אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רבי יצחק פון דראהאביטש"
(←ביאגראפיע: רעדאגירונג) |
(←התקרבותו לחסידות: רעדאגירונג) |
||
| שורה 7: | שורה 7: | ||
אין זיינע לעצטע יארן האט ער געדינט אלס מגיד אין [[האראכאוו]], ווי ער איז אויך דארט אוועק אין ז' ניסן ה'תק"י, און איז דארט באערדיגט. | אין זיינע לעצטע יארן האט ער געדינט אלס מגיד אין [[האראכאוו]], ווי ער איז אויך דארט אוועק אין ז' ניסן ה'תק"י, און איז דארט באערדיגט. | ||
== | == דערנענטערט זיך צו [[חסידות]] == | ||
ס'ווערט ערציילט {{הערה|נתיב מצוותיך, נתיב היחוד שביל ד' אות ד'.}} אז ער פלעגט יעדן נאכט ביי [[קריאת שמע שעל המיטה]] זאגן די פסוק "בידך אפקיד רוחי" ({{תנ"ך|תהלים|לא|ו|קצר=כן}}) און איז גלייך אנטשלאפן געווארן, און אויב האט זיך געמאכט און ער איז נישט אנטשלאפן געווארן גלייך האט ער געוויסט אז דאס איז צוליב וואס ער האט עפעס געזינדיגט די טאג, און ער דארף [[תשובה]] טוהן דערויף. איינמאהל-שוין וואינענדיג אין דראהביטש, האט זיך געמאכט אזוי, און ער האט זיך ארומגעקווענקלט אדורכטראכטנדיג זיינע מעשים, און האט נישט געפונען גארנישט, ביז ער האט זיך דערמאנט אז ער האט געהערט ליצנות רייד איבער דעם [[בעל שם טוב]], און ער האט נישט מוחה געווען דערויף,, האט ער זיך גלייך אויפגעהויבן און געפארן קיין [[מעזשביזש|מעז'יבוז]] אים מפייס צו זיין, אזוי האט ער צומארגנס געדאוונט אין [[בית המדרש]] אינאיינעם מיטן בעש"ט, און ביי [[קריאת התורה]] האט דער בעש"ט אים ארויפגערופן צום [[ספר תורה]] (טראץ דעם וואס ער האט נישט געקענט בעפאר) מיטן טיטל "מורה מורינו רבי יצחק ב"ר יוסף", און האט אים דערנאך געזאגט:"מורי ורבי האט זיך צולייכט אויפן בעש"ט, און איז געפארן אזא וועג, דער בעש"ט איז אים מוחל בלב שלם". און נאך די מעשה איז ער שוין געבליבן א תלמיד פון די בעש"ט. | |||
אזוי אויך איז מקובל{{הערה|אגרא דפרקא אות כט.}} אז צום ערשטן מאהל וואס ער איז געקומען צום בעש"ט האט ער געהייסן אים זייער מכבד זיין, זאגנדיג, אז ער האט באקומען פון הימל גאר א נידריגן [[נשמה]], און האט דאס דערהויבן ביז צום מעלה פון [[רבי שמעון בר יוחאי]]. | |||
זיין זוהן [[רבי יחיאל מיכל פון זלאטשוב]] האט געזאגט, אז אין יעדן טאג איז מען מכבד אדער אים אדער זיין טאטן זאגן א [[דרשה]] און א געוויסן [[היכל]] אין [[גן עדן]], איין טאג זיין טאטן, נאכוואס ער איז די טאטע פון רבי יחיאל מיכל, און איין טאג אים, נאכוואס ער איז דער זוהן פון רבי יצחק{{הערה|התגלות הצדיקים דף כג.}}. | |||
== לקריאה נוספת == | == לקריאה נוספת == | ||
רעוויזיע פון 16:22, 13 מערץ 2023
רבי יצחק פון דראהאביטש (אוועק ז' ניסן ה'תק"י) איז געווען א מגיד מישרים, פון די ערשטע און די גרעסטע פון די תלמידים ביי די בעל שם טוב, און איז געווארן אנגערופן א תלמיד חבר זיינער. די טאטע פון זלאטשוב'ער מגיד.
ביאגראפיע
געבוירן געווארן[1] צו זיין טאט'ן רבי יוסף ספראווידלעווער פון פיסטין, וואס איז בארופן געווארן מיטן טיטל "רבי יוסף איש אמת", און צו זיין מאמע'ן יענטא וואס איז בארופן געווארן מיטן טיטל "יענטא הנביאה". אין יונגוואר האט ער געדינט אלס מגיד מישרים אין אוסטרהא, ווען דאן איז ער נאך געווען א מתנגד צו חסידות, אבער אויסלאז וואס ער האט געדינט אין דראהביטש איז ער געווארן א תלמיד פון די בעל שם טוב צוליב א מעשה שהיה[2].
אין דראהביטש האט געדינט אלס רב רבי יצחק פון האמבארג, און רבי יצחק פון דראהאביטש האט געדינט אלס דיין און אלס מגיד מישרים. טראץ דעם וואס זיי זענען געווען פאררעכנט אויף באזונדערע קהילות (רבי יצחק פון האמבארג-מתנגדים, און רבי יצחק פון דראהאביטש-חסידים), האט געהערשט צווישן זיי א ליבשאפט און נישט קיין בייזווארג. אין זיינע לעצטע יארן האט ער געדינט אלס מגיד אין האראכאוו, ווי ער איז אויך דארט אוועק אין ז' ניסן ה'תק"י, און איז דארט באערדיגט.
דערנענטערט זיך צו חסידות
ס'ווערט ערציילט [3] אז ער פלעגט יעדן נאכט ביי קריאת שמע שעל המיטה זאגן די פסוק "בידך אפקיד רוחי" (
פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:תנ"ך
פאראמעטער [ קצר ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע לוא־פעלער: (ביים רופן מוסטער:תנ"ך) נמצא פרמטר לא בשימוש "קצר=".תהלים לא, ו) און איז גלייך אנטשלאפן געווארן, און אויב האט זיך געמאכט און ער איז נישט אנטשלאפן געווארן גלייך האט ער געוויסט אז דאס איז צוליב וואס ער האט עפעס געזינדיגט די טאג, און ער דארף תשובה טוהן דערויף. איינמאהל-שוין וואינענדיג אין דראהביטש, האט זיך געמאכט אזוי, און ער האט זיך ארומגעקווענקלט אדורכטראכטנדיג זיינע מעשים, און האט נישט געפונען גארנישט, ביז ער האט זיך דערמאנט אז ער האט געהערט ליצנות רייד איבער דעם בעל שם טוב, און ער האט נישט מוחה געווען דערויף,, האט ער זיך גלייך אויפגעהויבן און געפארן קיין מעז'יבוז אים מפייס צו זיין, אזוי האט ער צומארגנס געדאוונט אין בית המדרש אינאיינעם מיטן בעש"ט, און ביי קריאת התורה האט דער בעש"ט אים ארויפגערופן צום ספר תורה (טראץ דעם וואס ער האט נישט געקענט בעפאר) מיטן טיטל "מורה מורינו רבי יצחק ב"ר יוסף", און האט אים דערנאך געזאגט:"מורי ורבי האט זיך צולייכט אויפן בעש"ט, און איז געפארן אזא וועג, דער בעש"ט איז אים מוחל בלב שלם". און נאך די מעשה איז ער שוין געבליבן א תלמיד פון די בעש"ט.
אזוי אויך איז מקובל[4] אז צום ערשטן מאהל וואס ער איז געקומען צום בעש"ט האט ער געהייסן אים זייער מכבד זיין, זאגנדיג, אז ער האט באקומען פון הימל גאר א נידריגן נשמה, און האט דאס דערהויבן ביז צום מעלה פון רבי שמעון בר יוחאי.
זיין זוהן רבי יחיאל מיכל פון זלאטשוב האט געזאגט, אז אין יעדן טאג איז מען מכבד אדער אים אדער זיין טאטן זאגן א דרשה און א געוויסן היכל אין גן עדן, איין טאג זיין טאטן, נאכוואס ער איז די טאטע פון רבי יחיאל מיכל, און איין טאג אים, נאכוואס ער איז דער זוהן פון רבי יצחק[5].
לקריאה נוספת
- מכון ברכת יוסף, זיכרון לראשונים, (כתבי רבי משה חיים קליינמן), אשדוד תשס"ט, עמודים יז - לח
קישורים חיצוניים
פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:אוצר החכמה
פאראמעטער [ עמוד ] ערשיינען נישט אין מוסטער דעפיניציע דוד הלחמי, רבי יצחק ברבי יוסף מאיר מדרוהוביץ, ערכו בספר "חכמי ישראל", תל אביב תשי"ח
הערות שוליים
cc-by-sa 3.0 ערלויבעניש • אריגינעלער בלאט • ביישטייערער