אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "יום שבת קודש הוא"

| תוכן = {{#tag:poem|'''י'''וֹם שַׁבָּת קוֹדֶשׁ הוּא  

מִלְּרֶדֶת לְעַם לֹא אַלְמָן:וְהַשַּׁבָּת, נֶפֶשׁ מְשִׁיבַת, בְּפִיסַת בָּר אֲשֶׁר טָמָן

'''יוֹם שַׁבָּת קֹדֶשׁ הוּא''' איז א [[פיוט]] וואס מען זינגט ביי די קהילות פון אשכנז צווישן די [[זמירות שבת]] פון פרייטאג צונאכטס, דער נאמען פונעם מחבר איז "יהונתן".  

דער פיוט באשטייט פון ניין סטראפן, וואס יעדער פון זיי אנטהאלט זעקס סטאנצן. די גראמען זענען אויסגעשטעלט אויף א קונסטליכן אופן{{הערה|שם=מטנ|{{היברובוקס|אברהם הכהן פון אנאניא|מטיב נגן|33314|page=6|מקום הוצאה=ווארשע|שנת הוצאה=תרל"ט}}}}, די ערשטע דריי סטאנצן גראמען אינאיינעם, און אויך די לעצטע דריי סטאנצן, דער זעקסטער שורה איז גאר א לאנגער, און איז צוטיילט אין דריי, פארמירנדיג אינערליכע גראמען. די סטראפן הייבן זיך אן מיטן [[אקראסטיך]] פון דעם נאמען פוונעם מחבר "יהונתן חזק".  

דער פייטן האט באזירט דעם פיוט אויף די [[גמרא|גמרות]] וואס פארציילן איבער די שיינקייט פונעם שבת, און דאס גרויסקייט פון איר מכבד זיין. יעדער סטראף רעדט פון א צווייטער מימרא.  

דער זיבעטער סטראף, זאגט אז דער שבת איז געגעבן געווארן אין מרה{{הערה|{{תנ"ך|שמות|טו|כה|מפרש=רש"י}}}}, און דערנאך אז די הלכות פון שבת זענען ווי בערג וואס הענגען אויף א האר, ווי עס שטייט אין מסכת חגיגה{{הערה|{{בבלי|חגיגה|י|א|אן=מסכת}}}}, ווייל ס'איז דא ווייניג פסוקים און אסאך הלכות.  

אנדערש ווי די אנדערע סטראפן, באציט זיך דער אכטער סטראף אויפן ליד זעלבסט, עס רימט אויס דעם שיר, און פירט אויס מיט אן אויסרוף אז מען זאל זיך נישט באנוצן מיטן קרוין פונעם שיר וואס איז בלויז פאסיג פאר מיר.  

איבער דעם פשט פון דעם אויסערארנטליכן געדיכט, האט [[רבי שלום רוקח]] פון בעלזא דערציילט, אז דער מחבר פון דעם שיר האט דאס אפגעשריבן אויף א צעטל, און נאך איידער ער האט באוויזן צו ערגענצן דעם לעצטן בית איז דאס פארלוירן געווארן, און א צווייטער איד האט דאס געפינען און איז ארומגעגאנגען אין שטעט דאס אפזינגען, און ער האט זיך בארימט מיט דעם שיינעם פיוט וואס ער האט אנגעבליך פארפאסט, ביז ער איז אנגעקומען צום שטאט פון רבי יהונתן' דער אמת'ער מחבר, וואס איז ערשטוינט געווארן צו הערן זיין פארלוירענעם ליד. ער האט באלד גענומען שרייען אז דאס איז זיינס און יענער איז א שווינדלער, און עס האט אויסגעבראכן א קריגעריי ווער עס איז גערעכט, ביז רבי יהונתן האט אים געפרעגט אויף וואס איז די אקראסטיך באזירט, און יענער האט נשיט געוואוסט צו ענטפערט ווייל ס'איז נאכנישט געווען ערגענצט, האט רבי יהונתן ערקלערט אז דאס איז זיין נאמען "יהונתן חזק" און יעדער האט אים גערעכט געגעבן דערויף{{הערה|שם=מטנ}}.  

אין טייל חסידישע הויפן פירט מען זיך צו אנהייבן בלויז פון דעם פיפטן סטראף "תנו שבת ושירה". די טעם ווערט אנגעגעבן ווייל מען וויל נישט דערמאנען דעם שלעכטן מלאך וואס ווערט געברענגט אינעם דריטן סטראף.

אין [[וויזשניץ (חסידות)|וויזשניץ]] פירט מען זיך צו זינגען דעם פיוט פון תנו שבח בלויז אויף שבת פרשת משפטים, און מען האט איבערגעזינגען די ווערטער "נפש כי נאנחה בא שבת בא מנוחה" מערערע מאל אין א צי. דער [[רבי ישראל האגער (אהבת ישראל)|אהבת ישראל]] האט דאס נישט געלאזט זינגען אין אן אנדערע וואך{{הערה|{{צ-ספר|מחבר=בעריש ויינברגר|שם=עדות ביהוסף|שנת הוצאה=תשס"ב|עמ=ס"ה}}}}.

עס איז פארהאן א צאל ניגונים אויף ווערטער וואס ערשיינען אין דעם פיוט, צווישן זיי א באקאנטער ניגון אויף די ווערטער "שׁוֹמְרֵי מִצְוֹתֶיהָ יִנְחָלוּ, לְיוֹם שֶׁכֻּלּוֹ, שַׁבָּת בְּצִבְאוֹתֶיהָ; זֶּה הָאוֹת אֲשֶׁר שָׂם אֵ-ל בֵּינוֹ וּבֵין בְּנֵי יִשְׂרָאֵל", פארפאסט דורך א בעלזער חסיד יודל איינהארן{{הערה|{{לינק|אדרעס=https://www.jyrics.com/lyrics/shomrei-mitzvoseha-שומרי-מצוותיה/|קעפל=שומרי מצוותיה|זייטל=jyrics}}}}, און עטליכע ניגונים אויף די ווערטער "תְנוּ שֶׁבַח וְשִׁירָה, לָאֵ-ל אֲשֶׁר שַׁבָּת בָּרָא", אריינגערעכנט עטליכע ניגונים וואס מען זינגט אין באבוב{{הערה|זעט {{לינק|אדרעס=https://www.ivelt.com/forum/viewtopic.php?p=3098277#p3098277|קעפל=תגובה|זייטל=אייוועלט}}}}.