אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "דרעפט:רבי אהרן שמעון שפירא"

'''רבי אהרן שמעון שפירא''' ([[ה'ש"ס]]{{הערה|אויף זיין מצבה איז געשריבן  "ואהרן בן שמונים שנה בעמדו לפני בוראו", מען קען דערפון אויספירן אז ער איז געבוירן געווארן אין דעם יאר}} - [[כ"ט כסלו]] [[ה'ת"מ]]) (אויך גערופן '''הרא"ש''' אדער '''מהר"ש מפראג''') איז געווען א רב, [[אב בית דין]], און [[ראש ישיבה]] אין שטאט [[פראג]].

רבי אהרן שמעון איז געבוירן אין פראג אלץ [[בכור]] צו זיין טאטע רבי בנימין וואלף (נפ' ה'ש"צ; גערופן 'רבי וואלף סלאווישׂ' נאך זיין ווייב{{הערה|כן כתב ר' שמואל לייב פורית מפראג דיין וספרא דמתא ב[[בומסלא]] בשנת תצ"ד, בתוך: קובץ קרן ישראל, א, עמ' קיב, ומקורו ב: Monatsschrift für Geschichte und Wissenschaft des Judentums, 1911, עמ' 350–351.}}) בן ר' יחיאל מיכל ירושלמי, און צו זיין מאמע חוה, טאכטער פון ר' אשר אנשיל בן מנחם מן, רב אין פראג. זיין פאטער און ביידע זיידעס זענען געווען דיינים אין פראג. דער [[סנדק]] ביי זיין [[ברית מילה|ברית]] איז געווען דער [[מהר"ל מפראג]]. לויט וואס ווערט דערציילט האט ער געזאגט ביי די ברית אז "הילד הזה בן יקיר הוא, לגדולות נוצר ולאורו ילכו יהודה וישראל". מ'האט אים א נאמען געגעבן 'אהרן', אבער צוליב א [[קרענק]] האט מען אים צוגעלייגט 'שמעון'{{מקור}}. אין זיין יוגנט האט ער געלערנט ביים מהר"ל מפראג, און שפּעטער ביי [[רבי ישעיה הלוי הורוביץ]] (של"ה), און [[רבי שלמה אפרים פון לונטשיץ]] ("כלי יקר").

ער האט געדינט אלס רב אין עטליכע קהילות, און אין יאר ה'ת' איז ער געווארן רב אין פראג און אין גאנץ [[בעהמען]] געגנט, ער האט פארנומען די שטעלע פערציג יאר ביז זיין פטירה. רבי אהרן שמעון האט געליטן פון רדיפות אין זיין שטאט, און מ'האט אים אפילו געמאלדן פאר די אויטאריטעטן וועלכע האבן אים פארבאטן אויף א קורצע צייט, ביז דער קייסער [[לעאפאלד]] האט אים באפרייט, און אים געגעבן א פארטיידיגונגס בריוו אין זיין נאמען. צוליב די רדיפות, זענען מערסטנס פון זיינע כתבים גע'גנב'עט געווארן און פארלוירן. זיין אייניקל [[רבי יעקב ריישער]] פארציילט{{הערה|{{היברובוקס||שבות יעקב - חלק א|19534|עמוד=27}}}}: לויט די שמועות, ווען דער [[רבי שבתי הכהן|ש"ך]] איז געבליבן אין דער שטאט פראג, האבן מענטשן פון די רודפים אים געשטעלט א אתרוג מיט א פראגע צי עס ווערט פאררעכנט ווי א אתרוג מורכב, און וויבאלד ער האט נישט געוואוסט אז דער רב פון דער שטאט רבי אהרן שמעון האט שוין גע'פסקנ'ט לאיסור, האט דער ש"ך עס מתיר געווען 'בדוחק'. מען האט געצווינגען דעם חזן צו בענטשן דעם אתרוג הויך, אבער דער אתרוג איז אראפּגעפאלן און איז פסול געווארן. פאר זיין פטירה האט דער ש”ך געשיקט זיין זון צו בעטן מחילה דעם רב.