אונטערשייד צווישן ווערסיעס פון "רוי:פינחס"

פינחס ווערט דערמאנט אין דער תורה אלס קנאי וואס האט געהרגעט [[זמרי בן סלוא]], דער נשיא פון [[שבט שמעון]], און [[כזבי בת צור]], די טאכטער פון א [[מדין|מדינישן]] פירשט, בשעת דעם [[חטא פון פעור]] אין שיטים, אינעם פערציגסטן יאר נאך יציאת מצרים. נאכער איז פינחס אויסגעוועלט געווארן אלס א חשובער כהן ("ונתתי לו ולזרעו אחריו ברית כהונת עולם"). נאך זײַן פאטער'ס פטירה איז ער געווארן זן ממלא מקום אלס [[כהן גדול]]. פינחס איז געווען קאמאנדאנט איבער 12,000 סאלדאטן אין דער מלחמה קעגן מדין.

לויטן [[מדרש]]<ref>מדרש תנחומא, פרשת שלח סימן א'. ורש"י כתב על זה ביהושע פרק ב' פס' ד' כך: "מדרש אגדת תנחומא יש פינחס וכלב היו ופינחס עמד לפניהם ולא ראוהו לפי שהיה כמלאך".</ref> איז פינחס געווען איינער פון די צוויי מרגלים וואס [[יהושע בן נון]] האט געשיקט אויסשפיאנירן [[יריחו]] איידער מ'האט איינגענומען די שטאט. זײַן ארבטייל איז געווען אין [[הר אפרים]]  אין "גבעת פינחס" אויף זײַן נאמען ([[ספר יהושע|יהושע]], כ"ד, ל"ג).

לויט [[חז"ל]] האט ער געדינט אלס כהן גדול אין די יארן פון דעם [[ספר שופטים|שופט]] [[יפתח הגלעדי]]. צוליב חילוקי דעות צווישן זיי האט מען נישט מתיר [[נדר]] געווען דעם נדר וואס יפתח האט געמאכט מקריב זײַן זײַן טאכטער, חז"ל האבן קריטיזירט סײַ פינחס און סײַ יפתח וועגן דעם.  

[[קאטעגאריע:אומבאקוקט]]

[[קאטעגאריע:אויף יידיש]]