בדוקי עריכות אוטומטית, אינטערפעיס רעדאקטארן, אינטערפעיס אדמיניסטראַטאָרן, סיסאפן, מייבאים, מעדכנים, מייבא, אספקלריה רעדאקטארן
46,362
רעדאגירונגען
קיין רעדאגירונג באמערקונג
(בס"ד) |
אין תקציר עריכה |
||
| שורה 1: | שורה 1: | ||
{{דרעפט}} | {{דרעפט|חסידות}} | ||
לעלוב (Lelow) איז א חסידישע דינאסטיע אין פוילן און ארץ ישראל. איר גרינדער, [[רבי דוד לעלובער|רבי דוד ב"ר שלמה]] פון לעלוב (1746–1813), האט אין זיין יוגנט געלערנט קבלת האר"י און זיך געפירט ווי די "גדולי חסידים”. ער איז געווארן צוגעצויגן צו חסידות אלס רעזולטאט פון זיין קאנטאקט מיט [[רבי אלימלך פון ליזענסק|רבי אלימלך פון ליזשענסק]], און האט געלערנט אונטער עטליכע חסידישע רביים, אריינגערעכנט [[רבי משה לייב סאסובער|רבי משה לייב פון סאסוב]], און איז געווארן דער תלמיד מובהק פון [[רבי יעקב יצחק הורוויץ]], "דער חוזה" פון לובלין. ער האט זיך מפרנס געווען אלס א קרעמער. ר' דודל'ס לערנונגען האט אונטערגעשטראכן דאס אהבת ישראל, ליבע צום אידישן פאלק און צום מענטש בכלל; ער האט געזאגט: איך בין נאכנישט ווערט צו ווערן גערופן א צדיק, ווייל איך פיל נאך מער ליבע צו מיינע אייגענע קינדער ווי צו אנדערע מענטשן. ער איז געווען זייער אנערקענט דורך די באוואוסטע חסידי'שע פירער פון זיין צייט. ר' דוד'ל איז געווען סיי א פריינט און סיי א קרוב פון [[רבי יעקב יצחק פון פשיסחא|רבי יעקב יצחק פון פּשיסחא]], דער "איד הקדוש". ווען עס האט אויסגעבראכן א מחלוקת צווישן יענער און דער רבי פון לובלין, האט ר' דוד'ל פרובירט צו פאראייניגן די צוויי צדדים. דער דאקטער, בערנארד פון פיעטרקאוו, דער בארימטער בעל־תשובה איז געווען זיין תלמיד מובהק. | לעלוב (Lelow) איז א חסידישע דינאסטיע אין פוילן און ארץ ישראל. איר גרינדער, [[רבי דוד לעלובער|רבי דוד ב"ר שלמה]] פון לעלוב (1746–1813), האט אין זיין יוגנט געלערנט קבלת האר"י און זיך געפירט ווי די "גדולי חסידים”. ער איז געווארן צוגעצויגן צו חסידות אלס רעזולטאט פון זיין קאנטאקט מיט [[רבי אלימלך פון ליזענסק|רבי אלימלך פון ליזשענסק]], און האט געלערנט אונטער עטליכע חסידישע רביים, אריינגערעכנט [[רבי משה לייב סאסובער|רבי משה לייב פון סאסוב]], און איז געווארן דער תלמיד מובהק פון [[רבי יעקב יצחק הורוויץ]], "דער חוזה" פון לובלין. ער האט זיך מפרנס געווען אלס א קרעמער. ר' דודל'ס לערנונגען האט אונטערגעשטראכן דאס אהבת ישראל, ליבע צום אידישן פאלק און צום מענטש בכלל; ער האט געזאגט: איך בין נאכנישט ווערט צו ווערן גערופן א צדיק, ווייל איך פיל נאך מער ליבע צו מיינע אייגענע קינדער ווי צו אנדערע מענטשן. ער איז געווען זייער אנערקענט דורך די באוואוסטע חסידי'שע פירער פון זיין צייט. ר' דוד'ל איז געווען סיי א פריינט און סיי א קרוב פון [[רבי יעקב יצחק פון פשיסחא|רבי יעקב יצחק פון פּשיסחא]], דער "איד הקדוש". ווען עס האט אויסגעבראכן א מחלוקת צווישן יענער און דער רבי פון לובלין, האט ר' דוד'ל פרובירט צו פאראייניגן די צוויי צדדים. דער דאקטער, בערנארד פון פיעטרקאוו, דער בארימטער בעל־תשובה איז געווען זיין תלמיד מובהק. | ||