אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "חד גדיא"

אײן ציקלײן
	אײן ציקלײן אײן ציקלײן, דז האט גיקױפֿט מײן פֿעטרלײן אום צװײא פפענינג אײן ציקלײן אײן ציקלײן׃ דא קומט דז קעצלײן אונ׳ עשט דז ציקלײן דא האט גיקױפֿט מײן פֿעטרלײן אום צװײא פפענינג אײן ציקלײן אײן ציקלײן׃ דא קאם דז הינטלײן אונ׳ בײשט דז קעצלײן דז דא האט גיגעשין דז ציקלײן דא האט גיקױפֿט מײן פֿעטרלײן אום צװײא פפענינג אײן ציקלײן אײן ציקלײן׃ דא קאם דז שטעקלײן אונ׳ שלאגט דז דא האט גביסן דז קעצלײן דז דא האט גיגעשין דז ציקלײן דא האט גיקױפֿט מײן פֿעטרלײן אום צװײא פפענינג אײן ציקלײן אײן ציקלײן׃ דא קאם דז פֿײארלײן אונ׳ פֿר ברענט דז שטעקלײן דז האט גישלאגין דז הינטלײן דז דא האט גביסן דז קעצלײן דז דא האט גיגעשין דז ציקלײן דא האט גיקױפֿט מײן פֿעטרלײן אום צװײא פפענינג אײן ציקלײן אײן ציקלײן׃ דא קאם דז װאשרלײן אונ׳ פֿײארלײן דש דא האט פֿר ברענט דז שטעקלײן דז דא האט גישלאגין דז הינטלײן דז דא האט גביסן דז קעצלײן דז דא האט גיגעשין דז ציקלײן דא האט גיקױפֿט מײן פֿעטרלײן אום צװײא פפענינג אײן ציקלײן אײן ציקלײן׃ דא קאם דער אקס אונ׳ טרינקט דש װאשרלײן דז דא האט פֿר לעשט דז פֿײארלײן דז דא האט פֿר ברענט דז שטעקלײן דז דא האט גישלאגין דז הינטלײן דז דא האט גביסן דז קעצלײן דז דא האט גיגעשין דז ציקלײן דא האט גיקױפֿט מײן פֿעטרלײן אום צװײא פפענינג אײן ציקלײן אײן ציקלײן׃ דא קאם דער שוחט אונ׳ שעכט דען אקסין דער דא האט גיטרונקן דש װאשרלײן דז דא האט פֿר לעשט דז פֿײארלײן דז דא האט פֿר ברענט דז שטעקלײן דז דא האט גישלאגין דז הינטלײן דז דא האט גביסן דז קעצלײן דז דא האט גיגעשין דז ציקלײן דא האט גיקױפֿט מײן פֿעטרלײן אום צװײא פפענינג אײן ציקלײן אײן ציקלײן׃ דא קאם דער מלאך המות אונ׳ שעכט דען שוחט דער דא האט גישעכט דען אקסין דער דא האט גיטרונקן דש װאשרלײן דז דא האט פֿר לעשט דז פֿײארלײן דז דא האט פֿר ברענט דז שטעקלײן דז דא האט גישלאגין דז הינטלײן דז דא האט גביסן דז קעצלײן דז דא האט גיגעשין דז ציקלײן דא האט גיקױפֿט מײן פֿעטרלײן אום צװײא פפענינג אײן ציקלײן אײן ציקלײן׃ דא קאם אונזר ליבר הער גאט אונ׳ שעכט דען מלאך המות דער דא האט גישעכט דען שוחט דער דא האט גישעכט דען אקסין דער דא האט גיטרונקן דש װאשרלײן דו דא האט פֿר לעשט דו פֿײארלײן דו דא האט פֿר ברענט דו שטעקלײן דו דא האט גישלאגין דו הינטלײן דו דא האט גביסן דו קעצלײן דו דא האט גיגעשין דו ציקלײן דא האט גיקױפֿט מײן פֿעטרלײן אום צװײא פפענינג אײן ציקלײן אײן ציקלײן׃
	פראגער הגדה, ה'ש"נ

חד גדיא
	חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא, דְּזַבִּין אַבָּא בִּתְרֵי זוּזֵי, חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא. וַאֲתָא שׁוּנְרָא, וְאָכְלָא לְגַדְיָא, דְּזַבִּין אַבָּא בִּתְרֵי זוּזֵי, חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא. וַאֲתָא כַלְבָּא, וְנָשַׁךְ לְשׁוּנְרָא, דְּאָכְלָא לְגַדְיָא, דְּזַבִּין אַבָּא בִּתְרֵי זוּזֵי, חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא. וַאֲתָא חוּטְרָא, וְהִכָּה לְכַלְבָּא, דְּנָשַׁךְ לְשׁוּנְרָא, דְּאָכְלָא לְגַדְיָא, דְּזַבִּין אַבָּא בִּתְרֵי זוּזֵי, חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא. וַאֲתָא נוּרָא, וְשָׂרַף לְחוּטְרָא, דְּהִכָּה לְכַלְבָּא, דְּנָשַׁךְ לְשׁוּנְרָא, דְּאָכְלָא לְגַדְיָא, דְּזַבִּין אַבָּא בִּתְרֵי זוּזֵי, חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא. וַאֲתָא מַיָּא, וְכָבָא לְנוּרָא, דְּשָׂרַף לְחוּטְרָא, דְּהִכָּה לְכַלְבָּא, דְּנָשַׁךְ לְשׁוּנְרָא, דְּאָכְלָא לְגַדְיָא, דְּזַבִּין אַבָּא בִּתְרֵי זוּזֵי, חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא. וַאֲתָא תוֹרָא, וְשָׁתָה לְמַיָּא, דְּכָבָא לְנוּרָא, דְּשָׂרַף לְחוּטְרָא, דְּהִכָּה לְכַלְבָּא, דְּנָשַׁךְ לְשׁוּנְרָא, דְּאָכְלָא לְגַדְיָא, דְּזַבִּין אַבָּא בִּתְרֵי זוּזֵי, חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא. וַאֲתָא שׁוֹחֵט, וְשָׁחַט לְתוֹרָא, דְּשָׁתָה לְמַיָּא, דְּכָבָא לְנוּרָא, דְּשָׂרַף לְחוּטְרָא, דְּהִכָּה לְכַלְבָּא, דְּנָשַׁךְ לְשׁוּנְרָא, דְּאָכְלָא לְגַדְיָא, דְּזַבִּין אַבָּא בִּתְרֵי זוּזֵי, חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא. וַאֲתָא מַלְאַךְ הַמָּוֶת, וְשָׁחַט לְשׁוֹחֵט, דְּשָׁחַט לְתוֹרָא, דְּשָׁתָה לְמַיָּא, דְּכָבָא לְנוּרָא, דְּשָׂרַף לְחוּטְרָא, דְּהִכָּה לְכַלְבָּא, דְּנָשַׁךְ לְשׁוּנְרָא, דְּאָכְלָא לְגַדְיָא, דְּזַבִּין אַבָּא בִּתְרֵי זוּזֵי, חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא. וַאֲתָא הַקָּדוֹשׁ בָּרוּךְ הוּא, וְשָׁחַט לְמַלְאָךְ הַמָּוֶת, דְּשָׁחַט לְשׁוֹחֵט, דְּשָׁחַט לְתוֹרָא, דְּשָׁתָה לְמַיָּא, דְּכָבָא לְנוּרָא, דְּשָׂרַף לְחוּטְרָא, דְּהִכָּה לְכַלְבָּא, דְּנָשַׁךְ לְשׁוּנְרָא, דְּאָכְלָא לְגַדְיָא, דְּזַבִּין אַבָּא בִּתְרֵי זוּזֵי, חַד גַּדְיָא, חַד גַּדְיָא.

וויזועלוויקיטעקסט

יעצטיגע רעוויזיע זינט 08:23, 8 יולי 2024

"חד גדיא", מבצע יוסף אלבז, ירושלים, 19 באפריל 1973. געזינגען אין אראמיש און אין מאראקאנער אראביש.

חד גדיא מיט אידישער איבערזעצונג, פון הגדה של פסח קאפּירט דורך נתן בן שמשון פון מעזריטש, 1730

אילוסטרירט אין הגדה פון תרפ"ח

חַד גַּדְיָא (אין איר אידישע ווערסיע: איין ציקליין) איז א טראדיציאנעלן פיוט אין אראמישן שפראך וואס ווערט געזינגען ביים ענדע פון דער סדר נאכט, נאך די הגדה של פסח. עס איז א קומולאַטיווער ליד, וואס דערציילט א געשיכטע פון וועלכע ביי יעדע סטאנזע קומט צו נאך א פרט דערצו. עס שילדערט א ציגעלע וואס ווערט אויפגעגעסן דורך א קאץ וואס ווערט געביסן דורך א הונט וואס ווערט געשלאגן מיט א שטעקן וואס ווערט פארברענט אין א פייער וואס ווערט פארלאשן מיט וואסער וואס ווערט געטרונקען דורך אן אקס וואס ווערט געשאָכטן דורך א שוחט וואס ווערט געשאָכטן דורכ'ן מלאך המות וואס ווערט געשאָכטן דורך דער אויבערשטער.

דער פיוט שטאמט פון אשכנז און מען טרעפט עס די ערשטע מאל אין א הגדה אין דער 16'טער יארהונדערט, צוזאמען מיט אחד מי יודע. עס איז געשריבן אין א גרייזיגע אראמיש, און האט איבערזעצונגען אין אידיש, לאדינא און נאך שפראכן, און איז אממערסטענס געטייטשט אלס משל פאר די פארשידענע גליות וואס אידן גייען אריבער אונטער די פעלקער וואס ווארפן אום איינער דעם אנדערן, ביז משיח'ס טאג ווען דער באשעפער וועט געוועלטיגן איבער דער גאנצער וועלט.

אפשטאם

דער אפשטאם פון דער פיוט איז אומקלאר. רבי ידידיה טיאה ווייל שרייבט אז ער האט געהערט אז מען האט עס געטראפן אויף א קלף אין דער בית מדרש פון רבי אלעזר רוקח אין גרמייזא^[1]. דער בית מדרש איז פארברענט געווארן ביי די אומרוען אין יאר ה'ק"ט, און מען האט דעם חד גדיא מעגליך געטראפן ביים איבערבויען שפעטער, מסתמא ארום יאר ה'קט"ו^[2].

באזירט אויף א גימטריא^[א], האט רבי יוסף לעווינשטיין פון סעראצק געהאלטן אז דער תנא יונתן בן עוזיאל איז דער מחבר^[3]. אנדערע האלטן אז דער מחבר איז רבי חייא^[4], און טייל האלטן אז ענליך צו הא לחמא עניא וואס איז אויך געשריבן אין אראמיש, איז חד גדיא נתחבר געווארן אין בבל נאנט נאכן חורבן^[5]^[6]. די אלע השערות האבן אבער נישט קיין קראנטע מקורות אדער ראיות^[7], און רבי שלמה קלוגער שרייבט, "שיר נכבד הזה הוא שיר קדום, לא נודע שם מחברו"^[8].

דאס אז עס איז באלד אין אנהייב ערשינען צוזאמען מיט דער אידישער איבערזעצונג, און צוגאב צו די גרייזיגע אראמיש פונעם פיוט, האט געברענגט פארשער אנצונעמען אז די ווערסיע אויף אידיש איז די אריגינעלע, און אז דער ליד שטאמט פון דייטשע אדער פראנצויזישע פאלקס לידער פון 16'טן יאר הונדערט^[9]. שפעטער איז אבער דער חד גדיא געטראפן געווארן אין כתבי יד פון 13'טן און 14'טן יאר הונדערט, אין וועלכע די אראמיש איז ריין פון גרייזן. דאס באדייט, לויט טייל, אז די אראמישע ווערסיע איז די אריגינעלע און אז די גוי'אישע ווערסיעס שטאמען גאר פון איר^[2].

ווערסיעס

דער פיוט איז צום ערשטן מאל געדרוקט געווארן אין ה'ש"נ אין דער פראגער הגדה, נאך וואס אין די פריערדיגע דרוקן פון דער פראגער הגדה איז עס נישט געווען. עס איז דארט ערשינען אינאיינעם מיט אן איבערזעצונג אין אידיש^[10].

אין א האנט-געשריבענע הגדה פון 15'טן אדער 16'טן יארהונדערט ערשיינט דער חד גדיא מיט פארשידענע טוישן אין נוסח; צווישן אנדערע, הייבט זיך עס אן מיט א מייז וואס עסט דעם ציג, און דער קאץ עסט דעם מייז^[11]. א דריטע ווערסיע טרעפט מען אין א האנט-געשריבענער פּראָווענציער סידור פון 13'טן יארהונדערט, וואו דער הונט איז דער וואס עסט דעם ציג, און אנשטאט דער שוחט קומט א שטריק וואס בינדט דעם קו, א מייז וואס בייסט דעם שטריק, און קאץ וואס עסט דאס מייז. מנחם צבי פוקס שילדערט די השתלשלות פון דער פיוט ווי פאלגנד: די אריגינעלע ווערסיע איז ווי אין דער פּראָווענציער סידור, שפעטער האט מען אריבערגערוקט דעם מייז און קאץ צום אנהייב און צוגעלייגט ביים ענדע א שוחט, מלאך המוות און הקדוש ברוך הוא כדי צו געבן דעם פיוט א פאסיגע אידישע תוכן. צום לעצט האט מען ארויסגענומען דעם מייז, ווייל אז א מייז זאל עסן א ציג לייגט זיך נישט אויפן שכל^[2].

שפראך

דער פיוט איז געשריבן אין אראמיש, אבער מיט אביסל לשון קודש אריינגעמישט דערין, און דער אראמיש זעלבסט איז גרייזיג. אנדערש איז די ווערסיע פון דער פּראָווענציער סידור, וואס איז אין א גוטע אראמיש.

דער טעם פארוואס חד גדיא איז אויף אראמיש, איז כדי די קינדער און פרויען זאלן עס אויך פארשטיין^[12]. געוויסע שרייבן אז וויבאלד עס איז געשריבן געווארן אין בבל אלס הוספה צו די אנדערע טיילן פון די הגדה, אזויווי "הא לחמא עניא", האט דער מחבר עס פונאנדערגעשידן פון די הגדה מיט זיין אראמיש^[6]^[13]. נאך א טעם, צו ענדיגן די הגדה מיט'ן זעלבן שפראך מיט וועלכע מען האט אנגעהויבן, צו צייגן אז דער סדר נאכט איז אויף אונז באליבט^[14].

אין דער ערשטע דרוק פון חד גדיא, פראג ה'ש"נ, איז מיטגעווען אן איבערזעצונג אין אלט אידיש, "איין ציקליין". די פיגורן אינעם איבערזעצונג זענען אין פארקלענערוגס פארעם, "ציקליין", "קאצליין", "הונטליין" און אזוי ווייטער. אזוי אויך איז חד גדיא איבערגעזעצט געווארן אין לאדינא^[15], אידיש-אראביש^[16], בוכאריש^[17] און נאך שפראכן^[18].

ביים סדר נאכט

רבי ידידיה טיאה ווייל שרייבט אז מען האט געטראפן דעם פיוט אין בית המדרש פון דער רוקח, און מען האט קובע געווען עס צו זאגן פסח ביינאכט^[1]. פון אנדערע מפרשים איז משמע אז עס איז דירעקט נתחבר געווארן צו זאגן ביים סדר^[6]^[13].

דער שייכות צום סדר ווערט ערקלערט אויף פארשידענע וועגן. לויט טייל מפרשים, איז דער טעם אויסצודרוקן בענקשאפט נאך די צייטן פון בית המקדש, ווען מען האט מקריב געווען דעם קרבן פסח^[1]^[13]. אנדערע, וואס טייטשן דעם פיוט על דרך המוסר, זאגן אז עס איז כדי מען זאל נישט קומען צו קלות ראש נאכן סדר וואו מען האט געגעסן און געטרינקען^[12]. טייל זאגן אז וויבאלד מען וועט זיין נייגעריג צו דערגיין פשט פון דעם חידה, וועט מען דורך דעם ממילא עוסק זיין אין סיפור יציאת מצרים^[19]^[6]. אין נאמען פון רבי'ן פון לובלין שטייט אז עס איז א לחש קעגן עין הרע וואס קען קומען פון די מלאכים, וואס זיי "גלאצען אויף אונז" מיט גרויס קנאה ביים סדר^[20].

דער חיד"א, וואס זייענדיג אין די ספרד'ישע מקומות האט ער נישט געזאגט דעם פיוט ביים סדר, דרוקט זיך אבער גאר שארף אויס און לאזט לייגן אין חרם איינער וואס האט אפגעשפעט פון דעם אשכנז'ישן מנהג, שרייבנדיג אז עס זענען מרומז דערין גרויסע סודות התורה^[21].

פירושים

פילע פירושים זענען געזאגט געווארן אויף דעם פיוט^[22]. געוויסע זענען מסביר אז דער פיוט שפעט פון די גוים וואס דינען אפגעטער, און ברענגט ארויס אז יעדער באשעפעניש האט א שוואכקייט און א צווייטע קען אים בייקומען - נאר דער באשעפער איז שטערקער פון אלעם^[23]. דער געדאנק איז געבויט אויף א מדרש, וואס שילדערט א דיאלאג צווישן אברהם און נמרוד וואס לויפט אויף דער גאנג פון חד גדיא:

אמר ליה נסגוד לנורא, אמר ליה אברהם ונסגוד למיא דמטפין נורא, אמר ליה נמרוד נסגוד למיא, אמר ליה אם כן נסגוד לעננא דטעין מיא, אמר ליה נסגוד לעננא, אמר ליה אם כן נסגוד לרוחא דמבדר עננא, אמר ליה נסגוד לרוחא, אמר ליה ונסגוד לבר אינשא דסביל רוחא

— בראשית רבה, פרשה ל"ח, פסקה י"ג

א מערהייט פון די מפרשים טייטשן אריין דערין די היסטאריע פון כלל ישראל אין גלות ביז משיח'ס טאג. דער ציג איז כלל ישראל, און די פיגורן דורכאויס דעם פיוט סימבאליזירן די מלכויות וואס ווארפן אום איינער דעם צווייטן^[6]^[24]. די פעלקער זענען געווענליך: בבל, פרס, יוון און רומי; און אין טייל פירושים אויך מצרים, איסלאם און קריסטנטום. דער אקס איז על פי רוב משיח בן יוסף, דער שוחט איז ארמילס/גוג ומגוג וואס וועט אים אומברענגען, דער מלאך המוות איז די מגיפה קעגן די רשעים, און דערנאך קומט די ענדגילטיגע מלוכה פון באשעפער.

אין אנדערע פירושים קאנצענטרירט זיך דער פיוט ארום די געשעענישן אין די תורה, און באזונדער ביים דור המדבר^[25], דעקנדיג: ברכות יעקב, מכירת יוסף, גלות וגאולת מצרים^[26] משה רבינו, חטא העגל, מי מריבה, פטירה פון נדב און אביהוא און דאס גלייכן. אנדערע פירושים הייבן אן ביי די געשעענישן פון די תורה, אבער גייען ווייטער ביז משיח'ס טאג; אנשטאט אריינטייטשן דערין די מלכויות, ווערט דערין אריינגעטייטשט פארשידענע מצבים ביי כלל ישראל: דער חורבן, אנשי כנסת הגדולה, שנאת חנם, און אזוי ווייטער^[27]^[28]. רבי יוסף זכריה שטערן טייטשט דעם פיוט אלס משל צו די געשעענישן אין מלכות ישראל, ווי די קעניגן פון די זיבן דינאסטיעס ווארפן זיך אום איינער דעם אנדערן^[29].

פילע מפרשים טייטשן אריין די נסיונות און עונשים פון א איד אויף דער וועלט. דער ציג איז די נשמה, נאכדעם קומען פארשידענע חטאים וואס שעדיגן אים, שפעטער די עונשים און זיין תשובה^[12]^[8]. לויט טייל שילדערט דער פיוט דעם מלחמת היצר, ווען איין פיגור איז א נסיון, און דער קומענדיגער איז א תחבולה קעגן דעם^[6]^[30].

לויט דער פירוש פון רבי אשר אנשיל ווירמיש, איז עס א וויכוח צווישן אידן און די פעלקער צי אידן זענען טאקע אזוי חשוב^[31]. דער חתם סופר טייטשט אריין דערין די הלכות און פרטים פון קרבן פסח^[13]. אנדערע האבן אויסגעטייטשט דעם גאנצן פיוט על פי סוד^[32]. רבי חיים געלערנטער האט געטייטש דער גאנצע חד גדיא ווי א פלפול אין הלכה, וואו יעדער פיגור איז מרמז אויף א צווייטע סוגיא^[33].

צו רבי יהונתן אייבשיץ איז מיוחס א קשיא, וואס ווערט געברענגט בשם "מפרשים" דורך רבי יוסף חיים פון באגדאד^[34], אז דער קאץ האט לכאורה געטון אן אומרעכט און דער הונט האט ריכטיג געטון, און ממילא האט דער שטעקן נישט, דער פייער יא, דער וואסער נישט, דער קו יא, דער שוחט נישט און דער מלאך המוות יא. לויט דעם קומט אויס אז דער באשעפער האט נישט געדארפט צו הרג'נען דעם מלאך המוות. דערויף איז דער תירוץ, אז דער הונט געטון אן אומרעכט בלויז מיט זיך אריינמישן, און אזוי קומט אויס אז דער טאט פון באשעפער איז ריכטיג. דעם רעיון האט רבי יונתן געזאגט צו אידן וואס האבן געקופקעט איבער דער מחלוקת צווישן אים און רבי יעקב עמדין^[35]. לויט איין גירסא האט רבי יונתן אויסגעפירט אז די עוולה פון הונט איז געווען אז א הונט, א פשוט'ער אן קיין בארד בכלל, האט זיך אריינגעמישט אין א מחלוקת פון חשוב'ערע פון אים - דער ציג מיט'ן בארד און דער קאץ מיט די וואנצעס^[36]. רבי נתן אדלער פון פראנקפורט ד'מיין, זיין תלמיד דער חתם סופר, און זיין תלמיד רבי מנחם כץ פרוסטיץ, פלעגן דערציילן דעם געשיכטע יעדן יאר ביים סדר^[36].

מפרשים

אין אנהייב פון דער 18'טער יארהונדערט, נאך איידער סיי וועלכע אידישע פירוש אויפן פיוט איז געשריבן געווארן, האבן משומדים און קריסטליכע געלערנטע שוין געדרוקט באשרייבונגען אין וועלכע זיי פרובירן צו דערגיין פשט פון דער אידישער "רעטעניש". צווישן זיי א משומד פיליפ ניקודעמוס לעברעכט, וואס האט ארויסגעגעבן א גאנצע פאמפלעט דערוועגן אין יאר ה'תצ"א. זייערע פירושים זענען געווען היסטארישע און פילאזאפישע^[9].

צווישן אידן, איז דער ערשטער פירוש ערשינען אין יאר ה'תק"ה, א קונטרס מיטן נאמען "מגן דוד" פון "רבי דוד בהר"ר משולם משה בק"ק הילס". שפעטער, אין יאר ה'תקכ"ב, איז געדרוקט געווארן אין אמסטערדאם א קונטרס "אחיות אחידן" פון אן אנאנימער מחבר. פילע קונטרסים האבן נאכגעפאלגט, אזוי אויך האבן אסאך פון די מפרשים אויפן הגדה מפרש געווען אויך דעם חד גדיא. עס זענען היינט שוין פארהאן הונדערטער פירושים דערויף^[37], וואס אסאך פון זיי פארגייען אין אן אריכות מקיים צו זיין "כל המרבה לספר ביציאת מצרים הרי זה משובח"^[38]. צווישן די קונטרסים וואס זענען געשריבן געווארן בלויז מפרש צו זיין דעם פיוט ציילן זיך:

רבי מרדכי מקאליש, מאמר מרדכי, דירנפורט תקכ"ד
רבי יהודה הורוויץ, כרם עין גדי, קעניגסבערג תקכ"ד
רבי משה אברהם אבלי, גדי מקולס, אלטונא תק"ל
רבי יהודה לייב מהאמבורג, מלא פי הגדי, אלטונא תקל"ו
יהודה יודל אנגל, אמרי בינה, אלטונא תקל"ט
רבי אשר אנשיל ווירמיש, פסח התקווה, פראנקפורט דמיין תקכ"ד
רבי אשר אנשיל פון פראנקפורט דמיין, ביאור מספיק, לאנדאן תקמ"ה
רבי צבי הירש הערשמאן, מקרא קודש, פראג תקפ"ז
רבי יהונתן אייבשיץ, מאמר יהונתן, לבוב תרכ"ב (טעקסט)
רבי יצחק אב"ד פוזנא, איל יצחק, לבוב תק"פ
רבי אריב ליב, נחמד ונעים, אמסטערדאם תקנ"ז

אזוי אויך זענען באקאנט די פירושים אויף חד גדיא פון דער גר"א^[28], חתם סופר^[13]^[39], רבי שלמה קלוגער^[8] און רבי מאטעלע טשערנאבילער^[30].

אין קולטור

"איינגעזעצט אין חד גדיא" איז א אידישע אויסדרוק וואס באדייט איינגעזעצט אין טורמע. עס שטאמט פונעם פוילישן און רוסישן ווארט פאר טורמע: "קאָרדעגאַרדאָ", וואס שטאמט פון דעם פראנצויזישן טערמין corps de garde (וואַכשטוב)^[40].

זעט אויך

אחד מי יודע

צו ליינען מער

מנחם צבי פוקס, "לתולדות השירים 'אחד מי יודע' ו'חד גדיא' בישראל ובעמים", אסופות ב, ירושלים, תשמ"ח, זייטן רא-רכו (באגרעניצט צו באַצאָלטע אַבאָנענטן)
ישראל דנדרוביץ, "ואתא עכברא ונשכה לגדיא – גילויים בפיוט 'חד גדיא'", קובץ עץ חיים כג, ניו יארק תשע"ה (אראפלאדענען אומזינסט)
טוביה פריינד, ישורון ח, אדר תשס"א
"חידת חד גדיא", קולמוס, ניסן תשס"ו
חיים יעקב הערשקאוויטש, "שילוב פזמון חד גדיא ע"ד אגדה", קובץ בית ועד לחכמים, ניסן תשס"ט (באגרעניצט צו באַצאָלטע אַבאָנענטן)
מנשה גפן, "חד-גדיא", גילגולי מוטיבים בפולקלור ובספרות, ירושלים: הוצאת ראובן מס, תשנ"ב 1991, עמ' 204–255.
יוסף קוואדראט, ‏חד גדיא - פארוואס זינגען מיר עס נאכ'ן סדר?, קינדליין, 2017, אויף Academia.edu

דרויסנדיגע לינקס

חד גדיא מיט מפרשים, אויף שיתופתא

ליסטע ארטיקלען איבער חד גדיא אויף רמב"י
"פירוש חד גדיא", אשכול אויף אייוועלט
אלי שטרן, חד גדיא – לקוטי בתר לקוטי, אויף 'נוטריקון' בלאג
זוך אויף חד גדיא אינעם מדינת ישראל נאציאנאלע ביבליאטעק
דער פיוט חד גדיא, אויף הפיוט והתפילה וועבזייטל
הרב שמואל ברוך גנוט, מיהו הגדי ומיהו החתול, אויף 'דין' וועבזייטל
חד גדיא, דורך משה קוסעוויצקי אויף יוטיוב
משה אוישער'ס חד גדיא, דורך שלום לעממער אויף יוטיוב
חד גדיא, דורך לחיים טיש אויף יוטיוב
חד גדיא אין שפאניש און מאראקאניש אויף יוטיוב
חד גדיא אין לאדינא אויף יוטיוב
װַאחַד דזשידי - חד גדיא אין אראביש אויף יוטיוב

נאטיצן

↑ "אני יהונתן בן העוזיאל" איז בגימטריא "חד גדיא דזבן אבא בתרי זוזי חד גדיא" (763)

רעפערענצן

↑ ^1.0 ^1.1 ^1.2 הגדה של פסח המרבה לספר
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 מנחם צבי פוקס, "לתולדות השירים 'אחד מי יודע' ו'חד גדיא' בישראל ובעמים", אסופות ב, ירושלים, תשמ"ח, זייטן רא-רכו (באגרעניצט צו באַצאָלטע אַבאָנענטן)
↑ רבי אליעזר שווערדשארף, "מסורת ההגדה", הגדה של פסח דמשק אליעזר, קאלאמייע, תרמ"ג
↑ רבי שלמה צבי שיק, סידור רשב"ן, וויין, תרנ"ד
↑ רבי דוד דב מייזליש, הגדה של פסח ריח דודאים, פיעטריקוב, תרס"ב, דף נז
↑ ^6.0 ^6.1 ^6.2 ^6.3 ^6.4 ^6.5 רבי מרדכי מקאליש, מאמר מרדכי, דירנפורט תקנ"ד
↑ ישראל דנדרוביץ, "ואתא עכברא ונשכה לגדיא – גילויים בפיוט 'חד גדיא'", קובץ עץ חיים (באבוב) כג, ניו יארק תשע"ה (באגרעניצט צו באַצאָלטע אַבאָנענטן) (אראפלאדענען אומזינסט)
↑ ^8.0 ^8.1 ^8.2 געדרוקט אין סידור בית יעקב פון רבי יעקב עמדין, אין דער דרוק פון לעמבערג, תרס"ד (באגרעניצט צו באַצאָלטע אַבאָנענטן). צוליב דעם זענען דא אזעלכע וואס ברענגען נאך זיינע ווערטער אין נאמען פון רבי יעקב עמדין
↑ ^9.0 ^9.1 "חד גדיא", JewishEncyclopedia.com (ענגליש)
↑ חד גדיא אין דער פראגער הגדה, פון שנת ה'ש"נ (פארלאנגט אומזיסטע רעגיסטראַציע)
↑ א. מ. הברמן, "חד גדיא", מחניים נה, ירושלים, תש"ל זייט 140 (פארלאנגט אומזיסטע רעגיסטראַציע)
↑ ^12.0 ^12.1 ^12.2 רבי יהודה הורוויץ, כרם עין גדי, קעניגסבערג, תקכ"ד
↑ ^13.0 ^13.1 ^13.2 ^13.3 ^13.4 רבי משה סופר, דרשות חתם סופר ב, קלודזש, תרפ"ט, דף רס
↑ רבי אברהם אבא הערצל, הגדה של פסח ויגד אברהם (באגרעניצט צו באַצאָלטע אַבאָנענטן)
↑ זע: קטלוג קדם 01, ירושלים, תשע"ו (פארלאנגט אומזיסטע רעגיסטראַציע)
↑ יקותיאל דהן, "מנהגי חודש ניסן", אור המערב יט, ירושלים, תשע"ח, זייט צו (פארלאנגט אומזיסטע רעגיסטראַציע)
↑ אשי ישראל ניסן, בני ברק, תשנ"ז, זייט 323 (באגרעניצט צו באַצאָלטע אַבאָנענטן)
↑ שלמה אשכנזי, אבני חן, תל אביב, תש"נ, זייט 88 (פארלאנגט אומזיסטע רעגיסטראַציע)
↑ געברענגט בשם תשב"ץ דורך פילע, ווי רבי שמואל עהרנפעלד, הגדה חתן סופר, ס'איז אבער נישט קלאר ווער דער תשב"ץ איז.
↑ רבי אברהם שמחה הורוויץ, חמרא טבא
↑ "אנוש זה, זד יהיר, לץ המתלוצץ על מה שנהגו רבבות אלפי ישראל בערי פולין ואשכנז ואביזרייהו, ואשר לפנים בישראל גדולי עולם קדישי עליון ודור דור וחכמיו, וכן עוד היום לא אלמן ישראל, כמה וכמה ראשי ישיבות וגאוני הזמן ה' עליהם יחיו. וכולם אמרו ואומרים פיוט זה, ונמצא רשע זה מתלוצץ ברבבות ישראל וגדוליהם אבות בתי דין וגאוני ארץ. איש זה שפער פיו, שכל האומרים פיוט זה הם טפשים ועוסקים בהבלים - חייב נידוי... ולמען תדע ידיד נפשי, אגיד את הרשום, כי יש כמה פירושים בפיוט זה, מהם נדפסו ומהם בכתב יד, ועוד שמעתי ממגידי אמת, שגאון מופלא בדורו עשה למעלה מעשרה פירושים בפיוט זה בפרד"ס, פירושים נחמדים ומתוקים. ואין ספק כי לא דבר ריק הוא, וכבר נודע תוקף גדולת פיוטי אשכנז המיוסדים על החכמה האמיתית, כאשר דיבר בקדשו רבנו האר"י זצ"ל, וכתבו משם רבנו מהר"א מגרמיזא בעל הרוקח זצ"ל, כי כל עניני פיוטיהם ודקדוקיהם קבלה איש מפי איש ורב מרב". רבי חיים יוסף דוד אזולאי, שו"ת חיים שאל, לעמבערג תרמ"ו, סימן כ"ח
↑ "השיר הלזה סתום וחתום לא נודע כונת המחבר בו. ואף על פי כן רבים חיברו בו פירושים שונים לפי מה שיסבול פירוש הלשון, שאפילו לא כיון המחבר לאלו הפירושים…" רבי אריה לייב צינץ, פלאצקער גאון, הגדה של פסח עם פירוש ברכת השיר
↑ רבי טעבעלה באנדי, הגדה של פסח (מערכת היידנהיים)
↑ רבי נתן נטע שפירא, הגדה של פסח מגלה עמוקות; אחיות אחידן, אמסטערדאם, תקכ"ב; רבי משה אברהם אבלי, גדי מקולס, אלטונא, תק"ל; רבי יהונתן אייבשיץ, מאמר יהונתן; רבי יחזקאל קאצנעלענבויגן, מים יחזקאל, פורציק, תקמ"ו, דף לד עמוד א (פארלאנגט אומזיסטע רעגיסטראַציע); רבי יעקב לורבערבוים פון ליסא, הגדה של פסח מעשה נסים רבי נתנאל חיים פאפע, מגיד מישרים על הגדה של פסח, ירושלים, תר"ס (פארלאנגט אומזיסטע רעגיסטראַציע); און פילע נאך
↑ רבי דוד מהילס, מגן דוד, תק"ה; רבי מרדכי מקאליש, מאמר מרדכי, דירנפורט, תקכ"ד אין זיין צווייטע מהלך; יהודה יודל אנגל, אמרי בינה, אלטונא, תקל"ט; רבי אריב ליב, נחמד ונעים, אמסטערדאם, תקנ"ז; רבי צבי הירש הערשמאן, מקרא קודש, פראג, תקפ"ז; רבי אהרן תאומים, מטה אהרן, פרנקפורט דמיין, ת"ע, דף עא עמוד א (פארלאנגט אומזיסטע רעגיסטראַציע)
↑ רבי אברהם פון סאכאטשאוו, הגדה של פסח אבני נזר
↑ רבי יהודה לייב מהאמבורג, מלא פי הגדי, אלטונא, תקל"ו
↑ ^28.0 ^28.1 רבי אליהו מווילנא, הגדה של פסח עם פירוש ר"י גיקטליא והגר"א, גראדנא, תקס"ה (טעקסט)
↑ ביאור זכר יהוסף על הגדת פסח
↑ ^30.0 ^30.1 רבי מאטעלע טשערנאבילער, דברי תורה, ווארשא תרל"ד, דף קו.
↑ רבי אשר אנשיל ווירמיש, פסח התקווה, פרנקפורט דמיין, תקכ"ד
↑ רבי אליעזר פישל פון סטריזשוב, עולם אחד; רבי יצחק אב"ד פוזנא, איל יצחק, לבוב, תק"פ
↑ "קונטרס גדיא יאה", פון הגדש"פ 'שמחת הח"ג', אויפ'ן חידוש וועבזייטל
↑ רבי יוסף חיים פון באגדאד, פירוש אורח חיים על הגדה של פסח
↑ רבי דוד צינץ, גדולת יהונתן, חלק ב, פיעטריקוב תרצ"ד, זייט 262
↑ ^36.0 ^36.1 תולדות וחידושי רבי מנחם כץ פרוסטיץ - הוספות לספר, לאנדאן תשנ"ז, זייט ח
↑ טוביה פריינד, ישורון ח, אדר תשס"א
↑ רבי מרדכי מקאליש, מאמר מרדכי, דירנפורט, תקכ"ד, דף ג עמוד א
↑ הגדה של פסח חתם סופר
↑ יודא א. יאפע, "עטימאלאגישע נאטיצן", יידישע שפראך באנד 12, נומער 4, ניו יארק, 1952

[3] "אני יהונתן בן העוזיאל" איז בגימטריא "חד גדיא דזבן אבא בתרי זוזי חד גדיא" (763)

[ווייל-1] 1.0 ^1.1 ^1.2 הגדה של פסח המרבה לספר

[פוקס-2] 2.0 ^2.1 ^2.2 מנחם צבי פוקס, "לתולדות השירים 'אחד מי יודע' ו'חד גדיא' בישראל ובעמים", אסופות ב, ירושלים, תשמ"ח, זייטן רא-רכו (באגרעניצט צו באַצאָלטע אַבאָנענטן)

[4] רבי אליעזר שווערדשארף, "מסורת ההגדה", הגדה של פסח דמשק אליעזר, קאלאמייע, תרמ"ג

[5] רבי שלמה צבי שיק, סידור רשב"ן, וויין, תרנ"ד

[6] רבי דוד דב מייזליש, הגדה של פסח ריח דודאים, פיעטריקוב, תרס"ב, דף נז

[מאמר_מרדכי-7] 6.0 ^6.1 ^6.2 ^6.3 ^6.4 ^6.5 רבי מרדכי מקאליש, מאמר מרדכי, דירנפורט תקנ"ד

[8] ישראל דנדרוביץ, "ואתא עכברא ונשכה לגדיא – גילויים בפיוט 'חד גדיא'", קובץ עץ חיים (באבוב) כג, ניו יארק תשע"ה (באגרעניצט צו באַצאָלטע אַבאָנענטן) (אראפלאדענען אומזינסט)

[קלוגר-9] 8.0 ^8.1 ^8.2 געדרוקט אין סידור בית יעקב פון רבי יעקב עמדין, אין דער דרוק פון לעמבערג, תרס"ד (באגרעניצט צו באַצאָלטע אַבאָנענטן). צוליב דעם זענען דא אזעלכע וואס ברענגען נאך זיינע ווערטער אין נאמען פון רבי יעקב עמדין

[אנציק-10] 9.0 ^9.1 "חד גדיא", JewishEncyclopedia.com (ענגליש)

[11] חד גדיא אין דער פראגער הגדה, פון שנת ה'ש"נ (פארלאנגט אומזיסטע רעגיסטראַציע)

[12] א. מ. הברמן, "חד גדיא", מחניים נה, ירושלים, תש"ל זייט 140 (פארלאנגט אומזיסטע רעגיסטראַציע)

[הורוויץ-13] 12.0 ^12.1 ^12.2 רבי יהודה הורוויץ, כרם עין גדי, קעניגסבערג, תקכ"ד

[חתם-14] 13.0 ^13.1 ^13.2 ^13.3 ^13.4 רבי משה סופר, דרשות חתם סופר ב, קלודזש, תרפ"ט, דף רס

[15] רבי אברהם אבא הערצל, הגדה של פסח ויגד אברהם (באגרעניצט צו באַצאָלטע אַבאָנענטן)

[16] זע: קטלוג קדם 01, ירושלים, תשע"ו (פארלאנגט אומזיסטע רעגיסטראַציע)

[17] יקותיאל דהן, "מנהגי חודש ניסן", אור המערב יט, ירושלים, תשע"ח, זייט צו (פארלאנגט אומזיסטע רעגיסטראַציע)

[18] אשי ישראל ניסן, בני ברק, תשנ"ז, זייט 323 (באגרעניצט צו באַצאָלטע אַבאָנענטן)

[19] שלמה אשכנזי, אבני חן, תל אביב, תש"נ, זייט 88 (פארלאנגט אומזיסטע רעגיסטראַציע)

[20] געברענגט בשם תשב"ץ דורך פילע, ווי רבי שמואל עהרנפעלד, הגדה חתן סופר, ס'איז אבער נישט קלאר ווער דער תשב"ץ איז.

[21] רבי אברהם שמחה הורוויץ, חמרא טבא

[22] "אנוש זה, זד יהיר, לץ המתלוצץ על מה שנהגו רבבות אלפי ישראל בערי פולין ואשכנז ואביזרייהו, ואשר לפנים בישראל גדולי עולם קדישי עליון ודור דור וחכמיו, וכן עוד היום לא אלמן ישראל, כמה וכמה ראשי ישיבות וגאוני הזמן ה' עליהם יחיו. וכולם אמרו ואומרים פיוט זה, ונמצא רשע זה מתלוצץ ברבבות ישראל וגדוליהם אבות בתי דין וגאוני ארץ. איש זה שפער פיו, שכל האומרים פיוט זה הם טפשים ועוסקים בהבלים - חייב נידוי... ולמען תדע ידיד נפשי, אגיד את הרשום, כי יש כמה פירושים בפיוט זה, מהם נדפסו ומהם בכתב יד, ועוד שמעתי ממגידי אמת, שגאון מופלא בדורו עשה למעלה מעשרה פירושים בפיוט זה בפרד"ס, פירושים נחמדים ומתוקים. ואין ספק כי לא דבר ריק הוא, וכבר נודע תוקף גדולת פיוטי אשכנז המיוסדים על החכמה האמיתית, כאשר דיבר בקדשו רבנו האר"י זצ"ל, וכתבו משם רבנו מהר"א מגרמיזא בעל הרוקח זצ"ל, כי כל עניני פיוטיהם ודקדוקיהם קבלה איש מפי איש ורב מרב". רבי חיים יוסף דוד אזולאי, שו"ת חיים שאל, לעמבערג תרמ"ו, סימן כ"ח

[23] "השיר הלזה סתום וחתום לא נודע כונת המחבר בו. ואף על פי כן רבים חיברו בו פירושים שונים לפי מה שיסבול פירוש הלשון, שאפילו לא כיון המחבר לאלו הפירושים…" רבי אריה לייב צינץ, פלאצקער גאון, הגדה של פסח עם פירוש ברכת השיר

[24] רבי טעבעלה באנדי, הגדה של פסח (מערכת היידנהיים)

[25] רבי נתן נטע שפירא, הגדה של פסח מגלה עמוקות; אחיות אחידן, אמסטערדאם, תקכ"ב; רבי משה אברהם אבלי, גדי מקולס, אלטונא, תק"ל; רבי יהונתן אייבשיץ, מאמר יהונתן; רבי יחזקאל קאצנעלענבויגן, מים יחזקאל, פורציק, תקמ"ו, דף לד עמוד א (פארלאנגט אומזיסטע רעגיסטראַציע); רבי יעקב לורבערבוים פון ליסא, הגדה של פסח מעשה נסים רבי נתנאל חיים פאפע, מגיד מישרים על הגדה של פסח, ירושלים, תר"ס (פארלאנגט אומזיסטע רעגיסטראַציע); און פילע נאך

[26] רבי דוד מהילס, מגן דוד, תק"ה; רבי מרדכי מקאליש, מאמר מרדכי, דירנפורט, תקכ"ד אין זיין צווייטע מהלך; יהודה יודל אנגל, אמרי בינה, אלטונא, תקל"ט; רבי אריב ליב, נחמד ונעים, אמסטערדאם, תקנ"ז; רבי צבי הירש הערשמאן, מקרא קודש, פראג, תקפ"ז; רבי אהרן תאומים, מטה אהרן, פרנקפורט דמיין, ת"ע, דף עא עמוד א (פארלאנגט אומזיסטע רעגיסטראַציע)

[27] רבי אברהם פון סאכאטשאוו, הגדה של פסח אבני נזר

[28] רבי יהודה לייב מהאמבורג, מלא פי הגדי, אלטונא, תקל"ו

[גר"א-29] 28.0 ^28.1 רבי אליהו מווילנא, הגדה של פסח עם פירוש ר"י גיקטליא והגר"א, גראדנא, תקס"ה (טעקסט)

[30] ביאור זכר יהוסף על הגדת פסח

[טשערנאביל-31] 30.0 ^30.1 רבי מאטעלע טשערנאבילער, דברי תורה, ווארשא תרל"ד, דף קו.

[32] רבי אשר אנשיל ווירמיש, פסח התקווה, פרנקפורט דמיין, תקכ"ד

[33] רבי אליעזר פישל פון סטריזשוב, עולם אחד; רבי יצחק אב"ד פוזנא, איל יצחק, לבוב, תק"פ

[34] "קונטרס גדיא יאה", פון הגדש"פ 'שמחת הח"ג', אויפ'ן חידוש וועבזייטל

[35] רבי יוסף חיים פון באגדאד, פירוש אורח חיים על הגדה של פסח

[36] רבי דוד צינץ, גדולת יהונתן, חלק ב, פיעטריקוב תרצ"ד, זייט 262

[פרוסטיץ-37] 36.0 ^36.1 תולדות וחידושי רבי מנחם כץ פרוסטיץ - הוספות לספר, לאנדאן תשנ"ז, זייט ח

[פריינד-38] טוביה פריינד, ישורון ח, אדר תשס"א

[39] רבי מרדכי מקאליש, מאמר מרדכי, דירנפורט, תקכ"ד, דף ג עמוד א

[40] הגדה של פסח חתם סופר

[41] יודא א. יאפע, "עטימאלאגישע נאטיצן", יידישע שפראך באנד 12, נומער 4, ניו יארק, 1952

[1]

[2]

[א]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

[31]

[32]

[33]

[34]

[35]

[36]

[37]

[38]

[39]

[40]

@@ שורה 1: / שורה 1: @@
+{{דעסקריפציע|פיוט פון דער סדר נאכט}}
 {{חלונית
 | ניקוד = כן
@@ שורה 46: / שורה 47: @@
 | מקור = [[פראגער הגדה]], [[ה'ש"נ]]
 }}
-[[קובץ:The National Library of Israel - Chad Gadya 931083 478490 yc-00467-rel a 01.ogg|שמאל|ממוזער|"חד גדיא", מבצע יוסף אלבז, ירושלים, 19 באפריל 1973. געזינגען אין אראמיש און אין מאראקאנער אראביש.]]
+[[טעקע:The National Library of Israel - Chad Gadya 931083 478490 yc-00467-rel a 01.ogg|שמאל|ממוזער|"חד גדיא", מבצע יוסף אלבז, ירושלים, 19 באפריל 1973. געזינגען אין אראמיש און אין מאראקאנער אראביש.]]
 [[טעקע:חד גדיא אידיש מעזריטש 1730.jpg|קליין|חד גדיא מיט אידישער איבערזעצונג, פון [https://www.nli.org.il/en/manuscripts/NNL_ALEPH990049438100205171/NLI?_gl=1*w8ezun*_ga*MzIyNjM0NjMyLjE2NzIzNzAxMjQ.*_ga_8P5PPG5E6Z*MTY4MDIyMzA4OS4xOC4xLjE2ODAyMjM0NzMuNTAuMC4w&_ga=2.125411146.1337201421.1680223090-322634632.1672370124#$FL70763566 הגדה של פסח קאפּירט דורך נתן בן שמשון] פון [[מעזריטש]], 1730]]
 [[טעקע:Chad Gadya (1928) (cropped).jpg|קליין|אילוסטרירט אין הגדה פון תרפ"ח]]
-{{יוטוב וויד|UdwTuToxW9s|[[משה אוישער]]'ס חד גדיא|שלום לעממער}}
-{{יוטוב וויד|T4h49ARuAcw|חד גדיא|לחיים טיש}}
-{{יוטוב וויד|CVGnOqO9A8g|חד גדיא אין [[שפאניש]] און [[מאראקאניש]]|}}
-{{יוטוב וויד|kbNbABb5k0E|חד גדיא אין [[לאדינא]]|}}
-{{יוטוב וויד|ed-nl2bQmC8|װַאחַד דזשידי|חד גדיא אין [[אראביש]]}}
 '''חַד גַּדְיָא''' (אין איר אידישע ווערסיע: '''איין ציקליין''') איז א טראדיציאנעלן [[פיוט]] אין [[אראמיש]]ן שפראך וואס ווערט געזינגען ביים ענדע פון דער [[סדר נאכט]], נאך די [[הגדה של פסח]]. עס איז א {{טערמין|קומולאַטיווער ליד|ליד וואס זאמלט זיך אן}}, וואס דערציילט א געשיכטע פון וועלכע ביי יעדע סטאנזע קומט צו נאך א פרט דערצו. עס שילדערט א [[ציג]]עלע וואס ווערט אויפגעגעסן דורך א [[קאץ]] וואס ווערט געביסן דורך א [[הונט]] וואס ווערט געשלאגן מיט א שטעקן וואס ווערט פארברענט אין א [[פייער]] וואס ווערט פארלאשן מיט [[וואסער]] וואס ווערט געטרונקען דורך אן [[אקס]] וואס ווערט געשאָכטן דורך א [[שוחט]] וואס ווערט געשאָכטן דורכ'ן [[מלאך המות]] וואס ווערט געשאָכטן דורך דער אויבערשטער.
@@ שורה 59: / שורה 55: @@
 == אפשטאם ==
-דער אפשטאם פון דער פיוט איז אומקלאר. [[רבי ידידיה טיאה ווייל]] שרייבט אז ער האט געהערט אז מען האט עס געטראפן אויף א קלף אין דער בית מדרש פון [[רבי אלעזר רוקח]] אין [[ווארמס|גרמייזא]]{{הערה|שם=ווייל|{{אוצר הספרים היהודי|הגדה של פסח (מרבה לספר)/נרצה/חד גדיא#ב|הגדה של פסח המרבה לספר}}}}. דער בית מדרש איז פארברענט געווארן ביי די אומרוען אין יאר [[ה'ק"ט]], און מען האט דעם חד גדיא מעגליך געטראפן ביים איבערבויען שפעטער, מסתמא ארום יאר ה'קט"ו{{הערה|שם=פוקס|{{אוצר החכמה|מנחם צבי פוקס|אסופות|152612|ירושלים, תשמ"ח, זייטן רא-רכו|כותרת=לתולדות השירים 'אחד מי יודע' ו'חד גדיא' בישראל ובעמים|כרך=ב|עמוד=198}}}}.
+דער אפשטאם פון דער פיוט איז אומקלאר. [[רבי ידידיה טיאה ווייל]] שרייבט אז ער האט געהערט אז מען האט עס געטראפן אויף א קלף אין דער בית מדרש פון [[רבי אלעזר רוקח]] אין [[ווארמס|גרמייזא]]{{הערה|שם=ווייל|{{אוצר הספרים היהודי|הגדה של פסח (מרבה לספר)/נרצה/חד גדיא#ב|הגדה של פסח המרבה לספר}}}}. דער בית מדרש איז פארברענט געווארן ביי די אומרוען אין יאר [[ה'ק"ט]], און מען האט דעם חד גדיא מעגליך געטראפן ביים איבערבויען שפעטער, מסתמא ארום יאר ה'קט"ו{{הערה|שם=פוקס|{{אוצר החכמה|מנחם צבי פוקס|אסופות|152612|ירושלים, תשמ"ח, זייטן רא-רכו|כותרת=לתולדות השירים 'אחד מי יודע' ו'חד גדיא' בישראל ובעמים|כרך=ב|page=198}}}}.
-באזירט אויף א [[גימטריא]]{{ביאור|"אני יהונתן בן העוזיאל" איז בגימטריא "חד גדיא דזבן אבא בתרי זוזי חד גדיא" (763)}}, האט [[רבי יוסף לעווינשטיין]] פון סעראצק געהאלטן אז דער תנא [[יונתן בן עוזיאל]] איז דער מחבר{{הערה|{{היברובוקס|רבי אליעזר שווערדשארף|הגדה של פסח דמשק אליעזר|4907|קאלאמייע, תרמ"ג|עמוד=65|קעפל=מסורת ההגדה}}}}. אנדערע האלטן אז דער מחבר איז [[רבי חייא]]{{הערה|{{היברובוקס|[[רבי שלמה צבי שיק]]|סידור רשב"ן|21467|וויין, תרנ"ד|עמוד=72}}}}, און טייל האלטן אז ענליך צו [[הא לחמא עניא]] וואס איז אויך געשריבן אין אראמיש, איז חד גדיא נתחבר געווארן אין [[בבל]] נאנט נאכן [[חורבן]]{{הערה|{{היברובוקס|רבי דוד דב מייזליש|הגדה של פסח ריח דודאים|10949|פיעטריקוב, תרס"ב, דף נז|עמוד=115}}}}{{הערה|שם=מאמר מרדכי|{{היברובוקס|רבי מרדכי מקאליש|מאמר מרדכי|4948|דירנפורט תקנ"ד}}}}. די אלע השערות האבן אבער נישט קיין קראנטע מקורות אדער ראיות{{הערה|{{אוצר החכמה|[[ישראל דנדרוביץ]]|קובץ עץ חיים (באבוב)|195029|ניו יארק תשע"ה|עמוד=397|כותרת=ואתא עכברא ונשכה לגדיא – גילויים בפיוט 'חד גדיא'|כרך=כג}} ([https://forum.otzar.org/viewtopic.php?p=212898#p212898 אראפלאדענען אומזינסט])}}, און [[רבי שלמה קלוגער]] שרייבט, "שיר נכבד הזה הוא שיר קדום, לא נודע שם מחברו"{{הערה|שם=קלוגר}}.
+באזירט אויף א [[גימטריא]]{{ביאור|"אני יהונתן בן העוזיאל" איז בגימטריא "חד גדיא דזבן אבא בתרי זוזי חד גדיא" (763)}}, האט [[רבי יוסף לעווינשטיין]] פון סעראצק געהאלטן אז דער תנא [[יונתן בן עוזיאל]] איז דער מחבר{{הערה|{{היברובוקס|רבי אליעזר שווערדשארף|הגדה של פסח דמשק אליעזר|4907|קאלאמייע, תרמ"ג|page=65|קעפל=מסורת ההגדה}}}}. אנדערע האלטן אז דער מחבר איז [[רבי חייא]]{{הערה|{{היברובוקס|רבי שלמה צבי שיק|סידור רשב"ן|21467|וויין, תרנ"ד|page=72}}}}, און טייל האלטן אז ענליך צו [[הא לחמא עניא]] וואס איז אויך געשריבן אין אראמיש, איז חד גדיא נתחבר געווארן אין [[בבל]] נאנט נאכן [[חורבן]]{{הערה|{{היברובוקס|רבי דוד דב מייזליש|הגדה של פסח ריח דודאים|10949|פיעטריקוב, תרס"ב, דף נז|page=115}}}}{{הערה|שם=מאמר מרדכי|{{היברובוקס|רבי מרדכי מקאליש|מאמר מרדכי|4948|דירנפורט תקנ"ד}}}}. די אלע השערות האבן אבער נישט קיין קראנטע מקורות אדער ראיות{{הערה|{{אוצר החכמה|ישראל דנדרוביץ|קובץ עץ חיים (באבוב)|195029|ניו יארק תשע"ה|page=397|כותרת=ואתא עכברא ונשכה לגדיא – גילויים בפיוט 'חד גדיא'|כרך=כג}} ([https://forum.otzar.org/viewtopic.php?p=212898#p212898 אראפלאדענען אומזינסט])}}, און [[רבי שלמה קלוגער]] שרייבט, "שיר נכבד הזה הוא שיר קדום, לא נודע שם מחברו"{{הערה|שם=קלוגר}}.
 דאס אז עס איז באלד אין אנהייב ערשינען צוזאמען מיט דער אידישער איבערזעצונג, און צוגאב צו די גרייזיגע אראמיש פונעם פיוט, האט געברענגט פארשער אנצונעמען אז די ווערסיע אויף אידיש איז די אריגינעלע, און אז דער ליד שטאמט פון דייטשע אדער פראנצויזישע פאלקס לידער פון 16'טן יאר הונדערט{{הערה|שם=אנציק|{{אנצ יהודית|6998}}}}. שפעטער איז אבער דער חד גדיא געטראפן געווארן אין כתבי יד פון 13'טן און 14'טן יאר הונדערט, אין וועלכע די אראמיש איז ריין פון גרייזן. דאס באדייט, לויט טייל, אז די אראמישע ווערסיע איז די אריגינעלע און אז די גוי'אישע ווערסיעס שטאמען גאר פון איר{{הערה|שם=פוקס}}.
 ===ווערסיעס===
-דער פיוט איז צום ערשטן מאל געדרוקט געווארן אין [[ה'ש"נ]] אין דער [[פראגער הגדה]], נאך וואס אין די פריערדיגע דרוקן פון דער פראגער הגדה איז עס נישט געווען. עס איז דארט ערשינען אינאיינעם מיט אן איבערזעצונג אין אידיש{{הערה|חד גדיא אין {{אוצר החכמה||דער פראגער הגדה|147189|פון שנת ה'ש"נ|עמוד=79}}}}.
+דער פיוט איז צום ערשטן מאל געדרוקט געווארן אין [[ה'ש"נ]] אין דער [[פראגער הגדה]], נאך וואס אין די פריערדיגע דרוקן פון דער פראגער הגדה איז עס נישט געווען. עס איז דארט ערשינען אינאיינעם מיט אן איבערזעצונג אין אידיש{{הערה|חד גדיא אין {{אוצר החכמה||דער פראגער הגדה|147189|פון שנת ה'ש"נ|page=79}}}}.
-אין א האנט-געשריבענע הגדה פון 15'טן אדער 16'טן יארהונדערט ערשיינט דער חד גדיא מיט פארשידענע טוישן אין נוסח; צווישן אנדערע, הייבט זיך עס אן מיט א מייז וואס עסט דעם ציג, און דער קאץ עסט דעם מייז{{הערה|{{אוצר החכמה|א. מ. הברמן|מחניים|200537|ירושלים, תש"ל זייט 140|כותרת=חד גדיא|כרך=נה|עמוד=140}}}}. א דריטע ווערסיע טרעפט מען אין א האנט-געשריבענער {{טערמין|פּראָווענציע|ראיאן אין דרום פראנקרייך}}ר סידור פון 13'טן יארהונדערט, וואו דער הונט איז דער וואס עסט דעם ציג, און אנשטאט דער שוחט קומט א שטריק וואס בינדט דעם קו, א מייז וואס בייסט דעם שטריק, און קאץ וואס עסט דאס מייז. מנחם צבי פוקס שילדערט די השתלשלות פון דער פיוט ווי פאלגנד: די אריגינעלע ווערסיע איז ווי אין דער פּראָווענציער סידור, שפעטער האט מען אריבערגערוקט דעם מייז און קאץ צום אנהייב און צוגעלייגט ביים ענדע א שוחט, מלאך המוות און הקדוש ברוך הוא כדי צו געבן דעם פיוט א פאסיגע אידישע תוכן. צום לעצט האט מען ארויסגענומען דעם מייז, ווייל אז א מייז זאל עסן א ציג לייגט זיך נישט אויפן שכל{{הערה|שם=פוקס}}.
+אין א האנט-געשריבענע הגדה פון 15'טן אדער 16'טן יארהונדערט ערשיינט דער חד גדיא מיט פארשידענע טוישן אין נוסח; צווישן אנדערע, הייבט זיך עס אן מיט א מייז וואס עסט דעם ציג, און דער קאץ עסט דעם מייז{{הערה|{{אוצר החכמה|א. מ. הברמן|מחניים|200537|ירושלים, תש"ל זייט 140|כותרת=חד גדיא|כרך=נה|page=140}}}}. א דריטע ווערסיע טרעפט מען אין א האנט-געשריבענער {{טערמין|פּראָווענציע|ראיאן אין דרום פראנקרייך}}ר סידור פון 13'טן יארהונדערט, וואו דער הונט איז דער וואס עסט דעם ציג, און אנשטאט דער שוחט קומט א שטריק וואס בינדט דעם קו, א מייז וואס בייסט דעם שטריק, און קאץ וואס עסט דאס מייז. מנחם צבי פוקס שילדערט די השתלשלות פון דער פיוט ווי פאלגנד: די אריגינעלע ווערסיע איז ווי אין דער פּראָווענציער סידור, שפעטער האט מען אריבערגערוקט דעם מייז און קאץ צום אנהייב און צוגעלייגט ביים ענדע א שוחט, מלאך המוות און הקדוש ברוך הוא כדי צו געבן דעם פיוט א פאסיגע אידישע תוכן. צום לעצט האט מען ארויסגענומען דעם מייז, ווייל אז א מייז זאל עסן א ציג לייגט זיך נישט אויפן שכל{{הערה|שם=פוקס}}.
 ===שפראך===
 דער פיוט איז געשריבן אין אראמיש, אבער מיט אביסל [[לשון קודש]] אריינגעמישט דערין, און דער אראמיש זעלבסט איז גרייזיג. אנדערש איז די ווערסיע פון דער פּראָווענציער סידור, וואס איז אין א גוטע אראמיש.
-דער טעם פארוואס חד גדיא איז אויף אראמיש, איז כדי די קינדער און פרויען זאלן עס אויך פארשטיין{{הערה|שם=הורוויץ|{{אוצר החכמה|רבי יהודה הורוויץ|כרם עין גדי|147149|קעניגסבערג, תקכ"ד}}}}. געוויסע שרייבן אז וויבאלד עס איז געשריבן געווארן אין בבל אלס הוספה צו די אנדערע טיילן פון די הגדה, אזויווי "הא לחמא עניא", האט דער מחבר עס פונאנדערגעשידן פון די הגדה מיט זיין אראמיש{{הערה|שם=מאמר מרדכי}}{{הערה|שם=חתם}}. נאך א טעם, צו ענדיגן די הגדה מיט'ן זעלבן שפראך מיט וועלכע מען האט אנגעהויבן, צו צייגן אז דער סדר נאכט איז אויף אונז באליבט{{הערה|{{אוצר החכמה|רבי אברהם אבא הערצל|הגדה של פסח ויגד אברהם|189987|||עמוד=164}}}}.
+דער טעם פארוואס חד גדיא איז אויף אראמיש, איז כדי די קינדער און פרויען זאלן עס אויך פארשטיין{{הערה|שם=הורוויץ|{{אוצר החכמה|רבי יהודה הורוויץ|כרם עין גדי|147149|קעניגסבערג, תקכ"ד}}}}. געוויסע שרייבן אז וויבאלד עס איז געשריבן געווארן אין בבל אלס הוספה צו די אנדערע טיילן פון די הגדה, אזויווי "הא לחמא עניא", האט דער מחבר עס פונאנדערגעשידן פון די הגדה מיט זיין אראמיש{{הערה|שם=מאמר מרדכי}}{{הערה|שם=חתם}}. נאך א טעם, צו ענדיגן די הגדה מיט'ן זעלבן שפראך מיט וועלכע מען האט אנגעהויבן, צו צייגן אז דער סדר נאכט איז אויף אונז באליבט{{הערה|{{אוצר החכמה|רבי אברהם אבא הערצל|הגדה של פסח ויגד אברהם|189987||page=164}}}}.
-אין דער ערשטע דרוק פון חד גדיא, פראג ה'ש"נ, איז מיטגעווען אן איבערזעצונג אין אלט אידיש, "איין ציקליין". די פיגורן אינעם איבערזעצונג זענען אין פארקלענערוגס פארעם, "ציקליין", "קאצליין", "הונטליין" און אזוי ווייטער. אזוי אויך איז חד גדיא איבערגעזעצט געווארן אין לאדינא{{הערה|זע: {{אוצר החכמה||קטלוג קדם|622435|ירושלים, תשע"ו|כרך=01|עמוד=49}}}}, [[אידיש-אראביש]]{{הערה|{{אוצר החכמה|יקותיאל דהן|אור המערב|620751|ירושלים, תשע"ח, זייט צו|כותרת=מנהגי חודש ניסן|כרך=יט|עמוד=94}}}}, [[בוכאריש]]{{הערה|{{אוצר החכמה ||אשי ישראל|192254|בני ברק, תשנ"ז, זייט 323|כרך=ניסן|עמוד=329}}}} און נאך שפראכן{{הערה|{{אוצר החכמה|שלמה אשכנזי|אבני חן|158085|תל אביב, תש"נ, זייט 88|עמוד=88}}}}.
+אין דער ערשטע דרוק פון חד גדיא, פראג ה'ש"נ, איז מיטגעווען אן איבערזעצונג אין אלט אידיש, "איין ציקליין". די פיגורן אינעם איבערזעצונג זענען אין פארקלענערוגס פארעם, "ציקליין", "קאצליין", "הונטליין" און אזוי ווייטער. אזוי אויך איז חד גדיא איבערגעזעצט געווארן אין לאדינא{{הערה|זע: {{אוצר החכמה||קטלוג קדם|622435|ירושלים, תשע"ו|כרך=01|page=49}}}}, [[אידיש-אראביש]]{{הערה|{{אוצר החכמה|יקותיאל דהן|אור המערב|620751|ירושלים, תשע"ח, זייט צו|כותרת=מנהגי חודש ניסן|כרך=יט|page=94}}}}, [[בוכאריש]]{{הערה|{{אוצר החכמה ||אשי ישראל|192254|בני ברק, תשנ"ז, זייט 323|כרך=ניסן|page=329}}}} און נאך שפראכן{{הערה|{{אוצר החכמה|שלמה אשכנזי|אבני חן|158085|תל אביב, תש"נ, זייט 88|page=88}}}}.
 ==ביים סדר נאכט==
 רבי ידידיה טיאה ווייל שרייבט אז מען האט געטראפן דעם פיוט אין בית המדרש פון דער רוקח, און מען האט קובע געווען עס צו זאגן פסח ביינאכט{{הערה|שם=ווייל}}. פון אנדערע מפרשים איז משמע אז עס איז דירעקט נתחבר געווארן צו זאגן ביים סדר{{הערה|שם=מאמר מרדכי}}{{הערה|שם=חתם}}.
-דער שייכות צום סדר ווערט ערקלערט אויף פארשידענע וועגן. לויט טייל מפרשים, איז דער טעם אויסצודרוקן בענקשאפט נאך די צייטן פון [[בית המקדש]], ווען מען האט מקריב געווען דעם [[קרבן פסח]]{{הערה|שם=ווייל}}{{הערה|שם=חתם}}. אנדערע, וואס טייטשן דעם פיוט על דרך ה[[מוסר]], זאגן אז עס איז כדי מען זאל נישט קומען צו קלות ראש נאכן סדר וואו מען האט געגעסן און געטרינקען{{הערה|שם=הורוויץ}}. טייל זאגן אז וויבאלד מען וועט זיין נייגעריג צו דערגיין פשט פון דעם חידה, וועט מען דורך דעם ממילא עוסק זיין אין [[סיפור יציאת מצרים]]{{הערה|געברענגט בשם תשב"ץ דורך פילע, ווי [[רבי שמואל עהרנפעלד]], {{אוצר הספרים היהודי|הגדה של פסח (חתן סופר)/נרצה/חד גדיא|הגדה '''חתן סופר'''}}, ס'איז אבער נישט קלאר ווער דער תשב"ץ איז.}}{{הערה|שם=מאמר מרדכי}}. אין נאמען פון [[רבי יעקב יצחק פון לובלין|רבי'ן פון לובלין]] שטייט אז עס איז א [[לחש]] קעגן [[עין הרע]] וואס קען קומען פון די [[מלאך|מלאכים]], וואס זיי "גלאצען אויף אונז" מיט גרויס קנאה ביים סדר{{הערה|{{היברובוקס|[[רבי אברהם שמחה הורוויץ]]|חמרא טבא|51287|עמוד=135}}}}.
+דער שייכות צום סדר ווערט ערקלערט אויף פארשידענע וועגן. לויט טייל מפרשים, איז דער טעם אויסצודרוקן בענקשאפט נאך די צייטן פון [[בית המקדש]], ווען מען האט מקריב געווען דעם [[קרבן פסח]]{{הערה|שם=ווייל}}{{הערה|שם=חתם}}. אנדערע, וואס טייטשן דעם פיוט על דרך ה[[מוסר]], זאגן אז עס איז כדי מען זאל נישט קומען צו קלות ראש נאכן סדר וואו מען האט געגעסן און געטרינקען{{הערה|שם=הורוויץ}}. טייל זאגן אז וויבאלד מען וועט זיין נייגעריג צו דערגיין פשט פון דעם חידה, וועט מען דורך דעם ממילא עוסק זיין אין [[סיפור יציאת מצרים]]{{הערה|געברענגט בשם תשב"ץ דורך פילע, ווי [[רבי שמואל עהרנפעלד]], {{אוצר הספרים היהודי|הגדה של פסח (חתן סופר)/נרצה/חד גדיא|הגדה '''חתן סופר'''}}, ס'איז אבער נישט קלאר ווער דער תשב"ץ איז.}}{{הערה|שם=מאמר מרדכי}}. אין נאמען פון [[רבי יעקב יצחק פון לובלין|רבי'ן פון לובלין]] שטייט אז עס איז א [[לחש]] קעגן [[עין הרע]] וואס קען קומען פון די [[מלאך|מלאכים]], וואס זיי "גלאצען אויף אונז" מיט גרויס קנאה ביים סדר{{הערה|{{היברובוקס|[[רבי אברהם שמחה הורוויץ]]|חמרא טבא|51287|page=135}}}}.
-דער [[חיד"א]], וואס זייענדיג אין די [[ספרד]]'ישע מקומות האט ער נישט געזאגט דעם פיוט ביים סדר, דרוקט זיך אבער גאר שארף אויס און לאזט לייגן אין [[חרם]] איינער וואס האט אפגעשפעט פון דעם אשכנז'ישן מנהג, שרייבנדיג אז עס זענען מרומז דערין גרויסע סודות התורה{{הערה|"אנוש זה, זד יהיר, לץ המתלוצץ על מה שנהגו רבבות אלפי ישראל בערי פולין ואשכנז ואביזרייהו, ואשר לפנים בישראל גדולי עולם קדישי עליון ודור דור וחכמיו, וכן עוד היום לא אלמן ישראל, כמה וכמה ראשי ישיבות וגאוני הזמן ה' עליהם יחיו. וכולם אמרו ואומרים פיוט זה, ונמצא רשע זה מתלוצץ ברבבות ישראל וגדוליהם אבות בתי דין וגאוני ארץ. איש זה שפער פיו, שכל האומרים פיוט זה הם טפשים ועוסקים בהבלים - חייב נידוי... ולמען תדע ידיד נפשי, אגיד את הרשום, כי יש כמה פירושים בפיוט זה, מהם נדפסו ומהם בכתב יד, ועוד שמעתי ממגידי אמת, שגאון מופלא בדורו עשה למעלה מעשרה פירושים בפיוט זה בפרד"ס, פירושים נחמדים ומתוקים. ואין ספק כי לא דבר ריק הוא, וכבר נודע תוקף גדולת פיוטי אשכנז המיוסדים על החכמה האמיתית, כאשר דיבר בקדשו רבנו האר"י זצ"ל, וכתבו משם רבנו מהר"א מגרמיזא בעל הרוקח זצ"ל, כי כל עניני פיוטיהם ודקדוקיהם קבלה איש מפי איש ורב מרב". {{היברובוקס|רבי חיים יוסף דוד אזולאי|שו"ת חיים שאל|821|לעמבערג תרמ"ו, סימן כ"ח|עמוד=60}}}}.
+דער [[חיד"א]], וואס זייענדיג אין די [[ספרד]]'ישע מקומות האט ער נישט געזאגט דעם פיוט ביים סדר, דרוקט זיך אבער גאר שארף אויס און לאזט לייגן אין [[חרם]] איינער וואס האט אפגעשפעט פון דעם אשכנז'ישן מנהג, שרייבנדיג אז עס זענען מרומז דערין גרויסע סודות התורה{{הערה|"אנוש זה, זד יהיר, לץ המתלוצץ על מה שנהגו רבבות אלפי ישראל בערי פולין ואשכנז ואביזרייהו, ואשר לפנים בישראל גדולי עולם קדישי עליון ודור דור וחכמיו, וכן עוד היום לא אלמן ישראל, כמה וכמה ראשי ישיבות וגאוני הזמן ה' עליהם יחיו. וכולם אמרו ואומרים פיוט זה, ונמצא רשע זה מתלוצץ ברבבות ישראל וגדוליהם אבות בתי דין וגאוני ארץ. איש זה שפער פיו, שכל האומרים פיוט זה הם טפשים ועוסקים בהבלים - חייב נידוי... ולמען תדע ידיד נפשי, אגיד את הרשום, כי יש כמה פירושים בפיוט זה, מהם נדפסו ומהם בכתב יד, ועוד שמעתי ממגידי אמת, שגאון מופלא בדורו עשה למעלה מעשרה פירושים בפיוט זה בפרד"ס, פירושים נחמדים ומתוקים. ואין ספק כי לא דבר ריק הוא, וכבר נודע תוקף גדולת פיוטי אשכנז המיוסדים על החכמה האמיתית, כאשר דיבר בקדשו רבנו האר"י זצ"ל, וכתבו משם רבנו מהר"א מגרמיזא בעל הרוקח זצ"ל, כי כל עניני פיוטיהם ודקדוקיהם קבלה איש מפי איש ורב מרב". {{היברובוקס|רבי חיים יוסף דוד אזולאי|שו"ת חיים שאל|821|לעמבערג תרמ"ו, סימן כ"ח|page=60}}}}.
 ==פירושים==
-פילע פירושים זענען געזאגט געווארן אויף דעם פיוט{{הערה|"השיר הלזה סתום וחתום לא נודע כונת המחבר בו. ואף על פי כן רבים חיברו בו פירושים שונים לפי מה שיסבול פירוש הלשון, שאפילו לא כיון המחבר לאלו הפירושים…" {{היברובוקס|[[רבי אריה לייב צינץ]], פלאצקער גאון|הגדה של פסח עם פירוש ברכת השיר|11049|עמוד=131}}}}. געוויסע זענען מסביר אז דער פיוט שפעט פון די גוים וואס דינען אפגעטער, און ברענגט ארויס אז יעדער באשעפעניש האט א שוואכקייט און א צווייטע קען אים בייקומען - נאר דער באשעפער איז שטערקער פון אלעם{{הערה|רבי טעבעלה באנדי, {{אוצר הספרים היהודי|הגדה של פסח (רבי טעבעלה באנדי)/נרצה/חד גדיא|הגדה של פסח (מערכת היידנהיים)}}}}. דער געדאנק איז געבויט אויף א מדרש, וואס שילדערט א דיאלאג צווישן [[אברהם]] און [[נמרוד]] וואס לויפט אויף דער גאנג פון חד גדיא:{{ציטוט|אמר ליה נסגוד לנורא, אמר ליה אברהם ונסגוד למיא דמטפין נורא, אמר ליה נמרוד נסגוד למיא, אמר ליה אם כן נסגוד לעננא דטעין מיא, אמר ליה נסגוד לעננא, אמר ליה אם כן נסגוד לרוחא דמבדר עננא, אמר ליה נסגוד לרוחא, אמר ליה ונסגוד לבר אינשא דסביל רוחא|{{מדרש רבה|בראשית|לח|יג}}}}
+פילע פירושים זענען געזאגט געווארן אויף דעם פיוט{{הערה|"השיר הלזה סתום וחתום לא נודע כונת המחבר בו. ואף על פי כן רבים חיברו בו פירושים שונים לפי מה שיסבול פירוש הלשון, שאפילו לא כיון המחבר לאלו הפירושים…" {{היברובוקס|[[רבי אריה לייב צינץ]], פלאצקער גאון|הגדה של פסח עם פירוש ברכת השיר|11049|page=131}}}}. געוויסע זענען מסביר אז דער פיוט שפעט פון די גוים וואס דינען אפגעטער, און ברענגט ארויס אז יעדער באשעפעניש האט א שוואכקייט און א צווייטע קען אים בייקומען - נאר דער באשעפער איז שטערקער פון אלעם{{הערה|רבי טעבעלה באנדי, {{אוצר הספרים היהודי|הגדה של פסח (רבי טעבעלה באנדי)/נרצה/חד גדיא|הגדה של פסח (מערכת היידנהיים)}}}}. דער געדאנק איז געבויט אויף א מדרש, וואס שילדערט א דיאלאג צווישן [[אברהם]] און [[נמרוד]] וואס לויפט אויף דער גאנג פון חד גדיא:{{ציטוט|אמר ליה נסגוד לנורא, אמר ליה אברהם ונסגוד למיא דמטפין נורא, אמר ליה נמרוד נסגוד למיא, אמר ליה אם כן נסגוד לעננא דטעין מיא, אמר ליה נסגוד לעננא, אמר ליה אם כן נסגוד לרוחא דמבדר עננא, אמר ליה נסגוד לרוחא, אמר ליה ונסגוד לבר אינשא דסביל רוחא|{{מדרש רבה|בראשית|לח|יג}}}}
-א מערהייט פון די מפרשים טייטשן אריין דערין די [[אידישע היסטאריע|היסטאריע פון כלל ישראל]] אין גלות ביז משיח'ס טאג. דער ציג איז [[כלל ישראל]], און די פיגורן דורכאויס דעם פיוט סימבאליזירן די מלכויות וואס ווארפן אום איינער דעם צווייטן{{הערה|שם=מאמר מרדכי}}{{הערה|[[רבי נתן נטע שפירא]], {{אוצר הספרים היהודי|הגדה של פסח (מגלה עמוקות)/נרצה/חד גדיא|הגדה של פסח '''מגלה עמוקות'''|-}}; {{אוצר החכמה||אחיות אחידן|141173|אמסטערדאם, תקכ"ב}}; {{אוצר החכמה|רבי משה אברהם אבלי|גדי מקולס|149961|אלטונא, תק"ל}}; [[רבי יהונתן אייבשיץ]], {{אוצר הספרים היהודי|מאמר יהונתן/נרצה/פירוש על חד גדיא|'''מאמר יהונתן'''|-}}; {{אוצר החכמה|רבי יחזקאל קאצנעלענבויגן|מים יחזקאל|16020|פורציק, תקמ"ו, דף לד עמוד א|עמוד=115}}; [[רבי יעקב לורבערבוים]] פון ליסא, {{אוצר הספרים היהודי|הגדה של פסח (מעשה נסים)/נרצה/חד גדיא|הגדה של פסח '''מעשה נסים'''|-}} {{אוצר החכמה|רבי נתנאל חיים פאפע|מגיד מישרים על הגדה של פסח|51628|ירושלים, תר"ס|עמוד=63}}; און פילע נאך}}. די פעלקער זענען געווענליך: [[בבל]], [[פרס]], [[יוון]] און [[רומי]]; און אין טייל פירושים אויך [[מצרים]], [[איסלאם]] און [[קריסטנטום]]. דער אקס איז על פי רוב [[משיח בן יוסף]], דער שוחט איז ארמילס/[[גוג ומגוג]] וואס וועט אים אומברענגען, דער מלאך המוות איז די מגיפה קעגן די רשעים, און דערנאך קומט די ענדגילטיגע מלוכה פון באשעפער.
+א מערהייט פון די מפרשים טייטשן אריין דערין די [[אידישע היסטאריע|היסטאריע פון כלל ישראל]] אין גלות ביז משיח'ס טאג. דער ציג איז [[כלל ישראל]], און די פיגורן דורכאויס דעם פיוט סימבאליזירן די מלכויות וואס ווארפן אום איינער דעם צווייטן{{הערה|שם=מאמר מרדכי}}{{הערה|[[רבי נתן נטע שפירא]], {{אוצר הספרים היהודי|הגדה של פסח (מגלה עמוקות)/נרצה/חד גדיא|הגדה של פסח '''מגלה עמוקות'''}}; {{אוצר החכמה||אחיות אחידן|141173|אמסטערדאם, תקכ"ב}}; {{אוצר החכמה|רבי משה אברהם אבלי|גדי מקולס|149961|אלטונא, תק"ל}}; [[רבי יהונתן אייבשיץ]], {{אוצר הספרים היהודי|מאמר יהונתן/נרצה/פירוש על חד גדיא|'''מאמר יהונתן'''}}; {{אוצר החכמה|רבי יחזקאל קאצנעלענבויגן|מים יחזקאל|16020|פורציק, תקמ"ו, דף לד עמוד א|page=115}}; [[רבי יעקב לורבערבוים]] פון ליסא, {{אוצר הספרים היהודי|הגדה של פסח (מעשה נסים)/נרצה/חד גדיא|הגדה של פסח '''מעשה נסים'''}} {{אוצר החכמה|רבי נתנאל חיים פאפע|מגיד מישרים על הגדה של פסח|51628|ירושלים, תר"ס|page=63}}; און פילע נאך}}. די פעלקער זענען געווענליך: [[בבל]], [[פרס]], [[יוון]] און [[רומי]]; און אין טייל פירושים אויך [[מצרים]], [[איסלאם]] און [[קריסטנטום]]. דער אקס איז על פי רוב [[משיח בן יוסף]], דער שוחט איז ארמילס/[[גוג ומגוג]] וואס וועט אים אומברענגען, דער מלאך המוות איז די מגיפה קעגן די רשעים, און דערנאך קומט די ענדגילטיגע מלוכה פון באשעפער.
-אין אנדערע פירושים קאנצענטרירט זיך דער פיוט ארום די געשעענישן אין די [[תורה]], און באזונדער ביים [[דור המדבר]]{{הערה|{{אוצר החכמה|רבי דוד מהילס|מגן דוד|192206|תק"ה}}; {{אוצר החכמה|רבי מרדכי מקאליש|מאמר מרדכי|146867|דירנפורט, תקכ"ד}} אין זיין צווייטע מהלך; {{אוצר החכמה|יהודה יודל אנגל|אמרי בינה|9284|אלטונא, תקל"ט}}; {{אוצר החכמה|רבי אריב ליב|נחמד ונעים|147150|אמסטערדאם, תקנ"ז}}; {{אוצר החכמה|רבי צבי הירש הערשמאן|מקרא קודש|151640|פראג, תקפ"ז}}; {{אוצר החכמה|רבי אהרן תאומים|מטה אהרן|629230|פרנקפורט דמיין, ת"ע, דף עא עמוד א|עמוד=142}}}}, דעקנדיג: [[ברכות יעקב]], [[מכירת יוסף]], גלות וגאולת מצרים{{הערה|[[רבי אברהם בארנשטיין|רבי אברהם פון סאכאטשאוו]], {{אוצר הספרים היהודי|הגדה של פסח (אבני נזר)/נרצה/חד גדיא|הגדה של פסח '''אבני נזר'''}}}} [[משה רבינו]], [[חטא העגל]], [[מי מריבה]], פטירה פון [[נדב און אביהוא]] און דאס גלייכן. אנדערע פירושים הייבן אן ביי די געשעענישן פון די תורה, אבער גייען ווייטער ביז משיח'ס טאג; אנשטאט אריינטייטשן דערין די מלכויות, ווערט דערין אריינגעטייטשט פארשידענע מצבים ביי כלל ישראל: דער חורבן, [[אנשי כנסת הגדולה]], [[שנאת חנם]], און אזוי ווייטער{{הערה|{{אוצר החכמה|רבי יהודה לייב מהאמבורג|מלא פי הגדי|147349|אלטונא, תקל"ו}}}}{{הערה|שם=גר"א|{{אוצר החכמה|רבי אליהו מווילנא|הגדה של פסח עם פירוש ר"י גיקטליא והגר"א|170334|גראדנא, תקס"ה|עמוד=35}} ([https://haggadah.alhatorah.org/Dual/Vilna_Gaon_(GR%22A)/Nirtzah/7.1 טעקסט])}}. [[רבי יוסף זכריה שטערן]] טייטשט דעם פיוט אלס משל צו די געשעענישן אין מלכות ישראל, ווי די קעניגן פון די [[מלכי ישראל|זיבן דינאסטיעס]] ווארפן זיך אום איינער דעם אנדערן{{הערה|{{אוצר הספרים היהודי|הגדה של פסח (זכר יהוסף)/נרצה/חד גדיא|ביאור זכר יהוסף על הגדת פסח}}}}.
+אין אנדערע פירושים קאנצענטרירט זיך דער פיוט ארום די געשעענישן אין די [[תורה]], און באזונדער ביים [[דור המדבר]]{{הערה|{{אוצר החכמה|רבי דוד מהילס|מגן דוד|192206|תק"ה}}; {{אוצר החכמה|רבי מרדכי מקאליש|מאמר מרדכי|146867|דירנפורט, תקכ"ד}} אין זיין צווייטע מהלך; {{אוצר החכמה|יהודה יודל אנגל|אמרי בינה|9284|אלטונא, תקל"ט}}; {{אוצר החכמה|רבי אריב ליב|נחמד ונעים|147150|אמסטערדאם, תקנ"ז}}; {{אוצר החכמה|רבי צבי הירש הערשמאן|מקרא קודש|151640|פראג, תקפ"ז}}; {{אוצר החכמה|רבי אהרן תאומים|מטה אהרן|629230|פרנקפורט דמיין, ת"ע, דף עא עמוד א|page=142}}}}, דעקנדיג: [[ברכות יעקב]], [[מכירת יוסף]], גלות וגאולת מצרים{{הערה|[[רבי אברהם בארנשטיין|רבי אברהם פון סאכאטשאוו]], {{אוצר הספרים היהודי|הגדה של פסח (אבני נזר)/נרצה/חד גדיא|הגדה של פסח '''אבני נזר'''}}}} [[משה רבינו]], [[חטא העגל]], [[מי מריבה]], פטירה פון [[נדב און אביהוא]] און דאס גלייכן. אנדערע פירושים הייבן אן ביי די געשעענישן פון די תורה, אבער גייען ווייטער ביז משיח'ס טאג; אנשטאט אריינטייטשן דערין די מלכויות, ווערט דערין אריינגעטייטשט פארשידענע מצבים ביי כלל ישראל: דער חורבן, [[אנשי כנסת הגדולה]], [[שנאת חנם]], און אזוי ווייטער{{הערה|{{אוצר החכמה|רבי יהודה לייב מהאמבורג|מלא פי הגדי|147349|אלטונא, תקל"ו}}}}{{הערה|שם=גר"א|{{אוצר החכמה|רבי אליהו מווילנא|הגדה של פסח עם פירוש ר"י גיקטליא והגר"א|170334|גראדנא, תקס"ה|page=35}} ([https://haggadah.alhatorah.org/Dual/Vilna_Gaon_(GR%22A)/Nirtzah/7.1 טעקסט])}}. [[רבי יוסף זכריה שטערן]] טייטשט דעם פיוט אלס משל צו די געשעענישן אין מלכות ישראל, ווי די קעניגן פון די [[מלכי ישראל|זיבן דינאסטיעס]] ווארפן זיך אום איינער דעם אנדערן{{הערה|{{אוצר הספרים היהודי|הגדה של פסח (זכר יהוסף)/נרצה/חד גדיא|ביאור זכר יהוסף על הגדת פסח}}}}.
-פילע מפרשים טייטשן אריין די [[נסיון|נסיונות]] און עונשים פון א איד אויף דער וועלט. דער ציג איז די נשמה, נאכדעם קומען פארשידענע חטאים וואס שעדיגן אים, שפעטער די עונשים און זיין [[תשובה]]{{הערה|שם=הורוויץ}}{{הערה|שם=קלוגר}}. לויט טייל שילדערט דער פיוט דעם מלחמת היצר, ווען איין פיגור איז א נסיון, און דער קומענדיגער איז א תחבולה קעגן דעם{{הערה|שם=מאמר מרדכי}}{{הערה|שם=טשערנאביל|{{היברובוקס|[[רבי מרדכי טווערסקי|רבי מאטעלע טשערנאבילער]]|דברי תורה|51204|ווארשא תרל"ד, דף קו.|עמוד=216}}}}.
+פילע מפרשים טייטשן אריין די [[נסיון|נסיונות]] און עונשים פון א איד אויף דער וועלט. דער ציג איז די נשמה, נאכדעם קומען פארשידענע חטאים וואס שעדיגן אים, שפעטער די עונשים און זיין [[תשובה]]{{הערה|שם=הורוויץ}}{{הערה|שם=קלוגר}}. לויט טייל שילדערט דער פיוט דעם מלחמת היצר, ווען איין פיגור איז א נסיון, און דער קומענדיגער איז א תחבולה קעגן דעם{{הערה|שם=מאמר מרדכי}}{{הערה|שם=טשערנאביל|{{היברובוקס|[[רבי מרדכי טווערסקי|רבי מאטעלע טשערנאבילער]]|דברי תורה|51204|ווארשא תרל"ד, דף קו.|page=216}}}}.
 לויט דער פירוש פון רבי אשר אנשיל ווירמיש, איז עס א וויכוח צווישן אידן און די פעלקער צי אידן זענען טאקע אזוי חשוב{{הערה|{{אוצר החכמה|רבי אשר אנשיל ווירמיש|פסח התקווה|147430|פרנקפורט דמיין, תקכ"ד}}}}. [[רבי משה סופר|דער חתם סופר]] טייטשט אריין דערין די הלכות און פרטים פון קרבן פסח{{הערה|שם=חתם}}. אנדערע האבן אויסגעטייטשט דעם גאנצן פיוט על פי [[קבלה|סוד]]{{הערה|[[רבי אליעזר פישל פון סטריזשוב]], [[S:עולם אחד/פז|'''עולם אחד''']]; {{אוצר החכמה|[[רבי יצחק אב"ד פוזנא]]|איל יצחק|181893|לבוב, תק"פ}}}}. רבי חיים געלערנטער האט געטייטש דער גאנצע חד גדיא ווי א פלפול אין הלכה, וואו יעדער פיגור איז מרמז אויף א צווייטע סוגיא{{הערה|"[https://www.hidush.co.il/hidush.asp?id=254 קונטרס גדיא יאה]", פון הגדש"פ 'שמחת הח"ג', אויפ'ן חידוש וועבזייטל}}.
-צו [[רבי יהונתן אייבשיץ]] איז מיוחס א קשיא, וואס ווערט געברענגט בשם "מפרשים" דורך [[רבי יוסף חיים פון באגדאד]]{{הערה|רבי יוסף חיים פון באגדאד, פירוש אורח חיים על הגדה של פסח}}, אז דער קאץ האט לכאורה געטון אן אומרעכט און דער הונט האט ריכטיג געטון, און ממילא האט דער שטעקן נישט, דער פייער יא, דער וואסער נישט, דער קו יא, דער שוחט נישט און דער מלאך המוות יא. לויט דעם קומט אויס אז דער באשעפער האט נישט געדארפט צו הרג'נען דעם מלאך המוות. דערויף איז דער תירוץ, אז דער הונט געטון אן אומרעכט בלויז מיט זיך אריינמישן, און אזוי קומט אויס אז דער טאט פון באשעפער איז ריכטיג. דעם רעיון האט רבי יונתן געזאגט צו אידן וואס האבן געקופקעט איבער דער מחלוקת צווישן אים און [[רבי יעקב עמדין]]{{הערה|{{היברובוקס|רבי דוד צינץ|גדולת יהונתן|29040|חלק ב, פיעטריקוב תרצ"ד, זייט 262|עמוד=263}}}}. לויט איין גירסא האט רבי יונתן אויסגעפירט אז די עוולה פון הונט איז געווען אז א הונט, א פשוט'ער אן קיין בארד בכלל, האט זיך אריינגעמישט אין א מחלוקת פון חשוב'ערע פון אים - דער ציג מיט'ן בארד און דער קאץ מיט די וואנצעס{{הערה|שם=פרוסטיץ|{{אוצר החכמה||תולדות וחידושי רבי מנחם כץ פרוסטיץ - הוספות לספר|153279|לאנדאן תשנ"ז, זייט ח|עמוד=14}}}}. [[רבי נתן אדלער]] פון פראנקפורט ד'מיין, זיין תלמיד דער [[חתם סופר]], און זיין תלמיד [[רבי מנחם כץ פרוסטיץ]], פלעגן דערציילן דעם געשיכטע יעדן יאר ביים סדר{{הערה|שם=פרוסטיץ}}.
+צו [[רבי יהונתן אייבשיץ]] איז מיוחס א קשיא, וואס ווערט געברענגט בשם "מפרשים" דורך [[רבי יוסף חיים פון באגדאד]]{{הערה|רבי יוסף חיים פון באגדאד, פירוש אורח חיים על הגדה של פסח}}, אז דער קאץ האט לכאורה געטון אן אומרעכט און דער הונט האט ריכטיג געטון, און ממילא האט דער שטעקן נישט, דער פייער יא, דער וואסער נישט, דער קו יא, דער שוחט נישט און דער מלאך המוות יא. לויט דעם קומט אויס אז דער באשעפער האט נישט געדארפט צו הרג'נען דעם מלאך המוות. דערויף איז דער תירוץ, אז דער הונט געטון אן אומרעכט בלויז מיט זיך אריינמישן, און אזוי קומט אויס אז דער טאט פון באשעפער איז ריכטיג. דעם רעיון האט רבי יונתן געזאגט צו אידן וואס האבן געקופקעט איבער דער מחלוקת צווישן אים און [[רבי יעקב עמדין]]{{הערה|{{היברובוקס|רבי דוד צינץ|גדולת יהונתן|29040|חלק ב, פיעטריקוב תרצ"ד, זייט 262|page=263}}}}. לויט איין גירסא האט רבי יונתן אויסגעפירט אז די עוולה פון הונט איז געווען אז א הונט, א פשוט'ער אן קיין בארד בכלל, האט זיך אריינגעמישט אין א מחלוקת פון חשוב'ערע פון אים - דער ציג מיט'ן בארד און דער קאץ מיט די וואנצעס{{הערה|שם=פרוסטיץ|{{אוצר החכמה||תולדות וחידושי רבי מנחם כץ פרוסטיץ - הוספות לספר|153279|לאנדאן תשנ"ז, זייט ח|page=14}}}}. [[רבי נתן אדלער]] פון פראנקפורט ד'מיין, זיין תלמיד דער [[חתם סופר]], און זיין תלמיד [[רבי מנחם כץ פרוסטיץ]], פלעגן דערציילן דעם געשיכטע יעדן יאר ביים סדר{{הערה|שם=פרוסטיץ}}.
 ==מפרשים==
 אין אנהייב פון דער [[18'טן יארהונדערט|18'טער יארהונדערט]], נאך איידער סיי וועלכע אידישע פירוש אויפן פיוט איז געשריבן געווארן, האבן משומדים און קריסטליכע געלערנטע שוין געדרוקט באשרייבונגען אין וועלכע זיי פרובירן צו דערגיין פשט פון דער אידישער "רעטעניש". צווישן זיי א משומד פיליפ ניקודעמוס לעברעכט, וואס האט ארויסגעגעבן א גאנצע פאמפלעט דערוועגן אין יאר [[ה'תצ"א]]. זייערע פירושים זענען געווען היסטארישע און פילאזאפישע{{הערה|שם=אנציק}}.
-צווישן אידן, איז דער ערשטער פירוש ערשינען אין יאר [[ה'תק"ה]], א קונטרס מיטן נאמען "{{אוצר החכמה||מגן דוד|192206|}}" פון "רבי דוד בהר"ר משולם משה בק"ק הילס". שפעטער, אין יאר [[ה'תקכ"ב]], איז געדרוקט געווארן אין [[אמסטערדאם]] א קונטרס "{{אוצר החכמה||אחיות אחידן|141173|}}" פון אן אנאנימער מחבר. פילע קונטרסים האבן נאכגעפאלגט, אזוי אויך האבן אסאך פון די מפרשים אויפן הגדה מפרש געווען אויך דעם חד גדיא. עס זענען היינט שוין פארהאן הונדערטער פירושים דערויף{{הערה|שם=פריינד|{{היברובוקס|טוביה פריינד|ישורון|20292|אדר תשס"א|עמוד=662|באנד=ח}}}}, וואס אסאך פון זיי פארגייען אין אן אריכות מקיים צו זיין "כל המרבה לספר ביציאת מצרים הרי זה משובח"{{הערה|{{אוצר החכמה|רבי מרדכי מקאליש|מאמר מרדכי|146867|דירנפורט, תקכ"ד, דף ג עמוד א|עמוד=4}}}}.
+צווישן אידן, איז דער ערשטער פירוש ערשינען אין יאר [[ה'תק"ה]], א קונטרס מיטן נאמען "{{אוצר החכמה||מגן דוד|192206|}}" פון "רבי דוד בהר"ר משולם משה בק"ק הילס". שפעטער, אין יאר [[ה'תקכ"ב]], איז געדרוקט געווארן אין [[אמסטערדאם]] א קונטרס "{{אוצר החכמה||אחיות אחידן|141173|}}" פון אן אנאנימער מחבר. פילע קונטרסים האבן נאכגעפאלגט, אזוי אויך האבן אסאך פון די מפרשים אויפן הגדה מפרש געווען אויך דעם חד גדיא. עס זענען היינט שוין פארהאן הונדערטער פירושים דערויף{{הערה|שם=פריינד|{{היברובוקס|טוביה פריינד|ישורון|20292|אדר תשס"א|page=662|באנד=ח}}}}, וואס אסאך פון זיי פארגייען אין אן אריכות מקיים צו זיין "כל המרבה לספר ביציאת מצרים הרי זה משובח"{{הערה|{{אוצר החכמה|רבי מרדכי מקאליש|מאמר מרדכי|146867|דירנפורט, תקכ"ד, דף ג עמוד א|page=4}}}}.
 צווישן די קונטרסים וואס זענען געשריבן געווארן בלויז מפרש צו זיין דעם פיוט ציילן זיך:
 *{{אוצר החכמה|רבי מרדכי מקאליש|מאמר מרדכי|146867|דירנפורט תקכ"ד}}
@@ שורה 108: / שורה 104: @@
 *{{אוצר החכמה|יהודה יודל אנגל|אמרי בינה|9284|אלטונא תקל"ט}}
 *{{אוצר החכמה|רבי אשר אנשיל ווירמיש|פסח התקווה|147430|פראנקפורט דמיין תקכ"ד}}
-*רבי אשר אנשיל פון פראנקפורט דמיין, {{אוצר הספרים היהודי|ביאור מספיק על חד גדיא/נרצה/חד גדיא|'''ביאור מספיק'''|-}}, לאנדאן תקמ"ה
+*רבי אשר אנשיל פון פראנקפורט דמיין, {{אוצר הספרים היהודי|ביאור מספיק על חד גדיא/נרצה/חד גדיא|'''ביאור מספיק'''}}, לאנדאן תקמ"ה
 *{{אוצר החכמה|רבי צבי הירש הערשמאן|מקרא קודש|151640|פראג תקפ"ז}}
-*{{אוצר החכמה|רבי יהונתן אייבשיץ|מאמר יהונתן|143610|לבוב תרכ"ב}} ({{אוצר הספרים היהודי|מאמר יהונתן/נרצה/פירוש על חד גדיא|טעקסט|-}})
+*{{אוצר החכמה|רבי יהונתן אייבשיץ|מאמר יהונתן|143610|לבוב תרכ"ב}} ({{אוצר הספרים היהודי|מאמר יהונתן/נרצה/פירוש על חד גדיא|טעקסט}})
 *{{אוצר החכמה|רבי יצחק אב"ד פוזנא|איל יצחק|181893|לבוב תק"פ}}
 *{{אוצר החכמה|רבי אריב ליב|נחמד ונעים|147150|אמסטערדאם תקנ"ז}}
-אזוי אויך זענען באקאנט די פירושים אויף חד גדיא פון דער [[גר"א]]{{הערה|שם=גר"א}}, [[חתם סופר]]{{הערה|שם=חתם|{{היברובוקס|[[רבי משה סופר]]|דרשות חתם סופר|21254|קלודזש, תרפ"ט, דף רס|עמוד=106|באנד=ב}}}}{{הערה|{{אוצר הספרים היהודי|הגדה של פסח (חתם סופר)/נרצה/חד גדיא|הגדה של פסח '''חתם סופר'''}}}}, [[רבי שלמה קלוגער]]{{הערה|שם=קלוגר|געדרוקט אין {{אוצר החכמה||סידור בית יעקב פון רבי יעקב עמדין|12984|אין דער דרוק פון לעמבערג, תרס"ד|עמוד=507}}. צוליב דעם זענען דא אזעלכע וואס ברענגען נאך זיינע ווערטער אין נאמען פון [[רבי יעקב עמדין]]}} און [[רבי מרדכי טווערסקי|רבי מאטעלע טשערנאבילער]]{{הערה|שם=טשערנאביל}}.
+אזוי אויך זענען באקאנט די פירושים אויף חד גדיא פון דער [[גר"א]]{{הערה|שם=גר"א}}, [[חתם סופר]]{{הערה|שם=חתם|{{היברובוקס|[[רבי משה סופר]]|דרשות חתם סופר|21254|קלודזש, תרפ"ט, דף רס|page=106|באנד=ב}}}}{{הערה|{{אוצר הספרים היהודי|הגדה של פסח (חתם סופר)/נרצה/חד גדיא|הגדה של פסח '''חתם סופר'''}}}}, [[רבי שלמה קלוגער]]{{הערה|שם=קלוגר|געדרוקט אין {{אוצר החכמה||סידור בית יעקב פון רבי יעקב עמדין|12984|אין דער דרוק פון לעמבערג, תרס"ד|page=507}}. צוליב דעם זענען דא אזעלכע וואס ברענגען נאך זיינע ווערטער אין נאמען פון [[רבי יעקב עמדין]]}} און [[רבי מרדכי טווערסקי|רבי מאטעלע טשערנאבילער]]{{הערה|שם=טשערנאביל}}.
 ==אין קולטור==
-"איינגעזעצט אין חד גדיא" איז א אידישע אויסדרוק וואס באדייט איינגעזעצט אין [[טורמע]]. עס שטאמט פונעם [[פויליש]]ן און [[רוסיש]]ן ווארט פאר טורמע: "קאָרדעגאַרדאָ", וואס שטאמט פון דעם [[פראנצויזיש]]ן טערמין corps de garde (וואַכשטוב){{הערה|{{היברובוקס|יודא א. יאפע|יידישע שפראך|43576|ניו יארק, 1952|עמוד=126|כותרת=עטימאלאגישע נאטיצן|כרך=באנד 12, נומער 4}}}}.
+"איינגעזעצט אין חד גדיא" איז א אידישע אויסדרוק וואס באדייט איינגעזעצט אין [[טורמע]]. עס שטאמט פונעם [[פויליש]]ן און [[רוסיש]]ן ווארט פאר טורמע: "קאָרדעגאַרדאָ", וואס שטאמט פון דעם [[פראנצויזיש]]ן טערמין corps de garde (וואַכשטוב){{הערה|{{היברובוקס|יודא א. יאפע|יידישע שפראך|43576|ניו יארק, 1952|page=126|כותרת=עטימאלאגישע נאטיצן|כרך=באנד 12, נומער 4}}}}.
 ==זעט אויך==
@@ שורה 122: / שורה 118: @@
 ==צו ליינען מער==
-* {{אוצר החכמה|מנחם צבי פוקס|אסופות|152612|ירושלים, תשמ"ח, זייטן רא-רכו|כותרת=לתולדות השירים 'אחד מי יודע' ו'חד גדיא' בישראל ובעמים|כרך=ב|עמוד=198}}
+* {{אוצר החכמה|מנחם צבי פוקס|אסופות|152612|ירושלים, תשמ"ח, זייטן רא-רכו|כותרת=לתולדות השירים 'אחד מי יודע' ו'חד גדיא' בישראל ובעמים|כרך=ב|page=198}}
-* {{אוצר החכמה|[[ישראל דנדרוביץ]]|קובץ עץ חיים|195029195029|ניו יארק תשע"ה|כותרת=ואתא עכברא ונשכה לגדיא – גילויים בפיוט 'חד גדיא'|כרך=כג}} ([https://forum.otzar.org/viewtopic.php?p=212898#p212898 אראפלאדענען אומזינסט])
+* {{אוצר החכמה|ישראל דנדרוביץ|קובץ עץ חיים|195029195029|ניו יארק תשע"ה|כותרת=ואתא עכברא ונשכה לגדיא – גילויים בפיוט 'חד גדיא'|כרך=כג}} ([https://forum.otzar.org/viewtopic.php?p=212898#p212898 אראפלאדענען אומזינסט])
-* {{היברובוקס|טוביה פריינד|ישורון|20292|אדר תשס"א|עמוד=662|באנד=ח}}
+* {{היברובוקס|טוביה פריינד|ישורון|20292|אדר תשס"א|page=662|באנד=ח}}
-* {{אוצר החכמה|2=קולמוס|3=176281|4=ניסן תשס"ו|עמוד=8|כותרת=חידת חד גדיא}}
+* {{אוצר החכמה|2=קולמוס|3=176281|4=ניסן תשס"ו|page=8|כותרת=חידת חד גדיא}}
-* {{אוצר החכמה|חיים יעקב הערשקאוויטש|קובץ בית ועד לחכמים|165525|ניסן תשס"ט|עמוד=224|כותרת=שילוב פזמון חד גדיא ע"ד אגדה}}
+* {{אוצר החכמה|חיים יעקב הערשקאוויטש|קובץ בית ועד לחכמים|165525|ניסן תשס"ט|page=224|כותרת=שילוב פזמון חד גדיא ע"ד אגדה}}
-* מנשה גפן, "חד-גדיא", '''גילגולי מוטיבים בפולקלור ובספרות''', ירושלים: [[הוצאת ראובן מס|ר' מס]], תשנ"ב 1991, עמ' 204–255.
+* מנשה גפן, "חד-גדיא", '''גילגולי מוטיבים בפולקלור ובספרות''', ירושלים: הוצאת ראובן מס, תשנ"ב 1991, עמ' 204–255.
+* {{אקדמיה|יוסף קוואדראט|חד גדיא - פארוואס זינגען מיר עס נאכ'ן סדר?|117623445|קינדליין|2017}}
-==דרויסנדע לינקס==
+==דרויסנדיגע לינקס==
 {{שיתופתא בשורה|Pesach_Haggadah/,_Nirtzah,_Chad_Gadya?mefarshim|חד גדיא מיט מפרשים}}
 * {{רמב"י נושא|חד גדיא (הגדה של פסח)}}
-* {{אייוועלט|פירוש חד גדיא|4262}}
+* {{אייוועלט|4262|פירוש חד גדיא}}
 * אלי שטרן, [http://notrikon.blogspot.com/2012/04/blog-post_05.html חד גדיא – לקוטי בתר לקוטי], אויף 'נוטריקון' בלאג
 * {{מרחב}}
@@ שורה 138: / שורה 135: @@
 * הרב שמואל ברוך גנוט, [https://din.org.il/2012/03/18/מיהו-הגדי-ומי-החתול/ מיהו הגדי ומיהו החתול], אויף 'דין' וועבזייטל
 * {{יוטיוב|yyfm_RSdKKI|[[משה קוסעוויצקי]]}}
+* {{יוטיוב|UdwTuToxW9s|[[שלום לעממער]]|שם=משה אוישער'ס חד גדיא}}
+* {{יוטיוב|T4h49ARuAcw|לחיים טיש}}
+* {{יוטיוב|CVGnOqO9A8g|שם=חד גדיא אין שפאניש און מאראקאניש}}
+* {{יוטיוב|kbNbABb5k0E|שם=חד גדיא אין [[לאדינא]]|}}
+* {{יוטיוב|ed-nl2bQmC8|שם=װַאחַד דזשידי - חד גדיא אין אראביש}}
 ==נאטיצן==
@@ שורה 151: / שורה 153: @@
 [[קאַטעגאָריע:ליל הסדר]]
 [[קאַטעגאָריע:פיוטים]]
+[[קאַטעגאָריע:אלט-אידישע לידער]]
 [[קאַטעגאָריע:המכלול ארטיקלען]]
-[[קאַטעגאָריע:אלט-אידישע לידער]]
+[[קאַטעגאָריע:אנאנימע ווערק]]
+[[קאַטעגאָריע:אראמישע לידער]]
 {{אבן הפינה ארטיקל}}
 [[HE:חד גדיא]]

חג הפסח
ערב פסח	קמחא דפסחא • אפיית מצות • שבת הגדול • הגעלת כלים • בדיקת חמץ • ביטול חמץ • ביעור חמץ • מכירת חמץ • ערב פסח שחל בשבת
סיפור החג	גלות מצרים • צען מכות • יציאת מצרים • קריעת ים סוף • שירת הים
ליל הסדר	הלכות ליל הסדר • קערה • חרוסת • כרפס • מצה • מרור • זרוע • ארבע כוסות • הסיבה • אפיקומן
הגדה	סימני הסדר • הא לחמא עניא • מה נשתנה • עבדים היינו • ארבעה בנים • דצ"ך עד"ש באח"ב • סיפור יציאת מצרים • מא כ'בר • ביד חזקה ובזרוע נטויה
מצוות החג	איסור חמץ • קרבן פסח • סיפור יציאת מצרים • אכילת מצה • אכילת מרור • ארבע כוסות • מנחת העומר
מהלך החג	ערב פסח • קריאת ההלל • ליל הסדר • חול המועד פסח • שביעי של פסח
מנהגים	תענית בכורים • סעודת אסתר • סהרנה • זאגן שירת הים • סעודת משיח • מימונה
תפילות ופיוטים	תפילת טל • והיא שעמדה • דיינו • אמונים ערכו שבח • חסל סידור פסח • לשנה הבאה בירושלים • ובכן ויהי בחצי הלילה • ובכן ואמרתם זבח פסח • אדיר במלוכה • אדיר הוא • אחד מי יודע • חד גדיא
חמץ ומצה	מצה עשירה • מצה שמורה • געבראקטס • קטניות • חמץ נוקשה • חמץ שעבר עליו הפסח
שונות	מסכת פסחים • לא בד"ו פסח • פסח קאך • רומפלנאכט • פסח שני
ימים טובים • שלש רגלים

אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "חד גדיא"

יעצטיגע רעוויזיע זינט 08:23, 8 יולי 2024

אינהאַלט

אפשטאם

ווערסיעס

שפראך

ביים סדר נאכט

פירושים

מפרשים

אין קולטור

זעט אויך

צו ליינען מער

דרויסנדיגע לינקס

נאטיצן

רעפערענצן

נאוויגאציע מעניו

אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "חד גדיא"

יעצטיגע רעוויזיע זינט 08:23, 8 יולי 2024

אפשטאם

ווערסיעס

שפראך

ביים סדר נאכט

פירושים

מפרשים

אין קולטור

זעט אויך

צו ליינען מער

דרויסנדיגע לינקס

נאטיצן

רעפערענצן

נאוויגאציע מעניו

זוכן