אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "דריווש המדי"
ק (החלפת טקסט – "הערה|נאמען=" ב־"הערה|שם=") צייכן: מאנועל צוריקשטעל |
(←אריינפיר: הגהה. די לעצטע שורות זענען (אפשר צו) רייך ליטעראטוריש געשריבן) |
||
| שורה 1: | שורה 1: | ||
'''דָּרְיָוֶשׁ הַמָּדִי''' (אין ארמיש: '''דָּרְיָוֶשׁ מָדָאָה''') איז געווען דער קעניג | '''דָּרְיָוֶשׁ הַמָּדִי''' (אין [[ארמיש]]: '''דָּרְיָוֶשׁ מָדָאָה''') איז געווען דער קעניג פון [[בבל]] צווישן [[בלשאצר]] און [[כורש]], און געווען דער ערשטער קעניג פון "[[מלכות פרס ומדי]]". ער ווערט דערמאנט אין [[ספר דניאל]], און עטליכע פון [[דניאל]]'ס חזיונות זענען דאטירט צו זיין קעניגרייך. ער איז געווען דער קעניג וואס האט געהייסן אריינווארפן דניאל אינעם לייבן גרוב. | ||
זיין היסטארישע | זיין היסטארישע אידענטיטעט איז שטארק אומקלאר. די וויסנשאפטליכע געמיינדע זעט אין אים בעיקר [[גאבריאס]] – א בבל'ישער [[גענעראל]] וואס האט דעזערטירט צו דער פרס'ישער זייט; אין צייט וואס רעליגיעזע פארשערס אידענטיפיצירן אים מיט [[קיאסערעס דער צווייטער]]. | ||
==זיין לעבן און שאפן אין די פסוקים און אין חז"ל== | ==זיין לעבן און שאפן אין די פסוקים און אין חז"ל== | ||
רעוויזיע פון 08:32, 10 פעברואר 2023
דָּרְיָוֶשׁ הַמָּדִי (אין ארמיש: דָּרְיָוֶשׁ מָדָאָה) איז געווען דער קעניג פון בבל צווישן בלשאצר און כורש, און געווען דער ערשטער קעניג פון "מלכות פרס ומדי". ער ווערט דערמאנט אין ספר דניאל, און עטליכע פון דניאל'ס חזיונות זענען דאטירט צו זיין קעניגרייך. ער איז געווען דער קעניג וואס האט געהייסן אריינווארפן דניאל אינעם לייבן גרוב.
זיין היסטארישע אידענטיטעט איז שטארק אומקלאר. די וויסנשאפטליכע געמיינדע זעט אין אים בעיקר גאבריאס – א בבל'ישער גענעראל וואס האט דעזערטירט צו דער פרס'ישער זייט; אין צייט וואס רעליגיעזע פארשערס אידענטיפיצירן אים מיט קיאסערעס דער צווייטער.
זיין לעבן און שאפן אין די פסוקים און אין חז"ל
דריווש איז געבוירן געווארן אין יאר ג'שכ"ט[1][2], די זעלבע יאר וואס נבוכדנצר האט אוועק געפירט יהויכין מלך יהודה אין גלות קיין בבל[1]. חז"ל האבן געזעהן דערין א סימבאלישע סימן אויף נבוכדנצר'ס מפלה:
יום שנכנס נבוכדנצר להיכל בימי יהויכין נולד שטנו – והוא דריוש
— סדר עולם רבה פרק כח
זיין טאטע איז געווען אחשורוש המדי[3], וואס איבער אים ווייסט מען כמעט גארנישט. די מפרשים אויף ספר דניאל[4] ווייזן אן אז דאס איז נישט דער אחשוורוש באקאנט פון מגילת אסתר. אן אויסנאם איז א 'יש אומרים' וואס ווערט געברענגט אין די פירוש פון רבי תנחום הירושלמי אויף מגילת אסתר, אז אחשורוש פון די מגילה איז די פאטער פון דריווש המדי, און אז די מעשה פון פורים איז געשען איידער בבל איז איינגענומען געווארן דורך די פרסיים[5]. עס זענען דא וואס זאגן אז זיין מאמע איז געווען א פרס'ישע[6]. דריווש'ס איידעם איז געווען כורש דער קעניג פון פרס[7]. עס זענען דא וואס זאגן אז אחשורוש פון מגילת אסתר איז געווען זיין זון, און ער האט געהייראט ושתי די טאכטער פון בלשאצר דער זון פון נבוכדנצר ווען דריווש האט איינגענומען בבל[6].
דריווש און כורש זענען געווען אונטערטאנען פון בלשאצר מלך בבל, און זיי האבן רעוואלטירט קעגן אים, און א קריג האט אויסגעבראכן צווישן פרס און מדי און די בבלי'שע מיליטער[7]. ביים ענדע, אין יאר ג'ש"ץ, ווען דריווש איז געווען צוויי און זעכציג יאר אלט[2], האבן זיי איינגענומען בבל און גע'הרג'ט בלשאצר[8][7]. דריווש האט געקעניגט אין בבל יענער גאנצע יאר, ביז אריין אין יאר ג'שצ"ב, ווען ער איז גע'הרג'ט געווארן אין שלאכט[9] אדער פון א קרענק[7], און כורש זיין איידעם האט גע'ירש'נט זיין בענקל[10][1].
דריווש אינאיינעם מיט כורש האבן אויפגעשטעלט מלכות פרס ומדי, איבער וואס ביידע פעלקער האבן רעגירט. לויט די הסכם, ווען דער קעניג איז א מדי'ער, זענען די מיניסטארן פרס'ישע[11]. עס זענען דא וואס זאגן אז מען האט זיך אויך אויסגענומען אז די קעניגרייך זאל אריבערגיין פון די מדיים צו די פרסיים אין א רעטאציע, וואו נאך יעדער מדי'שע קעניג וועט קעניגן א פרסי, אבער די הסכם איז געבראכן געווארן אין די צייטן פון אחשוורוש[12].
דריווש האט געשטעלט אויף זיין קעניגרייך 120 אחשדרפנים (לאקאלע הערשער), און איבער זיי געשטעלט דריי "סרכים", און דניאל איז געווען איינער פון זיי[13].
לויט טייל דעות איז דריווש געווען אן אחשדרפן אונטער זיין איידעם כורש[14], און לויט טייל דעות איז דריווש נישט געשטארבן ווען כורש האט אים איבער גענומען, נאר איז אריבער קעניגן בלויז אויף מדי[15].
אין תנ"ך
דריווש ווערט דערמאנט נאר אין ספר דניאל. ווי עס שטייט דארט, איז אין די נאכט נאך בלשאצר'ס משתה מקוים געווארן די נבואה וואס איז געשטאנען אויפן וואנט און איז ענשידן געווארן דורך דניאל; בלשאצר איז גע'הרג'ט געווארן און דריווש האט געקעניגט אויף זיין פלאץ[8][13]. אין זיינע צייטן האבן זיינער סרכים און אחשדרפנים מקנא געווען דניאל'ן, און אים אונטערגעשטעלט א פאסקע, און צוליב דעם איז ער אריין געווארפן געווארן אינעם לייבן גרוב[13]. אין זיינער יארן האט דניאל געזען צוויי חזיונות[16].
היסטארישע אידענטיטעט
די גריכישע היסטאריקער דערמאנען דער פאקט אז די פרסי'שע מלוכה איז ארויס געוואקסן פון דער מדי'שע, און אז עס זענען געווען פאמילע און פאליטישע פארבינדונדען צווישן כורש דער גרויסער און די לעצטע מדי'שע קעניגן. דאס שפיגלט זיך אפ אין די לעגענדעס איבער כורש'ס יוגנט. עס איז אבער שווער זיכערעהייט צו אידענטיפצירן דריווש'ן פון צווישן די פיגורן אין די לעגענדעס, און צווישן אנדערע זענען די פאלגענדע פערזענליכקייטן פארגעשלאגן געווארן אלץ אידענטיפיקאציע פאר דריווש:
- גאבריאס: דער גענעראל וואס האט איינגענומען בבל פאר כורש וואס איז פריער געווען א בבלי'שיע הערשער אין די גוטישע פראווינץ וואס גרעניצט זיך מיט מדי. ער איז געשטעלט געווארן דורך כורש צו רעגירן איבער בבל[17]. ער ווערט נישט דערמאנט אין די שריפטן פון די גריכישע היסטאריקער אויסער אין די 'סייראפעדיע' פון קסענאפאן, אבער זיין נאמען ווערט דערמאנט אין די כראניקאל פון נבונאיד אלץ "אוגבארו". אבער די טיטל "מלך בבל" פאסט אים נישט, און לויט די כראניקאל פון נבונאיד איז ער געשטראבן קוצליך נאכן אייננעמען בבל[18]. דער אידענטיפיקאציע איז די מערסטע אנגענומען אין די וויסנשאפטליכע וועלט[19].
- קיאסערעס דער צווייטער: דער גריכעשע קסענאפאן אין זיין בוך 'סייראפעדיע' איבער כורש'ס אויפציאונג דערציילט אז קיאסערעס די קעניג פון מדי, א זון פון אסטיאגעס, איז געווען כורש'ס שווער, און ער האט אים באגלייט ביי זיינע מלחמות. נאכן אייננעמען בבל האט כורש געבויעט דערין א פאלאץ פאר קיאסערעס. דער שילדערונג פאסט דריווש'ן, און אים האט יוספוס][20] לכאורה געמיינט ווען ער האט געשריבן אז דריווש איז געווען א זון פון אסטיאגעס, און אז די גריכן רופן אים מיט א צווייטער נאמען. אין די פארגאנגענהייט, האבן ווי דער מיינוג געהאלטן פיל פארשער, אידן ווי קריסטן צוגלייך; אנגעהויבן פון הירונימוס[21], ביז פארשער אין די רענעסאנס צייטן[22]. אבער אין די מאדערענע צייטן האט מען אנגעהויבן פאררעכענען קסענאפאן'ס ווערק אלץ פיקטיווע דערציילונגען[18]. מיט דעם אלעם, שטיצן נאך עטליכע רעליגיעזע פארשער דעם איטענטיפיקאציע[23].
- [[אסטיאגעס]: מדי'ס לעצטע קעניג, די שווער פון כנבוזי כורשן'ס פאטער, און פון כורש זעלבסט[24]. די אידענטיפיקאציע שטיצט זיך אויף דער פאקט אז ער איז געווען די לעצטע מדי'שע קעניג וועמענס בענקל כורש האט גע'ירש'נט, און אויף דעם אז זיין פאטערס נאמען קיאסערעס ענדלט צו אחשורוש[25]. אבער לויט די מערהייט פון די מקורות איז אסטיאגעס געווען כורשן'ס א באזיגטע פיינט. אין קעגנזאץ צו דעם, טוט קסענאפאן[26] שילדערן אסטיאגעס אלץ א פיינער עלטערער מאן, איבערגעגעבן צו זיין אינקל כורש. אויך די מעשה בל והתנין אין תיאודוטיון'ס ווערסיע עפנט זיך מיט א גלאטע אריבערגאנג פון אסטיאגעס צו כורש[27].
- כנבוזי דער זון פון כורש: און בבלי'שע קוועלער ווערט דערמאנט אז כורש האט געשטעלט זיין זון כנבוזי אלץ הערשער איבער בבל[28], וואס פאסט צו דריווש'ס ראלע לויט ווי דער אבן עזרא[14] שילדערט עס. ער איז אבער קיין מדי'שע נישט געווען, און לכאורה אויך נישט צוויי און זעכציג[18].
אנדערע האלטן אז וויבאלד זיין קעניגרייך איז געווען א קורצע און רעלעטיוו אומבאדייטענד, און ער האט נישט אבער געלאזט נאך זיך קעניגליכע פאלאצן אדער מאנומענטן, איז ער אויסגעלאזט געווארן פון די גריכעשע שריפטן[29].
די איינציגסטע היסטארישע ווערק איז וועלעכע עס ווערט דערמאנט דריווש המדי, איז א ציטאט פון דער בוך 'באבילאניקע' פון ברוסוס, וואס ווערט געברענגט דורך אוזביוס, אין א בוך וואס איז איבערגעבליבן בלויז אין ארמעניש. דארטן שטייט א זאץ פון וואס ס'איז משמע אז א קעניג מיטן נאמען דריווש האט געהערשט אין צייטן נאנט צו ווען כורש האט איינגענומען בבל. דער זאץ קען מען אבער אנדערש טייטשן, און דער זעלבע שטיקל ווערט אויך געברענט אין נגד אפיון פון יוספוס[30] אן דער דערמאנטע זאץ[31].
די פראגע איבער דריווש'ס אידענטיטעט, איז נאנט פארבינדן מיט די פראגע איבער די אידענטעטעט פון זיין פאטער, אחשורוש המדי. ביים ענדע פון ספר טוביה ווערט דערמאנט א מדי'שע קעניג מיט די נאמען אחשורוש[32], און זיין היסטארישע ראלע איז דער פון קיאסערעס דער ערשטער, אסטיאגעס'ס פאטער[33].
צו ליינען מער
- שלמה ראטנבערג, תולדות עם עולם כרך א חלק ג-ד, ירושלים: קרן אליעזר, תשס"א
- Shea, William H. (Autumn 1982) "Darius the Mede: An Update". Andrews University Seminary Studies. 20 (3): 229–247.
רעפערענצן
- ↑ 1.0 1.1 1.2 סדר עולם פרק כח
- ↑ 2.0 2.1 דניאל ו, א
- ↑ דניאל ט, א
- ↑ רש"י, מצודות דוד, אבן עזרא און נאך
- ↑ אוצר מפרשי המגילה, ירושלים: מכון ירושלים, תש"פ. אסתר א, א
- ↑ 6.0 6.1 ילקוט שמעוני אויף מגילת אסתר, רמז תתרמ"ט
- ↑ 7.0 7.1 7.2 7.3 ספר יוסיפון פרק ג
- ↑ 8.0 8.1 דניאל ה
- ↑ רש"י דניאל ו,כט
- ↑ מגילה יא, ב
- ↑ מגילה יב, א
- ↑ צבי הירש ווייס, פרסומי ניסא, ברוקלין, תשע"ב. עמוד כג
- ↑ 13.0 13.1 13.2 דניאל ו
- ↑ 14.0 14.1 אבן עזרא דניאל ו,א
- ↑ דעת סופרים אויף דניאל ו, א
- ↑ דניאל ט און
פאראמעטער פעלערן אין מוסטער:תנ"ך
'ללא: שם' אינו ערך חוקי דניאל יא - ↑ הרב אברהם קוסמאן, מהצהרת כורש ועד יהודה המכבי, קולמוס 94 (טבת תשע"א), עמוד 6
- ↑ 18.0 18.1 18.2 , William H. Shea (Autumn 1982) "Darius the Mede: An Update". Andrews University Seminary Studies. 20 (3): 229–247.
- ↑ Wright, George Frederick (1913). Scientific Confirmations of the Old Testament History (3rd ed.). Bibliotheca Sacra Company. p. 51.
- ↑ קדמוניות היהודים פסר עשירי פרק יא, ד
- ↑ Gleason L. Archer, Jr., ed. and trans., Jerome’s Commentary on Daniel (Grand Rapids: Baker, 1958), p. 55.
- ↑ Otto Zöckler, “The Book of the Prophet Daniel” in John Peter Lange, Commentary on the Holy Scriptures: Critical, Doctrinal, and Ethical, tr. Philip Schaff (Grand Rapids: Zondervan, 1960) Vol. 7, p. 36.
- ↑ ד"ר חיים חפץ, מלכות פרס ומדי בימי בית שני ולפניה – עיון מחודש, מגדים י"ד, תשנ"א, עמ' 78-147.
- ↑ העראדאטוס ערשטע בוך
- ↑ W.S. McCullough, 'Ahasuerus', Encyclopædia Iranica , vol. 1, no. 6, pages 634-635
- ↑ כסינופון, סיירודפדיה, ספר א פרק ג-ד
- ↑ מעשה בל והתנין, תרגום דוב היליר בתוך הספרים החיצונים, ירושלים תש"ל
- ↑ Muhammad A. Dandamayev (1990). "Cambyses II" . Encyclopaedia Iranica, Vol. IV, Fasc. 7. pp. 726–729
- ↑ פירוש דעת מקרא אויף דניאל ו, א; יהודה לנדי, ויהי בימי האימפריה הפרסית – מגילת אסתר ממבט היסטורי ארכיאולוגי וגיאוגרפי, עמוד 11
- ↑ נגד אפיון, מאמר ראשון כ
- ↑ Anderson, Steven; Young, Rodger (2016), The Remembrance of Daniel's Darius the Mede in Berossus and Harpocration
- ↑ אדער "אחיאחר"
- ↑ דוב היליר, "ספר טוביה", אברהם כהנא (עורך) הספרים החיצונים כרך ב, ירושלים, תש"ל. עמוד שמו