אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:רבי זלמן לייב טייטלבוים"

אום חודש [[ניסן]] תשנ"ט האט אויסגעפלאצט א ריזיגע מחלוקה אין סאטמאר וואס ווערט פארעכנט אלס די גרעסטע חסידישע מחלוקה אין מאדערנער היסטאריע. דאס האט פאסירט ווען דער [[משה טייטלבוים|ברך משה]]'ס געזונט צושטאנד האט אנגעהויבן נאכצולאזן, סיי פיזיש און סיי גייסטיש, אויטאמאטיש האט זיין עלטסטער זון ר' [[אהרן טייטלבוים|אהרן]] אומאפיציעל אנגעהויבן צוביסלעך איבערנעמען די לייצעס פון סאטמאר, און זיך אנגעהויבן פירן ווי דער אויסשליסליכער פירער פון סאטמאר איבער דער גארער וועלט. פאר די שטוב מענטשן און מקורבים  פון ברך משה  האט דאס שטארק נישט געשמעקט, זעענדיג און דעם אן אומרעספעקט  צו זיין טאטן, דעם דעמאלטסדיגן סאטמארער רבין. אבער למעשה ביז פסח תשנ״ט איז ר׳ אהרן געווען דער אומאפיציעלער אויסשליסליכער צוקנופטיגער פירער פון דער סאטמארער אימפעריע איבער דער וועלט.

אין רעזולטאט פון דער מחלוקה איז די סאטמארער קהלה גענצליך צוטיילט געווארן אין צוויי פראקציעס, ווען יעדע פון זיי שיידן זיך צו זייערע פונאנדערגעשיידטע אידעאלאגיעס, בעת ווען די ארונים האבן געשפירט פאר וויכטיג צו מאכן שלום מיט דער בעלזער קהלה אין ירושלים, זענען די זאלוינים פארבליבן גאר שארף קעגן בעלז אין שפיץ פון זייער רב. די זאלוינים האבן שלום געמאכט מיט די [[בני יואל]]. די ארונים האבן זיך נישט באטייליגט ביים [[כינוס כלל ישראל]] – בעת ווען ר' זלמן לייב איז יא געגאנגען – ווייל מ'גייט דארט רעדן אויף ענגליש וואס איז נישט איינקלאנג מיט די מיהאלוויצע תקנות. ווי אויך ביי פארשידענע אנדערע מערכות ווי עס קענטיג געווארן אז ווי אימער די זאלוינים האבן געשריגן אסור, האבן די ארונים געשריגן מותר, ווי ביי די מערכה ביי דעם בית הקברות אין [[בית שמש]], אדער ביי דער מערכה אקעגן מציצה בפה ווי די ארונים און ״דער בלאט״ האבן זיך ארויסגעדרייט צו העלפן די עסקנים (וואס זענען געווען זאלויניש געשטימט) און רבי אהרן האט אונטערגעריסן די עסקנים אז זיי זוכן בלויז כבוד און נישט אויפצוטוען. ווי אויך ביי קרן להצלת ילדי צרפת האט ר' אהרן געשריגן אקעגן [[חינוך עצמאי]] און אנשטאדט דעם געשיקט [[נטרונא]] זאל איבערציגן די [[אידן]] צו בלייבן, און שפעטער ביי דער ״גזירת הגיוס״ ווי ר' אהרן האט פערזענליך ארונטערגעריסן די פראקציע פון רבי [[שמואל אויערבאך]] און זיי גערופן "גרים" און "פרעות-מאכער" (אבער ער האט געהייסן זיי שטיצן מיט געלד), נאך וואס רבי זלמן לייב טוט זיי יא שטארק שטיצן, און ווי אויך ביי דער גרויסער עצרת מחאה קעגן דעם "גזירת הגיוס" אין [[בארקלעיס סענטער]] וואס רבי אהרן האט נישט געוואלט מיטשטיין צוליב וואס עס געווארן געפירט דורך רבי זלמן לייב'ס עסקנים אדער ווי ער האט געטענה'ט וויבאלד מען וועט סייווי גארנישט אויפטוהן נאר שאדן מאכן וויבאלד די [[ארץ ישראל]]דיגע רבנים זענען אנטקעגן דעם.) דאס ברענגט צו צום קאמישן רעזולטאט אז ווי אימער איינער זאגט "יא" זאגט דער אנדערער "ניין".