אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רבי יהושע בן חנניה"

'''{{מנוקד|רַבִּי יְהוֹשֻׁעַ בֶּן חֲנַנְיָה}}''' איז געווען פון די [[תנאים]] אין [[ארץ ישראל]], און פון די פירער פונעם דור נאך [[חורבן בית שני]]. ער איז '''רבי יהושע''' סתם וואס ווערט דערמאנט אין די משנה{{הערה|[[סדר תנאים ואמוראים]] [https://www.sefaria.org/Shem_HaGedolim%2C_Maarekhet_Sefarim%2C_Letter_Samekh%2C_Seder_Tanaim_VeAmoraim.7?lang=he אות ז]; {{בבלי|נזיר|נו|ב|מפרש=רש"י|ד"ה=ור' אלעזר}}}}, פאר א סך הכל פון 178 מאל{{הערה|שם=לשון-המשנה|אויסגערעכנט אין {{אוצר החכמה|2=אוצר לשון המשנה|3=157615|page=848|באנד=א|לינק טעקסט=ערך ר' יהושע}} }}. ער איז געווען א תלמיד פון [[רבי יוחנן בן זכאי]] און א חבר מיט [[רבי אליעזר בן הורקנוס|רבי אליעזר]]. ער איז געווען [[אב בית דין]] אינעם בית ועד אין [[יבנה]], צו דער זייט פון דער נשיא [[רבן גמליאל השני]].

רבי יהושע האט נישט געהאט קיין דרויסנדיגע שיינקייט, אבער דערקעגן האט ער געהאט אן אויסערגעווענליכע קלוגשאפט און פקחות – ווי די טאכטער פון קייזער האט געזאגט אויף אים: "פראכטיגע קלוגשאפט אין א מיאוס'ע כלי"{{הערה|{{בבלי|תענית|ז|א}}; {{בבלי|נדרים|נ|ב}}}}, און ער האט זיך באניצט דערמיט צו העלפן זיינע ברידער אינעם שטורמישן תקופה נאכ'ן חורבן הבית.

לויט איין גירסא אין די גמרא אין פסחים{{הערה|שם=פסחמטא|{{בבלי|פסחים|מט|א|אן=מסכת}}}} האט רבי יהושע חתונה געהאט מיט א בת כהן, אבער די גירסא איז ווארשיינליך נישט ריכטיג{{הערה|דארט=פסחמטא|דקדוקי סופרים דארט, אז די ריכטיגע גירסא איז רבי ירמיה אדער רב יהודה.}}.

ווען רבן יוחנן האט אויסגערעכנט די שבחים פון זיינע גרעסטע תלמידים האט ער אויף רבי יהושע געזאגט "אשרי יולדתו"{{הערה|{{משנה|אבות|ב|ח}}}}, אז ער האט אזעלכע מידות טובות, אז אלע זאגן "וואויל איז דער וואס האט אים געבוירן"{{הערה|רמב"ם, רע"ב}}. אויך האט ער גע'דרש'נט אויף אים דעם פסוק{{הערה|{{תנ"ך|קהלת|ד|יב}}}}: "{{מנוקד|הַחוּט הַמְשֻׁלָּשׁ לֹא בִמְהֵרָה יִנָּתֵק}}", צוליב באהאוונטקייט אין מקרא, משנה, און דרך ארץ, אדער אז ער איז דער דריטער דור פון תלמידי חכמים{{הערה|שם=אדרנ|{{מסכת קטנה|אבות דרבי נתן|יד|ג}}}}{{הערה|דארט=אדרנ|פירוש מגן אברהם פון רבי יום-טוב צהלון און בן אברהם אויף אבות דרבי נתן, דארט.}}.

רבי יהושע איז נסמך געווארן צו הוראה דורך רבן יוחנן בן זכאי נאך איידער'ן חורבן{{הערה|{{ירושלמי|סנהדרין|א|ב}}}}, און ער איז שוין דאן געווען פון די ראשי המדברים צווישן די חכמים, ווי אין איין פאל ווען ער האט זיי אפגעהאלטן פון גוזר זיין טומאה אויף ירושלים צוליב ביינער וואס זענען געטראפן געווארן אינעם [[לשכת דיר העצים]]{{הערה|{{בבלי|זבחים|קיג|א}}: "פעם אחד מצאו עצמות בלשכת דיר העצים ובקשו לגזור טומאה על ירושלים, עמד רבי יהושע על רגליו ואמר, לא בושה וכלימה היא לנו שנגזור טומאה על עיר אבותינו, איה מתי מבול, איה מתי נבוכדנצר"}}.

ווען רבן יוחנן בן זכאי האט געזאגט פאר זיינע תלמידים: "צאו וראו איזוהי דרך ישרה שיבור לו האדם", האט רבי יהושע געזאגט: "חבר טוב"{{הערה|{{משנה|אבות|ב|ט}}}}. רבי יהושע האט טאקע זוכה געווען צו א גוטער פריינט – זיין גרויסער ידיד רבי אליעזר. פון זייער יוגנט זענען זיי צוזאמען אויפגעוואקסן אינעם ישיבה פון רבן יוחנן בן זכאי, און צוזאמען האבן זיי געפירט א גרויסע ישיבה (וואו רבי עקיבא האט געלערנט), און צוזאמען זענען זיי געקומען קיין יבנה.

די פריינטשאפט האט זיך געצויגן צענדליגער יארן, ביז דער גרויסער מחלוקת וואס האט אויסגעבראכן אין יבנה צווישן רבי אליעזר און די אנדערע חכמים לגבי די דין טומאה אין א "[[תנור של עכנאי]]"{{הערה|זעט {{משנה|עדיות|ז|ז}}; {{משנה|כלים|ה|י}}}}, ווען רבי יהושע האט זיך שארף קעגנגעשטעלט רבי אליעזר'ס שיטה. ווען רבי אליעזר האט געזאגט: "אויב איז די הלכה ווי מיר זאלן די ווענט פון בית המדרש אויפווייזן" און די ווענט האבן אנגעהויבן אראפפאלן, האט זיי רבי יהושע אנגעשריגן: "אויב תלמידי חכמים זענען מנצחים זה את זה בהלכה, אתם מה טיבכם?" צוליב דעם כבוד פון רבי יהושע זענען די ווענט נישט ווייטער אראפגעפאלן, אבער האבן זיך אויך נישט אויפגעשטעלט, צוליב דעם כבוד פון רבי אליעזר, נאר זענען געבליבן שטיין געבויגן. ווען רבי אליעזר האט ביים ענדע געזאגט: "אויב איז דער הלכה ווי מיר, זאל מען אויפווייזן פון הימל", און ס'איז ארויס א [[בת קול]] "מה לכם אצל רבי אליעזר שהלכה כמותו בכל מקום", איז רבי יהושע אויפגעשטאנען אויף די פיס און געזאגט: "[[לא בשמים היא|לֹא בַשָּׁמַיִם הִיא]]"{{הערה|{{תנ"ך|דברים|ל|יב}}}}, ווייל דער תורה איז שוין געגעבן געווארן אין סיני און עס שטייט דערין{{הערה|{{תנ"ך|שמות|כג|ב}}}}: "אַחֲרֵי רַבִּים לְהַטֹּת", דעריבער קוקן מיר נישט אויף א בת קול{{ביאור|דהיינו, הקב"ה האט איבערגעגעבן די תורה צו מענטשן אז די הלכה זאל אנטשידן ווערן דורך זיי, לויט די כללים וואס זענען איבערגעגעבן געווארן אין סיני.{{ש}}

רבי יהושע האט אפגעלערנט דעם בת קול ווי א נסיון פון הימל, צו פרואוון די חכמים אויב וועלן זיי צוליב דעם ענדערן פון וואס זיי האבן מקובל. דעריבער האט רבי יהושע געזאגט "ס'איז נישט אין הימל", דהיינו, די תורה איז געגעבן געווארן צו אונז אין סיני גאנצערהייט, און עס וועט זיך גארנישט ענדערן פון איר לויט א מופת פון הימל{{הערה|רבינו ניסים, געברענגט אין [[שיטה מקובצת]]}}. די גמרא פארציילט טאקע ווייטער אז [[רבי נתן]] האט אנגעטראפן אליהו הנביא און אים געפרעגט: "וואס האט הקב"ה געטון יענע צייט [ווען רבי יהושע האט אפגעווארפן דעם בת קול]?" האט אליהו געענטפערט: ער האט געשמייכלט און געזאגט: נצחוני בני, מיין זון האט מיר באזיגט" (פאר ערקלערונג אויף די ווערטער זעט {{ספר החינוך|תצו}}).}}. ווען רבי אליעזר האט זיך נאך אלס געהאלטן ביי דאס זייניגע און האט נישט אנגענומען דעם דעת פונעם רוב, האבן די חכמים זיך צוזאמגעציילט און אים מנדה געווען{{הערה|{{בבלי|בבא מציעא|נט|ב}}}}, א נידוי וואס האט אנגעהאלטן ביז זיין פטירה.

רבי אליעזר האט דאן פארלאזט יבנה און איז זיך געגאנגען צו לוד, און מיט דעם האבן זיך די צוויי באליבטע פריינט אפגעטיילט פאר די רעשט פון זייער לעבן, ביז רבי אליעזר'ס פטירה. נאך זיין פטירה האט זיך רבי יהושע געשטעלט אויף די פיס און געזאגט: "הותר הנדר, הותר הנדר" [ד.ה. דער נידוי וואס מ'האט אים מנדה געווען]{{הערה|שם=סנהדריןסח}}{{ביאור|רבי יהושע האט געדארפט מבטל זיין דעם נידוי כדי מ'זאל נישט דארפן פירן מיט רבי אליעזר דין מנודה שמת, וואס מ'איז אים נישט מספיד און מ'רייסט נישט אויף אים קריעה און מ'לייגט א שטיין אויף זיין ארון{{הערה|תורת האדם לרמב"ן, שער האבל, נ; זעט {{שולחן ערוך|יורה דעה|שלד|ג}}}}.}}, און האט אים ארום געארעמט און אים געקושט און געוויינט, און געזאגט: "רבי, רֶכֶב יִשׂרָאֵל וּפָרָשָׁיו"{{הערה|{{תנ"ך|מלכים ב|יג|יד}}}}{{הערה|{{ירושלמי|שבת|ב|ז}}}}.

איינמאל איז רבי יהושע אריין אינעם בית המדרש פון רבי אליעזר, און האט אנגעהויבן קושן דעם שטיין אויף וואס רבי אליעזר פלעגט זיצן, און געזאגט: "דער שטיין איז גלייך צום [[בארג סיני]], און דער וואס איז געזעסן דערויף איז גלייך צום [[ארון הברית]]"{{הערה|{{מדרש רבה|שיר השירים|א|ג}}}}. ווען די חכמים האבן זיך אמאל געזעצט אפפרעגן די רייד פון רבי אליעזר נאך זיין פטירה, האט זיך רבי יהושע קעגנגעשטעלט, זאגנדיג: "מען ווענדט נישט אפ דעם לייב נאך זיין טויט"{{הערה|שם=גיטיןפגא|{{בבלי|גיטין|פג|א}}}}.

רבי יהושע ווערט דערמאנט אין די משנה נאנט צו צוויי הונדערט מאל{{הערה|שם=לשון-המשנה}}. זיין בר פלוגתא איז געווענליך זיין חבר רבי אליעזר. דער כלל איז, אז אין יעדע מחלוקת צווישן רבי יהושע און רבי אליעזר איז די הלכה ווי רבי יהושע{{הערה|סדר תנאים ואמוראים, סימן ט"ז; {{בבלי|זבחים|סו|ב|מפרש=רש"י|ד"ה=מציעתא}}.}}. לויט איין גירסא, איז די הלכה ווי רבי יהושע אויף יעדן ארט וואו ער ווערט דערמאנט אין די משנה{{הערה|{{היברובוקס|2=סדר תנאים ואמוראים|3=39077|page=12|מהדורה=הוצאת מארקס}}. די אנגענומענע גירסא איז אבער אז דאס גייט אויף [[רבי יהושע בן לוי]].}}.

דאס גרויסקייט און קלוגשאפט פון רבי יהושע האט אים נישט געהאלפן רייך ווערן. ס'איז ביי אים מקוים געווארן דער פסוק: "{{מנוקד|וְגַם לֹא לַחֲכָמִים לֶחֶם וְגַם לֹא לַנְּבֹנִים עֹשֶׁר}}"{{הערה|{{תנ"ך|קהלת|ט|יא}}}} און ער האט זיך מפרנס געווען בדוחק{{הערה|זעט [[#מחלוקת מיט רבן גמליאל|אויבן]] און אין הערה}}.

רבי יהושע האט מאריך ימים געווען נאך רבן גמליאל און רבי אליעזר{{ביאור|רבן גמליאל איז אוועק פאר רבי אליעזר{{הערה|{{בבלי|בבא מציעא|נט|ב}}; {{ירושלמי|ברכות|ג|א}}}}, און רבי אליעזר איז נפטר געווארן פאר רבי יהושע{{הערה|שם=גיטיןפגא}}}}, און איז געווען בערך ניינציג ביי זיין פטירה{{הערה|שם=היימאן624|[[#היימאן|היימאן: עמ' 624]]}}. ווען דער קייזער האט אים געפרעגט אויף זיין עלטער פארוואס ער קומט מער נישט זיך באטייליגן ביי די וויכוחים איבער רעליגיע, האט ער געענטפערט: "דער בארג איז געווארן שניי, ארום דעם בארג איז פיל געווארן מיט אייז, די הינט בילן נישט, און די וואס מאלן מאלן נישט"{{הערה|שם=שבתקנב|{{בבלי|שבת|קנב|א}}}}. ד.ה. מיין קאפ איז ווייס געווארן, מיין בארד און וואנצעס זענען ווייס געווארן, מיין שטימע ווערט שוין נישט געהערט, און די ציין קייען שוין נישט{{הערה|דארט=שבתקנב|רש"י, דארט}}. ער איז ווארשיינליך אוועק אין שטאט טבריה, ווי געברענגט אין [[ילקוט שמעוני]]{{הערה|{{ילקוט שמעוני|חוקת|תשסג}}}} אז ווען רבי יהושע איז נפטר געווארן איז אראפגעפאלן אן איסטווא (א באלקאן פון זוילן) פון טבריה{{הערה|זעט סוף קונטרס בית צדיק פונעם רד"ל, אנהייב פרקי רבי אליעזר}}.