אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:אבר מן החי"

4,392 בייטן צוגעלייגט ,  פֿאַר 1 יאָר
פארברייטערט, בילד
(פארברייטערט)
צייכן: רויע רעדאגירונג
(פארברייטערט, בילד)
צייכן: רויע רעדאגירונג
שורה 15: שורה 15:
| שולחן ערוך = {{שלחן ערוך|יורה דעה|סב}}
| שולחן ערוך = {{שלחן ערוך|יורה דעה|סב}}
}}
}}
'''אבר מן החי''' איז א [[לא תעשה|פארבאט]] צו עסן פון א [[גליד]] וואס איז אראפגענומען געווארן ביים לעבן פון א [[בעל חי]], אויך ווען דער באשעפעניש איז דערנאך געשטארבן. דער איסור ווערט אויך אויסגערעכנט צווישן די [[שבע מצות בני נח]], און גויים זענען אויך באפוילן דערויף.
[[טעקע:Cow_female_black_white.jpg|לינקס|קליין|250px|די קוה ווערט מותר צו עסן דורך שחיטה - ווי אנדערע טהור'ע [[בהמה|בהמות]], [[חיה|חיות]] און [[פויגל|עופות]]. עסן א גליד פון איר ווען זי איז ביים לעבן, איז אסור צוליב "אבר מן החי".]]
'''אבר מן החי''' איז א [[לא תעשה|פארבאט]] צו עסן פון א [[גליד]] וואס איז אראפגענומען געווארן ביים לעבן פון א [[בעל חי]], אויך ווען דער באשעפעניש איז דערנאך געשטארבן. דער איסור ווערט אויך אויסגערעכנט צווישן די [[שבע מצות בני נח]], און נישט-אידן זענען אויך באפוילן דערויף.


אנדערש ווי [[בשר בחלב]] איז אבר מן החי מותר בהנאה, און מעג ווערן געניצט פאר אנדערע געברויכן חוץ פון עסן{{הערה|{{בבלי|פסחים|כב|ב}}}}.
אנדערש ווי [[בשר בחלב]] איז אבר מן החי מותר בהנאה, און מעג ווערן געניצט פאר אנדערע געברויכן חוץ פון עסן{{הערה|{{בבלי|פסחים|כב|ב}}}}.
שורה 22: שורה 23:
דער איסור ערשיינט ערשט צווישן די [[שבע מצות בני נח]] צוזאמען מיט'ן היתר צו עסן [[פלייש]]: {{מנוקד|"אַךְ בָּשָׂר בְּנַפְשׁוֹ דָמוֹ לֹא תֹאכֵלוּ"}}{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|ט|ד}}}}. עס ווערט ווידער דערמאנט באזונדער פאר אידן אין [[ספר דברים]], ביי די פסוקים וועלכע ערלויבן "בשר חולין": {{מנוקד|"וְלֹא תֹאכַל הַנֶּפֶשׁ עִם הַבָּשָׂר"}}{{הערה|{{תנ"ך|דברים|יב|כג}}; {{ספרי|1=ראה|4=עו|לאנג=יא}}}}. דער איסור איז געבליבן אויך פאר נישט-אידן{{הערה|{{בבלי|סנהדרין|נט|א}}}}.
דער איסור ערשיינט ערשט צווישן די [[שבע מצות בני נח]] צוזאמען מיט'ן היתר צו עסן [[פלייש]]: {{מנוקד|"אַךְ בָּשָׂר בְּנַפְשׁוֹ דָמוֹ לֹא תֹאכֵלוּ"}}{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|ט|ד}}}}. עס ווערט ווידער דערמאנט באזונדער פאר אידן אין [[ספר דברים]], ביי די פסוקים וועלכע ערלויבן "בשר חולין": {{מנוקד|"וְלֹא תֹאכַל הַנֶּפֶשׁ עִם הַבָּשָׂר"}}{{הערה|{{תנ"ך|דברים|יב|כג}}; {{ספרי|1=ראה|4=עו|לאנג=יא}}}}. דער איסור איז געבליבן אויך פאר נישט-אידן{{הערה|{{בבלי|סנהדרין|נט|א}}}}.


דער עונש פאר איינער וואס איז עובר אויף דעם לאו איז [[מלקות]].
דער עונש פאר איינער וואס איז עובר דעם לאו, און עסט דערפון א כזית, איז [[מלקות]]{{הערה|{{משנה|טהרות|א|א}}}}.


===טעם===
===טעם===
דער טעם פונעם מצוה איז: {{ציטוטון|כדי מיר זאלן זיך נישט איינגעוואוינען מיט די מידה פון אכזריות, וואס איז א געמיינע מידה, און באמת איז נישט פארהאן נאך אזא אכזריות אין די וועלט פון אפשניידן א גליד אדער פלייש פון א לעבעדיגע באשעפעניש און דאס עסן...|{{ספר החינוך|תנב}}}}.
דער טעם פונעם מצוה איז: {{מנוקד|כדי מיר זאלן זיך נישט איינגעוואוינען מיט די מידה פון אכזריות, וואס איז א געמיינע מידה, און באמת איז נישט פארהאן נאך אזא אכזריות אין די וועלט ווי אפשניידן א גליד אדער פלייש פון א לעבעדיגע באשעפעניש און דאס עסן...}} ({{ספר החינוך|תנב}}).


==דינים==
==דינים==
===די בעלי חיים===
===די בעלי חיים===
עס איז פארהאן א מחלוקת תנאים ביי וועלכע בעלי חיים עס גייט אן דער איסור פון אבר מן החי{{הערה|{{תוספתא|חולין|ז|ט}}; {{בבלי|חולין|קא|ב}} - {{בבלי|חולין|קב|א|אן=מסכת}}}}: 1) [[רבי יהודה]] און [[רבי אלעזר בן שמוע|רבי אלעזר]] האלטן אז דער איסור גייט אן ביי טהור'ע און טמא'נע [[בהמה|בהמות]], [[חיה|חיות]] און [[פויגל|עופות]] צוגלייך. 2) די חכמים האלטן אז עס גייט אן נאר ביי טהור'ע בהמות חיות און עופות. 3) ווידער [[רבי מאיר]] האלט אז נאר ביי טהור'ע בהמות. מיר נעמען אן אז דער איסור גייט אן בלויז ביי טהור'ע - בהמות, חיות און עופות. עס גייט אבער נישט אן ביי טמא'נע באשעפענישן, און אויך נישט ביי [[פיש]] און [[היישעריק]]{{הערה|{{תוספתא|תרומות|ט|ו}}}}, וויבאלד זיי דארפן נישט האבן קיין [[שחיטה]]{{הערה|{{רמב"ם|שחיטה|א|ג}}. זעט אבער {{בבלי|שבת|צ|ב}} מען זאל נישט עסן פון א לעבעדיגע היישעריק צוליב [[בל תשקצו]].}}. דער איסור גייט דעריבער אויך נישט אן ביי א [[בן פקועה]], וואס דארף אויך נישט גע'שחט'ן ווערן{{הערה|{{שלחן ערוך|יורה דעה|יג|מפרש=טורי זהב|סק=ג}}}}.
עס איז פארהאן א מחלוקת תנאים ביי וועלכע בעלי חיים עס גייט אן דער איסור פון אבר מן החי{{הערה|{{תוספתא|חולין|ז|ט}}; {{בבלי|חולין|קא|ב}} - {{בבלי|חולין|קב|א|אן=מסכת}}}}:
# [[רבי יהודה]] און [[רבי אלעזר בן שמוע|רבי אלעזר]] האלטן אז דער איסור גייט אן ביי טהור'ע און טמא'נע [[בהמה|בהמות]], [[חיה|חיות]] און [[פויגל|עופות]] צוגלייך.
# די חכמים האלטן אז עס גייט אן נאר ביי טהור'ע בהמות חיות און עופות.
# [[רבי מאיר]] האלט אז נאר ביי טהור'ע בהמות.
מיר נעמען אן אז דער איסור גייט אן בלויז ביי טהור'ע - בהמות, חיות און עופות{{הערה|{{שלחן ערוך|יורה דעה|סב|א}}}}. עס גייט אבער נישט אן ביי טמא'נע באשעפענישן, וויבאלד זיי ווערן נישט מותר מיט [[שחיטה]], און אויך נישט ביי [[פיש]] און [[היישעריק]]{{הערה|{{תוספתא|תרומות|ט|ו}}}}, וויבאלד זיי דארפן נישט האבן קיין שחיטה{{הערה|{{רמב"ם|שחיטה|א|ג}}. זעט אבער {{בבלי|שבת|צ|ב}} אז מען טאר נישט עסן פון א לעבעדיגע היישעריק צוליב [[בל תשקצו]].}}. דער איסור גייט דעריבער אויך נישט אן ביי א [[בן פקועה]], וואס דארף אויך נישט גע'שחט'ן ווערן{{הערה|{{שלחן ערוך|יורה דעה|יג|מפרש=טורי זהב|סק=ג}}}}.
 
עס איז פארהאן א מחלוקת ראשונים צי עס גייט אן דער איסור אבר מן החי ביי גלידער פון א לעבעדיגער מענטש{{הערה|{{שיתופתא|Minchat_Chinukh/452|מנחת חינוך, תנ"ב}}}}. טייל ראשונים האלטן אז וויבאלד עס ווערט נישט מותר נאכ'ן טויט, איז אבר מן החי נישט פעליג{{הערה|{{היברובוקס|2=שו"ת הרשב"א|3=1376|page=155|באנד=ח"א|לינק טעקסט=סימן שס"ד}}}}, אבער אנדערע ראשונים האלטן אז דער איסור גייט אן אויך ביי א מענטש{{הערה|{{בבלי|כתובות|ס|א|מפרש=ריטב"א}}}}.


===דאס לעבן===
===דאס לעבן===
{{להשלים|איבער בהמה בחייה לאברים עומדת, מפרכסת}}
{{להשלים|עובר, אבר המדולדל}}
עס איז פארהאן א מחלוקת תנאים איבער די שטאנד פון א לעבעדיגע בהמה. צי "בהמה בחייה לאברים עומדת", אז פונקט ווי נאכ'ן שחיטה, שטייט א בהמה פון געבוירן אָן, אויפ'ן ציל צו ווערן געשניטן אויף באזונדערע גלידער צום עסן; אדער "בהמה בחייה לאו לאברים עומדת", דאס הייסט, ווי לאנג זי איז נאך ביים לעבן ווערט זי נאכנישט באטראכט ווי אברים, נאר נאכ'ן פאקטיש אראפנעמען דערפון אן אבר.
 
אין גמרא{{הערה|{{בבלי|חולין|קב|ב}}—{{בבלי|חולין|קג|א|אן=מסכת}}}} ווערט אויסגערעכנט צוויי אקטועלע מחלוקת'ן וואס קומען ארויס פון די צוויי קוק־ווינקלען: די ערשטע איז א מחלוקת ביי א מענטש וואס שלינגט איין א גאנצע לעבעדיגע באשעפעניש. [[רבי אלעזר ברבי שמעון]] האלט אז "לאברים עומדת", און דערפאר האט ער עובר געווען אויפ'ן איסור אבר מן החי. ווידער [[רבי יהודה הנשיא|רבי]], האלט אז "לאו לאברים עומדת", און מען איז נישט עובר דערויף.
 
נאך א מחלוקת קומט ארויס, ווען איינער עסט אן אבר פון א באשעפעניש וואס איז [[טריפה]], וואס [[רבי יוחנן]] האלט אז מען איז עובר סיי אלס טריפה און סיי אלס אבר מן החי, און [[ריש לקיש]] האלט מען איז עובר נאר אויף טריפה. לויט איין ערקלערונג אין גמרא איז די מחלוקת אפהענגיג אין די וועג א לעבעדיגע באשעפעניש ווערט באטראכט. לויט רבי יוחנן איז זי "לאברים עומדת", און גראד ביים געבוירן ווערן, איז פעליג דערויף ביידע איסורים, טריפה און אבר מן החי; ווידער ריש לקיש האלט "לאו לאברים עומדת", און וויבאלד דער כלל לויטעט אז "[[אין איסור חל על איסור]]" איז דער איסור פון טריפה גלייך פעליג, אבער די איסור אבר מן החי האט געזאלט שפעטער צוקומען ביים אפרייסן די גליד.
 
א טויטע באשעפעניש וואס ווארפט זיך נאך, אויב איז עס כשר גע'שחט'ן געווארן איז עס מותר געווארן מיט'ן שחיטה, און עס איז נישטא דערביי דער איסור אבר מן החי; אויב איז עס נישט כשר גע'שחט'ן געווארן איז א מחלוקת אין גמרא{{הערה|{{בבלי|חולין|קכא|ב}}}} צי עס הייסט נאך לעבעדיג און מען איז עובר אדער נישט{{קלאר אויס|ריכטיג?}}.


===חידוש===
===חידוש===
{{להשלים}}
{{להשלים}}
==בני נח==
{{להשלים|בעלי חיים, מפרכס, שיעור}}


==דרויסנדיגע לינקס==
==דרויסנדיגע לינקס==