אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:אלכסנדר (חסידות)"

דער דריטער ברודער פונעם בעל "ישמח ישראל" און דער בעל "תפארת שמואל" איז געווען הרב בצלאל יאיר דאנציגער, וועלכער האט געפראוועט אין דעם 'גרויסן שטיבל' אין [[לאדזש]].

זינט דער ענדע פונעם [[19טער י"ה|19טן יארהונדערט]] האט זיך דער אלעקסאנדער הויף פארברייטערט אויף גאר א גרויסן פארנעם, און האט זיך געציילט אלס איינער פון די צוויי גרעסטע הויפן אין פוילן (לעומת [[גער (חסידות)|חסידות גער]]). די אלעקסאנדערער רבי'ס זענען געשטאנען אין שפיץ פון דער [[חסידות|חסידישער באוועגונג]] אין פוילן און זייער איינפלוס אויפן אידישן ציבור אין פוילן איז געווען גאר גרויס. די חסידים האבן געגרינדעט הונדערטער [[שטיבל]]עך לענגאויס יעדער שטאט איבער פוילן און אזוי אויך א ישיבה און שטיבלעך אין ארץ ישראל. אין דער זעלבער צייט איז דער אלעקסאנדער הויף אויך געווען פארמישט אין א לענגערן קאנפליקט מיטן גערער הויף, אויף אזעלכע ענינים ווי אויפנעמען [[רב]]נים און [[שוחט]]ים, און אין די שטאטישע לאקאלע וואלן פאר דער הנהגה פון די קהילות. דער אלעקסאנדער הויף האט נישט געהערט צו קיין שום [[פאליטישע פארטיי|פארטיי]] צווישן די פוילישן אידנטום, און האט זיך באטייליגט אין די וואלן אלס אן אומפארטייאישע חרדישע פארטיי. אין 1937 האט זי געשטימט אין די לאקאלע וואלן אינאיינעם מיט [[אגודת ישראל]]. דאס האבן איר צענטער נעבן דער שטאט [[לאדזש]], וואס איז געווען דער [[אינדוסטריע]]לער צענטער פון פוילן און וואו עס האט געוואוינט א גרויסע [[אידישע געמיינדע|אידישע קהלה]], האט בייגעשטייערט צו דער פארשטארקונג פונעם חסידות. אין דער [[בריטישער מאנדאט]] צייט זענען אייניגע אלעקסאנדער חסידים ארויף זיך באזעצן אין ארץ ישראל, און האבן געגרינדעט שטיבלעך אין [[תל אביב-יפו|תל אביב]], אין [[חיפה]], אין [[רחובות]] און ישיבת ישמח ישראל אין [[ירושלים]].