בדוקי עריכות אוטומטית, אינטערפעיס רעדאקטארן, אינטערפעיס אדמיניסטראַטאָרן, סיסאפן, מייבאים, מעדכנים, מייבא, אספקלריה רעדאקטארן
46,371
רעדאגירונגען
ק
החלפת טקסט – "פֿ" ב־"פ"
ק (החלפת טקסט – "״" ב־""") |
ק (החלפת טקסט – "פֿ" ב־"פ") |
||
| שורה 16: | שורה 16: | ||
== אָנהייב לעבן == | == אָנהייב לעבן == | ||
ער איז געבוירן געווארן אין [[כ"ח שבט|שבט]] [[ה'תר"ן|תר"ן]] (1890) אין דעם דארף [[האראדאק]], ווילנער גובערניע, רוסלענדישע אימפעריע (היינט אין מינסקער גובערניע, בעלארוס). זיין זיידע, הרב [[ שראַגאַ פאַבלע סאַרנאַ |שרגא פייוול סארנא]] {{העב|שרגא פייבל סרנא}}, איז געווען דער שטאט'ס רב, און זיין פאָטער, רבי יעקב חיים סארנא, האט געדינט ווי אַ [[שוחט]] און דרשן. זיין מוטער איידל איז געווען פון אַ משפּחה פון [[גער (הויף)|גערער]] חסידים.{{הערה|1=[http://jpress.org.il/Olive/APA/NLI_heb/SharedView.Article.aspx?href=HZH%2F1939%2F12%2F12&id=Ar00415&sk=7F73D7A8 רביצין איידל סארנא, ז"ל], [[הצופה]], 12 בדצמבר 1939, עמ' 4}} ער האט באקומען זיין ערשטן חינוך פון זיין פאָטער און אין [[תלמוד תורה|חדר]] אין האראדאק. אין עלטער פון 11 יאָר האָט מען אים געשיקט אין דער "אור החיים" ישיבה אין [[סלאבאדקע|סלאַבאָדקע]], און א יאר נאכהער איז ער אריבער אין דער ישיבה פון רבי [[שלמה זלמן אלכסנדר כהנא שפירא|זלמן סענדער כהנא שפירא]] אין מאלטש. שפעטער האט ער געלערנט אין דער "כנסת בית יצחק" ישיבה אין סלאבאדקע ביי הרב חיים ראבינאוויטש, מיט וועמען ער איז אריבער גלערנען אין דער [[טעלזער ישיבה|טעלזשער ישיבה]]. אין [[1906|1906 איז]] די ישיבה צײטווײל פארמאכט געווארן צוליב די מוסר קאָנטראָווערסיעס, און ער האָט זיך צוריקגעקערט צו דער ישיבה אין מאלטש, דעמאלסט אונטער רבי [[שמעון יהודה הכהן שקאפ|שמעון שקאָפּ]]. מיט אַ יאָר שפּעטער, האָט ער זיך אומגעקערט קיין סלאבאדקע און דאָס מאָל האט ער זיך איינגעשלאסן אין דער "[[סלאבאדקער ישיבה|כנסת ישראל]]" ישיבה וואו ער האָט באגעגנט רבי [[נתן צבי פינקל]], דער "אַלטער פון סלאַבאדקע", און איז געווארן זיין תלמיד מובהק. שפּעטער האָט ער געשילדערט דעם איינפלוס פונעם 'אלטער' אויף דער | ער איז געבוירן געווארן אין [[כ"ח שבט|שבט]] [[ה'תר"ן|תר"ן]] (1890) אין דעם דארף [[האראדאק]], ווילנער גובערניע, רוסלענדישע אימפעריע (היינט אין מינסקער גובערניע, בעלארוס). זיין זיידע, הרב [[ שראַגאַ פאַבלע סאַרנאַ |שרגא פייוול סארנא]] {{העב|שרגא פייבל סרנא}}, איז געווען דער שטאט'ס רב, און זיין פאָטער, רבי יעקב חיים סארנא, האט געדינט ווי אַ [[שוחט]] און דרשן. זיין מוטער איידל איז געווען פון אַ משפּחה פון [[גער (הויף)|גערער]] חסידים.{{הערה|1=[http://jpress.org.il/Olive/APA/NLI_heb/SharedView.Article.aspx?href=HZH%2F1939%2F12%2F12&id=Ar00415&sk=7F73D7A8 רביצין איידל סארנא, ז"ל], [[הצופה]], 12 בדצמבר 1939, עמ' 4}} ער האט באקומען זיין ערשטן חינוך פון זיין פאָטער און אין [[תלמוד תורה|חדר]] אין האראדאק. אין עלטער פון 11 יאָר האָט מען אים געשיקט אין דער "אור החיים" ישיבה אין [[סלאבאדקע|סלאַבאָדקע]], און א יאר נאכהער איז ער אריבער אין דער ישיבה פון רבי [[שלמה זלמן אלכסנדר כהנא שפירא|זלמן סענדער כהנא שפירא]] אין מאלטש. שפעטער האט ער געלערנט אין דער "כנסת בית יצחק" ישיבה אין סלאבאדקע ביי הרב חיים ראבינאוויטש, מיט וועמען ער איז אריבער גלערנען אין דער [[טעלזער ישיבה|טעלזשער ישיבה]]. אין [[1906|1906 איז]] די ישיבה צײטווײל פארמאכט געווארן צוליב די מוסר קאָנטראָווערסיעס, און ער האָט זיך צוריקגעקערט צו דער ישיבה אין מאלטש, דעמאלסט אונטער רבי [[שמעון יהודה הכהן שקאפ|שמעון שקאָפּ]]. מיט אַ יאָר שפּעטער, האָט ער זיך אומגעקערט קיין סלאבאדקע און דאָס מאָל האט ער זיך איינגעשלאסן אין דער "[[סלאבאדקער ישיבה|כנסת ישראל]]" ישיבה וואו ער האָט באגעגנט רבי [[נתן צבי פינקל]], דער "אַלטער פון סלאַבאדקע", און איז געווארן זיין תלמיד מובהק. שפּעטער האָט ער געשילדערט דעם איינפלוס פונעם 'אלטער' אויף דער אויספארעמונג פון זיין רוחניות'דיגן געשטאַלט: "אלץ איז פון אים און אָן אים בין איך געווען בלינד און טויב, און בלויז דורך אים האב איך זוכה געווען אז מיינע אויגן און מיינע אויערן האבן זיך א ביסל געעפנט".{{הערה|רבי יחזקאל סארנא, מסילת ישרים, הקדמה}} | ||
ביז 1914 האָט ער כּסדר געלערנט אין סאלאַבאָדקע, אַחוץ עטלעכע חדשים ווען דער "אלטער" האט אים געשיקט אין דער טעלזשער ישיבה, כּדי אריינצוברענגען די שיטה פון [[מוסר באוועגונג|מוסר]] אין דער ישיבה. נאָכן ערשטן וועלט קריג איז ער געגעאנגען קיין מינסק מיט אַלע ישיבה בחורים. צוליב זיין ניצן | ביז 1914 האָט ער כּסדר געלערנט אין סאלאַבאָדקע, אַחוץ עטלעכע חדשים ווען דער "אלטער" האט אים געשיקט אין דער טעלזשער ישיבה, כּדי אריינצוברענגען די שיטה פון [[מוסר באוועגונג|מוסר]] אין דער ישיבה. נאָכן ערשטן וועלט קריג איז ער געגעאנגען קיין מינסק מיט אַלע ישיבה בחורים. צוליב זיין ניצן געפעלשטע דאָקומענטן מיט דער ציל צו פאַרמיידן דארפן זיך שטעלן צום פריזיוו אין דער רוסלענדישער אַרמיי, האט מען אים געכאפט און אריינגעשטעלט אין טורמע. עס איז אים געלונגען צו אנטלויפן פון טורמע און ער איז אנטלאפן צום שטעטל סמילאָוויטש, וואו דער [[חפץ חיים]] און זיינע תלמידים פון דער ראדינער ישיבה זענען דעמאלסט געווען. צוליב די אומשטענדן פון דער מלחמה, האָבן די סלאַבאדקער תלמידים געדארפט אַנטלויפן פון מינסק; ער אָבער האָט בעסער געוואָלט בלייבן מיט די ראַדינער בחורים. אין יענער תקופה האָט ער געשאפן נאָענטע באַציאונגען מיטן חפץ חיים און מיטן ראש ישיבה הרב [[נפתלי טראפ|נפתלי טראָפּ]]. | ||
אין 1917 האָט מען אים | אין 1917 האָט מען אים צוריקגערופן אין דער סלאַבאדקער ישיבה, וואָס איז דעמאלסט געווען אין [[קרעמענטשאג]], און צוויי יאָר שפּעטער האָט ער חתונה געהאט מיט פעשאַ מרים, א טאָכטער פון דעם ראש ישיבה הרב משה מרדכי עפשטיין. נאָך דעם סוף פון דער מלחמה, האָבן די ראשי ישיבה און זייערע תלמידים זיך באוויזן צו פארלאזן רוסלאנד און זיך אומקערן קיין סלאַבאדקע, וואָס האָט דאַן געהערט צו [[ליטע]]. | ||
== פירן די חברונער ישיבה == | == פירן די חברונער ישיבה == | ||
| שורה 28: | שורה 28: | ||
{{-}} | {{-}} | ||
== כלל | == כלל פירערשאַפט == | ||
הרב סארנא איז געווען איינער פון די פירער פון דעם חרדישן ציבור אין די ערשטע יארן נאך דער גרינדונג פון דער [[מדינת ישׂראל|מדינה]], פון די הויפטן פון דער וועד הישיבות אין ארץ ישראל און פון [[חינוך עצמאי]]. ער איז געווען אַ מיטגליד אין דער מועצת גדולי התורה, און האט אנטיילגענומען אין די פערטע און פינפטע [[כנסיה גדולה|כנסיות גדולות]], און איז געווען טעטיק אין די עפנטלעכע און פּאָליטישע באוועגונגען פון כנסת דעפוטאטן פון [[אגודת ישראל]]. לויטן עדות פון זיינס א ידיד הרב [[צבי יהודה קוק]], | הרב סארנא איז געווען איינער פון די פירער פון דעם חרדישן ציבור אין די ערשטע יארן נאך דער גרינדונג פון דער [[מדינת ישׂראל|מדינה]], פון די הויפטן פון דער וועד הישיבות אין ארץ ישראל און פון [[חינוך עצמאי]]. ער איז געווען אַ מיטגליד אין דער מועצת גדולי התורה, און האט אנטיילגענומען אין די פערטע און פינפטע [[כנסיה גדולה|כנסיות גדולות]], און איז געווען טעטיק אין די עפנטלעכע און פּאָליטישע באוועגונגען פון כנסת דעפוטאטן פון [[אגודת ישראל]]. לויטן עדות פון זיינס א ידיד הרב [[צבי יהודה קוק]], פלעג ער אין זיינע לעצטע יארן נישט זאָגן תחנון אום אומאָפהענגיקייט טאָג, אָבער "זיין מיינונג איז נישט אנגענומען געוואָרן דורך די ישיבה בחורים".{{הערה|הרב [[אברהם רמר]], '''גדול שימושה''', ירושלים תשנ"ד, עמ' ל}} | ||
== זיין שיטה אין מוסר == | == זיין שיטה אין מוסר == | ||