אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:אבו"
(געשאַפן בלאַט מיט ''''אַבו''' איז א ווארט, וואס איז זייער פיל באנוצט געווארן אין דער אַראַבּישער שפּראך אלס א פאר־נאמען צוזאמען מיט נאך א ווארט, למשל מען טרעפט גאנץ אפט ביי די אראבער אזעלכע נעמען, ווי "אַבּו־איסחאַק" וכדומה. דער טייטש פון ווארט "אַבו" אין אראביש איז דער זעלבער,...') צייכנס: רוי-לינק רויע רעדאגירונג |
אין תקציר עריכה צייכן: רויע רעדאגירונג |
||
| שורה 1: | שורה 1: | ||
'''אַבו''' איז | '''אַבו''' איז אן אראבישע ווארט, וואס טייטשט "פאטער פון", אפט באנוצט ווי דער ערשטער עלעמענט אין פערזענליכע נעמען. די אראבער האבן א מנהג זיך אנצורופן איינער דעם אנדערן מיט זייער '''קוניא''' (אראביש, "צונאמען"), און אידן וועלכע האבן געוואוינט אין איסלאמישע לענדער האבן דאס נאכגעפאלגט. | ||
אריגינעל האט די קוניע אנטהאלטן דאס ווארט אבו, און דער נאמען פון א זון פון דעם באטרעפנדן, נארמאל דער עלטסטער. למשל, א מאן וועמענס זון האט געהייסן זאיד, איז גערופן געווארן אבו זאיד. | |||
אויב אין דער פאמיליע איז נישט געווען קיין זון, האט דאס נישט געקענט זיין גילטיג, אבער פונדעסטוועגן האט זיך אנטוויקלט אויפגעטראכטע קוניאס. צווישן אידן האבן די דאזיגע סארט קוניאס דאמינירט, אזוי אז מענטשן גערופן אברהם זענען אפט אדרעסירט געווארן ווי 'אבו איסחאַק' ("פאטער פון יצחק") אדער יעקב איז געווען באקאנט ווי 'אבו יוסוף' (יוסף) אנשטאט יעקב. | |||
דאס | דאס פארקערטע פּראצעדור איז געווען אפילו מער פארשפּרייט. זינט עס איז געווען אנגענומען צו רופן א קינד נאך זיין זיידן, האט די קוניא אפט אנטהאלטן די נעמען פון די פאטער פון די [[תנ"ך פערזענליכקייט|תנ"כישע]] אדער אנדערע היסטארישע פּערזענליכקייט נאך וועמען דער מענטש האט געהייסן. זינט דער פאטער פון משה רבינו איז געווען [[עמרם]] (אראביש עִימראן), איז א מענטש וואס האט געהייסן מוסא (משה) געווען באקאנט אלס [[אבו אימראן תיפליסי|אבו עימראן]]. | ||
דאס ווארט אבו באצייכנט אויך "באזיצער", בפרט פון א געוויסער אייגנשאפט. באקאנטע ביישפילן פון דעם באנוץ זענען אבו-אל-אפיא ("באזיצער פון געזונט") פון וועלכן דער פאמיליע נאמען [[אבולעפיא]] שטאמט. | |||
די תוארי כבוד, וואס די אידן האבן בעפארצוגט, זענען בדרך כלל געווען די, וואס האבן אויסגעדריקט אבסטראקטע באגריפן, סיי אין לשון יחיד און סיי אין מערצאל, למשל, אַבואַל-סאַד ("גליק") און אבו אַל-בראַקאַט ("ברכות"). דאָס קען ווערן פארגליכן מיט די לשון-קודשע עקוויוואלענטן 'אבי-מוסר' (פאטער פון עטיק, מאראל, מאראליסט) און 'אחי-מוסר' (ברודער פון עטיק) געניצט אין לשון-קודשע פּאעזיע. | |||
פון | |||
צומאל זענען געגעבן געווארן צוויי קוניאס, איינס ביי געבורט און נאך א צווייטן צוגעלייגט ביי א ספעציעלע געלעגנהייט, ווי למשל ערהוילונג פון א געפערליכע קראנקהייט. ביבלישע און תלמודישע נעמען זענען געווארן פארבונדן מיט קוניאס, וואס זענען געגלויבט צו זיין פון דער זעלבער אדער ענליכער באדייט. | |||
==ביבליאגראפיע== | |||
* [[משה שטיינשניידער]], אין "דזשואיש קווארטערלי רעוויו", באנד 9, זייטן [https://www.jstor.org/stable/1450587 228-230], [https://www.jstor.org/stable/1450784 616-630] {{ענגליש}} | |||
* ענציקלאפעדיע איסלאמיקא, 1 (1913), 73–74 | |||
==זעט אויך== | ==זעט אויך== | ||
*[[באַזונדער:בלעטער_וואס_הייבן_אן_מיט/רוי:אבו_|ארטיקלען וואס הייבן זיך אן מיט אבו]] | *[[באַזונדער:בלעטער_וואס_הייבן_אן_מיט/רוי:אבו_|ארטיקלען וואס הייבן זיך אן מיט אבו]] | ||
[[he:כוניה]] | [[he:כוניה]] | ||
רעוויזיע פון 09:25, 22 יאנואר 2025
אַבו איז אן אראבישע ווארט, וואס טייטשט "פאטער פון", אפט באנוצט ווי דער ערשטער עלעמענט אין פערזענליכע נעמען. די אראבער האבן א מנהג זיך אנצורופן איינער דעם אנדערן מיט זייער קוניא (אראביש, "צונאמען"), און אידן וועלכע האבן געוואוינט אין איסלאמישע לענדער האבן דאס נאכגעפאלגט. אריגינעל האט די קוניע אנטהאלטן דאס ווארט אבו, און דער נאמען פון א זון פון דעם באטרעפנדן, נארמאל דער עלטסטער. למשל, א מאן וועמענס זון האט געהייסן זאיד, איז גערופן געווארן אבו זאיד.
אויב אין דער פאמיליע איז נישט געווען קיין זון, האט דאס נישט געקענט זיין גילטיג, אבער פונדעסטוועגן האט זיך אנטוויקלט אויפגעטראכטע קוניאס. צווישן אידן האבן די דאזיגע סארט קוניאס דאמינירט, אזוי אז מענטשן גערופן אברהם זענען אפט אדרעסירט געווארן ווי 'אבו איסחאַק' ("פאטער פון יצחק") אדער יעקב איז געווען באקאנט ווי 'אבו יוסוף' (יוסף) אנשטאט יעקב.
דאס פארקערטע פּראצעדור איז געווען אפילו מער פארשפּרייט. זינט עס איז געווען אנגענומען צו רופן א קינד נאך זיין זיידן, האט די קוניא אפט אנטהאלטן די נעמען פון די פאטער פון די תנ"כישע אדער אנדערע היסטארישע פּערזענליכקייט נאך וועמען דער מענטש האט געהייסן. זינט דער פאטער פון משה רבינו איז געווען עמרם (אראביש עִימראן), איז א מענטש וואס האט געהייסן מוסא (משה) געווען באקאנט אלס אבו עימראן.
דאס ווארט אבו באצייכנט אויך "באזיצער", בפרט פון א געוויסער אייגנשאפט. באקאנטע ביישפילן פון דעם באנוץ זענען אבו-אל-אפיא ("באזיצער פון געזונט") פון וועלכן דער פאמיליע נאמען אבולעפיא שטאמט.
די תוארי כבוד, וואס די אידן האבן בעפארצוגט, זענען בדרך כלל געווען די, וואס האבן אויסגעדריקט אבסטראקטע באגריפן, סיי אין לשון יחיד און סיי אין מערצאל, למשל, אַבואַל-סאַד ("גליק") און אבו אַל-בראַקאַט ("ברכות"). דאָס קען ווערן פארגליכן מיט די לשון-קודשע עקוויוואלענטן 'אבי-מוסר' (פאטער פון עטיק, מאראל, מאראליסט) און 'אחי-מוסר' (ברודער פון עטיק) געניצט אין לשון-קודשע פּאעזיע.
צומאל זענען געגעבן געווארן צוויי קוניאס, איינס ביי געבורט און נאך א צווייטן צוגעלייגט ביי א ספעציעלע געלעגנהייט, ווי למשל ערהוילונג פון א געפערליכע קראנקהייט. ביבלישע און תלמודישע נעמען זענען געווארן פארבונדן מיט קוניאס, וואס זענען געגלויבט צו זיין פון דער זעלבער אדער ענליכער באדייט.
ביבליאגראפיע
- משה שטיינשניידער, אין "דזשואיש קווארטערלי רעוויו", באנד 9, זייטן 228-230, 616-630 (ענגליש)
- ענציקלאפעדיע איסלאמיקא, 1 (1913), 73–74