אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "פרשת בא"

פון המכלול
קפיצה לניווט קפיצה לחיפוש
ק (החלפת טקסט – "רבי [[" ב־"[[רבי ")
ק (החלפת טקסט – "דרויסנדע" ב־"דרויסנדיגע")
 
(24 מיטלסטע ווערסיעס פון 4 באַניצער נישט געוויזן.)
שורה 1: שורה 1:
{{דעסקריפציע|דריטע פרשה פון ספר שמות}}
{{פרשת שבוע
{{פרשת שבוע
| קודם = פרשת וארא
| פריערדיגע = פרשת וארא
| הבא = פרשת בשלח
| קומענדיגע = פרשת בשלח
| פסוקים = {{תנ"ך|שמות|י|א|קצר=כן}} - {{תנ"ך|שמות|יג|טז|קצר=כן|ללא=ספר}}
| פסוקים = {{תנ"ך|שמות|י|א}} - {{תנ"ך|שמות|יג|טז|אן=ספר}}
| מספר פסוקים = 106
| צאל פסוקים = 106 (29'סטע - אייניג מיט פרשיות [[פרשת תולדות|תולדות]] און [[פרשת ויגש|ויגש]])
| תוכן = מכת ארבה, מכת חושך, הכנות ליציאה ממצרים ול[[קרבן פסח]], [[מכת בכורות]], [[יציאת מצרים|יציאה ממצרים]]
| צאל ווערטער = 1655 (21'סטע)
| צאל אותיות = 6149 (22'סטע)
| אינהאלט = מכת ארבה, מכת חושך, הכנות פאר ארויסגאנג פון מצרים און [[קרבן פסח]], [[מכת בכורות]], [[יציאת מצרים]]
| מספר עשה חינוך = 9
| מספר עשה חינוך = 9
| מספר לא תעשה חינוך = 11
| מספר לא תעשה חינוך = 11
| עשה חינוך = [[קידוש החודש]], [[קידוש בכורות]], [[סיפור יציאת מצרים]], [[פטר חמור]], [[קורבן פסח]]
| עשה חינוך = [[קידוש החודש]], [[קידוש בכורות]], [[סיפור יציאת מצרים]], [[פטר חמור]], [[קרבן פסח]]
| לא תעשה חינוך = איסורי [[חמץ]], הלכות [[קורבן פסח]]
| לא תעשה חינוך = איסורי [[חמץ]], הלכות [[קרבן פסח]]
| עדה1 = ספרדים ואשכנזים
| עדה1 = אשכנזים און רוב ספרדים
| הפטרה1 = {{תנ"ך|ירמיהו|מו|יג|כח|קצר=כן}}
| עדה2 = רוב תימנים
| עדה2 = רוב תימנים
| הפטרה2 = {{תנ"ך|ישעיהו|יט|א|כה|קצר=כן}}
| עדה3 = איטאליענער און טייל תימנים
| עדה3 = איטלקים ומקצת תימנים
| הפטורה1 = {{תנ"ך|ירמיהו|מו|יג|כח}}
| הפטרה3 = {{תנ"ך|ישעיהו|יח|ז|קצר=כן}} - {{תנ"ך|ישעיהו|יט|כה|קצר=כן|ללא=ספר}}
| הפטורה2 = {{תנ"ך|ישעיהו|יט|א|כה}}
| מספר תיבות = 1655
| הפטורה3 = {{תנ"ך|ישעיהו|יח|ז}} - {{תנ"ך|ישעיהו|יט|כה|אן=ספר}}
}}
}}
'''פָּרָשַׁת בֹּא''' איז די דריטע [[סדרה]] אין ספר [[שמות]]. לויט דער צעטיילונג אויף פרקים, הייבט זיך די פרשה אן {{תנ"ך|שמות|י|א|ללא=ספר}} און ענדיגט זיך {{תנ"ך|שמות|יג|טז|ללא=ספר}}. אינעם פרשה ווערט דערציילט איבער מכת ארבה, מכת חושך ומכת בכורות און שפעטער איבער [[יציאת מצרים]]. די הויפט מצוות וואס ערשיינען אין די פרשה זענען [[קרבן פסח]], [[סיפור יציאת מצרים]] און [[קידוש בכורות]]. פרשת בא ווערט געליינט צווישן [' שבט]]-[[י' שבט]].
'''{{מנוקד|פרשת בֹּא}}''' איז די דריטע [[סדרה]] פון [[ספר שמות]], און די פופצנטע פון די תורה בכלל. די פרשה גייט פון {{תנ"ך|שמות|י|א|אן=ספר|לאנג=יא}} ביז {{תנ"ך|שמות|יג|טז|אן=ספר|לאנג=יא}}, לויטן אנגענומענעם צעטיילונג פון [[קאפיטלען פון תנ"ך|קאפיטלען]], פארמאגנדיג אינאיינעם 106 פסוקים{{ביאור|דאס איז היינט די פאקטישע צאל פסוקים, און אזוי שרייבן די מקורות פון די תקופות הגאונים און ראשונים וואס האבן דאקומענטירט די צאל פסוקים און [[סימני הפרשה|סימנים]], וועלכע געבן אן אלס סימן - יהללא"ל, באטרעפנדיג 106{{הערה|אזוי אין [[ספר החילופים]] פון [[מישאל בן עוזיאל]]; דער [[מאירי]] אין {{היברובוקס|2=קרית ספר - חלק ב|3=49533|page=104|עמ=מ"ח ע"ב}}.}}.{{ש}}
אין די חומשים איז אריינגעדריקט אז דער צאל איז 105, און אזוי געבט אויך אן דער סימן פונעם פרשה - ימנ"ה{{הערה|ווי אין ערשטן געדרוקטן חומש מיט די סימנים, {{היברובוקס|2=מקראות גדולות|3=45301|page=156|מקום הוצאה=ווענעציע|שנת הוצאה=רפ"ה}}.}}. מערסטנס פארשער גלייבן אז דאס איז גרייזיג{{הערה|זעט אין {{אוצר החכמה|מרדכי ליב קצנלנבוגן|סיני - קכו קכז|100061|page=23|קעפל=רישומי המסורה בסופי פרשות התורה וספרי התנ"ך|מו"ל=מוסד הרב קוק}}; אהרן ארנד, [https://forum.otzar.org/download/file.php?id=96399 הסימנים של מנייני הפסוקים שבפרשות התורה].}}. אין ספר "הנוטריקון, הסימנים והכנוים" ווערט שפעקולירט אז עס קומט מעגליך ימנ"ו{{הערה|{{היברובוקס|מאיר היילפרין|הנוטריקון, הסימנים והכנוים|52496|page=165|מקום הוצאה=ווילנא|שנת הוצאה=תרע"ב}}.}}. אנדערע שלאגן פאר{{הערה|ברוך גלאטצער, "קונטרס יד הסימנים", [https://forum.otzar.org/download/file.php?id=79721 עמ' נו].}}, אז וויבאלד עס זענען פארהאן אין די פרשה דריי קורצע פסוקים אנע אתנחתא דערין{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יב|מה|אן=ספר}} און {{תנ"ך|שמות|יב|מז|אן=פרק}}, {{תנ"ך|שמות|יד|ד|אן=ספר}}.}}, קומט מעגליך אריגינעל צוויי פון די פסוקים צוזאמגעשטעלט, נאר עס איז פארגעסן געווארן וויבאלד "לימנוי' בפסוקי לא בקיאינן"{{הערה|{{בבלי|קידושין|ל|א}}.}}{{הערה|זעט אין {{אוצר החכמה|משה גלביין|פני החמה - סימני מניין הפסוקים|600199|page=92|עמ=פא}} וואו ער שרייבט רמזים אין די חילוק פונעם סימן און צאל פסוקים. זעט אויך [https://hakirah.org/Vol%205%20Epstein.pdf#page=14 א רשימה] פון אזעלכע חילוקים דורכאויס די תורה.}}.}} און פערצן פרשיות - אכט [[פרשה פתוחה|פתוחות]] און זעקס [[פרשה סתומה|סתומות]].


<!-- ב[[תקופת הגאונים]] נהגה ב[[בבל]] חלוקה שונה של הפרשיות, ולפיה החלה הפרשה במכת ברד (ב{{תנ"ך|שמות|ט|יג|קצר=כן}}). פרשה זו נקראה "פרשת השכם" או "פרשת השכם בבקר". ככל הנראה זוהי חלוקת הפרשיות המקורית. התיעוד האחרון למנהג זה הוא מקהילת [[קונסטנטין (אלג'יריה)|קונסטנטין]] ב[[המאה ה-16|מאה ה-16]], בספר "עיבור שנים" ל[[רבי יששכר בן סוסאן]].{{הערה|[[יוסף עופר (חוקר תנ"ך)|יוסף עופר]], "[https://faculty.biu.ac.il/~ofery/papers/Chapter%20I.pdf תפוצתה של פרשת השכם בבקר וגלגוליה]", בתוך: הנ"ל, '''המסורה הבבלית לתורה, עקרונותיה ודרכיה''', [[האקדמיה ללשון העברית]] ו[[הוצאת מאגנס]], ירושלים תשס"א, עמ' 187–203.}} -->
אינעם פרשה ווערט דערציילט איבער די לעצטע דריי מכות: ארבה, חושך און מכת בכורות; דער קרבן פסח אין מצרים און [[יציאת מצרים]]. די הויפט מצוות פון די פרשה זענען די מצוות פארבינדן מיט'ן [[קרבן פסח]], [[סיפור יציאת מצרים]] און [[קידוש בכורות]].
 
פרשת בא ווערט געליינט צווישן [[ג' שבט|ג']] און [[י' שבט]], און איז די דריטע פון די [[שובבי"ם]] וואכן. די פרשה פון "הַחֹדֶשׁ הַזֶּה לָכֶם" ({{תנ"ך|שמות|יב|א|כ|אן=ספר}}) ווערט געליינט אום [[שבת החודש]]. די פרשה פון קרבן פסח ({{תנ"ך|שמות|יב|כא|נא|אן=ספר}}) ווערט געליינט די ערשטע טאג [[פסח]], און די פרשה פון "קַדֶּשׁ לִי כָל בְּכוֹר" ({{תנ"ך|שמות|יג|א|טז|אן=ספר}}) - די דריטע (אדער פערטע) טאג פסח.
 
==פרשת השכם==
אין די מסורה פון די פרשיות פון די תקופת הגאונים, ענדיגט זיך [[פרשת וארא]] פאר מכת ברד, ביי {{תנ"ך|שמות|ט|יב|אן=ספר}}, און פון די קומענדיגע פסוק, וַיֹּאמֶר ה' אֶל מֹשֶׁה הַשְׁכֵּם בַּבֹּקֶר, הייבט זיך אן א נייע פרשה מיט'ן נאמען "פרשת השכם" אנשטאט פרשת בא, וואס ציט זיך ביז פרשת בשלח{{הערה|זעט: {{היברובוקס|2=[[הלכות פסוקות]]|3=31930|page=208|קעפל=סדר פרשיות של ימים טובים והפטרות שלהן|מקום הוצאה=ירושלים|שנת הוצאה=תשי"א|מהדורה=ששון|עמ=קפ}}, און {{היברובוקס|2=[[הלכות גדולות]]|3=21295|page=795|קעפל=זה סדר פרשיות של ימים טובים והפטריות שלהם|מקום הוצאה=בערלין|שנת הוצאה=תרמ"ח-תרנ"ב|מו=הרב עזריאל הילדסהיימר|עמ=617}}.}}. דער לעצטער צו דערמאנען דער מסורה איז [[רבי יששכר בן סוסאן]] (געלעבט אין [[16'טער יארהונדערט]]), אין זיין ספר "עיבור שנים"{{הערה|{{היברובוקס|2=עיבור שנים|3=45592|page=64|מקום הוצאה=ווענעציע|עמ=לג ע"א}}.}} וואו ער שרייבט אז אין קהילת [[קאנסטאנטין, אלזשיר|קאנסטאנטין]] האט מען זיך אזוי געפירט{{הערה|זעט אויספירליך אין {{צ-זשורנאל|יוסף עופר|תפוצתה של פרשת השכם בבקר וגלגוליה|המסורה הבבלית לתורה, עקרונותיה ודרכיה|עמ=187–203|מו"ל=האקדמיה ללשון העברית|מקום הוצאה=ירושלים|שנת הוצאה=תשס"א|קישור=https://yosefofer.com/papers/Chapter%20I.pdf}}.}}.


== אינהאלט ==
== אינהאלט ==
[[טעקע:CSIRO ScienceImage 7007 Plague locusts on the move.jpg|קליין|לינקס|מכת ארבה. אן אנשיקעניש פון היישעריק.]]
=== ארבה און חושך ===
=== ארבה און חושך ===
אין די פריערדיגע סדרה, [[פרשת וארא|וארא]], האט דער אויבערשטער געברענגט אויף די [[מצריים]] די ערשטע זיבן מכות פון די [[צען מכות]]. און אין די אנהויב פון דעם פרשה האט גא-ט געברענגט נאך צוויי מכות אויף זיי: די [[צען מכות#ארבה|ארבה]] – [[היישעריק]] וואס עסן אַלע לאַנדווירטשאַפטליכע גערעטענישן פון מצרים, און דערנאך ווערט געלייגט [[צען מכות#חושך|חושך]] אויף דער ערד, און די מצריים קענען גארנישט זען. די מכות פירן אז [[פרעה]] זאל צוריקציען, אָבער ער זאָגט נאָך אָפּ משה און אהרןפאָדערונג צו שיקן דאס גאנצע אידישע פאלק מצרים.
אין די פריערדיגע סדרה, [[פרשת וארא|וארא]], ווערט געשילדערט די ערשטע זיבן פון די [[צען מכות]] וואס דער אויבערשטער האט געברענגט אויף די מצריים, און אין די אנהויב פון דעם פרשה ווערט דערציילט איבער די קומענדיגע צוויי מכות: [[צען מכות#ארבה|ארבה]] – [[היישעריק]] וואס האבן אויפגעגעסן דאס גאנצע לאנדווירטשאפטליכע גערעטעניש פון מצרים, און דאן איז געקומען [[צען מכות#חושך|חושך]], ווען א טונקלקייט האט זיך אראפגעלאזט איבער מצרים, וואס האט נאכגעפאלגט מיט א טאפנדע פינסטערניש, אבער פאר די אידן איז געווען ליכטיג - {{ציטוטון|וּלְכָל בְּנֵי יִשְׂרָאֵל הָיָה אוֹר בְּמוֹשְׁבֹתָם}}. פרעה איז דאן איינגעגאנגען ארויסצולאזן די אידן פון מצרים, אויפ'ן באדינג אז די בהמות נעמען זיי נישט מיט, אבער משה'ס אנטווארט איז געווען אז פרעה זעלבסט וועט זיי נאך צוטיילן קרבנות צו שחט'ן פאר'ן אויבערשטן, פון וואס פרעה איז געווארן אויפגעברויזט און פארשיקט משה מיט א ווארענונג נישט צו קומען צו אים נאכאמאל{{הערה|{{תנ"ך|שמות|י|לאנג=יא|אן=ספר}}.}}.
 
===הכנות ליציאת מצרים===
לפי ציווי ה', נערכות ההכנות לקראת מכת בכורות: בני ישראל שואלים משכניהם המצרים כלים מ[[כסף (יסוד)|כסף]] ומ[[זהב]] ו[[בגד]]ים. משה מזהיר את פרעה שבמכה הבאה ימותו כל בכורי מצרים.


אחר כך מפרט ה' למשה את דיני [[קרבן פסח]], שיקריבו בני ישראל בזמן שיוכו בכורי מצרים. הם מצווים לשחוט את הקרבן בשעת בין הערביים, למרוח את דמו על משקופי פתח הבית כמגן בפני המשחית, ולאכול את בשרו בלילה כשהם מוכנים לקראת היציאה לדרך. קרבן ה[[פסח]] גם נקבע כקרבן לדורות, שאחריו יבוא חג בן שבעה ימים, שבו אסור לאכול [[חמץ]] אלא רק [[מצה|מצות]]. עוד לפני כן קובע ה' שחודש האביב, שבו חל הפסח, יהיה ה[[חודש]] הראשון ב[[הלוח העברי|לוח העברי]].
===הכנות פאר יציאת מצרים===
גאט האט געזאגט צו משה אז ער גייט ברענגען נאך איין מכה אויף מצרים, וואס וועט נאכפאלגן מיט יציאת מצרים, און ער זאל באפעלן די אידן צו  בעטן פון זייערע מצרי'שע פריינט טייערע כלים. משה האט געווארנט פרעה איבער די בעפארשטייענדע מכה, ווען אלע [[בכור]]ים אין מצרים וועלן שטארבן ביי האלבע נאכט, אבער פרעה האט זיך נישט דערשראקן, און ווייטער נישט ארויסגעשיקט די אידן{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יא|לאנג=יא|אן=ספר}}.}}.


===מכת בכורות ויציאת מצרים===
דאן האט דער אויבערשטער אנגעזאגט משה און אהרן איבער די מצוה פון קידוש החודש: {{ציטוטון|הַחֹדֶשׁ הַזֶּה לָכֶם רֹאשׁ חֳדָשִׁים}}, דערביי באשטימנדיג [[ניסן|דעם חודש]] אלס ערשטער [[חודש]] אין [[אידישער לוח]], און פארגעזעצט אז זיי זאלן באפעלן די אידן איבער די דינים פון [[קרבן פסח]]; זיי זאלן עס שחט'ן "[[בין הערביים]]", און זיי זאלן שמירן די בלוט דערפון אויף די דריי זייטן פון די דרויסנדיגע שוועל פון הויז אין וועלכע זיי גייען עס עסן אלס צייכן צו ווערן אפגעהיטן און איבערגעהיפט ביי מכת בכורות, עס בראטן און עסן געאיילט און גרייט ארויסצוגיין. די דינים פונעם קרבן פסח און פונעם יום טוב [[פסח]], דער איסור פון [[חמץ]] און חיוב פון [[אכילת מצה]], זענען געווארן אנגעזאגט אויך פאר אלע דורות. משה האט טאקע אנגעזאגט די אידן די אלע באפעלן, און זיי האבן אזוי געטון{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יב|א|כח|אן=ספר}}.}}.
{{הפניה לערך מורחב|ערכים=[[מכת בכורות]], [[יציאת מצרים]]}}
בחצות הלילה הורג ה' את כל [[בכור]]י מצרים. פרעה ממהר אל משה ואהרן ומצווה עליהם לעזוב מיד, עם כל עם ישראל, את ארץ מצרים. העם [[יציאת מצרים|יוצא לדרך]], ובכך מסתיים [[שעבוד מצרים]].


עד סיום הפרשה מופיעות פרשות [[הלכה|הלכתיות]], המפרטות דינים הקשורים לפסח ולזיכרון [[יציאת מצרים]]: דיני אכילת קרבן הפסח, מצוות [[קידוש בכורות]], מצוות [[סיפור יציאת מצרים]] ומצוות [[הנחת תפילין|תפילין]].
===מכת בכורות און יציאת מצרים===
{{הויפט ארטיקל|ערכים=<!--[[מכת בכורות]], -->[[יציאת מצרים]]}}
ביי [[חצות|חצות הלילה]] האט גאט גע'הרג'עט אלע בכורים אין מצרים, און פרעה איז געלאפן רופן משה און אהרן און זיי געזאגט באלד ארויסצוגיין פון מצרים. די מצריים האבן ארויסגעיאגט די אידן, ווען די אידן האבן - ווי דער באפעל פון משה - גענומען פון די מצריים זילבערנע און גאלדענע כלים און קליידער, און דאן זענען די אידן - וועלכע האבן זיך געציילט צו 600,000 מענער - ארויס פון מצרים{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יב|כח|מב|אן=ספר}}.}}.


== מצוות בפרשה ==
ביז סוף פרשה ווערט ארויסגעשריבן די הלכות פארבינדן מיט פסח און געדענקן יציאת מצרים: די דינים פון קרבן פסח, די מצוות פון [[קידוש בכורות]], [[סיפור יציאת מצרים]] און [[תפילין]]{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יב|מב|אן=ספר}} - {{תנ"ך|שמות|יג|כב|אן=ספר}}.}}.
על פי [[ספר החינוך]], מופיעות בפרשה 23 מצוות:


== מצוות אין דער פרשה ==
לויט ווי אויסגערעכנט אינעם [[ספר החינוך]] איז פארהאן 20 [[תרי"ג מצוות|מצוות]] אין דער פרשה:
{| class="wikitable"
{| class="wikitable"
|+
|+
!המצוות
!מצוה
!מקור
!מקור
!המצווה נוהגת בזמן הזה
!אקטועל היינטיגע צייטן
!המחויבים
!באפוילענע
|-
|-
|[[קידוש החודש]]
|[[קידוש החודש]]
|הַחֹדֶשׁ הַזֶּה לָכֶם רֹאשׁ חֳדָשִׁים{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יב|ב}}}}
|הַחֹדֶשׁ הַזֶּה לָכֶם רֹאשׁ חֳדָשִׁים ({{תנ"ך|שמות|יב|ב|אן=ספר}})
|לא
|ניין
|בית דין גדול
|בית דין הגדול
|-
|[[קרבן פסח|שחט'ן דעם קרבן הפסח]]
|וְשָׁחֲטוּ אֹתוֹ כֹּל קְהַל עֲדַת יִשְׂרָאֵל ({{תנ"ך|שמות|יב|ו|אן=ספר}})
|ניין
|יעדער
|-
|עסן די פלייש פון קרבן הפסח
|וְאָכְלוּ אֶת הַבָּשָׂר בַּלַּיְלָה הַזֶּה ({{תנ"ך|שמות|יב|ח|אן=ספר}})
|ניין
|יעדער
|-
|נישט עסן דעם קרבן פסח "נא ומבושל"
|אַל תֹּאכְלוּ מִמֶּנּוּ נָא וּבָשֵׁל מְבֻשָּׁל בַּמָּיִם כִּי אִם צְלִי אֵשׁ ({{תנ"ך|שמות|יב|ט|אן=ספר}})
|ניין
|יעדער
|-
|-
|[[קורבן פסח|שחיטת קרבן הפסח]]
|נישט איבערלאזן פונעם פלייש פון קרבן פסח
|וְשָׁחֲטוּ אֹתוֹ כֹּל קְהַל עֲדַת יִשְׂרָאֵל{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יב|ו}}}}
|וְלֹא תוֹתִירוּ מִמֶּנּוּ עַד בֹּקֶר ({{תנ"ך|שמות|יב|י|אן=ספר}})
|לא
|ניין
|כולם
|יעדער
|-
|-
|אכילת בשר קרבן הפסח
|השבתת [[חמץ]] אום [[ערב פסח]]
|וְאָכְלוּ אֶת הַבָּשָׂר בַּלַּיְלָה הַזֶּה{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יב|ח}}}}
|אַךְ בַּיּוֹם הָרִאשׁוֹן תַּשְׁבִּיתוּ שְּׂאֹר מִבָּתֵּיכֶם ({{תנ"ך|שמות|יב|טו|אן=ספר}})
|לא
|יא
|כולם
|יעדער
|-
|-
|לא לאכול את קרבן הפסח נא ומבושל
|[[אכילת מצה]] די [[ליל הסדר|ערשטע נאכט פסח]]
|אַל תֹּאכְלוּ מִמֶּנּוּ נָא וּבָשֵׁל מְבֻשָּׁל בַּמָּיִם כִּי אִם צְלִי אֵשׁ{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יב|ט}}}}
|בָּעֶרֶב תֹּאכְלוּ מַצֹּת ({{תנ"ך|שמות|יב|יח|אן=ספר}})
|לא
|יא
|כולם
|יעדער
|-
|-
|לא להותיר מבשר הפסח
|עס זאל זיך נישט טרעפן חמץ אין באזיץ אום פסח (בל ימצא)
|וְלֹא תוֹתִירוּ מִמֶּנּוּ עַד בֹּקֶר{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יב|י}}}}
|שִׁבְעַת יָמִים שְׂאֹר לֹא יִמָּצֵא בְּבָתֵּיכֶם ({{תנ"ך|שמות|יב|יט|אן=ספר}})
|לא
|יא
|כולם
|יעדער
|-
|-
|השבתת [[חמץ]] ב[[ערב פסח]]
|נישט עסן זאכן וואס האבן חמץ (תערובות) אום פסח
|אַךְ בַּיּוֹם הָרִאשׁוֹן תַּשְׁבִּיתוּ שְּׂאֹר מִבָּתֵּיכֶם{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יב|טו}}}}
|כָּל מַחְמֶצֶת לֹא תֹאכֵלוּ ({{תנ"ך|שמות|יב|כ|אן=ספר}})
|כן
|יא
|כולם
|יעדער
|-
|-
|אכילת [[מצה]] ב[[ליל הסדר|ליל פסח]]
|נישט געבן צו עסן פונעם קרבן פסח פאר א [[משומד]]
|בָּעֶרֶב תֹּאכְלוּ מַצֹּת{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יב|יח}}}}
|כָּל בֶּן נֵכָר לֹא יֹאכַל בּוֹ ({{תנ"ך|שמות|יב|מג|אן=ספר}})
|כן
|ניין
|כולם
|יעדער
|-
|-
|שלא ימצא חמץ ברשותנו בפסח
|נישט געבן צו עסן פונעם קרבן פסח פאר א [[גר תושב]]
|שִׁבְעַת יָמִים שְׂאֹר לֹא יִמָּצֵא בְּבָתֵּיכֶם{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יב|יט}}}}
|תּוֹשָׁב וְשָׂכִיר לֹא יֹאכַל בּוֹ ({{תנ"ך|שמות|יב|מה|אן=ספר}})
|כן
|ניין
|כולם
|יעדער
|-
|-
|לא לאכול דבר המעורב בחמץ
|נישט ארויסטראגן דעם קרבן פסח פון הויז פון די חבורה
|כָּל מַחְמֶצֶת לֹא תֹאכֵלוּ{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יב|כ}}}}
|לֹא תוֹצִיא מִן הַבַּיִת מִן הַבָּשָׂר חוּצָה ({{תנ"ך|שמות|יב|מו|אן=ספר}})
|כן
|ניין
|כולם
|יעדער
|-
|-
|לא להאכיל [[משומד]] מקרבן הפסח
|נישט צעברעכן א ביין פונעם קרבן פסח
|כָּל בֶּן נֵכָר לֹא יֹאכַל בּוֹ{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יב|מג}}}}
|וְעֶצֶם לֹא תִשְׁבְּרוּ בוֹ ({{תנ"ך|שמות|יב|מו|אן=ספר}})
|לא
|ניין
|כולם
|יעדער
|-
|-
|לא להאכיל [[גר תושב|גר ותושב]] מקרבן הפסח
|אן ערל זאל נישט עסן פון קרבן פסח
|תּוֹשָׁב וְשָׂכִיר לֹא יֹאכַל בּוֹ{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יב|מה}}}}
|וְכָל עָרֵל לֹא יֹאכַל בּוֹ ({{תנ"ך|שמות|יב|מח|אן=ספר}})
|לא
|ניין
|כולם
|מענער ערלים
|-
|-
|לא להוציא מבשר הפסח חוץ לחבורה
|מצוות [[קידוש בכורות]]
|לֹא תוֹצִיא מִן הַבַּיִת מִן הַבָּשָׂר חוּצָה{{הערה|שם=הערה מספר 20180721224917:0|{{תנ"ך|שמות|יב|מו}}}}
|קַדֶּשׁ לִי כָל בְּכוֹר פֶּטֶר כָּל רֶחֶם בִּבְנֵי יִשְׂרָאֵל בָּאָדָם וּבַבְּהֵמָה לִי הוּא ({{תנ"ך|שמות|יג|ב|אן=ספר}})
|לא
|יא
|כולם
|יעדער
|-
|-
|לא לשבור עצם מקרבן הפסח
|נישט עסן חמץ אום פסח
|וְעֶצֶם לֹא תִשְׁבְּרוּ בוֹ{{הערה|שם=הערה מספר 20180721224917:0}}
|וְלֹא יֵאָכֵל חָמֵץ ({{תנ"ך|שמות|יג|ג|אן=ספר}})
|לא
|יא
|כולם
|יעדער
|-
|-
|לא יאכל ערל מקרבן הפסח
|עס זאל נישט געזען ווערן חמץ אום פסח (בל יראה)
|וְכָל עָרֵל לֹא יֹאכַל בּוֹ{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יב|מח}}}}
|וְלֹא יֵרָאֶה לְךָ חָמֵץ וְלֹא יֵרָאֶה לְךָ שְׂאֹר בְּכָל גְּבֻלֶךָ ({{תנ"ך|שמות|יג|ז|אן=ספר}})
|לא
|יא
|זכרים ערלים
|יעדער
|-
|-
|מצוות [[סיפור יציאת מצרים]]
|מצוות [[סיפור יציאת מצרים]]
|
|וְהִגַּדְתָּ לְבִנְךָ ({{תנ"ך|שמות|יג|ח|אן=ספר}})
|כן
|יא
|כולם
|יעדער
|-
|-
|מצוות פדיית [[פטר חמור]]
|מצוות [[פדיון פטר חמור]]
|
|וְכָל פֶּטֶר חֲמֹר תִּפְדֶּה בְשֶׂה ({{תנ"ך|שמות|יג|יג|אן=ספר}})
|כן
|יא
|כולם
|יעדער
|-
|-
|מצוות עריפת פטר חמור
|מצוות עריפת פטר חמור
|
|וְאִם לֹא תִפְדֶּה וַעֲרַפְתּוֹ ({{תנ"ך|שמות|יג|יג|אן=ספר}})
|לא
|ניין
|כולם
|יעדער
|}
|}


==תאריכי הקריאה==
== דאטומען ==
השבת בה קוראים את פרשת בא יכולה לחול בשישה תאריכים שונים:
דער שבת ווען מ'ליינט די פרשה, קען געפאלן אין זעקס אנדערע דאטומען:
*[[שנת השא]] ו[[שנת השג]] - [[ג' בשבט]]
*[[השא יאר]] און [[השג יאר]] - [[ג' שבט]]
*[[שנת הכז]] - [[ד' בשבט]]
*[[הכז יאר]] - [[ד' שבט]]
*[[שנת החא]] - [[ה' בשבט]]
*[[החא יאר]] - [[ה' שבט]]
*[[שנת גכה]] ו[[שנת בשה]], [[שנת גכז]] ו[[שנת בשז]] - [[ו' בשבט]]
*[[גכה יאר]] און [[בשה יאר]], [[גכז יאר]] און [[בשז יאר]] - [[ו' שבט]]
*[[שנת בחג]] ו[[שנת זשג]], [[שנת בחה]] ו[[שנת זשה]] - [[ח' בשבט]]
*[[בחג יאר]] און [[זשג יאר]], [[בחה יאר]] און [[זשה יאר]] - [[ח' שבט]]
*[[שנת זחא]] ו[[שנת זחג]] - [[י' בשבט]]
*[[זחא יאר]] און [[זחג יאר]] - [[י' שבט]]
 
==הפטורה==
מען ליינט די [[הפטורה]] אין די נבואות איבער מצרים. די אשכנזים און רוב ספרדים ליינען אין {{תנ"ך|ירמיהו|מו|יג|כח|לאנג=יא}}{{הערה|{{שיתופתא|Abudarham,_Hebrew_Calendar,_Order_of_Parashiot_and_Haftarot/16|סדר העיבור, סדר הפרשיות וההפטרות}}.}} די תימנים, איראקער, טוניזיער און ליביער, ליינען "משא מצרים" אין {{תנ"ך|ישעיהו|יט|א|כה|לאנג=יא}}{{הערה|{{שיתופתא|1=Mishneh_Torah,_The_Order_of_Prayer/5?selectedunittext=3|2=סדר התפילה ה׳, ד'}}
.}}, און די איטאליענער און טייל תימנים הייבן אן ביי {{תנ"ך|ישעיהו|יח|ז|לאנג=יא|אן=ספר}}.
 
ביי די [[ראמאניאטן|ראָמאַניאטן]] ליינט מען {{תנ"ך|ישעיהו|לד|יא|לאנג=יא}} - {{תנ"ך|ישעיהו|לו|ד|לאנג=יא|אן=ספר}}{{הערה|[https://alhatorah.org/Haftarat_Bo/0/he הפטרת בא] אויפ'ן על התורה זייטל. עס ווערן געברענגט דארט נאך וואריאציעס.}}.


==הפטרה==
==דרויסנדיגע לינקס==
כמו בפרשת וארא, גם בפרשת בא מפטירים בנבואות שניבאו [[נביאי ישראל]] על מצרים. [[יהדות תימן|התימנים]], [[יהדות בבל|העיראקים]], [[יהדות תוניסיה|התוניסאים]] [[יהדות לוב|והלובים]] ו[[נוסח איטליה|איטלקים]], מפטירים ב"משא מצרים" של [[ישעיהו]] ({{תנ"ך|ישעיהו|יט|א|כה|ללא=ספר}}, ובנוסח איטליה מתחילים {{תנ"ך|ישעיהו|יח|ז}}), ו[[יהדות ספרד|הספרדים]] ו[[יהדות אשכנז|האשכנזים]] מפטירים בנבואת מצרים של [[ירמיהו]] ({{תנ"ך|ירמיהו|מו|יג|כח|ללא=ספר}}). ב[[נוסח רומניא]] הפטירו {{תנ"ך|ישעיהו|לד|יא}} עד {{תנ"ך|ישעיהו|לו|ד|ללא=ספר}}.
{{פרשה לינקס|בית חב"ד=468304|בינינו=7528|אתר פרשת השבוע=2011/01/bo}}


==דרויסנדע לינקס==
== נאטיצן ==
{{קישורי פרשה|פרשה=בא|ממרא=0203|תורת אמת ספר=00761|תורת אמת פרשה=0002|נחמה=15|בית חב"ד=468304|ישיבה=28|בינינו=7528|אתר פרשת השבוע=2011/01/bo|בר-אילן=bo}}
{{ביאורים}}


== רעפערענצן ==
== רעפערענצן ==
שורה 151: שורה 180:


{{פרשיות השבוע}}
{{פרשיות השבוע}}
{{ספר שמות}}
[[קאטעגאריע:פרשת בא|*]]
[[קאטעגאריע:פרשת בא|*]]
[[קאטעגאריע:פרשות ספר שמות|בא]]
[[קאטעגאריע:פרשיות ספר שמות|בא]]
[[קאטעגאריע:פרשות השבוע|בא]]
[[קאַטעגאָריע:שבט]]
{{דרעפט}}
[[קאַטעגאָריע:המכלול ארטיקלען]]
[[he:פרשת בא]]

יעצטיגע רעוויזיע זינט 08:23, 8 יולי 2024

Arrow r.svg בא Arrow l.svg
פסוקים שמות י, א - יג, טז
צאל פסוקים 106 (29'סטע - אייניג מיט פרשיות תולדות און ויגש)
צאל ווערטער 1655 (21'סטע)
צאל אותיות 6149 (22'סטע)
אינהאלט מכת ארבה, מכת חושך, הכנות פאר ארויסגאנג פון מצרים און קרבן פסח, מכת בכורות, יציאת מצרים
מצוות אין דער פרשה לויטן ספר החינוך
עשה (9)  לא תעשה (11)
קידוש החודש, קידוש בכורות, סיפור יציאת מצרים, פטר חמור, קרבן פסח איסורי חמץ, הלכות קרבן פסח
הפטורה
אשכנזים און רוב ספרדים ירמיהו מו, יג–כח
רוב תימנים ישעיהו יט, א–כה
איטאליענער און טייל תימנים ישעיהו יח, ז - יט, כה

פרשת בֹּא איז די דריטע סדרה פון ספר שמות, און די פופצנטע פון די תורה בכלל. די פרשה גייט פון קאַפּיטל י', פסוק א' ביז קאַפּיטל י"ג, פסוק ט"ז, לויטן אנגענומענעם צעטיילונג פון קאפיטלען, פארמאגנדיג אינאיינעם 106 פסוקים[א] און פערצן פרשיות - אכט פתוחות און זעקס סתומות.

אינעם פרשה ווערט דערציילט איבער די לעצטע דריי מכות: ארבה, חושך און מכת בכורות; דער קרבן פסח אין מצרים און יציאת מצרים. די הויפט מצוות פון די פרשה זענען די מצוות פארבינדן מיט'ן קרבן פסח, סיפור יציאת מצרים און קידוש בכורות.

פרשת בא ווערט געליינט צווישן ג' און י' שבט, און איז די דריטע פון די שובבי"ם וואכן. די פרשה פון "הַחֹדֶשׁ הַזֶּה לָכֶם" (יב, א–כ) ווערט געליינט אום שבת החודש. די פרשה פון קרבן פסח (יב, כא–נא) ווערט געליינט די ערשטע טאג פסח, און די פרשה פון "קַדֶּשׁ לִי כָל בְּכוֹר" (יג, א–טז) - די דריטע (אדער פערטע) טאג פסח.

פרשת השכם

אין די מסורה פון די פרשיות פון די תקופת הגאונים, ענדיגט זיך פרשת וארא פאר מכת ברד, ביי ט, יב, און פון די קומענדיגע פסוק, וַיֹּאמֶר ה' אֶל מֹשֶׁה הַשְׁכֵּם בַּבֹּקֶר, הייבט זיך אן א נייע פרשה מיט'ן נאמען "פרשת השכם" אנשטאט פרשת בא, וואס ציט זיך ביז פרשת בשלח[9]. דער לעצטער צו דערמאנען דער מסורה איז רבי יששכר בן סוסאן (געלעבט אין 16'טער יארהונדערט), אין זיין ספר "עיבור שנים"[10] וואו ער שרייבט אז אין קהילת קאנסטאנטין האט מען זיך אזוי געפירט[11].

אינהאלט

מכת ארבה. אן אנשיקעניש פון היישעריק.

ארבה און חושך

אין די פריערדיגע סדרה, וארא, ווערט געשילדערט די ערשטע זיבן פון די צען מכות וואס דער אויבערשטער האט געברענגט אויף די מצריים, און אין די אנהויב פון דעם פרשה ווערט דערציילט איבער די קומענדיגע צוויי מכות: ארבההיישעריק וואס האבן אויפגעגעסן דאס גאנצע לאנדווירטשאפטליכע גערעטעניש פון מצרים, און דאן איז געקומען חושך, ווען א טונקלקייט האט זיך אראפגעלאזט איבער מצרים, וואס האט נאכגעפאלגט מיט א טאפנדע פינסטערניש, אבער פאר די אידן איז געווען ליכטיג - ”וּלְכָל בְּנֵי יִשְׂרָאֵל הָיָה אוֹר בְּמוֹשְׁבֹתָם”. פרעה איז דאן איינגעגאנגען ארויסצולאזן די אידן פון מצרים, אויפ'ן באדינג אז די בהמות נעמען זיי נישט מיט, אבער משה'ס אנטווארט איז געווען אז פרעה זעלבסט וועט זיי נאך צוטיילן קרבנות צו שחט'ן פאר'ן אויבערשטן, פון וואס פרעה איז געווארן אויפגעברויזט און פארשיקט משה מיט א ווארענונג נישט צו קומען צו אים נאכאמאל[12].

הכנות פאר יציאת מצרים

גאט האט געזאגט צו משה אז ער גייט ברענגען נאך איין מכה אויף מצרים, וואס וועט נאכפאלגן מיט יציאת מצרים, און ער זאל באפעלן די אידן צו בעטן פון זייערע מצרי'שע פריינט טייערע כלים. משה האט געווארנט פרעה איבער די בעפארשטייענדע מכה, ווען אלע בכורים אין מצרים וועלן שטארבן ביי האלבע נאכט, אבער פרעה האט זיך נישט דערשראקן, און ווייטער נישט ארויסגעשיקט די אידן[13].

דאן האט דער אויבערשטער אנגעזאגט משה און אהרן איבער די מצוה פון קידוש החודש: ”הַחֹדֶשׁ הַזֶּה לָכֶם רֹאשׁ חֳדָשִׁים”, דערביי באשטימנדיג דעם חודש אלס ערשטער חודש אין אידישער לוח, און פארגעזעצט אז זיי זאלן באפעלן די אידן איבער די דינים פון קרבן פסח; זיי זאלן עס שחט'ן "בין הערביים", און זיי זאלן שמירן די בלוט דערפון אויף די דריי זייטן פון די דרויסנדיגע שוועל פון הויז אין וועלכע זיי גייען עס עסן אלס צייכן צו ווערן אפגעהיטן און איבערגעהיפט ביי מכת בכורות, עס בראטן און עסן געאיילט און גרייט ארויסצוגיין. די דינים פונעם קרבן פסח און פונעם יום טוב פסח, דער איסור פון חמץ און חיוב פון אכילת מצה, זענען געווארן אנגעזאגט אויך פאר אלע דורות. משה האט טאקע אנגעזאגט די אידן די אלע באפעלן, און זיי האבן אזוי געטון[14].

מכת בכורות און יציאת מצרים

Postscript-viewer-blue.svg יציאת מצרים

ביי חצות הלילה האט גאט גע'הרג'עט אלע בכורים אין מצרים, און פרעה איז געלאפן רופן משה און אהרן און זיי געזאגט באלד ארויסצוגיין פון מצרים. די מצריים האבן ארויסגעיאגט די אידן, ווען די אידן האבן - ווי דער באפעל פון משה - גענומען פון די מצריים זילבערנע און גאלדענע כלים און קליידער, און דאן זענען די אידן - וועלכע האבן זיך געציילט צו 600,000 מענער - ארויס פון מצרים[15].

ביז סוף פרשה ווערט ארויסגעשריבן די הלכות פארבינדן מיט פסח און געדענקן יציאת מצרים: די דינים פון קרבן פסח, די מצוות פון קידוש בכורות, סיפור יציאת מצרים און תפילין[16].

מצוות אין דער פרשה

לויט ווי אויסגערעכנט אינעם ספר החינוך איז פארהאן 20 מצוות אין דער פרשה:

מצוה מקור אקטועל היינטיגע צייטן באפוילענע
קידוש החודש הַחֹדֶשׁ הַזֶּה לָכֶם רֹאשׁ חֳדָשִׁים (יב, ב) ניין בית דין הגדול
שחט'ן דעם קרבן הפסח וְשָׁחֲטוּ אֹתוֹ כֹּל קְהַל עֲדַת יִשְׂרָאֵל (יב, ו) ניין יעדער
עסן די פלייש פון קרבן הפסח וְאָכְלוּ אֶת הַבָּשָׂר בַּלַּיְלָה הַזֶּה (יב, ח) ניין יעדער
נישט עסן דעם קרבן פסח "נא ומבושל" אַל תֹּאכְלוּ מִמֶּנּוּ נָא וּבָשֵׁל מְבֻשָּׁל בַּמָּיִם כִּי אִם צְלִי אֵשׁ (יב, ט) ניין יעדער
נישט איבערלאזן פונעם פלייש פון קרבן פסח וְלֹא תוֹתִירוּ מִמֶּנּוּ עַד בֹּקֶר (יב, י) ניין יעדער
השבתת חמץ אום ערב פסח אַךְ בַּיּוֹם הָרִאשׁוֹן תַּשְׁבִּיתוּ שְּׂאֹר מִבָּתֵּיכֶם (יב, טו) יא יעדער
אכילת מצה די ערשטע נאכט פסח בָּעֶרֶב תֹּאכְלוּ מַצֹּת (יב, יח) יא יעדער
עס זאל זיך נישט טרעפן חמץ אין באזיץ אום פסח (בל ימצא) שִׁבְעַת יָמִים שְׂאֹר לֹא יִמָּצֵא בְּבָתֵּיכֶם (יב, יט) יא יעדער
נישט עסן זאכן וואס האבן חמץ (תערובות) אום פסח כָּל מַחְמֶצֶת לֹא תֹאכֵלוּ (יב, כ) יא יעדער
נישט געבן צו עסן פונעם קרבן פסח פאר א משומד כָּל בֶּן נֵכָר לֹא יֹאכַל בּוֹ (יב, מג) ניין יעדער
נישט געבן צו עסן פונעם קרבן פסח פאר א גר תושב תּוֹשָׁב וְשָׂכִיר לֹא יֹאכַל בּוֹ (יב, מה) ניין יעדער
נישט ארויסטראגן דעם קרבן פסח פון הויז פון די חבורה לֹא תוֹצִיא מִן הַבַּיִת מִן הַבָּשָׂר חוּצָה (יב, מו) ניין יעדער
נישט צעברעכן א ביין פונעם קרבן פסח וְעֶצֶם לֹא תִשְׁבְּרוּ בוֹ (יב, מו) ניין יעדער
אן ערל זאל נישט עסן פון קרבן פסח וְכָל עָרֵל לֹא יֹאכַל בּוֹ (יב, מח) ניין מענער ערלים
מצוות קידוש בכורות קַדֶּשׁ לִי כָל בְּכוֹר פֶּטֶר כָּל רֶחֶם בִּבְנֵי יִשְׂרָאֵל בָּאָדָם וּבַבְּהֵמָה לִי הוּא (יג, ב) יא יעדער
נישט עסן חמץ אום פסח וְלֹא יֵאָכֵל חָמֵץ (יג, ג) יא יעדער
עס זאל נישט געזען ווערן חמץ אום פסח (בל יראה) וְלֹא יֵרָאֶה לְךָ חָמֵץ וְלֹא יֵרָאֶה לְךָ שְׂאֹר בְּכָל גְּבֻלֶךָ (יג, ז) יא יעדער
מצוות סיפור יציאת מצרים וְהִגַּדְתָּ לְבִנְךָ (יג, ח) יא יעדער
מצוות פדיון פטר חמור וְכָל פֶּטֶר חֲמֹר תִּפְדֶּה בְשֶׂה (יג, יג) יא יעדער
מצוות עריפת פטר חמור וְאִם לֹא תִפְדֶּה וַעֲרַפְתּוֹ (יג, יג) ניין יעדער

דאטומען

דער שבת ווען מ'ליינט די פרשה, קען געפאלן אין זעקס אנדערע דאטומען:

הפטורה

מען ליינט די הפטורה אין די נבואות איבער מצרים. די אשכנזים און רוב ספרדים ליינען אין ספר ירמיהו, קאַפּיטל מ"ו, פסוקים י"ג–כ"ח[17] די תימנים, איראקער, טוניזיער און ליביער, ליינען "משא מצרים" אין ספר ישעיהו, קאַפּיטל י"ט, פסוקים א'–כ"ה[18], און די איטאליענער און טייל תימנים הייבן אן ביי קאַפּיטל י"ח, פסוק ז'.

ביי די ראָמאַניאטן ליינט מען ספר ישעיהו, קאַפּיטל ל"ד, פסוק י"א - קאַפּיטל ל"ו, פסוק ד'[19].

דרויסנדיגע לינקס

טעקסט:

טייטש

  • מאיר הלוי לעטעריס, "פרשת בא", חמשה חומשי תורה אין אידיש, ניו יארק, תרע"ד

פארברייטערונג:

נאטיצן

  1. דאס איז היינט די פאקטישע צאל פסוקים, און אזוי שרייבן די מקורות פון די תקופות הגאונים און ראשונים וואס האבן דאקומענטירט די צאל פסוקים און סימנים, וועלכע געבן אן אלס סימן - יהללא"ל, באטרעפנדיג 106[1].
    אין די חומשים איז אריינגעדריקט אז דער צאל איז 105, און אזוי געבט אויך אן דער סימן פונעם פרשה - ימנ"ה[2]. מערסטנס פארשער גלייבן אז דאס איז גרייזיג[3]. אין ספר "הנוטריקון, הסימנים והכנוים" ווערט שפעקולירט אז עס קומט מעגליך ימנ"ו[4]. אנדערע שלאגן פאר[5], אז וויבאלד עס זענען פארהאן אין די פרשה דריי קורצע פסוקים אנע אתנחתא דערין[6], קומט מעגליך אריגינעל צוויי פון די פסוקים צוזאמגעשטעלט, נאר עס איז פארגעסן געווארן וויבאלד "לימנוי' בפסוקי לא בקיאינן"[7][8].

רעפערענצן

  1. אזוי אין ספר החילופים פון מישאל בן עוזיאל; דער מאירי אין קרית ספר - חלק ב, מ"ח ע"ב.
  2. ווי אין ערשטן געדרוקטן חומש מיט די סימנים, מקראות גדולות, ווענעציע, רפ"ה.
  3. זעט אין מרדכי ליב קצנלנבוגן, "רישומי המסורה בסופי פרשות התורה וספרי התנ"ך", סיני - קכו קכז, מוסד הרב קוק; אהרן ארנד, הסימנים של מנייני הפסוקים שבפרשות התורה.
  4. מאיר היילפרין, הנוטריקון, הסימנים והכנוים, ווילנא, תרע"ב.
  5. ברוך גלאטצער, "קונטרס יד הסימנים", עמ' נו.
  6. יב, מה און מז, יד, ד.
  7. קידושין ל, א.
  8. זעט אין משה גלביין, פני החמה - סימני מניין הפסוקים, עמ' פא (פארלאנגט אומזיסטע רעגיסטראַציע) וואו ער שרייבט רמזים אין די חילוק פונעם סימן און צאל פסוקים. זעט אויך א רשימה פון אזעלכע חילוקים דורכאויס די תורה.
  9. זעט: "סדר פרשיות של ימים טובים והפטרות שלהן", הלכות פסוקות, ירושלים, תשי"א, עמ' קפ, און "זה סדר פרשיות של ימים טובים והפטריות שלהם", הלכות גדולות, בערלין: הרב עזריאל הילדסהיימר, תרמ"ח-תרנ"ב, עמ' 617.
  10. עיבור שנים, ווענעציע, לג ע"א.
  11. זעט אויספירליך אין יוסף עופר, "תפוצתה של פרשת השכם בבקר וגלגוליה", המסורה הבבלית לתורה, עקרונותיה ודרכיה, ירושלים: האקדמיה ללשון העברית, תשס"א, עמ' 187–203.
  12. קאַפּיטל י'.
  13. קאַפּיטל י"א.
  14. יב, א–כח.
  15. יב, כח–מב.
  16. יב, מב - יג, כב.
  17. סדר העיבור, סדר הפרשיות וההפטרות.
  18. סדר התפילה ה׳, ד' .
  19. הפטרת בא אויפ'ן על התורה זייטל. עס ווערן געברענגט דארט נאך וואריאציעס.