בדוקי עריכות אוטומטית, אינטערפעיס רעדאקטארן, אינטערפעיס אדמיניסטראַטאָרן, סיסאפן, מייבאים, מעדכנים, מייבא, אספקלריה רעדאקטארן
46,365
רעדאגירונגען
קיין רעדאגירונג באמערקונג
אין תקציר עריכה |
אין תקציר עריכה |
||
| שורה 37: | שורה 37: | ||
איטשע מאיר איז געבוירן אין [[גער]], פּוילן ט' טבת תרנ"ד (1894), אלס בכור צו [[רבי חנוך צבי הכהן לעווין|רבי הירש העניך לעווין]], שפעטער רב אין [[בענדין]], און צו פייגל'ה, טאכטער פון גערער רבי, [[רבי יהודה אריה לייב אלטער]] ("שפת אמת"). די קינדערישע יארן האט ער פארבראכט אונטערן אויפזיכט פון זיין זיידן, דער שפת אמת (נפטר תרס"ה), און דערנאך זיין פעטער [[רבי אברהם מרדכי אלטער]] ("אמרי אמת"). | איטשע מאיר איז געבוירן אין [[גער]], פּוילן ט' טבת תרנ"ד (1894), אלס בכור צו [[רבי חנוך צבי הכהן לעווין|רבי הירש העניך לעווין]], שפעטער רב אין [[בענדין]], און צו פייגל'ה, טאכטער פון גערער רבי, [[רבי יהודה אריה לייב אלטער]] ("שפת אמת"). די קינדערישע יארן האט ער פארבראכט אונטערן אויפזיכט פון זיין זיידן, דער שפת אמת (נפטר תרס"ה), און דערנאך זיין פעטער [[רבי אברהם מרדכי אלטער]] ("אמרי אמת"). | ||
נאך זיין בר מצוה איז איטשע מאיר א חתן געווארן צו זיין קוזינע דבורה מאַטיל, טאכטער פון רבי אברהם מרדכי, און די חתונה איז פארגעקומען י"ט סיון תרס"ט. | נאך זיין בר מצוה איז איטשע מאיר א חתן געווארן צו זיין קוזינע דבורה מאַטיל, טאכטער פון רבי אברהם מרדכי, און די חתונה איז פארגעקומען י"ט סיון תרס"ט. אין תר"ע, זייענדיג 16 יאר אלט, איז ער באשטימט געווארן, צוזאמען מיט [[יעקב ליפשיץ]] אלס רעדאקציע סעקרעטאר פון דער [[המודיע]] צייטונג וואס איז ארויס אין [[פאלטאווע|פּאָלטאַווע]]. שפעטער האט איטשע מאיר געלערנט העברעאיש, פויליש און דייטש{{הערה|שם=תדהר|{{תדהר|4|1804|הרב יצחק מאיר לוין}}-05}}. | ||
שפעטער האט איטשע מאיר | |||
אין תרע"ד האט ער זיך באזעצט אין [[ווארשע]] און זיך פארנומען מיט האנדל און [[באנקעריי]] און בעיקר מיט עסקנות. בשעת דער ערשטער וועלט־מלחמה האט ער אסאך געארבעט צו העלפן די אידישע מלחמה־פּליטים און נאך דער מלחמה, אונטער דער השפּעה פון זיין שווער, האט ער זיך אפּגעגעבן מיט דער גרינדונג און אנפירונג פון דער "אגודת ישראל" ארגאניזאציע אין פּוילן, וועלכע איז געווען באהערשט דורך די [[גור (חסידות)|גערער]] חסידים. אונטער זיין פירערשאפט איז זיך עס צעוואקסן ביז, ביים אויסברוך פון דער צווייטער וועלט-מלחמה, האט די צאל פון אירע מיטגלידער אין פּוילן דערגרייכט 200,000 און זי האט פארמאגט א גרויסע נעץ פון חינוך מוסדות (בערך 600 "[[בית יעקב]]" שולעס, חדרים און ישיבות), צייטונגען און בוך פארלאגן און קובצים. ער האט געשריבן הונדערטער ארטיקלען פארן אגודה אין אירע אויסגאבעס "דער יוד" און "דאס יודישע טאגבלאט" אין ווארשע און צענדליגער פראפאגאנדע בראשורן, און שפעטער אין "דגלנו", "הדרך" און "קול ישראל" אין ירושלים{{הערה|שם=תדהר}}. | אין תרע"ד האט ער זיך באזעצט אין [[ווארשע]] און זיך פארנומען מיט האנדל און [[באנקעריי]] און בעיקר מיט עסקנות. בשעת דער ערשטער וועלט־מלחמה האט ער אסאך געארבעט צו העלפן די אידישע מלחמה־פּליטים און נאך דער מלחמה, אונטער דער השפּעה פון זיין שווער, האט ער זיך אפּגעגעבן מיט דער גרינדונג און אנפירונג פון דער "אגודת ישראל" ארגאניזאציע אין פּוילן, וועלכע איז געווען באהערשט דורך די [[גור (חסידות)|גערער]] חסידים. אונטער זיין פירערשאפט איז זיך עס צעוואקסן ביז, ביים אויסברוך פון דער צווייטער וועלט-מלחמה, האט די צאל פון אירע מיטגלידער אין פּוילן דערגרייכט 200,000 און זי האט פארמאגט א גרויסע נעץ פון חינוך מוסדות (בערך 600 "[[בית יעקב]]" שולעס, חדרים און ישיבות), צייטונגען און בוך פארלאגן און קובצים. ער האט געשריבן הונדערטער ארטיקלען פארן אגודה אין אירע אויסגאבעס "דער יוד" און "דאס יודישע טאגבלאט" אין ווארשע און צענדליגער פראפאגאנדע בראשורן, און שפעטער אין "דגלנו", "הדרך" און "קול ישראל" אין ירושלים{{הערה|שם=תדהר}}. | ||
| שורה 60: | שורה 58: | ||
ווען [[מדינת ישראל]] איז געגרינדעט געווארן איז לעווין ערוויילט געווארן אלס פארשטייער פון די אגודה אין דער צייטווייליגער [[כנסת]], און דערנאך אין דער ערשטער כנסת, און איז געווען מיניסטער פאר סאציאלע הילף אין דער ערשטער [[מדינת ישראל רעגירונג]]{{הערה|{{עיתונות יהודית היסטורית|דער נייער מאמענט|dernayermoment||הרב איטשע מאיר לעווין ז"ל - זיין לאיאליטעט צו דער ישראל־רעגירונג|19710823|28}}}}. ער האט געדינט אין דעם פעאיגקייט ביז 1952, ווען ער האט רעזיגנירט בשעת דער סכסוך איבער עפעס א פארעם פון נאציאנאלן דינסט פאר פרויען. אין דער פערטער כנסייה הגדולה (ירושלים, 1954) איז ער ערוויילט געווארן אלס פרעזידענט פונעם וועלט אקציעס קאמיטע און פארזיצער פון דער וועלט עקזעקוטיוו פון אגודת ישראל, און ווידער אין 1965{{הערה|{{פארווערטס||הרב איטשע מאיר לעווין איז ווידער הויפט פון אגודת ישראל; וויל שלום צווישן די רעליגיעזע פראקציעס|19650819|54}}}}. | ווען [[מדינת ישראל]] איז געגרינדעט געווארן איז לעווין ערוויילט געווארן אלס פארשטייער פון די אגודה אין דער צייטווייליגער [[כנסת]], און דערנאך אין דער ערשטער כנסת, און איז געווען מיניסטער פאר סאציאלע הילף אין דער ערשטער [[מדינת ישראל רעגירונג]]{{הערה|{{עיתונות יהודית היסטורית|דער נייער מאמענט|dernayermoment||הרב איטשע מאיר לעווין ז"ל - זיין לאיאליטעט צו דער ישראל־רעגירונג|19710823|28}}}}. ער האט געדינט אין דעם פעאיגקייט ביז 1952, ווען ער האט רעזיגנירט בשעת דער סכסוך איבער עפעס א פארעם פון נאציאנאלן דינסט פאר פרויען. אין דער פערטער כנסייה הגדולה (ירושלים, 1954) איז ער ערוויילט געווארן אלס פרעזידענט פונעם וועלט אקציעס קאמיטע און פארזיצער פון דער וועלט עקזעקוטיוו פון אגודת ישראל, און ווידער אין 1965{{הערה|{{פארווערטס||הרב איטשע מאיר לעווין איז ווידער הויפט פון אגודת ישראל; וויל שלום צווישן די רעליגיעזע פראקציעס|19650819|54}}}}. | ||
זיינע קינדער: רבקה ראפאפארט הי"ד פון ביליץ (ערמארדעט ביים חורבן אין פוילן){{הערה| | זיינע קינדער: רבקה יוכבד ראפאפארט הי"ד פון ביליץ (ערמארדעט ביים חורבן אין פוילן){{הערה|רובינשטיין: 52}}; לייבל (מו"ל אין ירושלים); פנחס יעקב (אוועק תש"א אלס בחור אין דער "שפת אמת" ישיבה אין ירושלים){{הערה|{{הצופה||פנחס יעקב הכהן לווין ז"ל|19410129|46}}}}; חיה ראדא יהודית (אוועק אין איר יוגנט אין פוילן); מלכה רייזל, ווייב פון משה שיינפעלד (אגודת ישראל אקטיוויסט אין תל אביב); פישל (אראפ פון וועג){{הערה|{{nrg|קובי אריאלי|מה יש לך, אדון לוין?|757/939|יולי 12, 2008|1|1}}}}. | ||
==ביבליאגראפיע== | ==ביבליאגראפיע== | ||