בדוקי עריכות אוטומטית, אינטערפעיס רעדאקטארן, אינטערפעיס אדמיניסטראַטאָרן, סיסאפן, מייבאים, מעדכנים, מייבא, אספקלריה רעדאקטארן
46,370
רעדאגירונגען
ק
החלפת טקסט – "צײַט" ב־"צייט"
ק (החלפת טקסט – "„" ב־""") |
ק (החלפת טקסט – "צײַט" ב־"צייט") |
||
| שורה 1: | שורה 1: | ||
'''שבֿועות''' (אַרויסגערעדט: שוואועס) איז איינער פון די "[[שלש רגלים]]“, פון דרײַ יידישע [[יום טוב|ימים–טובֿים]]: [[פסח]], שבֿועות, [[סוכות]]. דער יום–טובֿ געפאלט דעם [[ו' סיון|6טן]] אין [[סיון]] (דאָס איז אין [[ארץ–ישׂראל]], אין חוץ לארץ איז דער יום–טובֿ אויך צומאָרגנס, דעם [[ז' סיון|7טן]] טאָג אין סיון). | '''שבֿועות''' (אַרויסגערעדט: שוואועס) איז איינער פון די "[[שלש רגלים]]“, פון דרײַ יידישע [[יום טוב|ימים–טובֿים]]: [[פסח]], שבֿועות, [[סוכות]]. דער יום–טובֿ געפאלט דעם [[ו' סיון|6טן]] אין [[סיון]] (דאָס איז אין [[ארץ–ישׂראל]], אין חוץ לארץ איז דער יום–טובֿ אויך צומאָרגנס, דעם [[ז' סיון|7טן]] טאָג אין סיון). | ||
דער נאָמען "חג שבֿועות“ שטייט אין [[חומש]] ([[דברים|דבֿרים]] ט"ז) און איז דער טײטש דער יום–טובֿ פון די "וואָכן“, ווײַל ווי דער חומש זאגט אין [[ויקרא]] כ"ג דאַרף מען [[ספירת העומר|אָפצײלן]] זיבן וואָכן (49 טעג) פון 1טן טאָג [[עומר]] "ממחרת השבת“ (פון צומאָרגנס פון שבת), און דער פופציגסטער טאָג איז יום–טובֿ שבֿועות. אין חומש ווערט אָבער ניט געשטאַנען קלאָר, וואָס מען מײנט "ממחרת השבת“. נאָר די [[תורה שבעל פה]] דערקלערט, אַז דאָס מײנט מען נישט פון "צומאָרגנס פון שבת“, פון זונטיג, נאָר מען מײנט פון "צומאָרגנס פון פסח“.{{הערה|[[מסכת מנחות]] ס"ה}} דאָס איז אײנער פון די הויפט–פונקטן, אין וועלכן די [[פרושים]], די וואס הערן צו צו די פירושים וואס די חכמי ישראל וואָס האלטן פון [[תורה שבעל פה]], אונטערשײדן זיך פון אַנדערע יודישע סעקטעס, ווי [[צדוקים]], [[שומרונים]], [[קראי|קאַראַיִמער]], וועלכע האַלטן, אַז [[ממחרת השבת]] מײנט מען פון זונטיג, און דעריבער פאַלט בײַ זײ שבֿועות שטענדיק אויס אין זונטיג. און חומש הײסט דער יום–טובֿ אויך "חג הקציר“ ([[מסכת שמות]] כ"ג), דאָס הײסט דער יום–טובֿ פון שנײַדן [[תבֿואה]], [[יום הביכורים|יום הבּיכּורים]] ([[במדבר]] כ"ה), דאָס הײסט דער טאָג פון דער | דער נאָמען "חג שבֿועות“ שטייט אין [[חומש]] ([[דברים|דבֿרים]] ט"ז) און איז דער טײטש דער יום–טובֿ פון די "וואָכן“, ווײַל ווי דער חומש זאגט אין [[ויקרא]] כ"ג דאַרף מען [[ספירת העומר|אָפצײלן]] זיבן וואָכן (49 טעג) פון 1טן טאָג [[עומר]] "ממחרת השבת“ (פון צומאָרגנס פון שבת), און דער פופציגסטער טאָג איז יום–טובֿ שבֿועות. אין חומש ווערט אָבער ניט געשטאַנען קלאָר, וואָס מען מײנט "ממחרת השבת“. נאָר די [[תורה שבעל פה]] דערקלערט, אַז דאָס מײנט מען נישט פון "צומאָרגנס פון שבת“, פון זונטיג, נאָר מען מײנט פון "צומאָרגנס פון פסח“.{{הערה|[[מסכת מנחות]] ס"ה}} דאָס איז אײנער פון די הויפט–פונקטן, אין וועלכן די [[פרושים]], די וואס הערן צו צו די פירושים וואס די חכמי ישראל וואָס האלטן פון [[תורה שבעל פה]], אונטערשײדן זיך פון אַנדערע יודישע סעקטעס, ווי [[צדוקים]], [[שומרונים]], [[קראי|קאַראַיִמער]], וועלכע האַלטן, אַז [[ממחרת השבת]] מײנט מען פון זונטיג, און דעריבער פאַלט בײַ זײ שבֿועות שטענדיק אויס אין זונטיג. און חומש הײסט דער יום–טובֿ אויך "חג הקציר“ ([[מסכת שמות]] כ"ג), דאָס הײסט דער יום–טובֿ פון שנײַדן [[תבֿואה]], [[יום הביכורים|יום הבּיכּורים]] ([[במדבר]] כ"ה), דאָס הײסט דער טאָג פון דער ערשטער–צייטיקער תבואה. אין דער [[משנה]] און [[גמרא]] הײסט ער אויך "עצרת“, און כּדי אים אונטערצושײדן פון [[שמיני עצרת]] ווערט ער טײל מאָל אָנגערופן "עצרת של פסח“. | ||
== ווען דער בית המקדש איז געשטאנען== | == ווען דער בית המקדש איז געשטאנען== | ||