אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:אבר מן החי"

פון המכלול
קפיצה לניווט קפיצה לחיפוש
ק (החלפת טקסט – "דרויסנדע" ב־"דרויסנדיגע")
(פארברייטערט)
צייכן: רויע רעדאגירונג
שורה 15: שורה 15:
| שולחן ערוך = {{שלחן ערוך|יורה דעה|סב}}
| שולחן ערוך = {{שלחן ערוך|יורה דעה|סב}}
}}
}}
'''אבר מן החי''' איז א [[לא תעשה|פארבאט]] צו עסן פון א [[גליד]] וואס איז אראפגענומען געווארן ביים לעבן פון א [[בעל חי]], אויך ווען דער באשעפעניש איז דערנאך געשטארבן.
'''אבר מן החי''' איז א [[לא תעשה|פארבאט]] צו עסן פון א [[גליד]] וואס איז אראפגענומען געווארן ביים לעבן פון א [[בעל חי]], אויך ווען דער באשעפעניש איז דערנאך געשטארבן. דער איסור ווערט אויך אויסגערעכנט צווישן די [[שבע מצות בני נח]], און גויים זענען אויך באפוילן דערויף.


דער איסור ערשיינט ערשט צווישן די [[שבע מצות בני נח]] צוזאמען מיט'ן היתר צו עסן [[פלייש]]{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|ט|ד}}}}. עס ווערט ווידער דערמאנט באזונדער פאר אידן אין [[ספר דברים]], ביי די פסוקים וועלכע ערלויבן "בשר חולין"{{הערה|{{תנ"ך|דברים|יב|כג}}}}. דער איסור איז געבליבן אויך פאר נישט-אידן{{הערה|{{בבלי|סנהדרין|נט|א}}}}.
אנדערש ווי [[בשר בחלב]] איז אבר מן החי מותר בהנאה, און מעג ווערן געניצט פאר אנדערע געברויכן חוץ פון עסן{{הערה|{{בבלי|פסחים|כב|ב}}}}.


אנדערש ווי [[בשר בחלב]] איז אבר מן החי מותר בהנאה, און מעג ווערן געניצט פאר אנדערע געברויכן חוץ פון עסן{{הערה|{{בבלי|פסחים|כב|ב}}}}.
==דער איסור און מקור==
דער איסור ערשיינט ערשט צווישן די [[שבע מצות בני נח]] צוזאמען מיט'ן היתר צו עסן [[פלייש]]: {{מנוקד|"אַךְ בָּשָׂר בְּנַפְשׁוֹ דָמוֹ לֹא תֹאכֵלוּ"}}{{הערה|{{תנ"ך|בראשית|ט|ד}}}}. עס ווערט ווידער דערמאנט באזונדער פאר אידן אין [[ספר דברים]], ביי די פסוקים וועלכע ערלויבן "בשר חולין": {{מנוקד|"וְלֹא תֹאכַל הַנֶּפֶשׁ עִם הַבָּשָׂר"}}{{הערה|{{תנ"ך|דברים|יב|כג}}; {{ספרי|1=ראה|4=עו|לאנג=יא}}}}. דער איסור איז געבליבן אויך פאר נישט-אידן{{הערה|{{בבלי|סנהדרין|נט|א}}}}.
 
דער עונש פאר איינער וואס איז עובר אויף דעם לאו איז [[מלקות]].


==טעם==
===טעם===
{{להשלים}}
דער טעם פונעם מצוה איז: {{ציטוטון|כדי מיר זאלן זיך נישט איינגעוואוינען מיט די מידה פון אכזריות, וואס איז א געמיינע מידה, און באמת איז נישט פארהאן נאך אזא אכזריות אין די וועלט פון אפשניידן א גליד אדער פלייש פון א לעבעדיגע באשעפעניש און דאס עסן...|{{ספר החינוך|תנב}}}}.


==די בעלי חיים==
==דינים==
{{להשלים|בעלי חיים טמאים, שי' רבי מאיר אז נאר בהמות טהורות}}
===די בעלי חיים===
דער איסור גייט אן ביי [[בהמה|בהמות]], [[חיה|חיות]] און [[פויגל|עופות]], אבער נישט ביי [[פיש]] און [[היישעריק]]{{הערה|{{תוספתא|תרומות|ט}}}}, וויבאלד זיי דארפן נישט האבן קיין [[שחיטה]]{{הערה|{{רמב"ם|שחיטה|א|ג}}}}. דער איסור גייט דעריבער אויך נישט אן ביי א [[בן פקועה]], וואס דארף אויך נישט גע'שחט'ן ווערן{{הערה|{{שלחן ערוך|יורה דעה|יג|מפרש=טורי זהב|סק=ג}}}}.
עס איז פארהאן א מחלוקת תנאים ביי וועלכע בעלי חיים עס גייט אן דער איסור פון אבר מן החי{{הערה|{{תוספתא|חולין|ז|ט}}; {{בבלי|חולין|קא|ב}} - {{בבלי|חולין|קב|א|אן=מסכת}}}}: 1) [[רבי יהודה]] און [[רבי אלעזר בן שמוע|רבי אלעזר]] האלטן אז דער איסור גייט אן ביי טהור'ע און טמא'נע [[בהמה|בהמות]], [[חיה|חיות]] און [[פויגל|עופות]] צוגלייך. 2) די חכמים האלטן אז עס גייט אן נאר ביי טהור'ע בהמות חיות און עופות. 3) ווידער [[רבי מאיר]] האלט אז נאר ביי טהור'ע בהמות. מיר נעמען אן אז דער איסור גייט אן בלויז ביי טהור'ע - בהמות, חיות און עופות. עס גייט אבער נישט אן ביי טמא'נע באשעפענישן, און אויך נישט ביי [[פיש]] און [[היישעריק]]{{הערה|{{תוספתא|תרומות|ט}}}}, וויבאלד זיי דארפן נישט האבן קיין [[שחיטה]]{{הערה|{{רמב"ם|שחיטה|א|ג}}. זעט אבער {{בבלי|שבת|צ|ב}} מען זאל נישט עסן פון א לעבעדיגע היישעריק צוליב [[בל תשקצו]].}}. דער איסור גייט דעריבער אויך נישט אן ביי א [[בן פקועה]], וואס דארף אויך נישט גע'שחט'ן ווערן{{הערה|{{שלחן ערוך|יורה דעה|יג|מפרש=טורי זהב|סק=ג}}}}.


==דאס לעבן==
===דאס לעבן===
{{להשלים|איבער בהמה בחייה לאברים עומדת, מפרכסת}}
{{להשלים|איבער בהמה בחייה לאברים עומדת, מפרכסת}}


==חידוש==
===חידוש===
{{להשלים}}
{{להשלים}}



רעוויזיע פון 22:59, 28 אקטאבער 2024

אבר מן החי
מצוַת לא תעשה
דינים
מצווים אלע מענטשן
תקופה אלעמאל (גייט אן בזמן הזה)
מקום איבעראל
עונש במזיד מלקות
בין אדם למקום
מוני המצוות
ספר המצוות להרמב"ם ספר המצוות, לאו קפ"ב
ספר החינוך ספר החינוך, מצוה תנ"ב
סמ"ג סמ"ג לאו קל"ו
די מצוה אין ספר מצוות ה', אויף דעת זייטל
מקורות
מקרא בראשית ט, ד; דברים יב, כג
משנה תורה משנה תורה לרמב"ם, הלכות מאכלות אסורות, פרק ה'
שולחן ערוך שולחן ערוך, יורה דעה, סימן ס"ב

אבר מן החי איז א פארבאט צו עסן פון א גליד וואס איז אראפגענומען געווארן ביים לעבן פון א בעל חי, אויך ווען דער באשעפעניש איז דערנאך געשטארבן. דער איסור ווערט אויך אויסגערעכנט צווישן די שבע מצות בני נח, און גויים זענען אויך באפוילן דערויף.

אנדערש ווי בשר בחלב איז אבר מן החי מותר בהנאה, און מעג ווערן געניצט פאר אנדערע געברויכן חוץ פון עסן[1].

דער איסור און מקור

דער איסור ערשיינט ערשט צווישן די שבע מצות בני נח צוזאמען מיט'ן היתר צו עסן פלייש: "אַךְ בָּשָׂר בְּנַפְשׁוֹ דָמוֹ לֹא תֹאכֵלוּ"[2]. עס ווערט ווידער דערמאנט באזונדער פאר אידן אין ספר דברים, ביי די פסוקים וועלכע ערלויבן "בשר חולין": "וְלֹא תֹאכַל הַנֶּפֶשׁ עִם הַבָּשָׂר"[3]. דער איסור איז געבליבן אויך פאר נישט-אידן[4].

דער עונש פאר איינער וואס איז עובר אויף דעם לאו איז מלקות.

טעם

דער טעם פונעם מצוה איז: ”כדי מיר זאלן זיך נישט איינגעוואוינען מיט די מידה פון אכזריות, וואס איז א געמיינע מידה, און באמת איז נישט פארהאן נאך אזא אכזריות אין די וועלט פון אפשניידן א גליד אדער פלייש פון א לעבעדיגע באשעפעניש און דאס עסן...” (ספר החינוך, מצוה תנ"ב).

דינים

די בעלי חיים

עס איז פארהאן א מחלוקת תנאים ביי וועלכע בעלי חיים עס גייט אן דער איסור פון אבר מן החי[5]: 1) רבי יהודה און רבי אלעזר האלטן אז דער איסור גייט אן ביי טהור'ע און טמא'נע בהמות, חיות און עופות צוגלייך. 2) די חכמים האלטן אז עס גייט אן נאר ביי טהור'ע בהמות חיות און עופות. 3) ווידער רבי מאיר האלט אז נאר ביי טהור'ע בהמות. מיר נעמען אן אז דער איסור גייט אן בלויז ביי טהור'ע - בהמות, חיות און עופות. עס גייט אבער נישט אן ביי טמא'נע באשעפענישן, און אויך נישט ביי פיש און היישעריק[6], וויבאלד זיי דארפן נישט האבן קיין שחיטה[7]. דער איסור גייט דעריבער אויך נישט אן ביי א בן פקועה, וואס דארף אויך נישט גע'שחט'ן ווערן[8].

דאס לעבן

חידוש

דרויסנדיגע לינקס

רעפערענצן

קלארשטעלונג: די אינפארמאציע אויף המכלול איז בלויז פאר בארייכערונג און זאל נישט געזען ווערן ווי א פסק הלכה.