בדוקי עריכות אוטומטית, אינטערפעיס רעדאקטארן, אינטערפעיס אדמיניסטראַטאָרן, סיסאפן, מייבאים, מעדכנים, מייבא, אספקלריה רעדאקטארן
46,365
רעדאגירונגען
קיין רעדאגירונג באמערקונג
אין תקציר עריכה |
אין תקציר עריכה |
||
| שורה 6: | שורה 6: | ||
עס ווערט אלגעמיין געגלויבט אז דער מנהג פון נר נשמה, ווי אויך דער מנהג פון יארצייט, האט זיך אנגעהויבן אין דייטשלאנד אין די תקופת הראשונים און פון דארט זיך פארשפרייט צו אנדערע אידישע צענטערן. דער מנהג פון די ראשונים האט זיך לייכט פארבונדן מיט פריערדיגע באגריפן פון ליכט אלס א סימבאל פאר דער נשמה, ווי עס שטייט אין משלי: "נֵר ה' נִשְׁמַת אָדָם"{{הערה|{{תנ"ך|משלי|כ|כז}}.}} ("די נשמה פון מענטש איז דאס ליכט פון ה'"). דאס ברענענדיגע ליכט סימבאליזירט די רוחניות'דיגע נשמה וואס פארבינדט אונז מיט ג-ט און נערט זיך פון רוחניות'דיגע ענערגיע פון לערנען תורה און טון מצוות{{הערה|{{זוהר|ג|ריח|ב}}.}}. | עס ווערט אלגעמיין געגלויבט אז דער מנהג פון נר נשמה, ווי אויך דער מנהג פון יארצייט, האט זיך אנגעהויבן אין דייטשלאנד אין די תקופת הראשונים און פון דארט זיך פארשפרייט צו אנדערע אידישע צענטערן. דער מנהג פון די ראשונים האט זיך לייכט פארבונדן מיט פריערדיגע באגריפן פון ליכט אלס א סימבאל פאר דער נשמה, ווי עס שטייט אין משלי: "נֵר ה' נִשְׁמַת אָדָם"{{הערה|{{תנ"ך|משלי|כ|כז}}.}} ("די נשמה פון מענטש איז דאס ליכט פון ה'"). דאס ברענענדיגע ליכט סימבאליזירט די רוחניות'דיגע נשמה וואס פארבינדט אונז מיט ג-ט און נערט זיך פון רוחניות'דיגע ענערגיע פון לערנען תורה און טון מצוות{{הערה|{{זוהר|ג|ריח|ב}}.}}. | ||
אין די קבלה און חסידות ווערט דער נר נשמה פיל דערמאנט אין ענינים פון עילוי נשמה און די נשמה'ס הנאה פון די ליכט. לויט תורת החסידות, סימבאליזירט די ליכט די פארשידענע שיכטן פון די פארבינדונג צווישן דעם אידן און דעם אייבערשטן: דער 'נר' אנטהאלט א פתילה (דעם קערפער און די בהמישע נשמה), שמן (תורה און מצוות), און אש (דאס ליכט פון ה'). | |||
די ליכט | די הדלקה פון די ליכט צום זכרון פון די נפטרים שענקט זיי אושר און נחת רוח. ווי רבינו בחיי שרייבט: "די נשמה האט הנאה פון הדלקה פון די ליכט און זי גייט ארום אין עידוני הוד ושמחה און פארשפרייט זיך און פארגרעסערט זיך פון די הנאה פון די אורה". דאס ליכט ווערט פארבונדן מיט א לימוד תורה און קיום מצוות, וואס דערנערונגען די רוחניות'דיקע נשמה. | ||
== | ==ווען און וואו מען צינדט== | ||
דער מנהג איז אנצוצינדן א יארצייט ליכט וואס ברענט 24 שעה, אויפן יארצייט פון א נפטר. פיל אידן וואס זענען אנדערש נישט שטרענג אין שמירת המצוות האלטן אָן דעם מנהג{{הערה|[https://books.google.com/books?id=l1u-_VMDM80C&dq=Yahrzeit++candle+Proverbs+20%3A27&pg=PA604 The Jewish Religion], Louis Jacobs, Oxford University Press, 1995.}}. עס איז א מנהג צו צינדן די ליכט אינדערהיים, אדער נעבן דעם קבר פון נפטר. | |||
מען צינדט אויך א ליכט ווען א מענטש שטארבט; מען לייגט עס לעבן זיין קאפ ביז דער קבורה. עס איז אויך א מנהג צו צינדן די ליכט במשך דער שבעה, געווענליך א גרעסערע וואס האלט אָן די גאנצע זיבן טעג. אין פאל מען האט נישט א שבעה ליכט וואס ברענט זיבן טעג, קען מען צינדן זיבן יארצייט ליכט אויף איינעם נאכן צווייטן טאג. דער מנהג איז אויך צו צינדן א נר נשמה במשך דער שלושים (30 טעג נאך דער פטירה). | |||
עס איז אויך מנהג צו צינדן די ליכט ערב יום כיפור. אין עטליכע קהילות צינדט מען דענקמאל ליכט אין שול אויפן יאָרצייט פון נפטר געווארענע מיטגלידער פון דער קהילה וואס האבן איבערגעלאזט געלט פאר דעם צוועק. נאָנט צו די ליכט (היינטצייטיק נוצט מען עלעקטרישע בולבס) זענען נאָמען-פּלאטעס וואס ווייזן אָן וועמען מען געדענקט. אן אנדער מנהג איז צו צינדן א נר נשמה אין שול אין די טעג וואס מען זאגט [[יזכור]] (יום כיפור, שמיני עצרת, לעצטן טאג פסח, און שבועות). טייל צינדן אויך פאר יום השואה (חורבן אנדענק טאג). | |||
==ארטן וואו מען צינדט== | ==ארטן וואו מען צינדט== | ||