בדוקי עריכות אוטומטית, אינטערפעיס רעדאקטארן, אינטערפעיס אדמיניסטראַטאָרן, סיסאפן, מייבאים, מעדכנים, מייבא, אספקלריה רעדאקטארן
46,365
רעדאגירונגען
קיין רעדאגירונג באמערקונג
אין תקציר עריכה |
אין תקציר עריכה |
||
| שורה 39: | שורה 39: | ||
נאך זיין בר מצוה איז איטשע מאיר א חתן געווארן צו זיין קוזינע דבורה מאַטיל, טאכטער פון רבי אברהם מרדכי, און די חתונה איז פארגעקומען י"ט סיון תרס"ט. אין תר"ע, זייענדיג 16 יאר אלט, איז ער באשטימט געווארן, צוזאמען מיט [[יעקב ליפשיץ]] אלס רעדאקציע סעקרעטאר פון דער [[המודיע]] צייטונג וואס איז ארויס אין [[פאלטאווע|פּאָלטאַווע]]{{הערה|{{אוצר החכמה|י. אדלר|נחליאל|638260|page=83|קעפל=עתונות וספרות חרדית|באנד=א|שנת הוצאה=תשכ"ה|עמ=82}}}}. שפעטער האט איטשע מאיר געלערנט העברעאיש, פויליש און דייטש{{הערה|שם=תדהר|{{תדהר|4|1804|הרב יצחק מאיר לוין}}-05}}. | נאך זיין בר מצוה איז איטשע מאיר א חתן געווארן צו זיין קוזינע דבורה מאַטיל, טאכטער פון רבי אברהם מרדכי, און די חתונה איז פארגעקומען י"ט סיון תרס"ט. אין תר"ע, זייענדיג 16 יאר אלט, איז ער באשטימט געווארן, צוזאמען מיט [[יעקב ליפשיץ]] אלס רעדאקציע סעקרעטאר פון דער [[המודיע]] צייטונג וואס איז ארויס אין [[פאלטאווע|פּאָלטאַווע]]{{הערה|{{אוצר החכמה|י. אדלר|נחליאל|638260|page=83|קעפל=עתונות וספרות חרדית|באנד=א|שנת הוצאה=תשכ"ה|עמ=82}}}}. שפעטער האט איטשע מאיר געלערנט העברעאיש, פויליש און דייטש{{הערה|שם=תדהר|{{תדהר|4|1804|הרב יצחק מאיר לוין}}-05}}. | ||
אין תרע"ד, ביי דער [[ערשטע וועלט-מלחמה|ערשטער וועלט־מלחמה]] האט ער, ווי אלע אידן פון גער, געפליכטעט קיין [[ווארשע]], | אין תרע"ד, ביי דער [[ערשטע וועלט-מלחמה|ערשטער וועלט־מלחמה]] האט ער, ווי אלע אידן פון גער, געפליכטעט קיין [[ווארשע]], וואו ער האט אסאך געארבעט צו העלפן די אידישע מלחמה־פּליטים. אין פרילינג תרע"ו האט זיך די גערער משפחה געצויגן קיין [[אטוואצק]], בשעת איטשע מאיר קומט יענעם זומער צוריק אויף ווארשע פאר עטליכע וואכן צוליב עסקנות. ער האט דאן געגרינדעט די ערשטע [[תלמוד תורה|חדר]] אינעם פוילישער תלמוד תורה נעץ שפעטער באקאנט אלץ "יסודי התורה". נאך די ימים טובים פון תרע"ז האט ער, אויפן אנווייזונג פון זיין שווער, זיך געצויגן קיין ווארשע{{הערה|רובינשטיין: 88–95}}. | ||
אין ווארשע, אונטער דער השפּעה פון זיין שווער, האט ער זיך אפּגעגעבן מיט דער גרינדונג און אנפירונג פון דער "אגודת ישראל" ארגאניזאציע אין פּוילן. אונטער זיין פירערשאפט איז זיך עס צעוואקסן ביז, ביים אויסברוך פון דער צווייטער וועלט-מלחמה, האט די צאל פון אירע מיטגלידער אין פּוילן דערגרייכט 200,000 און זי האט פארמאגט א גרויסע נעץ פון חינוך מוסדות (בערך 600 "[[בית יעקב]]" שולעס, חדרים און ישיבות), צייטונגען און בוך פארלאגן און קובצים. ער האט געשריבן הונדערטער ארטיקלען פארן אגודה אין אירע אויסגאבעס "דער יוד" און "דאס יודישע טאגבלאט" אין ווארשע און צענדליגער פראפאגאנדע בראשורן, און שפעטער אין "דגלנו", "הדרך" און "קול ישראל" אין ירושלים. ער האט זיך אויך פארנומען מיט האנדל און [[באנקעריי]]{{הערה|שם=תדהר}}. | |||
פון תרפ"ד און ווייטער האט ער פארטרעטן די אגודה אינעם ווארשעווער קהילה־קאמיטע, און אויף דער צווייטער [[כנסייה הגדולה]] פון אגודת־ישראל (וויען, תרפ"ט) איז ער ערוויילט געווארן אלס א מיטגליד פון דער פרעזידענטשאפט פון דער אלטוועלטליכער אגודת ישראל, און אין תר"צ אלס איר פאָרזיצער אין פוילן. | פון תרפ"ד און ווייטער האט ער פארטרעטן די אגודה אינעם ווארשעווער קהילה־קאמיטע, און אויף דער צווייטער [[כנסייה הגדולה]] פון אגודת־ישראל (וויען, תרפ"ט) איז ער ערוויילט געווארן אלס א מיטגליד פון דער פרעזידענטשאפט פון דער אלטוועלטליכער אגודת ישראל, און אין תר"צ אלס איר פאָרזיצער אין פוילן. | ||