תנ"ך פערזענליכקייט
א תנ"ך פערזענליכקייט (צומאל אויך אנגערופן תנ"ך שישקע[אויסקלארונג פארלאנגט]) איז א פערזאן וואס ווערט דערמאנט אין תנ"ך.
נעמען און דעטאלן
צווישן די פערזענליכקייטן דערמאנט אין תנ"ך זענען פארהאן אזעלכע וואס זייער לעבנס געשיכטע ווערט געשילדערט גאר דעטאלירט, קעגן אנדערע וואס באקומען אן איינצעלנע דערמאנונג, צומאל ווערט דערביי אויך געשילדערט זייער ראלע אדער וואוינארט, און צומאל איז זייער נאמען די איינציגסטע אינפארמאציע וואס ערשיינט וועגן זיי אין תנ"ך.
טייל פון די פערזענליכקייטן וואס ווערן דערמאנט אין תנ"ך ערשיינען ווי אנאנימע כאראקטערן, ווי דער מקושש. טייל פון זיי ווערן דערמאנט נאר דורך זייער ראלע ווי פרעה אדער זייער וואוינארט ווי האשה השונמית אדער האשה הצרפית, און אנדערע ווערן דערמאנט צוזאמען מיט א לאנגע משפּחה געשיכטע ווי בן האשה הישראלית[1]. אויף טייל פערזענליכקייטן וועלכע זענען געבליבן אנאנים אין תנ"ך האבן חז"ל איבערגעגעבן זייער נאמען, און אויף טייל פון זיי האבן חז"ל איבערגעגעבן נאך אידענטיפיקאציע דעטאלן אדער נאך שילדערונגען פון זייער לעבן וואס ערשיינען נישט אין תנ"ך. נאך דעטאלן אויף פערזענליכקייטן וואס ווערן דערמאנט אין תנ"ך ערשיינען צומאל אויך אין אנדערע דרויסנדע קוועלער, ווי אין די ביכער פון יוסף בן מתתיהו אדער אנדערע שרייבער פון די צייטן פון צווייטן בית המקדש. איבער פופציג תנ"ך פערזענליכקייטן זענען באקאנט פון דרויסנדע ארכעאלאגישע קוועלער[2].
לעבן און שאפן
אין תנ"ך, וואס איז געשריבן געווארן דורכאויס א א צייט אפשניט פון ארום טויזנט יאר, (צווישן ב'תמ"ח ביז נאך די תקופה פון די אנשי כנסת הגדולה צווישן ג'ת' און ג'ת"ק) ווערן געשילדערט פערזענליכקייטן פון אדם הראשון, חוה און זייערע אפשטאמיגע ביז צו די צייט פון שיבת ציון נאך גלות בבל. טייל פון די שילדערונגען זענען געשריבן געווארן דורך נביאים פון די צייט וואס אין זיי איז געשען די אפגעשריבענע געשעענישן, און טייל זענען געשריבן געווארן אסאך יארן נאך די געשעענישן.
געוויסע פון די פערזענליכקייטן האבן מעגליך געלעבט אויך נאכן ענדיגן שרייבן דעם תנ"ך: לויט איין מיינונג האט מרדכי געלעבט הונדערטער יארן נאכן ענדיגן שרייבן דעם תנ"ך[3]. אויף אנדערע פערזענליכקייטן פארציילן חז"ל אז זיי זענען אינגאנצן נישט געשטארבן.
לויט א דעה וואס ווערט דערמאנט אין גמרא[4] ערשיינט אין תנ"ך אויך א פערזענליכקייט וואס איז נישט מער ווי א ליטערארישע כאראקטער - איוב. אין תנ"ך ווערן אויך דערמאנט מלאכים ווי מיכאל און גבריאל; זייער נאמען ווערט דערמאנט נאר אין ספר דניאל, אבער לויט חז"ל ווערן זיי שוין עטליכע מאל דערמאנט אנאנימיש אין תורה[5] און אין אנדערע ספרים פון נביאים[6].
נביאים אין תנ"ך
אסאך פון די הויפט פערזענליכקייטן וואס ווערן דערמאנט אין תנ"ך זענען געווען נביאים, וואס צו זיי זענען געזאגט געווארן דורך גאט די נבואות וואס זענען געשריבן געווארן אין תנ"ך. דער תנ"ך שילדערט א תקופה פון הונדערטער יארן דורכאויס וועלכע עס האט זיך געצויגן א קייט פון נביאים און בני נביאים וועלכע האבן געהאט שייכות מיט די פירערשאפט פון אידישן פאלק אויף פארשידענע וועגן. פראמינענט צווישן זיי איז משה רבינו, דער גרעסטער נביא, וואס האט אויך געשריבן די שילדערונג פון זיין לעבן פון גאטס מױל. פון צווישן די אנדערע נביאים זענען געווען וועלכע האבן געקרוינט קעניגן ווי שמואל, שופטים ווי דבורה הנביאה, אזעלכע וועלכע האבן געגעבן ראט פאר קעניגן ווי חולדה הנביאה, וועלכע האבן מוסר געזאגט ווי אליהו הנביא, אלישע און עמוס, און וועלכע האבן געווארנט איבערן חורבן ווי ירמיהו און ישעיהו. די לעצטע נביאים זענען געווען חגי, זכריה און מלאכי.
יחוס בוים
א באדייטנדער חלק פון תנ"ך באנעמט זיך מיט דעטאלירן דעם יחוס בוים פון אידישן פאלק און פון פערזענליכקייטן פארבינדן דערצו. פאלגנד זענען אויסגעשטעלט אסאך פון די הויפט פערזענליכקייטן וועלכע זענען אריינגערעכנט אין יחוס בוים פון די תקופה פון תרח ביז שלמה המלך.
זעט אויך
דרויסנדע לינקס
- דמויות תנכיות, אתר הניווט בתנ"ך
רעפערענצן
- ↑ ויקרא כד, י–כג
- ↑ Purdue researcher verifies the existence of 53 people mentioned in the Hebrew Bible, לויט א פארשונג דורכגעפירט אין פורדיו אוניווערזיטעט, אינדיאנע, פאראייניגטע שטאטן
- ↑ זעט מנחות סד, ב, אין רש"י און תוספות
- ↑ בבא בתרא טו, ב
- ↑ צום ביישפיל די דריי מלאכים אין אברהם'ס געצעלט
- ↑ ווי דער מענטש אנגעטאן אין לינען (יחזקאל ט, ב)