דרעפט:אראפגאנג פון יוסף'ס ברידער קיין מצרים

די ירידה פון מיין ברודער יוסף קיין מצרים איז א געשעעניש וואס ווערט דערמאנט אין פרשת מקץ אין ספר בראשית (פרק מב מג מד). וואָס די קינדער פון יעקב גיין אראפ קיין מצרים צו קויפן עסן צוליב דעם הונגער, ווען זיי ווייסן נישט, אז דער משנה למלך, וואס פארקױפט די תבואה, איז זײער ברודער יוסף, יוסף ברענגט זײ פאר אים אױף דער טענה, אז זײ זײנען געקומען צו שפאנען. און שפעטער אנטפלעקט זיך צו זיינע ברידער.

הינטערגרונט

נאך דעם מכירת יוסף, דער געשעעניש פון יוסף און אשת פוטיפר, זיין נאכפאלגענדע תפיסה , די חלומות פון שר המשקים און שר האופים, און יוסף'ס לייזונג , זיין באפרייונג נאך פרעה'ס חלומות לויט דער רעקאמענדאציע פונעם מיניסטער שר המשקים, און זײן באשטימט פֿאַר אַ משנה פאר פרעה דעם מלך פון מִצרים, האט יוסף אײנגעהאלטן א סך עסן־אוצרות אין מצרים אין די יארן פון שובע פאר די יארן פון הונגער וואס גייען קומען.

און אז די זיבן יאר פון הונגער זײנען געקומען אין מצרים, נאכדעם װי די זיבן יאר פון די זעט האבן זיך פארענדיקט, האט פרעה געשיקט דאָס פאלק פון מצרים װאס האבן אים געבעטן עסן צו יוסף, און אים באַשטימט צו פארקױפן דאס עסן

געשיכטע אינהאלט

דער הונגער וואס האט געטראפען מצרים טראגט אנדערע לענדער אינעם ראיאן, כולל דאס כנען. יעקב, וואס האט געוואוינט אין לאנד כנען, האט געבעטן זיינע זין אראפנידערן קיין מצרים קויפן דאָרט 'שבר' - עסנווארג: ”הִנֵּה שָׁמַעְתִּי כִּי יֶשׁ שֶׁבֶר בְּמִצְרָיִם רְדוּ שָׁמָּה וְשִׁבְרוּ לָנוּ מִשָּׁם וְנִחְיֶה וְלֹא נָמוּת” (מב, ב).

דער ערשטער אראפגאנג

וַיֵּרְדוּ אֲחֵי יוֹסֵף עֲשָׂרָה לִשְׁבֹּר בָּר מִמִּצְרָיִם

— ג

אלע ברידער אחוץ בנימין זענען אראפ צו מצרים, װײל יוסף האט ניט פארקױפט נאר יעדער פאר זײן הױזגעזינט. וען די קינדער פון יעקב זענען אנגעקומען קיין מצרים, יעדער איינער איז אריין דורך א אנדערש טיר, אזוי זאל נישט זיין קיין עין הרע. זיי זענען געקומען צו יוסף און זײ האבן זיך געבוקט צו אים ב'פישוט ידים ורגליים' יוסף האט דערקענט זײן ברודער, אבער די ברידער, וואס האבן אים לעצטנס געזען אין עלטער פון 17 יאר, האבן אים נישט דערקענט ווייל דאן האט ער נאך נישט אויסגעוואקסן קיין בארד, און דערפאר האט ער צו זיי פרעמד געטוישט, און אפילו געענדערט דעם וועג וואס ער האט גערעדט, כדי זיי זאלן ניט דערקענען זיין קול.. יוסף האט דאן געדענקט די חלומות וואס ער האט געחלומט וואָס זענען פארווירדיק געוואָרן ווען זיי האבן זיך צו אים געבוקט , און געפרעגט דעם ציל פון זייער קומען. ווען זיי האבן געענטפערט אַז זיי זענען געקומען קויפן עסן, האט יוסף זיי באשולדיקט אין שפיאן און געטענהט, אז דער ציל פון זייער קומען איז געווען צו געפינען דעם בעסטן וועג צו איבערנעמען דאס לאנד און געבראכט צוויי באווייזן דערפאר: א. רעספּעקטאַבלע מענטשן שיקן קנעכט צו קויפן עסנוואַרג. ב. זײ האבן זיך צעשפרײט און ארײן פון אנדערע טויערן , א טיפישער שפיאנען־אקט.

די ברידער האבן קעגן אים געטענהט אז זיי זענען נישט קיין מרגלים און זיי זענען אלע ברידער, אבער זייער פאטער האט נישט געוואלט שיקן איינער פון זיי מיט קנעכט, ווייַל ער האט נישט וועלן זיי צעטיילן. די סיבה וואס זיי זענען אריין דורך באזונדער טויערן איז ווייל זייער קליין ברודער איז פארפאלן, און זיי זענען געקומען אים זוכן.

יוסף האט פארגעלייגט א פראבע צו באשליסן צי זיי זענען שפיאנען: ברענגען זייער קליין ברודער צו מצרים, צו באַשטעטיקן זייערע טענה. יוסף האט געשוואָרן אויף פרעה'ס לעבן, אז ערשט נאך די אויספארשונג וועט ער זיי באפרייען פון די שפיאנען באשולדיגונג, ווייל אויב זיי האבן געליגט וועגן דעם אז זיי זענען ברידער - וועט דער קליינער ברודער וואס זיי האבן דערמאנט נישט ריזיקירן צו זיין א שטארבעלעך ווי זיי.און געמאכט אַ פארשלאג: זײ װעלן שיקן אײנעם פֿון זײ צו ברענגען זײער ברודער, און זײ װעלן דערװײל בלײבן אין תפיסה. יוסף האט זיי טאקע פארבאטן אויף דריי טעג כדי זיי איבערצושרעקן, און זיי זאלן אים גלייבן אז די סיבה וואס ער מאכט זיי ארויס איז טאקע אזוי ווי ער האט געזאגט און ער וויל נישט אז די בני בית זאלן שטאַרבן פון הונגער.

צוריק צום לאנד כנען

בײם סוף פון די דרײ טעג האט יוסף געמאכט א נײעם פארשלאג: איין ברודער וועט זיין אין די טורמע צו פאַרזיכערן אַז די ברידער ברענגען טאַקע זייער קליין ברודער און זײ װעלן גײן ברענגען עסן אין זײערע הײמען. די ברידער האבן זיך צוגעשטימט צודעם פארשלאג, און אים געלאזט נעמען װעלכער פון זײ ער װיל.

ווייל דער שמועס איז געפירט געווארן צווישן זיי און יוסף דורך אן מתורגמן , זײ האבן זיך גערעדט אײנער מיט דער אנדערער אפן, געטראכט אז דער משנה למלך װעט נישט פארשטײן. זיי האבן גענומען די שולד אויף זיך און זײ האבן געזאגט אײנער צום אנדערן: ”אֲבָל אֲשֵׁמִים אֲנַחְנוּ עַל אָחִינוּ אֲשֶׁר רָאִינוּ צָרַת נַפְשׁוֹ בְּהִתְחַנְנוֹ אֵלֵינוּ וְלֹא שָׁמָעְנוּ עַל כֵּן בָּאָה אֵלֵינוּ הַצָּרָה הַזֹּאת” (מב, כא). אבער ראובן האט זיי דערמאנט וועגן זײַן רוף בעת דעם מעשה, אים נישט צו פארקױפן ”אַל תֶּחֶטְאוּ בַיֶּלֶד” (מב, טו) און דא שטראפט זײ גאט פאר זײן אויסגעגאסן בלוט. ווען יוסף האט געהערט זייער שמועס, און האט געזען אז זיי האבן תשובה געטאן האט ער זיך אװעקגעטראגן, כדי זײ זאלן אים ניט זען, און האט געװײנט.

נאכדעם וואס דער אפמאך איז געשאפען געווארן צווישן זיי, האט יוסף גענומען שמעון אים אפצוטיילן פון זיין ברודער לוי אז זיי זאלן ניט פלאנירן קעגן אים ווי דער מעשה פון שכם, און ער איז דער איינער וואָס איז געווען דער געדאַנק צו טייטן ביי דעם פאַרקויף: און האט אים ארײנגעזעצט אין תפיסה פאר זײערע אױגן

יוסף האט באפוילן זיי צו געבן שפײז פאר דער נסיעה, כדי זיי זאלן אים גלייבן, אז ער וויל זיי נישט שאטן, נאר זיי זאלן ברענגען זייער ברודער, און אין געהיים צוריקגעבן צו זיי דאס געלט וואס זיי האבן באצאלט פאר די תבואה אין זאק. יוסף האט באפוילן זײנע קנעכט, זײ זאלן געהײם אנפילן זײערע זעק מיט דאס געלט, װאס זײ האבן אים באצאלט. אויפן וועג ווען זיי האבן זיך געגרייט ערגעץ צו איבערנאכטיקן האט איינער פון די ברידער ווער האט געוואלט געבן עסן 'מספוא' פאר די אייזלען, האט זיך דערוואוסט אז די געלט איז דארט. ווען די ברידער האבן דערזען דאס געלט וואס האָט זיך אומגעקערט אין זייערע זעק, האבן זיי זיך דערשראקן און מורא געהאט, אז יוסף וועט זיי באשולדיקן אין גנבענען דאס געלט, אבער שפּעטער אין זייער רייזע קיין מצרים, האט יוסף זיי בארואיקט מיט דעם זאג אז דאס געלט איז אן 'מטמון'. ווען זיי זענען געקומען צו יעקב, און דערציילט אים וואס איז געשען מיט זיי און יוסף'ס בקשה צו ברענגען בנימין, האט יעקב געזאגט צו זיי: ”אֹתִי שִׁכַּלְתֶּם יוֹסֵף אֵינֶנּוּ וְשִׁמְעוֹן אֵינֶנּוּ וְאֶת בִּנְיָמִן תִּקָּחוּ.” די ברידער האבן געפרוווט איבערצייגן יעקבן, ער זאל מיט זיי שיקן בנימין. ראובן האט זיך אנגעבאטן צו נעמען אחריות פאר בנימין, און אלס ערבות פאר דעם וועט ער דערלויבן יעקבן צו הרגענען זיינע צוויי זין אויב בנימין וועט געשעדיגט ווערן אבער יעקב האט אפגעווארפן דעם פארשלאגן און איז געבליבן אין זיין קעגנערשאפט.

דער צווטיער אראפגאנג

ווען די עסן וואס זיי האבן געבראכט פון מצרים איז אויסגעלאפן, האט יעקב געבעטן די ברידער וואס זענען אראפגעגאנגען קיין מצרים, זיי זאלן ברענגען ווייניגסטנס עסן, און יהודה האט אים דערמאנט, אז יוסף האט זיי קלאר געזאגט, אז ער וועט זיי נישט לאזן אראפגיין קיין מצרים אן זייער ברידער. דערפאר וואלט נישט געווען קיין שום זאך צו פרובירן אים איבערצייגן אז זיי זענען נישט קיין מרגלים. יהודה האט גענומען אויף זיך ערבות אז בנימין וועט זיך אומקערן. נישט קיין ברירה, האט יעקב אנגענומען דעם פארשלאג און געזאגט, אז מען וועט נעמען דעם מאן אקליינע מתנה, האניק, מאַנדל און בשמים,און אַזוי זיי וועלן קענען קאנטראלירן זיין שטעלונג צו איר, ווייל אויב זיין כוונה איז שלעכט, וועט ער נישט אננעמען די מתנה. און אזוינע, יעקב האט געשיקט דאס געלט װאס זײ האָבן געפונען אין פעלד, און האט געבאטן א תפילה, אז זײ זאלן זיך אומקערן מיט שמעון און בנימין.

ווען זיי האבן זיך אומגעקערט צו יוסף, האט יוסף געזאגט מ'זאָל קאָכן פאַר אים און זיי אן מיטאג ווען דער משרת האט זיי געבראכט צו יוסף'ס הויז, און זיי האָבן געוווסט אז בדרך-כלל, די וואס קומען איבערנעכטיקן אין שטאט, בלײבן נישט איבערנעכטיקן ביים משנה־מלך, האבן זיי מורא געהאט, אַז ער וויל זיי פארשמײדן און נעמען זייערע זין, ווײל ער האָט א חשד אז זיי האבן ביי אים גענומען דאס געלט. דערפאר אזוי ווען זיי זענען נאך געשטאנען ביי די טיר פונעם הויז האבן זיי זיך גערעכט און ערקלערט אז זיי האבן געפונען דאס געלט אינעם זעקל, יוסף האט זיי געזאגט אז דאס וואס זיי האבן געפינען איז נישט זיין נאר פון באשעפער: ”אֱלֹקיכֶם וֵאלֹקי אֲבִיכֶם נָתַן לָכֶם מַטְמוֹן בְּאַמְתְּחֹתֵיכֶם” און ער האט ארױסגעצױגן צו זײ שמעון, צו באװײזן אז זײן פנים איז צו שלום

נאכדעם ווי זיי זענען אריין אין יוסף'ס הויז, האבן זיי אים געבראכט די מתנות וואס זיי האבן געבראכט פון לאנד כנען און זיך געבוקט צו אים, יוסף האט געפרעגט ווי זיי זענען און ווי איז זייער אלטער פאטער, ווען זיי האבן געענטפערט אז ער לעבט האט יוסף זיך נישט גקענט צוריק האלטן און איז ארויס וויינען אין אַ צימער.