אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "יום שבת קודש הוא"

קיין ענדערונג אין גרייס ,  פֿאַר 5 חדשים
ק
אין תקציר עריכה
ק ((diffedit))
שורה 85: שורה 85:
}}
}}
'''יוֹם שַׁבָּת קֹדֶשׁ הוּא''' איז א [[פיוט]] וואס מען זינגט ביי די קהילות פון אשכנז צווישן די [[זמירות שבת]] פון פרייטאג צונאכטס, דער נאמען פונעם מחבר איז "יהונתן".
'''יוֹם שַׁבָּת קֹדֶשׁ הוּא''' איז א [[פיוט]] וואס מען זינגט ביי די קהילות פון אשכנז צווישן די [[זמירות שבת]] פון פרייטאג צונאכטס, דער נאמען פונעם מחבר איז "יהונתן".
 
 
==מחבר און צייט==
==מחבר און צייט==
דער אידענטיטעט פונעם מחבר און זיין צייט איז נישט באקאנט, אויסער דעם פאקט אז זיין נאמען איז געווען יהונתן, ווי ער האט דאס פארצייכנט אינעם [[אקראסטיך]]. דאס ערשטע מאל דער פיוט איז געדרוקט געווארן איז געווען אין יאר ער"ה.
דער אידענטיטעט פונעם מחבר און זיין צייט איז נישט באקאנט, אויסער דעם פאקט אז זיין נאמען איז געווען יהונתן, ווי ער האט דאס פארצייכנט אינעם [[אקראסטיך]]. דאס ערשטע מאל דער פיוט איז געדרוקט געווארן איז געווען אין יאר ער"ה.
שורה 93: שורה 93:


==אינהאלט==
==אינהאלט==
דער פיוטן איז באזירט אויף פילע דרשות פון דער [[גמרא]] און מדרש וואס פארציילן איבער די שיינקייט פונעם שבת, און דאס גרויסקייט פון איר מכבד זיין. יעדער סטראַף רעדט פון א צווייטער מימרא.
דער פיוט איז באזירט אויף פילע דרשות פון דער [[גמרא]] און מדרש וואס פארציילן איבער די שיינקייט פונעם שבת, און דאס גרויסקייט פון איר מכבד זיין. יעדער סטראַף רעדט פון א צווייטער מימרא.


דער ערשטע סטראף זאגט אן אז מען זאל זיך נישט זארגן אויב האט מען נישט פאר הוצאות השבת, נאר מען זאל בארגן און דער באשעפער וועט שוין באצאלן, דאס איז באזירט אויפ'ן גמרא אין [[מסכת ביצה]]{{הערה|{{בבלי|ביצה|טו|ב|אן=מסכת}}}} "לוו עלי ואני פורע". דער צווייטער סטראף דערמאנט די געשיכטע פון [[יוסף מוקיר שבת]]{{הערה|{{בבלי|שבת|קיט|א}}}} אלס א ביישפיל פון דעם שכר פון מכבד זיין שבת, עס טייטלט אן אויף די "דריי זאכן" וואס מען זאל נישט פארמינערן, דאס איז וויין, פלייש, און פיש.
דער ערשטע סטראף זאגט אן אז מען זאל זיך נישט זארגן אויב האט מען נישט פאר הוצאות השבת, נאר מען זאל בארגן און דער באשעפער וועט שוין באצאלן, דאס איז באזירט אויפ'ן גמרא אין [[מסכת ביצה]]{{הערה|{{בבלי|ביצה|טו|ב|אן=מסכת}}}} "לוו עלי ואני פורע". דער צווייטער סטראף דערמאנט די געשיכטע פון [[יוסף מוקיר שבת]]{{הערה|{{בבלי|שבת|קיט|א}}}} אלס א ביישפיל פון דעם שכר פון מכבד זיין שבת, עס טייטלט אן אויף די "דריי זאכן" וואס מען זאל נישט פארמינערן, דאס איז וויין, פלייש, און פיש.