אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:מאה שערים"

[[טעקע:Rav Kook 1919.jpg|שמאל|אדווערטייזמענט פון ועד מאה שערים אין 1919|קליין]]

[[טעקע:1940 מאה שערים - iדגניi btm11920.jpeg|קליין|א הויף אין מאה שערים, 1940]]

מאה שערים איז געווען די פינפטע קווארטל וואס איז געבויעט געווארן אינדרויסן פון די מויערן פון אלט-שטאט, און איז דעמאלט געווען די גרעסטע און ווייטסטע. זי איז אויפגעשטעלט געווארן דורך מענטשן פון [[ישוב הישן]] וואס זענען ארויס פון אלט-שטאט. פאר איר זענען אויפגעשטעלט געווארן די קווארטלען [[משכנות שאננים]], מחנה ישראל, [[נחלת שבעה]] און בית דוד.

די קווארטל איז געגרינדעט געווארן דורך "חברת בוני ירושלים". די גרופע גרונדערס האט אריינגערעכנט בן-ציון ליאון, יוסף ריבלין און יואל משה סלומון, וועלכער איז געווען פון די אויפשטעלער פון די נחלת שבעה און בית דוד געגנטער. אין שפיץ פון די גרופע זענען געשטאנען הרב שלמה זלמן בהר"ן און הרב שמואל הומינער, וואס האט געבויעט די ערשטע הויז און איז געווען דער ערשטער וואס האט זיך געוואגט צו וואוינען דארט ביינאכט. דאס איז געווען א "פארבאנד קווארטל" ("שכונת אגודה"), איינע פון א צאל קווארטלען וואס זענען געבויעט געווארן דורך א פארבאנד פון איינוואוינער וואס האבן געוואלט אויפשטעלן הייזער מיט באקוועמע געזעלשאפטליכע און עקאנאמישע באדינגונגען. די הונדערט מיטגלידער פון די פארבאנד זענען געווען ווייט פון פארמעגליכע - א מערהייט פון זיי האבן זיך געשפייזט פון די חלוקה געלט, און דערפאר האבן זיי, ווי עס זעט אויס, געקויפט א שטח וואס איז גאנץ ווייט פונעם דעמאלטדיגן הויפט וועג - [[יפו גאס (ירושלים)|יפו גאס]], וואס אין זיין געגנווארט זענען די שטחים געווען טייערער. די באדן איז אפגעקויפט געווארן אין דריי שטאפלען פון די אראבער פונעם דארף ליפתא, סה"כ ארום 32 [[דונאם]].

אום חודש כסלו תרל"ד איז אויפגעשטעלט געווארן די פארבאנד "מאה שערים" צו בויען די קווארטל. די פארבאנד האט באשלאסן צו רופן די נאמען פונם קווארטל "רחובות", אויפן פסוק "ויקרא שמה רחובות", אבער מיט די צייט איז דאס געווארן אנגערופן "מאה שערים" נאך די נאמען פונעם חברה וואס איז געשטאנען אין שפיץ פונעם קווארטל{{הערה|שם=ישמ|{{צ-ספר|שם=ירושלים של מעלה|מקום הוצאה=ירושלים|שנת הוצאה=ה'תשמ"ג}}}}. די חברה "מאה שערים" איז גערופן געווארן נאכן פסוק אין [[פרשת תולדות]], <!-- וואס אין יענע וואך איז געבויעט געווארן די קווארטל, --> {{מנוקד|״וַיִּזְרַע יִצְחָק בָּאָרֶץ הַהִוא וַיִּמְצָא בַּשָּׁנָה הַהִוא '''מֵאָה שְׁעָרִים''' וַיְבָרֲכֵהוּ ה'״}} ([[בראשית]], כו, יב){{הערה|{{דעת|2=daat/ktav_et/maamar.asp?ktavet=1&id=1029|3=מאה שערים וכמה השערות ; כסלו תרל"ד (1873)}}}}, און אויך ווייל אירע גרינדערס האבן זיך געציילט ביי די הונדערט מיטגלידער{{הערה|{{עברי אנכי||אזיען|18761124|8}}.}}. די נאמען איז אוי אויסגעקליבן געווארן וויבאלד "מאה שערים" איז ב[[גימטריה]] 666. די נומער סימבאליזירט, לויטן [[ווילנער גאון]] - וואס די גרינדער פון קווארטל האבו געשטאמט פון זיינע תלמידים - [[משיח בן יוסף]] און [[קיבוץ גלויות]]{{הערה|1='ליקוטי הגר"א' אויך אין 'באר יצחק', און אין ביאור הגר"א על "תיקוני זוהר חדש" דף ה'. די קוועלער ווערן געברענגט אין 'מוסד היסוד' אין הערות שוליים זייטן 204-205}}.

דער פלאנירער פונעם קווארטל איז געווען דער דייטשער [[ארכיטעקט]] און [[ארכעאלאג]], איינוואוינער פון ירושלים [[קאנראד שיק]]. אום אייר תרל"ד (מאי 1874) איז געלייגט געווארן די אבן הפינה און אום ראש חודש כסלו תרל"ה (דעצעמבער 1874) איז פארענדיגט געווארן די ערשטע צען הייזער אין קווארטל. אום ט' כסלו תרל"ה האט מען געפייערט די "הנחת אבן הפינה" פארן ערשטן בית הכנסת אין קווארטל, ביהכנ"ס "ישועות יעקב" (מאה שערים שטיבלאך), אין שפיץ פון [[רבי מאיר אויערבאך]]{{הערה|שם=ישמ}}. יענער חנוכה איז געווען א גורל צווישן די מיטגלידער פונעם גרופע אויף די הייזער פונעם קווארטל, צווישן די געווינער איז געווען [[רבי אשר אנשיל ניימאן]], רב אין ווייטצען און סוף ימיו אין ירושלים, מח"ס כרם בן שמן. אום תרמ"א (1880) האט מען געפייערט די "חנוכת הבית" פונעם גאנצן קווארטל. אסאך געלט צו בויען די קווארטל איז געקומען פון די ביישטייערונג פון רבי מאיר אויערבאך פון קאליש און רב אין ירושלים. אום תרל"ד זענען געדרוקט געווארן די תקנות פונעם קווארטל. אום תר"נ ([[1890]]) האט די קווארטל אריינגענומען 200 הייזער און ארום 800 איינוואוינער, און דריי יאר שפעטער איז ארויף די צאל הייזער צו 300 און די איינוואוינער צו ארום 1,500, אין רעזולטאט פון די הויכע געבורט ראטע און די אימיגראציע כוואלעס פון [[מזרח-אייראפע]]. די שנעלע באפעלקערונג-וואוקס האט געשעדיגט די היגיענישע סטאנדארטן, און עס איז פארוואנדלט געווארן אין א ענגע נאכגעלאזטע פלאץ. צו דעם האט צוגעגעבן די פאקט אז נאך [[מלחמת העצמאות]] און טיילונג פון ירושלים איז די קווארטל געווען נעבן דעם ירדני'שער גרעניץ.