אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רבי בנימין בן שמואל"

'''רבי בנימין בן שמואל הלוי פון קוטאַנץ''' איז געווען א בארימטער תּלמיד־חכם און א פראנצויזישער פּּייטן (פון דער ערשטער העלפט פונעם עלפטן יארהונדערט). מען האט אים גערופן מיטן ערן־טיטל "פּייטן", ווייל ער איז געווען איינער פון די פּראָדוקטיווסטע און טאלאנטירטסטע פּייטנים. אין די פארשידענע מחזורים זענען איין־און־דרייסיג פון זיינע ליטורגישע שטיקער פארבליבן{{הערה|שם=JE|{{אנצ יהודית|2984-benjamin-b-samuel-of-coutances|Benjamin b. Samuel of Coutances|Louis Ginzberg}}}}.

ר' בנימין ווערט גערעכנט צווישן די וויכטיגסטע פּייטנים אין דער פּאָסט־קליר'ישער תקופה. זיינע ליטורגישע ווערק זענען רעציטירט געווארן אין קהילות אין פראנקרייך, רוים, [[טורין]], אַסטי, פאָסאַנאָ און מאָנטקאַלוואָ (נוסח אפ"ם), פּוילן, קאָרפו, גריכנלאנד, אַנאַטאָליע און די באַלקאַנען.

==זיין לעבן און אפּשטאם==

טראדיציאנעל איז אנגענומען אז ר' בנימין האט געוואוינט אין קוטאַץ (Coutances) (מאַנש [[דעפארטמענטן פון פראנקרייך|דעפּאַרטמענט]], נאָרמאַנדי), וועלכע איז פריער געווען באקאנט אלס קוסטאַנץ.

עטליכע געלערנטע האבן אבער פארגעלייגט אז ער קען האבן געשטאמט פון [[ביזאנטישע אימפעריע|ביזאַנטין]] און נישט פון פראנקרייך{{הערה|Weinberger, Leon J. [https://doi.org/10.2307/1453932 “On the Provenance of Benjamin B. Samuel Quštani.”] ''The Jewish Quarterly Review'' 68, no. 1 (1977): 46–60.}}. זיי פירן אָן אז דער באגריף "פּויעטן" וואס ר' בנימין האָט גענוצט (אנשטאט דעם מער געווענליכן "פּייטן") און די טענה אז א סך פון זיינע ווערק זענען גענוצט געווארן אין מחזורים אין גריכנלאנד, אַנאַטאָליע און די באלקאנען, ווייזן אהין.

אבער אנדערע געלערנטע ווייזן אויף זיין באצייכענונג אין "ספר הפרדס" (צוגעשריבן צו רש"י) אלס "עיר וקדיש זקננו ר' בנימין בר' שמואל מקוסטני זק"ל"{{הערה|{{היברובוקס|2=ספר הפרדס|3=8962|page=252|מקום הוצאה=בודאפעסט|שנת הוצאה=תרפ"ד|מו"ל=הרב עהרנרייך|עמ=רכט–רל}}}}, און אז ער ווערט דערמאנט אין א תשובה פון [[רבי שלמה לוריא]] אלס א בן־דור פון רש"י און [[רבי מאיר שליח ציבור]] פון ווירמייזא, וואס שטעלט אים צווישן די אשכנזים{{הערה|א.מ. הברמן, תולדות הפיוט והשירה, חלק ב', עמ' 226–227}}. רוב פון זיינע פּיוטים געפינען זיך אין דעם פראנצויזישן נוסח, וואס שטיצט א פראנצויזישן אפּשטאם{{הערה|שם=JE}}.

עזרא פליישר האט געהאלטן אז ער איז געווען אַן אשכנזישער הימנאָגראַף, וואס האט גע'חתמ'עט זיינע קאמפּאזיציעס מיט א נאמען־אַקראָסטיך אין קאמבינאציע מיט נעמען ווי "פייטן", "הסופר" אדער "המתרגם".

==זיין ארבעט אלס פּייטן==

ר' בנימין האט געשריבן פּיוטים בעיקר פאר די דריי רגלים (פסח, שבועות, סוכות) און ראש השנה, און איינצלנע פאר יום כיפור. עס איז צווייפלהאפטיג צי געוויסע ליטורגיעס וואס אנטהאלטן "בנימין" אין [[אקראסטיך|אַקראָסטיך]] זענען צו אים צוגעשריבן אדער צו זיין יונגערן בן־דור, רבי בנימין בן זרח{{הערה|שם=JE}}.

זיינע פּיוטים זענען קאָמפּאָנירט אין דעם סטיל פון די אלטע פּייטנים און זענען צומאל פון באדייטנדער קינסטלערישער חשיבות. א טייל פון זיינע פּיוטים זענען אריינגענומען אין "מחזור רומניא"{{הערה|{{יודאיקה|2=Benjamin ben Samuel Ha-Levi|לינק=https://www.encyclopedia.com/religion/encyclopedias-almanacs-transcripts-and-maps/benjamin-ben-samuel-ha-levi}}}}.

עטליכע פארשער באמערקן אז זיין שפראך און סטיל אין זיינע פיוטים געווען ענליך צו דעם פון דעם פריערדיגן פייטן [[רבי אלעזר הקליר|רבי אלעזר בירבי קליר]], אבער זיינע ווערק הייבן זיך נישט זעלטן צו דיכטערישער שיינקייט{{הערה|[[יום-טוב ליפמאן צונץ|לעאָפּאָלד צונץ]], ''[https://www.google.com/books/edition/Literaturgeschichte_der_synagogalen_Poes/l2BAAmBHjmYC?hl=en&gbpv=1&pg=PA115&printsec=frontcover Literaturgeschichte der synagogalen Poesie]'', pp  115-120}}. איינע פון ר' בנימין'ס קאמפּאזיציעס איז א לאנגע [[קרובה]] פאר שבועות וואס איז געווען באקאנט צו צונץ און רעקאנסטרואירט געווארן דורך ישראל דייווידזאן אין זיין "אוצר השירה והפיוט". די קרובה הייסט "ארוכה מארץ". עס ווערן אויך דערמאנט אנדערע פון זיינע פּיוטים מיט אַקראָסטיכן ווי "בנימן בר שמואל סופר".

בנימין'ס בעפארצוגן [[אותיות דרבי עקיבא|רבי עקיבא'ס "אלף־בית"]], וואָס ער נוצט אין זיינע פּיוטים, ווייזט אויף א געוויסן נייגונג צו מיסטיק.

ר' בנימין איז אויך באטראכט געווארן אלס א גרויסער תלמודישער אויטאריטעט און איז אפט ציטירט געווארן דורך צייטגענאָסן. איינע פון זיינע פּסקים איז ציטירט דורך רבי יצחק הלוי, רש"י'ס רבי. אין דעם פּסק ווייזט ער די פארבינדונג צווישן מדרש און פּיוט, און ערקלערט אז ביידע האבן זייער אפּשטאם אין ציבורישע ליינונגען, און ציט דעם אויספיר אז די אפּאזיציע צו דאס אריינלייגן פּיוטים אין די תפילות איז אומבאגרינדעט.

ער איז אויך ציטירט אלס א הלכה'ישער אויטאריטעט דורך די בעלי תוספות{{הערה|צו בה"ג דף יב, א ד"ה מסוף}}, דורך רבי משה בן יעקב פון קוצי (אין זיין ספר מצוות גדול){{הערה|1=סמ"ג, עשין מב, עמ' קיח}} און דורך רבי מרדכי בן הלל (אין זיין פירוש אויף דער גמרא){{הערה|מרדכי, ראש השנה, אות תשע}}.