אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "פרשת בשלח"

===וואסער און מן===

די אידן זענען אנגעקומען קיין [[מרה]], וואו זיי האבן נאך דריי טעג אן וואסער געפינען ביטערע וואסער, און זיך באקלאגט דערויף צו משה, וועלכע האט געשריגן צום אויבערשטן, און גאט האט אים געוויזן א צווייג וועלכע ער האט געווארפן אין וואסער און עס איז זיס געווארן. דארט האבן די אידן באקומען טייל דינים פון די תורה{{הערה|{{בבלי|סנהדרין|נו|ב}}.}}, און דער אויבערשטער האט געגעבן א צוזאג אז ווען מען וועט טון די מצוות, {{מנוקד|כָּל הַמַּחֲלָה אֲשֶׁר שַׂמְתִּי בְמִצְרַיִם לֹא אָשִׂים עָלֶיךָ כִּי אֲנִי ה' רֹפְאֶךָ}}{{הערה|{{תנ"ך|שמות|טו|כב|כז|אן=ספר}}.}}.

די אידן זענען דאן אנגעקומען קיין [[מדבר סין]], וואו זיי האבן זיך ווידער באקלאגט צו משה און אהרן אויף וואס זיי האבן נישט קיין עסן אין מדבר, ווען גאט האט געזאגט פאר משה אז ער וועט טעגליך אראפרעגענען [[מן]] פון הימל, ווידער [[פרייטאג]] וועט קומען א דאפלטע פארציע פון וועלכע מען זאל נעמען אויך אויף [[שבת]], און גאט האט זיי דארט געגעבן דעם שבת, און אנגעזאגט איבער נישט ארויסגיין פון תחום שבת. משה האט על פי ה' אנגעזאגט אהרן אוועקצולייגן פון די מן נעבן דעם [[ארון הברית]], צו געדענקען דאס וואס דער אויבערשטער האט געשפייזט די אידן די פערציג יאר אין מדבר{{הערה|{{תנ"ך|שמות|טז|לאנג=יא|אן=ספר}}.}}.

דאן זענען די אידן אנגעקומען קיין [[רפידים]] וואו עס איז ווידער נישט געווען קיין וואסער, און דאס פאלק האט זיך געקריגט מיט משה דערוועגן, און משה געדאווענט צום אויבערשטן, וואס האט אים באפוילן צו שלאגן [[בארה של מרים|א שטיין]] מיט זיין שטעקן, און עס איז ארויס דערפון וואסער{{הערה|{{תנ"ך|שמות|יז|א|ז|אן=ספר}}.}}.