דרעפט:חינוך
חינוך איז א חיוב מדרבנן צו מחנך זיין א זון א קטן מיט מצוות.
על פי תורה איז א קטן פטור פון מקיים זיין מצוות, ביז ער ווערט דרייצן יאר, וואס דאן ווערט ער א בר מצוה. די חז"ל האבן אבער יא מחייב געווען א טאטן צו מחנך זיין זיין קינד אפילו בעפאר דעם.
עס איז דא אין דעם עטליכע חלקים:
קיין שום איד טאר נישט צוברענגען אז א קינד, אפילו א פרעמדער, זאל עובר זיין אויף אן איסור, און דאס ווערט אנגערופן ספייה בידים, וואס איז אסור מן התורה[1].
אויב א פרעמדער קינד באשליסט אליינס צו עובר זיין אויף אן איסור, דארף מען אים נישט אפהאלטן[2].
פארהאן ראשונים וועלכע לערנען אז דער חיוב חינוך וואס ליגט אויף א טאטע איז בלויז צו מחנך זיין צו טון מצוות, אבער ער איז נישט מחויב אפצוהאלטן זיין זון פון עובר זיין אן איסור[3].
אנדערע ראשונים קריגן און לערנען אז טאטע איז יא מחוייב אפצוהאלטן זיין קינד פון עובר זיין אן איסור. און אזוי פסק'נט דער שולחן ערוך[2], און אזוי נעמען מיר אן להלכה[4].
לגבי שבת זאגט דער פסוק עקסטער: "לא תעשה כל מלאכה אתה ובנך ובתך[5]", און חז"ל זאגן דערויף: אלו הקטנים[6]. מחלוקת הרמב"ם והרמב"ן.
מאכלות אסורות משום טמטום הלב.
--- מיוסד על מאמר עלי עין בהדסים #4
- ↑ עיין גמרא יבמות קיד דיליף לה מקראי. ויש בזה הרבה שיטות אם איסור ספייה מדאורייתא או מדרבנן, ואי נוהגת בכל איסורי תורה, אמנם להלכה נקטו הפוסקים כהנך ראשונים ...
- ↑ 2.0 2.1 שולחן ערוך, אורח חיים, סימן שמ"ג
- ↑ תוספות נזיר כח ד"ה בנו לפי תירוץ הראשון, וכן כתב ברשב"א, תוספות רי"ד, ומאירי, ובתוספות ישנים בשם הר"א ממיץ, ועוד
- ↑ מג"א וט"ז
- ↑ שמות כ, י
- ↑ מכילתא פרשת יתרו