רוי:אבר מן החי
| דינים | |
|---|---|
| מצווים | אלע מענטשן |
| תקופה | אלעמאל (גייט אן בזמן הזה) |
| מקום | איבעראל |
| עונש במזיד | מלקות |
| בין | אדם למקום |
| מוני המצוות | |
| ספר המצוות להרמב"ם | ספר המצוות, לאו קפ"ב |
| ספר החינוך | ספר החינוך, מצוה תנ"ב |
| סמ"ג | סמ"ג לאו קל"ו |
| די מצוה אין ספר מצוות ה', אויף דעת זייטל | |
| מקורות | |
| מקרא | בראשית ט, ד; דברים יב, כג |
| משנה תורה | משנה תורה לרמב"ם, הלכות מאכלות אסורות, פרק ה' |
| שולחן ערוך | שולחן ערוך, יורה דעה, סימן ס"ב |
אבר מן החי איז א פארבאט צו עסן פון א גליד וואס איז אראפגענומען געווארן ביים לעבן פון א בעל חי, אויך ווען דער באשעפעניש איז דערנאך געשטארבן. דער איסור ווערט אויך אויסגערעכנט צווישן די שבע מצות בני נח, און גויים זענען אויך באפוילן דערויף.
אנדערש ווי בשר בחלב איז אבר מן החי מותר בהנאה, און מעג ווערן געניצט פאר אנדערע געברויכן חוץ פון עסן[1].
דער איסור און מקור
דער איסור ערשיינט ערשט צווישן די שבע מצות בני נח צוזאמען מיט'ן היתר צו עסן פלייש: "אַךְ בָּשָׂר בְּנַפְשׁוֹ דָמוֹ לֹא תֹאכֵלוּ"[2]. עס ווערט ווידער דערמאנט באזונדער פאר אידן אין ספר דברים, ביי די פסוקים וועלכע ערלויבן "בשר חולין": "וְלֹא תֹאכַל הַנֶּפֶשׁ עִם הַבָּשָׂר"[3]. דער איסור איז געבליבן אויך פאר נישט-אידן[4].
דער עונש פאר איינער וואס איז עובר אויף דעם לאו איז מלקות.
טעם
דער טעם פונעם מצוה איז: ”כדי מיר זאלן זיך נישט איינגעוואוינען מיט די מידה פון אכזריות, וואס איז א געמיינע מידה, און באמת איז נישט פארהאן נאך אזא אכזריות אין די וועלט פון אפשניידן א גליד אדער פלייש פון א לעבעדיגע באשעפעניש און דאס עסן...” (ספר החינוך, מצוה תנ"ב).
דינים
די בעלי חיים
עס איז פארהאן א מחלוקת תנאים ביי וועלכע בעלי חיים עס גייט אן דער איסור פון אבר מן החי[5]: 1) רבי יהודה און רבי אלעזר האלטן אז דער איסור גייט אן ביי טהור'ע און טמא'נע בהמות, חיות און עופות צוגלייך. 2) די חכמים האלטן אז עס גייט אן נאר ביי טהור'ע בהמות חיות און עופות. 3) ווידער רבי מאיר האלט אז נאר ביי טהור'ע בהמות. מיר נעמען אן אז דער איסור גייט אן בלויז ביי טהור'ע - בהמות, חיות און עופות. עס גייט אבער נישט אן ביי טמא'נע באשעפענישן, און אויך נישט ביי פיש און היישעריק[6], וויבאלד זיי דארפן נישט האבן קיין שחיטה[7]. דער איסור גייט דעריבער אויך נישט אן ביי א בן פקועה, וואס דארף אויך נישט גע'שחט'ן ווערן[8].
דאס לעבן
חידוש
דרויסנדיגע לינקס
- דער ערך "אבר מן החי", אין מיקרופדיה תלמודית, אויף ויקישיבה
- אבר מן החי אויף "דעת" זייטל.
רעפערענצן
- ↑ פסחים כב, ב
- ↑ בראשית ט, ד
- ↑ דברים יב, כג; ספרי פיסקא עו
- ↑ סנהדרין נט, א
- ↑ תוספתא, מסכת חולין, פרק ז', הלכה ט'; חולין קא, ב - קב, א
- ↑ תוספתא, מסכת תרומות, פרק ט', הלכה ו'
- ↑ משנה תורה לרמב"ם, הלכות שחיטה, פרק א', הלכה ג'. זעט אבער שבת צ, ב מען זאל נישט עסן פון א לעבעדיגע היישעריק צוליב בל תשקצו.
- ↑ טורי זהב, יורה דעה, סימן י"ג, סעיף קטן ג'
קלארשטעלונג: די אינפארמאציע אויף המכלול איז בלויז פאר בארייכערונג און זאל נישט געזען ווערן ווי א פסק הלכה.
 |
דאס איז א דרעפט ארטיקל. עס איז אַן אַרבעט אין פּראָגרעס וואָס איז אָפן פאַר רעדאַגירונג דורך סיי וועם. ווען דער דרעפט איז פארטיג, ביטע גייט איבער דעם אריבערפירן טשעקליסט, זיכער צו מאכן אז עס איז גרייט. דערנאך קענט איר בעטן פון די דרעפט אריבערפירער אז זיי זאלן עס איבערגיין און אריבערפירן צום הויפט געביט. (אייער בקשה וועט פובליצירט ווערן אין המכלול:אריבערפירן דרעפטס, און דארט וועט אויך ערשיינען דער ענטפער - אויב פעלט אויס). |