אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:ספינקא (חסידות)"

דער ערשטער ספינקער רבי איז געווען רבי [[יוסף מאיר ווייס|'''יוסף מאיר ווייס''']] בעל [[אמרי יוסף]], וואס איז געווען א תלמיד מובהק פון  רבי [[יצחק אייזיק אייכנשטיין]] פון [[זידיטשוב (הויף)|זידיטשויוו]]. אין ספינקא איז טאקע איינגעפירט זידיטשויווער הנהגות.

דערנאך האט איבערגענומען זיין זון דער "'''חקל יצחק'''", רבי [[יצחק אייזיק ווייס|'''יצחק אייזיק ווייס''']]; ער איז געהרגעט געווארן דורך די [[נאציס]] ביים [[צווייטן וועלט קריג]].

רבי אביגדור איז געווען באוואוסט ווי א קדוש עליון און א מתמיד עצום, פערציג יאר האט ער זיך נישט אריין געלייגט אין א בעט, ביי די שפעטערדיגע שעות פון די נעכט פלעגט ער האלטן א פעקל שליסלען אין די הענט אין אזוי געזיצן און געלערנט, כדי טאמער וועט ער חלילה איין שלאפן וועלן די שליסלען אראפ פאלן וועט ער זיך אזוי באלד אויף וועקן. נאך דער הסתלקות פון אמרי יוסף איז ער געבליבן אין ספינקא, אבער פון רוב שפלות אין ענוות קדשו איז ער אנטלאפן פון יעדן כבוד וועלכער איז געווען פאר אים די גרעסטע גנאי, חסידים מיטן רבי'ן אליין - דער (יונגערער) ברודער (פון איין מאמע) דער חקל יצחק פלעגן אים נאך גיין מיטן גרעסטן כבוד, אבער ער איז אנטלאפן פון דעם ווי פון פייער, דער חקל יצחק פלעגט זיך אויס דריקן אז די משנה כל הבורח מן הכבוד הכבוד רודף אחריו איז ספעציעל אויף אים געשריבן געווארן. דער ספה"ק "אמרי יוסף" האט ער צוזאמען מיטן ברודער דעם חקל יצחק איבער געארבעט, ווי עס ווערט דערמאנט אין דער הקדמה. ביי דער [[ערשטער וועלט מלחמה]] איז ער אנטלאפן קיין [[סיגעט]], דארט איז ער געווען דער שיינער איד אין די ספינקא קלויז, ספינקער חסידים אין סיגעט האבן אים אויס געהאלטן בדרך כבוד. ער האט נישט גערעדט קיין שום שיחת חולין נאר בלית ברירה פלעגט ארויס זאגן די ווערטער: נא,,, נו,,, וכדו'.

[[קאטעגאריע:אומבאקוקט]]

[[קאטעגאריע:אויף יידיש]]