טבת
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
טבת איז דער פערטער חודש אין דער אידישער יאר, ציילנדיג פון תשרי, און דער צענטער חודש ציילנדיג פון ניסן.
חודש טבת פאלט געווענליך אויס אין פאראלעל מיט די מאנאטן דעצעמבער-יאנואר אין גרעגאריאנישן קאלענדאר, און עס באצייכנט דער אנהויב פון ווינטער אין דעם צפון האלבקיילעך און פון זומער אין דעם דרום האלבקיילעך (וואו עס איז גלייך צו חודש תמוז אין צפון האלבקיילעך).
אין רוב יארן, פאלט אויס תקופת טבת אין דעם חודש.
אין דער לוח
אין דער באשטימטער אידישער לוח, איז טבת אלעמאל א "חודש חסר" פון 29 טעג[1]. דער פאריגער חודש איז רוב מאל[2] א "חודש מלא", מיט דרייסיג טעג, און ראש חודש טבת באשטייט דאן פון צוויי טעג: ל' כסלו און א' טבת; צומאל איז כסלו אויך א חודש חסר, און ראש חודש טבת באשטייט דאן פון איין טאג[1]. חודש טבת קען זיך אנהייבן אין א זונטאג, מאנטאג, דינסטאג, מיטוואך אדער פרייטאג[3].
אין די צייטן וואס מען האט באשטימט די חדשים על פי הראייה, פלעגן די שליחים פון בית דין נישט ארויספארן צו די ווייטע פלעצער מודיע צו זיין ווען מען האט באשטימט ראש חודש תמוז, וויבאלד דער תענית פון עשרה בטבת איז אין יענע צייטן געווען בלויז א רשות[4].
נאמען
אין אנהייב זענען די חדשים אין אידישן קאלענדאר גערופן געווארן לויט זייער צאל, אנגעהויבן פון ניסן; דער חודש האט אלזא געהייסן "החודש העשירי"[5]. דער רעלעוואנטער מאנאט איז גערופן געווארן "טבת" אין בבל און אין מעסאפאטאמיע בכלל, פון אכד'יש ṭebētu וואס באדייט עפעס אין וואס מען זינקט איין, צייגנדיג אויף די רעגנס און טיפע בלאטעס וועלכע כאראקטעריזירן דעם חודש[6]. אין די תקופה פון גלות בבל און שיבת ציון איז דער נאמען אריינגעקומען אויך אין אידישע באנוץ, ווי די נעמען פון אלע חדשים[7], און עס ווערט דערמאנט אין תנ"ך: ”בַּחֹדֶשׁ הָעֲשִׂירִי הוּא חֹדֶשׁ טֵבֵת” (אסתר ב, טז).
די פאלאשן רופן דעם חודש 'טבית'.
סימבאלן און אייגנשאפטן
דער מזל פון דעם חודש איז מזל גדי[8], צוליב א שטערן גרופע וואס האט אמאל געדינט אלס הינטערגרונט צו די זון אין דעם חודש[א]. אין די ים המלח מגילות פון דער כת פון קומראן איז מזל דלי דער מזל פון חודש טבת.
לויט דער זוהר, איז חודש טבת קעגן שבט נפתלי[10]. לויט אנדערע, איז עס קעגן שבט דן[11], אדער קעגן שבט יהודה[12], אדער קעגן שבט אשר[13], אדער קעגן שבט גד[14].
חודש תמוז איז קעגן דעם אות ע[8].
דער צירוף פון שם הוי"ה אין דעם חודש איז היה"ו[15], וואס גייט ארויס פון פסוק ”לַה אִתִּי וּנְרוֹמְמָה שְׁמוֹ”[16].
חודש טבת איז דער עיקר צייט פון "קור" און "חורף"[17].
נאטיצן
רעפערענצן
- ↑ 1.0 1.1 משנה תורה לרמב"ם, הלכות קידוש החודש, פרק ח', הלכות ד'–ו'
- ↑ ארום 74.5% פון אלע יארן
- ↑ שולחן ערוך, אורח חיים, סימן תכ"ח, סעיף ב'
- ↑ ראש השנה יח, א
- ↑ ירמיהו לט, א
- ↑ W. Muss-Arnolt, "The Names of the Assyro-Babylonian Months and Their Regents", Journal of Biblical Literature 11, 1892, עמ' 72–94 doi: 10.2307/3259081
- ↑ תלמוד ירושלמי, מסכת ראש השנה, פרק א', הלכה ב'
- ↑ 8.0 8.1 ספר יצירה פרק ה' משנה ט"ז
- ↑ משנה תורה לרמב"ם, הלכות יסודי התורה, פרק ג', הלכה ז'
- ↑ ספר הזוהר, חלק א, דף קע"ג, עמוד א'
- ↑ ילקוט שמעוני, שמות, רמז תי"ח;
פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:היברובוקס
פאראמעטער [ עמוד ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע רבי יוסף ג’יקטיליה, שערי אורה, סוף שער ה'; מאמר כליל תכלת להאר"י, סוף ספר יצירה; פירוש הגר"א, סוף ספר יצירה; פרי צדיק, מאמרי ראש חודש אייר - ↑ יערות דבש חלק א', סוף דרוש ב'
- ↑ רבי פינחס ברבי יעקב הכהן, קידוש ירחים לחודש טבת; מגלה עמוקות, פרשת בא; סידור בית יעקב להיעב"ץ, בעפאר סליחות לעשרה בטבת
- ↑
פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:היברובוקס
פאראמעטער [ עמוד ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע רבי אברהם בן עזריאל, ערוגת הבושם, חלק א' עמוד 289; ויקח משה, נאך פרשת ויחי - ↑ אר"י, פרי עץ חיים, שער י"ט פרק ג'
- ↑ תהלים לד, דִ
- ↑ זעט בבא מציעא קו, ב; רש"י, בראשית ח, כב; פרקי דרבי אליעזר, פרק ח'