אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "שלשת ימי הגבלה"

פון המכלול
קפיצה לניווט קפיצה לחיפוש
ק (אויסשטעל)
אין תקציר עריכה
שורה 1: שורה 1:
{{דרעפט}}
'''שלושת ימי ההגבלה''' זענען די דריי טעג פאר [[מעמד הר סיני|מתן תורה]] ([[יום טוב]] [[שבועות]]), אין וועלכע די אידן האָבן זיך צוגעגרייט צום [[מעמד הר סיני|קבלת התורה]] ביים [[בארג סיני]]. די טעג ווערן אנגערופן "ימי ההגבלה" צוליב די ספעציעלע איסורים און אפהאלטונגען וואס זענען געווען געפירט אין די טעג אויפן באפעל פון באשעפער צו [[משה]], ווי ס'שטייט:{{ציטוטון|והיו נכונים ליום השלישי... והגבלת את העם סביב}}{{הערה|1={{תנ"ך|שמות|יט|יא|יב}}}}.
'''שלושת ימי ההגבלה''' זענען די דריי טעג פאר [[מעמד הר סיני|מתן תורה]] ([[יום טוב]] [[שבועות]]), אין וועלכע די אידן האָבן זיך צוגעגרייט צום [[מעמד הר סיני|קבלת התורה]] ביים [[בארג סיני]]. די טעג ווערן אנגערופן "ימי ההגבלה" צוליב די ספעציעלע איסורים און אפהאלטונגען וואס זענען געווען געפירט אין די טעג אויפן באפעל פון באשעפער צו [[משה]], ווי ס'שטייט:{{ציטוטון|והיו נכונים ליום השלישי... והגבלת את העם סביב}}{{הערה|1={{תנ"ך|שמות|יט|יא|יב}}}}.



רעוויזיע פון 02:11, 30 אפריל 2023

שלושת ימי ההגבלה זענען די דריי טעג פאר מתן תורה (יום טוב שבועות), אין וועלכע די אידן האָבן זיך צוגעגרייט צום קבלת התורה ביים בארג סיני. די טעג ווערן אנגערופן "ימי ההגבלה" צוליב די ספעציעלע איסורים און אפהאלטונגען וואס זענען געווען געפירט אין די טעג אויפן באפעל פון באשעפער צו משה, ווי ס'שטייט:”והיו נכונים ליום השלישי... והגבלת את העם סביב”[1].

היינטצוטאגס זענען די טעג פארצייכנט אום ג' - ה' סיוון, און ווערן אויך אנגערופן מיטן נאמען "ימי הגבלה" אויפן נאמען פון די טעג וואס זענען דעמאלט געווען, טראץ דעם וואס היינט ווערן נישט געפירט די איסורים.

די מקור

ג' סיון אין דעם יאָר פון יציאת מצרים, האָט דער באשעפער באַפוילן משה צו צוגרייטן די אידן צו באַקומען די תורה:

וַיֹּאמֶר ה' אֶל-מֹשֶׁה לֵךְ אֶל-הָעָם וְקִדַּשְׁתָּם הַיּוֹם וּמָחָר וְכִבְּסוּ שִׂמְלֹתָם. וְהָיוּ נְכֹנִים לַיּוֹם הַשְּׁלִישִׁי, כִּי בַּיּוֹם הַשְּׁלִשִׁי יֵרֵד ה' לְעֵינֵי כָל-הָעָם עַל-הַר סִינָי. וְהִגְבַּלְתָּ אֶת-הָעָם סָבִיב לֵאמֹר הִשָּׁמְרוּ לָכֶם עֲלוֹת בָּהָר וּנְגֹעַ בְּקָצֵהוּ, כָּל-הַנֹּגֵעַ בָּהָר מוֹת יוּמָת. לֹא-תִגַּע בּוֹ יָד כִּי-סָקוֹל יִסָּקֵל אוֹ-יָרֹה יִיָּרֶה, אִם-בְּהֵמָה אִם-אִישׁ לֹא יִחְיֶה בִּמְשֹׁךְ הַיֹּבֵל הֵמָּה יַעֲלוּ בָהָר. וַיֵּרֶד מֹשֶׁה מִן-הָהָר אֶל-הָעָם וַיְקַדֵּשׁ אֶת-הָעָם וַיְכַבְּסוּ שִׂמְלֹתָם. וַיֹּאמֶר אֶל-הָעָם הֱיוּ נְכֹנִים לִשְׁלֹשֶׁת יָמִים, אַל-תִּגְּשׁוּ אֶל-אִשָּׁה.

דאס וואס זיי זענען באפוילן געווארן צווישן אלעם אויך אויף ”אל תגשו אל אשה”, איז כדי אז זיי זאלן זיין ריין ביי קבלת התורה, אזווי זיי זענען באפוילן געווארן זיל צו היטן אויך פון יעדע אנדערע טומאה און זיך רייניגן פון פאריגע.

די צאהל טעג

איז פארהאן א מחלוקת צוישן חכמים און רבי יוסי צו סאיז געווען דריי טעג אדער נאר צוויי, חכמים האלטן אז נאר צוויי טעג זענען געווען פון פאראויס, און אין דער דרטיער טאג איז שוין געווען די מעמד הר סיני. און די געמיין פון רבי יוסי איז אז דריי גאנצע טעג זענען געווען, און די תורה איז געגעבן געווארן ביי די פערטע טאג[2].

היינטיגע צייטן

אויך די וואס פירן זיך די מנהגי אבילות פון די ספירה טעג ביז שבועות, אבער אין די טעג האלט מען זיי שוין נישט אהן, אזוי אויך מעג מען שוין זיך שערן די האר און חתונה האבן. עס זענען פארהאן אזעלכע וואס פרובירן אין די טעג זיך שטארקערן און אויסמיידן פון דיבורים אסורים און פון שמועסן דברים בטלים און צו פארמערן לימוד תורה, כדי זיך צו גרייטן צו דעם טאג פון קבלת התורה. אזוי אויך אין די טעג זאגט מען נישט קיין תחנון ביים דאווענען.

יום המיוחס

א טאג בעפאר שלושת ימי ההגבלה ווערט אנגערופן יום המיוחס. ס'זעט אויס אז עס ווערט אזוי אנגערופן ווייל אין דעם טאג ווען די יאידן זענען אנגעקומען צופיסנס פונעם בארג סיני, און זענען געווען פאראייניגט "כאיש אחד בלב אחד", זענען די אידן געווארן מיוחס און פארצייכנט אפגעשיידט פון די איבעריגע פעלקער פון דער וועלט.

דרויסנדע לינקס

רעפערענצן


קלארשטעלונג: די אינפארמאציע אויף המכלול איז בלויז פאר בארייכערונג און זאל נישט געזען ווערן ווי א פסק הלכה.

קטגוריה:שבועות קטגוריה:סיוון [[{{{1}}}|ו{{{1}}}]]