אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "ראצפערט (חסידות)"

דער גרינדער פונעם ראצפערטער הויף איז געווען רבי שלום אליעזר האלבערשטאם (גערופן: "רבי שלום אליעזר'ל", אדער: "דער ראצפערטער [[אדמו"ר|רב]]"; [[ניסן]] [[תרכ"ב]] – [[סיון]] [[תש"ד]]), זון פונעם צאנזער רב און פון רעכיל דבורה, טאכטער פון רבי יחיאל צבי הירש אונגער פון [[טארנא]]{{הערה|זון פון [[רבי מרדכי דוד אונגער (דאמבראווא)|רבי מרדכי דוד אונגער]] פון [[דאמבראווא]]}}. רבי שלום אליעזר'ל האט חתונה געהאט אום [[ד' אלול]] [[תרל"ו]] מיט שרה מרים, טאכטער פון זיין שוואגער{{הערה|איידעם פון זיין פאטער}} [[רבי מרדכי דוב טווערסקי]] פון [[הארנאסטייפל]]. נאך דער חתונה איז ער געבליבן וואוינען אין הארנאסטייפל פאר צען יאר, און נישט פארמאגנדיג קיין [[רוסלאנד|רוסישע]] [[בירגערשאפט]], האט אים די ארטיגע רעגירונג פארטריבן פון לאנד. אין יאר [[תרמ"ו]] איז ער צוריקגעפארן קיין [[גאליציע]], וואו ער האט געוואוינט פאר א קורצע וויילע אין [[שינאווא]] און דערנאך זיך באזעצט אין טארנא{{הערה|{{היברובוקס|רבי יואל בעער|ספר זכרונות המאור|36015|חלק ב', זייט ת"ה, מאיר אמסעל (רעדאקטאר), ברוקלין, תשל"ד|עמוד=405}}; {{אוצר החכמה|[[רבי יעקב לייזער]]|י"ג אורות|640760|מערכת מרן הגה"ק מצאנז|page=109}}}}.

אין [[ראצפערט]] ("אויפאהערטאו", אין [[אונגאריש]]), [[אונגארן]], איז פריער געווען א חסידישער הויף, געפירט דורך [[רבי נפתלי הירצקא הלוי זילבערמאן]] ("רבי הירצקא'לע ראצפערטער"; נפטר געווארן [[ט' תשרי]] [[תרנ"ח]]), א תלמיד פונעם צאנזער רב. נאך זיין פטירה, אום [[ערב יום כיפור]] תרנ"ח, האט רבי שלום אליעזר'ל, אויף דער איינלאדענונג פון פילע אונגארישער צאנזער חסידים, זיך אריבערגעצויגן קיין אונגארן. צוערשט האט ער זיך באזעצט אין [[טעגלאש]], א שטעטל נעבן ראצפערט, פאר א קורצע וויילע, און אום ענדע זומער פון תרנ"ח, האט ער זיך ענדגילטיג אריבערגעצויגן קיין ראצפערט{{הערה|{{היברובוקס|יצחק בן ימיני|דאס אידישע ווארט|50126|אייר-סיון תשנ"ד|עמוד=32|קעפל=ראצפערטער רבי הרה"ק רבי שלום אליעזר'ל זצוק"ל הי"ד}}; {{היברובוקס|י' יוסף כהן|המעין|29658|יונה עמנואל (רעדאקטאר), תשרי תשל"ז|page=53}}}} - די שטאט אויף וועמענ'ס נאמען זיין חסידישער הויף איז באקאנט.

אין ראצפערט, האט ער צוערשט געפירט אין א קליינעם [[בית המדרש]], ביז די חסידים האבן אים געבויט נעבן זיין הויז א גרויסע שול, צו וואו טויזנטער אידן פלעגן קומען אויף [[שבת]]ים און [[יום טוב|ימים טובים]]{{הערה|שם=ראטמאן|{{היברובוקס|ד.ש. ראטמאן|קובץ המאור|28043|מאיר אמסעל (רעדאקטאר), סיון-תמוז תשמ"ט|עמוד=36}}}}, איבערהויפט אויפן יום טוב [[שבועות]]. שפעטער האבן די חסידים אויך געבויט דארט אין הויף א גרויסע [[סוכה]], אזוי אויך א גרויסן שאטער צו קענען אקאמאדירן די פילע געסט אויף די [[ימים נוראים]] און [[שמחת תורה]]{{הערה|{{אוצר החכמה|צבי ברינער|רבינו הקדוש מראצפערט|171136|פרק א', זייט נ"ו-נ"ז|page=54}}}}.

אנהייב יאר [[תשכ"ג]], האט זיך געגרינדעט אין וויליאמסבורג א קהילה מיטן נאמען תפארת שמואל קהל ראצפערט{{הערה|{{היברובוקס|גרינדונגס-מעלדונג פון דער קהילה|קובץ המאור|27843|תשרי-חשון תשכ"ג|עמוד=2}}}}, געצילט צוזאמצוברענגען ראצפערטער איינוואוינער און חסידים פון רבי שלום אליעזר'ל. אלס רב פון דער קהילה איז אויפגענומען געווארן [[רבי אשר אנשיל קרויז]], אליין א ראצפערטער געבוירענער, וועלכער איז אויפגעוואקסן אונטער דער השפעה פון רבי שלום אליעזר'ל. רבי אשר אנשיל איז געווען א זון פון רבי שמואל דוד קרויז (שפעטער, דער [[אודווארי]]ער רב), וועלכער האט געבויט פאר רבי שלום אליעזר'ל דעם גרויסן בית-המדרש אין ראצפערט{{הערה|שם=ראטמאן}}{{הערה|{{היברובוקס|רבי שמואל דוד קרויז|יד שמואל|21011|הקדמה פון [[רבי שלום קרויז]] אודוואריער רב |page=15}}}}.