אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:בעלגיע"

ביי דער [[קאנגרעס פון ווין]], נאך דער נידערלאגע פון [[נאפאלעאן]] אין יאר [[1815]], איז דער געגנט איבערגעגעבן געווארן צו דעם [[פאראייניגטע קעניגרייך פון די נידערלאַנדן]]. אבער נאך פופצן יאר, אין יאר [[1830]], האבן ווידערגעשפעניגט די [[קאטויל]]ישע דרום פראווינצן פון די נידערלאַנדן אין די [[האלאנד|האלענדישע]] [[פראטעסטאנט]]ישע הערשאפט. זיי האבן געוואונען זעלבסשטענדיגקייט, און זיי האבן אויפגעשטעלט צום ערשטן מאל אן אייגן קעניגרייך מיטן אדאפטירן דאס [[רוים|רוימישע]] נאמען פונעם געגנט בעלגיקא/בעלגיע. די בעלגישע האבן געשטרעבט אויף א זעלבסשטענדיגן קעניגרייך און האבן זיך געוואנדן צום [[פראנצויזישער|פראנצויזישען]] קעניג צו אויפנעמען זיין זון אלס קעניג פון בעלגיע. ווען ער האט נישט געוואלט, האט מען אנגעבאטן דאס קעניגרייך פארן [[דייטש]]ן פרינץ לעאפאלד וואס האט געהערט צו דער [[זאקסען-קאבורג-גאטהא]] משפחה (די מומע פון דער בריטישער קעניגין [[וויקטאריע]]). אום [[21סטן יולי]] [[1831]], דאס בעלגישע זעלבסשטענדיגקייט טאג, איז געקרוינט געווארן פרינץ לעאפאלד אלס [[לעאפאלד דער ערשטער פון בעלגיע|לעאפאלד דער ערשטער, דער קעניג פון בעלגיע]], און אזוי האט זיך אנגעהויבן די דינאסטיע פונם [[בעלגישע מאנארכיע|בעלגישע קעניגרייך]]. פאר פינף און אכציג יאר האט בעלגיע געבליהט אלץ א קליינע אבער פעסטגעשטעלטע קעניגרייך. בעלגיע האט מורא געהאט איינגעשלינגן צו ווערן דורך איינע פון די שכנים צוזאמען מיט די גרויסע שלאכטן פאר מאכט ביי די גרעניצן - [[דייטשלאנד]], [[פראנקרייך]] און [[האלאנד]], וועגען דעם האט זי זיך געהאלטן צו א נייטראלע אויסערן פאליטיק. טראץ די נייטראלע פאליטיק, און דאס אנערקענונג פון די [[פרוזען]], האבן די [[דייטש]]ן אינוואדירט אום יאר [[1914]]. דאס אינוואדירן באגלייט מיט קריגס-פארברעכן איז געווען דאס אורזאך פון די זאפארטע צושטעלונג פון [[ענגלאנד]] צו די [[מלחמה]]. אייניגע פון די שווערסטע בלוטיגסטע שלאכטן בשעת דער [[ערשטע וועלט מלחמה|ערשטער וועלט מלחמה]] איז געווען אויפן בעלגישן גרונד, וועלכער ווערט אויסגעדריקט און דאס ליד [[אין די פעלדער פון פלאנדערן]].