִּי בְאֶרֶץ מִצְרַיִם בַּלַּיְלָה הַזֶּה{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יב|יב}}}} - וואס דער אויבערשטער האט גע'הרג'עט די מצרי'שע בכורים ביי חצות, דערפאר וואלט מען געדארפט עסן דעם קרבן פסח און אפיקומן גענוי ביי חצות, נאר וויבאלד מען קען נישט עסן פונקט ביי חצות דארף מען דאס עסן בעפאר חצות און גארנישט עסן דערנאך, כדי דער טעם זאל בלייבן אין מויל ביי חצות ווען עס איז דער עיקר צייט פון די מצוה. | ||
| שורה 69: | שורה 76: | ||
רש"י טייטשט אז מען הייבט אויף די [[קערה]] מיט די מצות, אדער אז מען עסט געשווינד, אבער דער רמב"ם לערנט אפ אז דאס מיינט כאפן די מצות פון איינעם צום צווייטן צו ציען אינטערעסע ביי די קינדער{{הערה|{{רמב"ם|2=חמץ ומצה|3=ז|4=ג}}}}. | רש"י טייטשט אז מען הייבט אויף די [[קערה]] מיט די מצות, אדער אז מען עסט געשווינד, אבער דער רמב"ם לערנט אפ אז דאס מיינט כאפן די מצות פון איינעם צום צווייטן צו ציען אינטערעסע ביי די קינדער{{הערה|{{רמב"ם|2=חמץ ומצה|3=ז|4=ג}}}}. | ||
עס האט זיך געשאפן דער מנהג אז די קינדער כאפן אוועק די מצה וואס מען גרייט צו ביי יחץ פאר אפיקומן{{הערה|חק יעקב סימן תע"ב אות ב'; ערוך השולחן אורח חיים סימן תע"ב סעיף ב'}}, און ביי צפון קריגן זיי הבטחות פאר מתנות אין אויסטויש פאר'ן צוריקברענגען. | |||
היינט איז דער מנהג פארשפרייט ביי פילע געמיינדעס, אבער אין די פארגאנגנהייט איז עס געווען איינגעפירט בלויז ביי א טייל אשכנז'ישע קהילות און ביי אנדערע טיילן פון כלל ישראל איז עס נישט געווען באקאנט. עס זענען אויך געווען אזעלכע וואס האבן געהאט טענות דערויף אז מען לערנט די קינדער צו גנב'ענען{{הערה|{{היברובוקס|רבי שם טוב גאגין|כתר שם טוב - חלק ג|14390|עמוד=206}}}}. [[רבי חיים סאלאווייטשיק]] האט געהאלטן אז די מצה פון אפיקומן דארף זיין אפגעהיטן, ווי עס צייגט דער סימן "צפון", ווייל עס איז גלייך צו פלייש פון קרבן פסח וואס פאדערט שמירה, און ער האט נישט צוגעלאזט די קינדער זאלן דאס אוועקכאפן{{הערה|הגדה של פסח מבית הלוי, ביי "יחץ", און אין די קובץ הוספות דארט}}. | היינט איז דער מנהג פארשפרייט ביי פילע געמיינדעס, אבער אין די פארגאנגנהייט איז עס געווען איינגעפירט בלויז ביי א טייל אשכנז'ישע קהילות און ביי אנדערע טיילן פון כלל ישראל איז עס נישט געווען באקאנט. עס זענען אויך געווען אזעלכע וואס האבן געהאט טענות דערויף אז מען לערנט די קינדער צו גנב'ענען{{הערה|{{היברובוקס|רבי שם טוב גאגין|כתר שם טוב - חלק ג|14390|עמוד=206}}}}. [[רבי חיים סאלאווייטשיק]] האט געהאלטן אז די מצה פון אפיקומן דארף זיין אפגעהיטן, ווי עס צייגט דער סימן "צפון", ווייל עס איז גלייך צו פלייש פון קרבן פסח וואס פאדערט שמירה, און ער האט נישט צוגעלאזט די קינדער זאלן דאס אוועקכאפן{{הערה|הגדה של פסח מבית הלוי, ביי "יחץ", און אין די קובץ הוספות דארט}}. | ||
| שורה 80: | שורה 87: | ||
*{{אייוועלט|סגולות פון אפיקומן|17005}} | *{{אייוועלט|סגולות פון אפיקומן|17005}} | ||
* {{מרחב}} | * {{מרחב}} | ||
* {{מיקרופדיה}} | |||
==נאטיצן== | ==נאטיצן== | ||