אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:רבי נחמן'ס נסיעה קיין ארץ ישראל"

ר' [[נחמן מברסלב]] איז געפארן קיין ארץ ישראל אין יאהר [[ה'תקנ"ח]], ער איז דאן געווען א יונגערמאן פון זעקס און צוואנציג יאהר, זיין נסיעה קיין ארץ ישראל איז א באזונדערע פרשה, עס איז געווען גאר אינטערעסאנט. אין יענער צייט האבן זייער ווייניג מענטשן געאמכט א נסיעה קיין ארץ ישראל, אויב איז געווען עטליכע וואס האבן מיט גרויסע שוועריקייטן זיך אונטערגענומען פאהרן קיין ארץ ישראל, איז עס געווען מיט די מיינונג אז זיי גייען שוין דארט בלייבן, אבער פאהרן און דערנאך גלייך צוריק קומען האט זיך געמאכט זייער זעלטן. די וועגן איז געווען זייער איינגעשטעלט, אלעס אויפן וועג איז געווען מסוכן, און מען איז געפארן אזא לאנגער וועג פון יוראפ קיין אזיע נאר ווען מען האט געמוזט. צווישן די תלמידים פון בעל שם טוב איז געווען א אויפוואכונג צו פאהרן, אזוי ווי מען זעהט אז די תלמידים ר' [[ארון לייב מפרעמישלאן]], ר' [[נחמן האראדענקער]] דער זיידע פון ר' נחמן מברסלב, ר' [[מנחם מענדל פון וויטעבסק|מנחם מענדל וויטעבסקער]] איז ארויף געפארן מיט א גאנצער חבורה בראש מיט זיינן נאנטן תלמיד ר' [[אברהם מקאליסק]], די זענען געווען די ערשטע תלמידים פון בעל שם טוב וואס זענען יא געפארן, אבער סתם המון עם איז כמעט נישט געווען אין ארץ ישראל, דער ישוב איז געווען דארט זייער קליין. דאך האט ר' נחמן געמאכט ביי זיך ער וויל פאהרן קיין ארץ ישראל, און ווען ר' נחמן האט אזוי געמאכט ביי זיך איז שוין נישט געווען קיין צוריק האלט, גארנישט אין דער וועלט האט אים נישט געקענט אפהאלטן, ווייל אין זיין עבודת ה' איז ר' נחמן געווען א ריזיגער עקשן.