אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:העברעאיש"

כמעט דער גאנצער תנ"ך (אחוץ טיילן פון [[ספר דניאל|דניאל]] און [[ספר עזרא|עזרא]]), ווי אויך די [[משנה]] און רוב פון די [[ספרים חיצוניים]] און די באהאלטענע מגילות, זענען געשריבן אין לשון קודש. די שפראך האט זיך געענדערט במשך די יארן, און מען דערקענען די אונטערשייד צווישן לשון קודש אין תנ"ך און לשון חז"ל געניצט אין דער משנה.

אויך ווען מען האט אויפגעהערט רעדן העברעאיש איז די שפראך נאכאלץ געבליבן די הויפט שפראך פון שרייבן ביי אידן, בעיקר אין [[הלכה]] ענינים, למשל שרייבן די פראטאקאלן פון [[בית דין|בתי דינים]], זאמלונגען פון הלכות, פירושים אויף כתבי קודש און נאך. אפטמאל האבן אידן געשריבן בריוו און קאנטראקטן אין העבעראיש. אבער, אזוי ווי ווייבער האבן נישט געלערנט לשון־קודש (וואס מענער האבן יא געלערנט), ספרים פאר ווייבער האט מען געשריבן אין דער שפראך וואס די פרויען האבן פארשטאנען, ד"ה אין די [[אשכנזים|אשכנזישע]] קהילות [[יידיש]] (למשל די [[צאינה וראינה]]), אין די ספרדישע קהילות אויף [[לאדינא]], און אין די אראבישע לענדער אין יידיש־אראביש.